Ορίζουν τις καταστάσεις

Πριν από τέσσερα χρόνια σε ένα ματς ΑΕΚ – Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ στην αποχώρηση των δύο ομάδων στο ημίχρονο στην είσοδο της φυσούνας ένας οπαδός της πρώτης είχε πετάξει ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι στον Ριβάλντο. Ο οπαδός είχε συλληφθεί από τους σεκιουριτάδες, οδηγήθηκε έξω από το γήπεδο και το διαρκείας του κατασχέθηκε, με την ΠΑΕ να τον αποζημιώνει για την αξία του. Λιγάκι theatralisch, που θα λέγαμε και στα γερμανικά, αλλά έστω κι έτσι το νόημα δεν άλλαζε. Το μήνυμα που ήθελε να στείλει η τότε διοίκηση ήταν «προτιμάμε να χάνουμε λεφτά, παρά τον πολιτισμό μας».

Για τέσσερα χρόνια στο ΟΑΚΑ και στα ματς της ΑΕΚ οι αποδοκιμασίες ήταν ελάχιστες κι αυτές πνιγόντουσαν στις διαμαρτυρίες των υπόλοιπων θεατών. Το θυμόμουνα διαβάζοντας το mail του αναγνώστη Τ.Β. για τα επεισόδια στο Παγκρήτιο. Η θέση του Τ.Β., με την οποία και συμφωνώ, είναι ότι τα εκτός έδρας ματς είναι εντελώς διαφορετικά από τα εντός. Οτι στα εκτός οι φανατικοί και οργανωμένοι είναι η πλειονότητα, αλλά στα εντός η επιρροή τους είναι μικρότερη στο πλήθος των πιο μετριοπαθών οπαδών. Θα προσθέσω ότι και την εποχή του Νικολαΐδη το φαινόμενο της εκτός και εντός έδρας συμπεριφοράς φαίνεται στα επεισόδια του «Ιεράπετρα», όταν την ίδια εποχή που ένας οπαδός έχανε το διαρκείας του για ένα πλαστικό μπουκάλι, μερικές εκατοντάδες πάνω στην καλή μαστούρα έκαναν λαμπόγυαλο το καράβι στην επιστροφή από την Κρήτη.

Το ζητούμενο, όμως, είναι η τάση. Η τάση στην κερκίδα κάθε ομάδας να ξεφύγει ή να μαζεύεται. Στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό οι καφρίες γίνονται είτε σε εκτός έδρας ματς είτε σε ραντεβού στην πόλη. Στον Αρη η ατμόσφαιρα στην κερκίδα έχει βελτιωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, στον Ηρακλή έχει αγριέψει εντυπωσιακά φέτος, στον ΠΑΟΚ μοιάζει λίγο πιο ήρεμη και στις υπόλοιπες ομάδες δεν υπάρχουν δραματικές διαφορές.

Μια εξαγρίωση, όμως, της κερκίδας στην ΑΕΚ θα είναι σημαντικό βήμα προς τα πίσω. Αυτό που πιστεύεται, ότι ο Βασίλης Δημητριάδης, επιτρέποντάς τους να βγάλουν λόγο στους παίκτες, θα τους ηρεμούσε, αποδείχθηκε στο Παγκρήτιο ότι ήταν λάθος. Τώρα οι οργανωμένοι ξέρουν ότι αυτοί ορίζουν τις καταστάσεις. Και επειδή η δύναμη των οργανωμένων πάντοτε ασκείται, τα επόμενα ματς προβλέπονται ακόμα πιο επεισοδιακά στις κερκίδες.

Για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Με το καλό να την πάρει την ΑΕΚ ο Bob Kozonis. «The more the merrier», που λέμε και στη γλώσσα του ποδοσφαίρου και με τη μουστάκα και το καρουδιέν πουκάμισο μια χαρά νομίζω ότι θα ταιριάξει ο Bob με τους υπόλοιπους προέδρους της Σούπερ Λίγκας. Επίσης, αν υπήρχε κάποια αντίρρηση κάμφθηκε μετά τη στήριξη που έδωσε στον Bob ο πρόεδρος των επιτυχιών της ΑΕΚ Γιώργος Κιντής, ο οποίος τη στήριξή του την εξέφρασε στην εκπομπή του αειθαλούς ΑΕΚάρχη Γιάννη Καραλή με τα λόγια «Η θέση μου ως οπαδού είναι ξεκάθαρη: δώστε την ΑΕΚ στον Μπομπ ΤΩΡΑ», όπως γράφτηκε στο site NovaΣΠΟΡ FM, αποκαλύπτοντας ότι ο Κιντής είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να μιλάει με πεζά και κεφαλαία.

Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι ο Κιντής βρίσκεται στην Αμερική –ο ίδιος λέει στη Νέα Υόρκη, αλλά αυτοί που γνωρίζουν λένε Σικάγο– και η μεταστροφή του δεν είναι τυχαία. Γιατί και ο Κιντής τώρα ξέρει! Ξέρει ότι ο Bob Kozonis όχι μόνο είναι συγγενής της Αντας Παπανδρέου, αλλά την αγορά κάνει από κοινού με τη γυναίκα του πρωθυπουργού, η οποία στην αρχή θα αναλάβει τη θέση του Κοκού Γεωργαμλή, ενώ μαθαίνει και acupressure για να καλύπτει και τον Μπουρουτζίκα. Ο Bob όχι μόνο θα κτίσει γήπεδο στη Φιλαδέλφεια, αλλά θα είναι και μεγαλύτερο του Μαρακανά πιθανότατα, παίρνοντας το όνομα «Arena tou Kozoni», που φέρνει και στο παραδοσιακό θυμίζοντας «Ταβέρνα του Κοζώνη».

Κόλουροι κώνοι από το περιβάλλον του προέδρου επίσης αναφέρουν ότι ο Bob, όταν διάβασε ότι θα βάλει 40 εκατομμύρια για να πάρει 10 παίκτες στην ΑΕΚ, φρίκιασε. Ο Bob τούς είχε πει ότι τόσα θα βάζει την ημέρα. Επίσης, οι αντίπαλοι του Bob θα ταπεινωθούν, θα κυνηγηθούν και θα ανασκολοπισθούν. Πρώτο θύμα, ο Λαυρεντιάδης, που μετά την απόφασή του να αγοράσει μετοχές του Ολυμπιακού άκουσε τον Μπους να τον παίρνει για λογαριασμό της Carlyle και να του ζητεί να πάρει πίσω τις μετοχές της Νεοχημικής. Για τον Νίκο Πατέρα ο Bob σκοπεύει, αν είναι καλός και δεν ενοχλεί, να του αφήσει το κότερο, αλλά αν πάει να κάνει μαγκιές, όχι μόνο θα του το πάρει, αλλά θα του πάρει και το Hummer και θα του δώσει ένα Smart για να μπαίνει μέσα με τους φουσκωτούς και τον Θεολόγη.

Οι καλοί, όμως, θα ανταμειφθούν. Χθες το απόγευμα σε περιορισμένο κύκλο του ο πρόεδρος του Πανιωνίου και μαικήνας της 7ης Τέχνης –μη χάσετε την αυτοβιογραφική του ταινία το «Μαύρο Λιβάδι»–, Κώστας Τσακίρης, έλεγε ότι φίλος του, του οποίου η γειτόνισσα έχει παντρευτεί τον Bob ή γειτόνισσά του που ο φίλος της έχει παντρευτεί τον Bob, έλεγαν ότι ο περί ου ο λόγος είναι φορτωμένος με λευκό+μαύρο χρήμα και κάτι λίγα με πουά. Ο Bob, κάτι σαν τον Κύριο, δεν ξεχνάει αυτούς που είπαν καλή κουβέντα για τον ίδιο. Οταν, λοιπόν, θα έρθει, όχι μόνο θα ξεχρεώσει τον Τζεμπούρ και τον Μάκο, αλλά θα ζητήσει να πάρει με μεταγραφή και τον Σκούφαλη.

Κι όλα ντάγκα και παγκουί. «Πόσα θέλεις, ρε Κωστάκη, γι' αυτόν τον στόπερ;». «Για ποιον λέτε, κύριε Bob, για τον Λάτκα ή τον Κοντοέ;». «Μη σκοτίζεσαι, ρε Κώστα. Τύλιξέ τους και τους δύο». Και μην τα πιστεύετε αυτά ότι ο Bob ζήτησε την εγγύηση για να μην τραβιέται έτσι και είναι περισσότερα από αυτά που του λένε τα χρέη της ΑΕΚ. Ο Bob ζήτησε να του εγγυηθούν ότι τα χρέη της ΑΕΚ δεν είναι λιγότερα, διότι δεν μπορεί να εμφανίζεται σαν μπιτσικόμης ότι ασχολείται με peanuts. Ο Bob δεν αγοράζει επιχείρηση αν δεν χρωστάει περισσότερα από το εξωτερικό χρέος της Νικαράγουα.

Τρομακτικά λεφτά. Σε σημείο που ο οικονομολόγος Κρις Καραμπάτσης και ο financier Νίκος Μιρτσέκης, επειδή δεν μπορούσαν να βρουν αριθμό για να περιγράψουν τα λεφτά του Bob, έλεγαν «πολλά». Ενα παιδάκι προσπάθησε να πει τον αριθμό και πέθανε. Οταν έρθει ο Bob στην Ελλάδα δεν θα ασχοληθεί μόνο με το ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα, θα ξεπληρώσει το δημόσιο χρέος. Θα φωνάξει τον Αλμούνια και το μόνο που θα του πει είναι «πόσα dollars;».

Κι όταν ο Αλμούνια του πει τον αριθμό, ο Bob θα τον ψαρώσει: «Και πόσα η Πορτογαλία;». Ξέρετε αυτή την ιστορία που μας λέγανε οι βαρετοί μας δάσκαλοι στο σχολείο για να καταλάβουμε τη γεωμετρική πρόοδο, ότι ένας σουλτάνος είχε ρωτήσει τον βεζίρη του τι θέλει για αμοιβή και αυτός του είπε να διπλασιάζει από το ένα τα σπυριά του σταριού σε όλα τα τετράγωνα του σκακιού; Οταν το προσπάθησε ο σουλτάνος δεν είχε αρκετό στάρι να το κάνει… Ο Bob το κάνει. Οχι σε σκακιέρα, αλλά στα καρό του πουκαμίσου του.

Ηappy days are here again, που έλεγε και το αγαπημένο τραγούδι του Νίξον. We'll be shitted in dollars, που θα έλεγε και ο Dear All. Ολοι με την Πύλαρο, που έλεγε και η μαμά μου. Πρόεδρος ο Bob. ΤΩΡΑ, που λέει και ο Κιντής.