Τι Ντέμης Νικολαΐδης, τι Φετφατζίδης…

Mόλις έγινε γνωστό ότι ο Κούπερ είναι ο νέος προπονητής του Αρη ξεκίνησε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για το αν ο Εκτορ είναι ή ήταν μεγάλος προπονητής. Ακόμα και οι πλέον φανατικοί υποστηρικτές του, πάντως, δεν διέπραξαν την ύβρη να ισχυριστούν ότι ο Αργεντινός είναι καλύτερος απ' τον Φερνάντο Σάντος. Θα πήγαινε πολύ…

Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Κούπερ είναι ένας κορεσμένος προπονητής, ακόμα περισσότεροι όμως διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι βρίσκεται στο άνθος της ηλικίας και της καριέρας του. Νομίζω ότι και οι μεν και οι δε έχουν δίκιο. Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία βλέπεις το θέμα.

Για παράδειγμα, ο αγαπημένος μου Περικλής Στέλλας στο «Goal» έκανε μια ανατρεπτική κι άκρως πρωτοποριακή ανάλυση για την «υπόθεση Εκτορ Ραούλ Κούπερ».

«Ο Εκτορ Ραούλ Κούπερ συγκαταλέγεται μέσα στους 10-15 κορυφαίους προπονητές στον κόσμο. Με εξαιρετική διαδρομή, και δεν θα συμφωνήσω καθόλου με εκείνους που θεωρούν ότι έχει πάρει την κατιούσα επειδή τελευταία ήταν στην εθνική Γεωργίας. Καμία σχέση. Θυμίζω ότι έκανε καταπληκτική δουλειά στη Μαγιόρκα και τέλεια δουλειά στη Βαλένθια, την οποία οδήγησε σε δύο τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ το 2000 και το 2001».

Μην προτρέχεις, dear. Μπορεί την εποχή που ο Κούπερ οδήγησε τη Βαλένθια σε δύο τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ ο Μπομπ Κοζώνης να είχε ακόμα μαλλί και μουστάκι κατράμι, όμως ο Περικλής δεν επιλέγει τυχαία το ταξίδι στο μακρινό παρελθόν.

Δεν επικαλείται –όπως αφελώς πίστεψες– ένα γεγονός το οποίο συνέβη πριν από μία δεκαετία για να αποδείξει ότι η καριέρα του Εκτορ δεν ακολουθεί φθίνουσα πορεία τα τελευταία χρόνια. Διότι με αυτή τη λογική και ο Σταύρος Διαμαντόπουλος θα ήταν ανάρπαστος σήμερα.

Απλώς καταγράφει τα επιτεύγματα του Εκτορ, ακολουθώντας, όμως, αντίστροφη πορεία. Ξεκινάει δηλαδή από το 2009 και κατεβαίνει. 2008, 2007 μέχρι να φτάσει στο 1992 όταν ξεκίνησε την προπονητική καριέρα του.
Πράγματι, αν δεις το βιογραφικό του απ' τον τελευταίο σταθμό του προς τον πρώτο καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι χρόνο κάτω, χρόνο παρακάτω όλο και καλύτερος ήταν ο Κούπερ. Ο Περικλής έχει δίκιο.

Αλλάζω θέμα και περνώ στο τελευταίο σουξέ των ακαδημιών του Ολυμπιακού. Αφού βαρεθήκαμε να βλέπουμε στη βασική ενδεκάδα του Θρύλου τον Σοϊλέδη, τον Βασιλόγιαννη και τα άλλα παιδιά, είπαμε, φίλε αναγνώστη, να ασχοληθούμε και με κάτι πιο φρέσκο και δροσερό: τον νεαρό Φετφατζίδη.

Τα μικρά μυστικά του πιτσιρικά αποκάλυψε ο Θέμης Σινάνογλου στο «Φως» με τη βοήθεια του πατέρα του. Ο Θέμης μου ξεκίνησε φουριόζος τη συνέντευξη: «Κύριε Γιώργο Φετφατζίδη, είστε Πόντιος;».
Οσοι στοιχημάτιζαν ότι το πουλέν μου ύστερα απ' την καταφατική απάντηση του μπαμπά Φετφατζίδη θα συνέχιζε στο ίδιο ύφος λέγοντάς του «Βαστάτε τότε, γιατί έχω δύο καινούργια καλά ανέκδοτα με Πόντιους να σας πω», πήγαν κουβά.

Ο Θέμης αλλού το πήγαινε: «Νομίζω ότι οι Πόντιοι έχουν κάτι στο DNA και γι' αυτό βγάζουν τόσους ποδοσφαιριστές», απεφάνθη, χωρίς να δώσει άλλες λεπτομέρειες.
Περισσότερες αποκαλύψεις για το ποντιακό DNA και για τον ιό Η1Ν1 (ο Θέμης το ψάχνει για να αποφασίσει αν θα επιτρέψει στον «Αλέ» να εμβολιαστεί) θα κάνει στην επόμενη συνέντευξη με τον κύριο Γιώργο. Τον έβαλε πλέον στην πρίζα.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο Σινάνογλου θυμήθηκε ότι τον υιό Φετφατζίδη πρώτο μπόι τον λες μόνο αν τον συγκρίνεις με τον Παπαθεμελή, γι' αυτό έσπευσε να ρωτήσει τον πατέρα: «Κάνατε προσπάθειες για να ψηλώσει ο μικρός;».

Ο κύριος Γιώργος, προς απογοήτευσιν του Θέμη, δεν είπε κουβέντα ούτε για το κρεβάτι του Προκρούστη ούτε για κάποιο ινστιτούτο προσθετικής πόντων, έδωσε όμως την πληροφορία ότι ο μικρός είναι αυτή τη στιγμή 1,64 μ.
Ο «Σιν» επειδή ο ίδιος είναι 1,95 μ. (χωρίς το καπέλο) κατανόησε ότι η οικογένεια ζει ένα δράμα και σκέφτηκε να δώσει στον πατέρα κουράγιο: «Ο Αμανατίδης είχε πει ότι και ο Δομάζος ήταν τάπα και ο Μαραντόνα ήταν τάπα και ο Ντέμης και πολλοί άλλοι».

Κρατώ τη σοφή ποδοσφαιρική ρήση του Θέμη «Αν είσαι τάπα διάβαινε» και συνεχίζω με Μανώλη Γαβαθιώτη, ο οποίος όταν είναι έξαλλος, είναι απολαυστικός. Εγραψε χθες:
«Μάλιστα, αγαπητοί. Μετά τους κ. Κόκκαλη, Θανόπουλο, Βρύζα ήρθε και η σειρά του κ. Πηλαδάκη να αποταθεί αυτοπροσώπως στον κ. Πιλάβιο, διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία».
Η εισαγωγή ήταν απλώς η (προειδοποιητική) βροντή πριν από την καταιγίδα που θα ξεσπούσε αμέσως μετά: «Ο κ. Πηλαδάκης δεν ήταν που πρωτοστάτησε, με συνεχή και αέναη δραστηριότητα, στην αποκαθήλωση του Γκαγκάτση από την ΕΠΟ και στην εγκαθίδρυση της προεδρίας Πιλάβιου;».

Αγαπώ τον Μάνο επειδή τα μανικετόκουμπα και τις λέξεις τις οποίες χρησιμοποιεί τα επιλέγει πάντα με μεγάλη προσοχή… Ετσι, σε αντίθεση με όλους τους άλλους που γράφουν ότι ο Γκαγκάτσης από την ΕΠΟ «έφυγε», «εκδιώχτηκε», «πήρε δρόμο», λες και είναι ένας κοινός θνητός, ο «Γαβ» δεν ξεχνά τη θεϊκή υπόσταση του ανδρός, γι' αυτό και αναφέρεται στην «αποκαθήλωσή του». Διότι ο Βασίλης μου για τον Γαβαθιώτη είναι κάτι σαν τον Χριστό, φίλε αναγνώστη. (Και ο «Γαβ» για τον Βασίλη μου κάτι σαν τους μαθητές του Ιησού)

Συνεχίζει ο Μάνος: «Πώς λοιπόν είναι δυνατόν τώρα να δείχνει αγανακτισμένος, να διαμαρτύρεται και να καταφέρεται εναντίον του διαιτητικού καθεστώτος που ο ίδιος βοήθησε τα μέγιστα τη δημιουργία του;».
Μανώλη, εμένα να ακούς. Ο Πηλαδάκης δεν θέλει να διαμαρτυρηθεί στον Πιλάβιο, αλλά να τον παρακαλέσει να αφουγκραστεί την επιθυμία της φίλαθλης κοινής γνώμης για την επιστροφή του Βασίλη μας στην ΕΠΟ και να του ζητήσει να συμβάλει κι αυτός στην επίτευξη του μεγάλου στόχου. Φωνή Θεού, οργή λαού… (Βασίλη, βλέπεις τι αβάντα σου κάνω. Ονειρό μου είναι να προλογίσω το βιβλίο σου και προσπαθώ να σε καλοπιάσω για να επιλέξεις εμένα και όχι τον «Γαβ» ή τον Χατζηγεωργίου. Τι άλλο να κάνω πια;).

Αλις Κούπερ Μετά τον «στόμα έχω και μιλιά δεν έχω» Μαζίνιο ο Αρης χρειαζόταν ένα ροκ τύπο στον πάγκο του, για να ανάψει λίγο τα αίματα στην ομάδα. Και αυτός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Αλις Κούπερ. Οταν οι ΠΑΟΚτσήδες θα ακούνε «το δηλητήριο» του Καρρά (ντουέτο με Σάντος) οι Αρειανοί θα ροκάρουν με το «Poison» του Κούπερ. Και ο Πάμπλο Γκαρσία να βάλει το χέρι του…