Ο Πρίντεζης και ο Μπόμπαν

Οι εικόνες που ήρθαν από τη Σεβίλλη την περασμένη Κυριακή μού προκάλεσαν σοκ. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι θα είδατε στο YouTube ή αλλού τη φάση του τραυματισμού του Γιώργου Πρίντεζη (για τον οποίο η ΕΡΤ απαξιοί να κάνει λόγο στα δελτία της, μολονότι έχει τα δικαιώματα του ισπανικού πρωταθλήματος μπάσκετ). Αν διέλαθε της προσοχής σας το στιγμιότυπο, προσεγγίστε το με ιδιαίτερη προσοχή. Δεν είναι για ευαίσθητες καρδιές.

Ο διεθνής άσος κάρφωσε με δύναμη την μπάλα σε έναν ωραίο αιφνιδιασμό της Ουνικάχα, χωρίς πίεση από αντίπαλο. Επιασε τη στεφάνη με τα δύο χέρια για να βρει ισορροπία στον αέρα, αλλά το δεξί του γλίστρησε. Το «μομέντουμ» της στιγμής και η ταχύτητά του τον έκαναν να πέσει από μεγάλο ύψος προς τα δεξιά, σχεδόν με το κεφάλι. Το μόνο που πρόφτασε να κάνει ήταν να γυρίσει ελάχιστα το κορμί του, ώστε να προστατεύσει στοιχειωδώς τα πιο ευάλωτα σημεία. Βρόντηξε στο παρκέ με τον ώμο και αμέσως κουλουριάστηκε.

Ενστικτωδώς, αν και σοκαρισμένος, βάλθηκε να κινεί τα δάχτυλα των χεριών του, ώσπου έφτασε μονομιάς το αναπόφευκτο μούδιασμα. Γιατροί και φυσιοθεραπευτές έπεσαν πάνω του για να τον βοηθήσουν και να τον κρατήσουν ακίνητο. Ο Πρίντεζης είχε επαφή με το περιβάλλον, αλλά δεν καταλάβαινε πού βρισκόταν και πώς βρέθηκε στην ύπτια θέση. Επειτα από δέκα λεπτά οδηγήθηκε με φορείο στο ιατρείο κι από εκεί στο νοσοκομείο. Τον τραυματισμένο αθλητή ξεπροβόδισαν με γενναιόδωρο χειροκρότημα οι φίλαθλοι της Σεβίλλης, αν και επρόκειτο για παίκτη της φιλοξενούμενης ομάδας.

Καλύτερα να μη μελετήσω τι θα τραγουδούσαν Ελληνες οπαδοί αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σε ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού... Οπως αντιλαμβάνεστε, το πάθημα του Πρίντεζη μου θύμισε τον δυστυχισμένο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς. Συνέβη να είμαι παρών τη βραδιά του τραυματισμού του στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, όπως και αρκετές από τις επόμενες (τις κρίσιμες) μέρες στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε ο κοσμαγάπητος Σέρβος. Εζησα την αγωνία των δικών του ανθρώπων, την οδύνη των απλών φιλάθλων, αλλά και την τρομολαγνεία των ιδιωτικών καναλιών, τα οποία ενδομύχως παρακαλούσαν να πεθάνει ο Μπόμπαν για να πουλήσουν φρίκη.

Πήγα ακόμα και στο κέντρο αποκατάστασης του Σάρεϊ, όπου νοσηλεύτηκε επί μήνες ο Γιάνκοβιτς, μαζί με τέσσερις συναδέλφους -όχι τόσο για ρεπορτάζ, όσο για να τον δούμε και να του μεταφέρουμε μηνύματα συμπαράστασης. Μάτωνε η ψυχή μου όποτε τον έβλεπα ανήμπορο και καθηλωμένο σε αναπηρική καρέκλα. Τον είδα για τελευταία φορά στην πτήση της επιστροφής από το Βελιγράδι την επόμενη του θριάμβου του 2005, μαζί με τον γιο του τον Βλαδίμηρο. Δεν φανταζόμουν ότι το τέλος του ήταν τόσο κοντά. Αλήθεια, με τι καρδιά μπαίνει στο γήπεδο όπου σακατεύτηκε ο πατέρας του ο μικρός Βλάντο;

Ο Γιώργος Πρίντεζης στάθηκε πολύ τυχερός. Γλίτωσε με κάταγμα ωμοπλάτης και άφθονη ζαλάδα. Ενα κλάσμα του δευτερολέπτου, λίγα εκατοστά του μέτρου, θα μπορούσαν να τον αφήσουν παράλυτο σαν τον Μπόμπαν ή και νεκρό. Η ζωή του αθλητή είναι γεμάτη με ύπουλους σκοπέλους και αδιανόητους κινδύνους. Τουλάχιστον ο Γιώργαρος ξέφυγε από τη χώρα όπου η σωματική του ακεραιότητα κινδύνευε από τους χουλιγκάνους, οι οποίοι ανεξέλεγκτοι λυμαίνονται τους αθλητικούς χώρους.