Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν

Eάν υποτεθεί ότι το κοινό του Αρη και η δυναμική του συλλόγου παραμένουν αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό της ομάδας μπάσκετ είτε βρέξει είτε χιονίσει, στη νίκη και στην ήττα, στη λιακάδα και στην καταιγίδα, τότε θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο σαββατιάτικος θρίαμβος του ΠΑΟΚ είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί στο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης και γενικά στο ταλαίπωρο πρωτάθλημά μας. Αφήνοντας τα συλλογικά κατά μέρος, ήταν μια λανθάνουσα αχτίδα φωτός στο βάθος του τούνελ...

Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν στηρίζεται σε στέρεες βάσεις η φετινή προσπάθεια της ΚΑΕ ΠΑΟΚ. Παρόμοιες καμπάνιες στήθηκαν και στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά ξεθύμαναν γρήγορα, αφού χτίστηκαν σε κινούμενη άμμο. Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Η άλλοτε κραταιά ομάδα έμπλεξε σε περιπέτειες και βρέθηκε στα όρια της χρεοκοπίας, από την οποία την έσωσε (όπως και πολλές άλλες) η ξεδιάντροπη παρέμβαση της πολιτείας. Βλέπετε, ο ΠΑΟΚ κουβαλάει μαζί του δεκάδες χιλιάδες ψηφαλάκια.

Μολαταύτα, δεν μπόρεσε να τοποθετήσει γερό θεμέλιο για να ορθοποδήσει ξανά. Η λαίλαπα Δρόσου ήρθε να ξεχαρβαλώσει ό,τι είχε μείνει όρθιο. Κάποια στιγμή, πέρυσι, η ΚΑΕ δεν είχε χρήματα ούτε για να πληρώσει τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ...

Αυτό που ξέρω είναι ότι ο ΠΑΟΚ έφτιαξε φέτος μια αρκετά καλή ομάδα, η οποία, εάν αντέξει τους αναπόφευκτους οικονομικούς κλυδωνισμούς (και πρέπει να γραφτεί με κεφαλαίο «Ε» αυτό το «εάν»), μπορεί να αποδειχθεί ανταγωνιστική ακόμα και στο κυνήγι της 3ης θέσης. Αυτή δεν είναι το όνειρο των ΠΑΟΚτσήδων;

Οπως και πέρυσι και πρόπερσι και... αντιπρόπερσι, πίσω από τους δύο «αιώνιους» υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν για οποιονδήποτε τολμηρό. Το 2009 άνοιξε την πόρτα το Μαρούσι, το 2008 ο Πανιώνιος, το 2007 ο Αρης. Καμία από αυτές τις ομάδες δεν ήταν μεγαθήριο, καμία δεν είχε πίσω της πακτωλό χρημάτων. Γιατί όχι και ο ΠΑΟΚ;

Είμαι βέβαιος ότι η εποποιία του Σαββάτου πυροδότησε σχετικά σενάρια στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι κακό να κοιτάζουν ψηλά οι σύλλογοί της, κακό είναι να βιάζονται υπερβολικά και να περπατάνε στα σύννεφα...

Ο νοικοκύρης Σούλης Μαρκόπουλος είναι μάλλον ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Μπορεί να μην έχει στη διάθεσή του έναν ισχυρό πυρήνα από πρωτοκλασάτους Ελληνες, ωστόσο ξέρει πώς να αξιοποιήσει αυτούς που διαθέτει (Τσιάρα, Καυκή, Ταπούτο, Καλαϊτζίδη, Γιαννακίδη).

Οι τρεις Αμερικανοί του (Μονρό, Εϊβερι και Γκρέγκορι) «κουμπώνουν» θαυμάσια μεταξύ τους μολονότι είναι όλοι περιφερειακοί, ενώ ο πολύπειρος Ντρόμπνιακ αποτελεί πυρηνικό όπλο για ομάδα αυτού του βεληνεκούς, παρά τα χρονάκια του.

Δίπλα του υπάρχει και δεύτερος δυναμικός ψηλός που σουτάρει από μακριά, ο διόλου κακός Γκετσέφσκι. Τους πρωτοείδα όλους μαζί στον αγώνα Κυπέλλου με τα Τρίκαλα και μου άρεσαν, μολονότι δυσκολεύτηκαν να κερδίσουν. Τους ξαναείδα στο ντέρμπι με τον Αρη και ζαλίστηκα!

Ακόμα περισσότερο ζαλίστηκα όταν είδα πόσος κόσμος μαζεύτηκε στο γήπεδο της Πυλαίας. Αν μη τι άλλο, οι πολυπληθείς και φανατικοί οπαδοί του ΠΑΟΚ σπεύδουν να προσφέρουν χείρα βοηθείας στην ομάδα μπάσκετ όποτε οσμίζονται ότι κάτι γίνεται. Αυτοί του άλλου «Δικεφάλου» τι κάνουν; Τόσο πολύ τους έχει συναρπάσει το θαύμα του Ντούσαν;