Ομο, Ομο, Ομο, πάρ’ την κόκκινη και δρόμο

• Υπόθεση εργασίας: ο Ομο δεν σταματάει την μπάλα με το χέρι, η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα και ο Πανιώνιος βρίσκεται μεν πίσω στο σκορ νωρίς, αλλά παίζει 11 εναντίον 11 μέχρι τέλους. Οπως είδαμε τις δύο ομάδες, θεωρείτε απίθανο το ματς να πήγαινε ανάποδα και να είχαμε τουλάχιστον «Χ», για να μην πω και «διπλό»; Μπορεί να έπαιξε ρόλο για τον Παναθηναϊκό ότι έβαλε νωρίς δύο γκολ, απέκτησε αριθμητικό πλεονέκτημα στο δεκάλεπτο και μοιραία χαλάρωσε, αλλά εγώ είδα έναν Πανιώνιο καλά στημένο, με πολύ τρέξιμο και αλληλοκάλυψη, με άγνοια κινδύνου και γρήγορες εναλλαγές, να κάνει στο πρώτο ημίχρονο με 10 παίκτες τρεις κλασικές ευκαιρίες –η μια σταμάτησε στο δοκάρι και οι άλλες δύο στον Τζόρβα– και να μη φαίνεται πουθενά ότι του έλειπε παίκτης.

Το γρήγορο γκολ του Ριέρα (του καλού Ριέρα, όχι του ιμιτασιόν που παίζει στη Λίβερπουλ) στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου περίμενα ότι θα αναγκάσει τον Παναθηναϊκό να ζητήσει επίμονα το τρίτο γκολ και να κλειδώσει τη νίκη, αλλά τελικά μάλλον τον άγχωσε μην τυχόν και την πατήσει και πάθει κανένα χουνέρι ολκής, συνοδευόμενο από πολύ κράξιμο: πρωτοπόρος, που να παίζει στην έδρα του, να προηγείται 2-0 πριν από το 15λεπτο και να παίζει με παίκτη παραπάνω για 80 λεπτά να μην κερδίσει; Ούτε ψύλλος στον κόρφο του.

• Είναι πλέον φανερό ότι άλλον Σισέ βλέπαμε στα πρώτα παιχνίδια του Παναθηναϊκού κι άλλον αρχίζουμε και βλέπουμε πλέον. Εναν Σισέ που έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, που έχει βάλει μερικά γκολ, που έχει δώσει βαθμούς. Θυμάστε την εκτέλεση του πέναλτι στην Πράγα;

Είχε καμιά σχέση με το πέναλτι που εκτέλεσε με τον Πανιώνιο; Ή μήπως το ωραίο πλασεδάκι που έκανε στο δεύτερο γκολ είχε καμιά σχέση με τις προσπάθειες που έκανε παλιότερα, όταν προσπαθούσε να «σκοτώσει» τον αντίπαλο τερματοφύλακα κι όχι να τον πλασάρει;

• Η συζήτηση που έγινε στο 38', για το φάουλ που κέρδισε ο Σαλπιγγίδης, ήταν πιο εμπεριστατωμένη και χρονοβόρα κι απ' την κουβέντα που γίνεται για την ανάδειξη αρχηγού στη Ν.Δ. Καραγκούνης, Νίνης, Σισέ, Κατσουράνης τα λέγανε «σε πολύ καλό κλίμα» για αρκετή ώρα -μόνο τον Ιβανσιτς με τον Κλέιτον και τον Κώστα Φραντζέσκο δεν φώναξαν να μεγαλώσει το παρεάκι.

Κι έχω να πω ότι αυτά δεν είναι ωραία πράγματα. Οφείλει να είναι ξεκαθαρισμένο εκ των προτέρων ποιος χτυπά φάουλ, από ποια μεριά και από ποια απόσταση κι όχι να γίνεται συζήτηση στρογγυλής τραπέζης. Ειδικά όταν φέτος έχει μπει όλο κι όλο ένα φάουλ–γκολ κι αυτό πριν από λίγες μέρες στην Κοζάνη από τον Νίνη κόντρα στον Εορδαϊκό. Πράγμα που μαρτυρά ότι πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ.

• Εξακολουθεί κανείς ακόμα να θεωρεί τον Ζιλμπέρτο «βαρίδι» και «συνταξιούχο»; Σε δύο παιχνίδια έλειψε, στην Καβάλα και χθες στο ΟΑΚΑ, και το κέντρο έμοιαζε ορφανό. Καλά τα τρεξίματα και τα τάκλιν του Σιμάο, αλλά η ηρεμία που δίνει ο Βραζιλιάνος και ο τρόπος που καλύπτει την μπάλα και τη «σπάει» δεξιά κι αριστερά είναι πράγματα που δεν τα έχει ο Μοζαμβικανός. Και κανείς άλλος εδώ που τα λέμε. Γι' αυτό και ο Ζιλμπέρτο είναι βασικός και αναντικατάστατος στην εθνική Βραζιλίας στα 33 του. Δεν θα ήταν στον Παναθηναϊκό;