Αϊντε, vamos, ρε μούσχαρε

«ΖΗΤΕΙΤΑΙ τερματοφύλακας, γνώστης τεσσάρων –τουλάχιστον- ξένων γλωσσών. Απαραίτητα ισπανικά (άπταιστα), γαλλικά και αγγλικά. Θα προτιμηθούν όσοι έχουν ύψος πάνω από 1,85μ. Προαιρετική η προϋπηρεσία σε ομάδες της Σούπερ Λίγκας ή αντίστοιχων κατηγοριών στην αλλοδαπή. Κατάθεση βιογραφικών σε όλη τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας».

Ο,τι θεωρούμε σήμερα υπερβολικό θα φτάσει μια μέρα που θα το λουστούμε και δεν θα δώσουμε σημασία γιατί, πολύ απλά, θα το θεωρήσουμε φυσιολογικό. Και καλά, ίσως η αναζήτηση ποδοσφαιριστή να μη γίνεται μέσω αγγελιών σαν αυτή που διαβάσατε παραπάνω, αλλά κάτι τέτοιο θα συμβαίνει τα επόμενα χρόνια. Οι Ελληνες ποδοσφαιριστές θα φωνάζουν «VAMOS», όπως κάνει ο Μιχάλης Σηφάκης όταν επιχειρεί να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του. Τι να πει ο άνθρωπος;

«Πάμε γερά»; Οι συμπαίκτες του, κατά βάση ισπανόφωνοι, θα γουρλώσουν τα μάτια τους και θα νομίζουν ότι τους βρίζει. Οι οπαδοί τραγουδούν σε βραζιλιάνικους ρυθμούς. Τι να τραγουδήσουν; Να παίξουν κάτι σε μπαλαλάικα; Να το γυρίσουν σε νησιώτικο που 'χει και ρυθμό; Μα σε ποιον απευθύνονται; Δεν παίζει ο Γιάννης Πάριος. Και καλά, ο Σηφάκης είναι κοπέλι από το Ηράκλειο και δεν θα του καθόταν άσχημα μια μαντινάδα. Ωστόσο, αποτελεί ισχνή μειονότητα.

Τώρα, βέβαια, μη νομίζετε ότι ξαφνικά ανακάλυψα ότι αλλοιώθηκε η ελληνική ταυτότητα των ομάδων. Κανένα πρόβλημα. Οποιος Ελληνας μπορεί, όποιος είναι άξιος να ανταγωνιστεί τους ξένους, να αποδείξει ότι μπορεί και να τους φάει τη θέση.

Δεν είναι μόνο ότι του φράζουν τον δρόμο οι ξένοι προπονητές. Γιατί, οι Ελληνες προπονητές δεν προτιμούν τους ξένους ποδοσφαιριστές; Ρίξτε μια ματιά στην Καβάλα, στην Τρίπολη, στην Ξάνθη. Και αυτοί που τους ακούς στα ραδιόφωνα να φωνάζουν για την ανθελληνική τακτική των παραγόντων, γνωρίζετε ότι χρόνια τώρα έχουν επιτρέψει τους ξένους στα τοπικά πρωταθλήματα;

Προχθές διάβασα για τον Πανθρακικό ότι υπάρχει δυσαρέσκεια, όχι μόνο γιατί η ομάδα έχει τα χάλια της, αλλά και γιατί την Κυριακή έπαιξαν έντεκα ξένοι στο βασικό σχήμα. Και αυτό, λέει, έγινε για δεύτερη φορά από τον Καρτιέ. Αυτό μας μάρανε. Αν είναι έντεκα οι ξένοι. Κι όχι ότι πέρυσι η ομάδα ήταν αξιολογότατη και φέτος πάει για φούντο… Στην Κομοτηνή δε, πού να αντέξουν τέτοιο σοκ μέσα σε δυο-τρία χρόνια.

Οσο ήταν στη Β' Εθνική είχαν μερικούς ξένους για τις… πρώτες ανάγκες. Οταν, όμως, ανέβηκαν έκαναν πρόταση στον Κατσουράνη, εισέπραξαν αρνητική απάντηση. Χτύπησαν την πόρτα του Λυμπερόπουλου. Τίποτε. Κάποια στιγμή έμεινε ελεύθερος ο Νικοπολίδης, τους είπε ότι θα κλείσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό και το σεβάστηκαν. Τελευταία αντιλήφθηκαν ότι κάτι παίζει με τον Σαλπιγγίδη, αλλά ή θα μείνει στον ΠΑΟ ή θα πάει στο εξωτερικό. Ή θα πάει στον ΠΑΟΚ.

Συγγνώμη, ρε παιδιά εκεί στην Κομοτηνή, αλλά αυτή η ανησυχία ορισμένων για το πόσοι ξένοι παίζουν σε κάθε ελληνική ομάδα είναι τελικά μεγάλη υποκρισία.