Κράτα με να σε κρατώ

Η λογική λέει ότι ένας προπονητής υπεραμύνεται των επιλογών του, άρα και των παικτών του, οι οποίοι στο κάτω κάτω είναι επιλογές του. Η ιστορία λέει ότι αρκετές φορές πέρυσι, έπειτα από ανεπιτυχή αποτελέσματα, ο Τεν Κάτε φόρτωσε τα αναθέματα στους παίκτες του, που άλλα τους είχε πει και άλλα έκαναν.

Εξαίρεση αποτελεί η ιστορία με το πρόστιμο, όπου προσφέρθηκε εθελοντικά να πληρώσει κι αυτός. Οπως ενδεχομένως θα θυμάστε, είχε εισηγηθεί να πληρώσει το μερτικό του κι ο Κώστας Αντωνίου, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε με τη λογική του «δεν μπορεί να πληρώνει μέλος της διοίκησης πρόστιμο που εισηγήθηκε η διοίκηση».

Αυτή τη στιγμή ο Τεν Κάτε μοιάζει να είναι σε μειονεκτική θέση, χωρίς προφανή λόγο και μόνο με μία αφορμή: την ισοπαλία στην Καβάλα. Κατά τ' άλλα είναι αήττητος 9 μήνες, μετράει στο πρωτάθλημα 7 νίκες και 1 ισοπαλία και έχει ρεφάρει την ήττα από τη Γαλατά με δύο συνεχείς νίκες στο Γιουρόπα.

Οποιος προσπαθεί να του χρεώσει τον αποκλεισμό από την Ατλέτικο με το γελοίο επιχείρημα «αυτοί δεν μπορούν να κερδίσουν ούτε στη μακριά γαϊδούρα» είναι πιο γραφικοί κι από κάρτα γραφικών. Ξαφνικά δεν μας αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζει ο Παναθηναϊκός. Ξαφνικά απαιτούμε να καθαρίζει τους αντιπάλους σαν αυγά μέσα κι έξω. Ξαφνικά θέλουμε να παίζουν συνέχεια ο Καραγκούνης κι ο Ζιλμπέρτο, για τους οποίους αναρωτιόμασταν πότε επιτέλους θα καθίσουν και λίγο στον πάγκο.

Η παρέμβαση Κατσουράνη κρύβει έναν όμορφο συμβολισμό. Διότι μπορεί να μετράει λίγους μήνες στην ομάδα, μπορεί να προέρχεται από την ΑΕΚτσήδικη πλευρά, μπορεί να μην έχει πουλήσει τριφυλλοσύνη, αν και θα μπορούσε, μπορεί να μην είναι πρώτος αρχηγός της ομάδας, αλλά ουσιαστικά αυτός είναι ο αρχηγός στο γήπεδο, άνευ περιβραχιονίου -όπως λέμε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου.

Αυτός σκοράρει, δίνει τις ασίστ, σέρνει τον χορό, βάζει μια φωνή, κρατάει την ομάδα πρώτη. Σε μια μάλλον δύσκολη περίοδο για τον Τεν Κάτε βγαίνει και τον στηρίζει αρχηγικά, λέγοντας ότι ο Ολλανδός δίνει αυτοπεποίθηση στην ομάδα κι ότι είναι αστείο να λέμε αν ξέρει από ποδόσφαιρο με τις παραστάσεις που έχει. Ο Τεν Κάτε οφείλει να κρατήσει αυτή τη στιγμή στο μυαλό του και να την επιστρέψει στο πολλαπλάσιο όταν θα παραστεί ανάγκη -διότι είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάπου, κάπως, θα γίνει η στραβή.

Οταν κάποιοι σαν τα κοράκια θα πέσουν πάνω στους παίκτες για να τους κατασπαράξουν και να τους αμφισβητήσουν, να λιθοβολήσουν την αξιοπρέπειά τους, να απαξιώσουν τις ποδοσφαιρικές τους ικανότητες και να αναρωτηθούν μεγαλοφώνως μήπως τελικά «δεν το ’χουν».

Η ζωή, η συγκυρία, ο Κώστας Αντωνίου, τα άστρα, κάποιος τέλος πάντων έφερε αυτόν τον προπονητή και αυτούς τους παίκτες κάτω από την ίδια ποδοσφαιρική στέγη ταυτόχρονα. Είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε όχι, πρέπει να το πάρουν χαμπάρι ότι οι φιλοδοξίες και οι στόχοι προπονητή και παικτών είναι κοινοί. Και μόνο αν βοηθάει κάποιος αυτόν που παραπατάει θα φτάσουν πρώτοι στο νήμα την άνοιξη. Διαφορετικά, παρέα θα πέσουν στο χαντάκι.