«Φέρνω στη θέση σου έναν Γάλλο παικταρά»

Hταν βέβαιο ότι μετά τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Σλόβαν δημοσιογράφοι και παλικάρια θα αποθέωναν τον Τιμούρ Κετσπάγια για τις εμπνευσμένες επιλογές και το μαεστρικό κοουτσάρισμά του. Εχω την αίσθηση πάντως ότι το «φαλακρό βέλος» της Γεωργίας έγινε αντικείμενο λατρείας για λάθος λόγο. Το πιο σημαντικό του επίτευγμα δεν είναι ότι έδειξε αρετή και τόλμη αφήνοντας στον πάγκο τους ανέτοιμους Γκαλέτι, Μαρέσκα και τον ντεφορμέ Ντιόγο. Ούτε ότι ως άλλος Χριστός ανέστησε τον Ραούλ Μπράβο και έπεισε τον Ζαϊρί ότι ο έχων δύο συμπαίκτες δίπλα του πρέπει να δίνει την μπάλα στον έναν. Τέτοια θαύματα, άλλωστε, ο Νικόλας ο Αλέφαντος τα 'χει για δεκατιανό…

Το πιο σημαντικό κατόρθωμα του Κετσπάγια είναι ότι κατάφερε να έχει στο ρόστερ της ομάδας του πενήντα μάχιμους παίκτες, έτοιμους να ριχτούν στη φωτιά όποτε τους ζητηθεί και να δώσουν μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματός τους για χάρη του. Μετά το τέλος του αγώνα της Τετάρτης οι «πολεμιστές» του Τιμούρ μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τον «στρατηγό» τους. Πάρε μια μικρή γεύση, φίλε αναγνώστη:

«Πήραμε ένα μεγάλο αποτέλεσμα. Δεν θέλω να μιλάω για πρόκριση, αλλά θα προσπαθήσουμε να την πάρουμε στο Καραϊσκάκη. Θέλουμε να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο. Δεν έχω ξαναδεί προπονητή να πωρώνει τους παίκτες στο ημίχρονο. Αυτό μας φτιάχνει». Στο κουίζ της ημέρας «Ποιος έκανε τη συγκεκριμένη δήλωση;», οι πιθανές απαντήσεις που μπορεί κάποιος ανυποψίαστος άνθρωπος να δώσει είναι:

Α) Ο Ραούλ Μπράβο, την ώρα που έπαιρνε δέκα κάμψεις για να κρατηθεί ζεστός. Β) Ο Ντομί, αφού πρώτα έβγαλε το μαχαίρι απ' το στόμα. Γ) Ο Μπομπό, του οποίου το σώμα είναι στην Τουρκία αλλά η ψυχή του περιπλανιέται στου Ρέντη. Δ) Ο Τάσος τα Πάντος όλα (ο «γαύρος»).

Αν ποτέ συμμετάσχεις στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος», να παρακαλάς να μη σου τύχει η συγκεκριμένη ερώτηση, διότι αν δεν έχεις στο καρνέ σου τον αριθμό του Κώστα Νικολακόπουλου, για να σου δώσει τη βοήθεια του τηλεφώνου, σε βλέπω να μένεις με τη χαρά του παιχνιδιού και ένα μπρελόκ δώρο. Η σωστή απάντηση φυσικά είναι «ο Σάββας Θεοδωρίδης».

Ο Σάββας μόνο τυχαία δεν χρησιμοποιεί το α' πληθυντικό «μας φτιάχνει (σ.σ.: εμάς τους παίκτες)» στην αναφορά του για τον Κετσπάγια. Είναι προφανές ότι ο Θεοδωρίδης χάρη στον Τιμούρ νιώθει όπως ο Γεκινί όταν ήρθε στον Ολυμπιακό: τριάντα ενός ετών τζόβενο έτοιμο όπως βλέπεις στο σκίτσο για δράση. Φαίνεται ότι ο Κετσπάγια, επειδή η χρονιά είναι μεγάλη και το αύριο αβέβαιο, έχει φροντίσει να έχει όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα, απ' τον πρώτο παίκτη μέχρι τον τελευταίο μασέρ’ στην τσίτα για ώρα ανάγκης. Ενα νεύμα του περιμένει ο Κούλης Δουρέκας για να ξεχυθεί στον αγωνιστικό χώρο και να δείξει στον προπονητή του για ποιο λόγο ο Μαρκ Γκονζάλες είναι μια περιττή πολυτέλεια…

Το δικό του λιθαράκι στη νίκη του Ολυμπιακού έβαλε και ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος σύμφωνα με τα ρεπορτάζ πριν από τον αγώνα μίλησε τηλεφωνικά με τον Κετσπάγια. Οι γνώμες για το τι ακριβώς του είπε διίστανται. Στην «Εξέδρα» διαβάζω ότι ο πρόεδρος κατάλαβε ότι ο Τιμούρ ήταν αγχωμένος και τον πήρε τηλέφωνο για να τον εμψυχώσει: «Ο ισχυρός άνδρας των "ερυθρολεύκων" ευχήθηκε καλή επιτυχία στον Γεωργιανό, ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει και την αισιοδοξία του, τονίζοντας: "Μην αγχώνεσαι, Τιμούρ. Ολα θα πάνε καλά"».

Η «Εξέδρα» παρουσιάζει την εκδοχή του πρόσχαρου Σωκράτη, ο οποίος με ανεβασμένη ψυχολογία απ’ τα μακροβούτια στην Ψαρρού προτιμά να μην αγχώσει περισσότερο τον Κετσπάγια, αλλά να του δώσει τον χρόνο του για να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα. Διότι αν ο πολυμήχανος Τιμούρ κατέγραφε τη συνομιλία τους και έβαζε την κασέτα να παίξει ανάποδα, είναι πιο βέβαιο και απ' τον θάνατο ότι θα άκουγε τον Σωκράτη να του λέει: «Η ανακοίνωση στήριξής σου είναι στο mail μου, στα "πρόχειρα μηνύματα". Ελπίζω να μη χρειαστεί να περάσει ακόμη στα "απεσταλμένα"».

Στο «Goal» από την άλλη το ρεπορτάζ εμφανίζει έναν Σωκράτη αποφασιστικό, να αφήνει στην άκρη γαρνιτούρες και περικοκλάδες και να μπαίνει με τη μία στο ζουμί: «"Θέλω να πάρουμε ένα θετικό αποτέλεσμα για να μην έχουμε πρόβλημα στη ρεβάνς", ήταν τα λόγια του Κόκκαλη, με τον Τιμούρ να απαντάει ότι "είμαστε έτοιμοι. Ολα θα πάνε καλά"». Στη συνέχεια ο Κετσπάγια φίλησε το κομποσκοίνι του και ευχήθηκε όταν μετά το τέλος του αγώνα ανοίξει το κινητό του στην οθόνη να μη δει να αναβοσβήνει η ένδειξη «Εισερχόμενη κλήση: "Λου"». Δόξα τω Μήτρογλου, όλα πήγαν καλά…

Η πώληση ενός παίκτη ή η αποδέσμευσή του από την ομάδα χωρίς να εγείρει παράλογες απαιτήσεις -όπως για παράδειγμα να αποζημιωθεί- θέλει τέχνη. Στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ούτε νερό στην έρημο δεν μπορούν να πουλήσουν. Ισως πρέπει να διαβάσουν μια μικρή ιστορία για να καταλάβουν πώς ενεργεί ο παράγοντας ο σωστός σ' αυτές τις περιπτώσεις για να μην τσινήσει ο παίκτης…

Πριν από λίγες μέρες ο γνωστός φίλαθλος της Καβάλας «Big Mac» πλησίασε τον αριστερό μπακ της ομάδας, Γιώργο Κατερίνη, για να του ξηγηθεί αλλιώτικα και καβαλιώτικα: «Αγαπούλα, έκλεισα έναν Γάλλο παικταρά και τον εφέρνω. Επιπροσθέτως αναμένω άφιξη Δάρλα στον ορίζοντα. Καλύφτηκα εξ αριστερών. Περισσεύεις. Βρες ομάδα να παίξεις». Το σπινθηροβόλο βλέμμα του πούρου του Μάκαρου και η μελωδία απ’ τις χάντρες του κομπολογιού του σε ρυθμό ρέκβιεμ ήταν αρκετά για να γίνει το θέλημά του πραγματικότητα…

Ο γλυκός Κατερίνης βέβαια ήθελε πρώτα να βρει ομάδα και μετά να λύσει το συμβόλαιό του με την Καβάλα. Ο Μάκαρος, όμως, πιστός στη ρήση «δεν υπάρχει "θέλω", υπάρχει μόνο "μπορώ"» φρόντισε να τον απαλλάξει τόσο απ' τις σκοτούρες της σκέψης όσο και απ' την ομάδα, φέρνοντας στη θέση του τον Γάλλο Γκιγιόμ Ριπέρ. Ο «Big Mac» ξηγήθηκε απλά, όμορφα και παντελονάτα και η ιστορία και ο Κατερίνης πήραν τον δρόμο τους. Μεγάλο πράγμα η δύναμη της πειθούς, αγαπητέ αναγνώστη…

Σαββάχ ο Θαλασσινός

Οσοι παίκτες και αν έρθουν στον Ολυμπιακό, όσοι Μαρινάκηδες και αν μπουν στη διοίκηση, τη διαφορά στην ομάδα θα εξακολουθήσει να την κάνει μόνο ένας: ο Σαββάχ ο Θαλασσινός. Ο θρυλικός ήρωας, όσα χρόνια και αν περάσουν, θα καταφέρνει πάντα να γραπώνεται από ένα βαρέλι και να φτάνει πρώτος στο «νησί των πρωταθλημάτων». Δοξάστε τον…