Πέρασα ολόκληρο το Σαββατοκύριακο με την σκέψη των νέων επενδυτών στην ΑΕΚ. Ανάμεσα στα πολλά που πέρασαν από το μυαλό μου ήταν και η προσπάθεια που γίνεται για να δημιουργηθούν προσδοκίες. «Περιμένετε λίγο και τα λεφτά θα έρθουν. Περιμένετε λίγο ακόμα και τα λεφτά θα έρθουν». Επειδή όμως τα λεφτά δεν πάνε στην τσέπη μας καλό θα ήταν η οποιαδήποτε πληροφορία να ερχόταν μόνο όταν θα υπάρχει οριστική συμφωνία.
Και πάλι θα μου πείτε, εσένα τι σε νοιάζει; Και δίκιο θα έχετε. Απλά δεν θα ήταν καλύτερα να καθόμασταν να απολαύσουμε τον καύσωνα με την ησυχία μας; Δεν θα ήταν ακόμα καλύτερα να σταματήσει αυτή η ωραία φαρσοκωμωδία που αφορά τον Γιούρκα;
Kαι τώρα σταθείτε ένα λεπτό και ψιθυρίστε μαζί μου. «Δεν θα ήταν ακόμα καλύτερα τις μέρες που το θερμόμετρο δείχνει 42, να ήταν δωρεάν το ρεύμα για να μην πάθουμε συγκοπή όταν θα έρθει ο λογαριασμός, από το ανοιχτό σε εικοσιτετράωρη βάση air condition;». Αμήν και Αλληλούια.
«Συμφωνούμε σε όλα το ξέρω» μονολόγησα την ώρα που κλείδωνα την πόρτα του σπιτιού. Παρά τους φόβους για τον λογαριασμό της ΔΕΗ, άφησα ανοιχτό το air condition και ξεκίνησα την ωραία βόλτα μου μέχρι τη δουλειά. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο σε μια ημέρα που το 40αρι σε χτυπάει στο κεφάλι, από μια διαδρομή με το τρόλεϊ. Ευχάριστοι άνθρωποι στριμωγμένοι ο ένας στον πάνω στον άλλο, με τα χέρια στις τσέπες για να προστατεύσουν τα πορτοφόλια τους.
Ήμουν γυρισμένος προς το παράθυρο με τα ακουστικά στα αυτιά, στη μεγαλύτερη δυνατή ένταση, την ώρα που κάποιος με σκούντηξε στην πλάτη. Γύρισα προς το μέρος του ενώ η μουσική συνέχιζε να παίζει. Είδα ένα τύπο να φωνάζει κρατώντας μια κάρτα στα χέρια. Έβγαλα το ένα ακουστικό. «Η απάντηση που ψάχνεις δεν θα έρθει ποτέ» του είπα χωρίς βέβαια να έχω ακούσει την ερώτηση. Η κάρτα που κρατούσε στα χέρια του έλεγε ελεγκτής εισιτηρίων. «Πάμε στο τμήμα αμέσως» μου φώναξε. «Έχεις χαζέψει άνθρωπε μου; Έχω εισιτήριο!».
«Ναι αλλά ταιριάζεις στο προφίλ του λαθρεπιβάτη» μου απάντησε ο ελεγκτής.
«Δηλαδή αν είχα προφίλ μανάβη θα μου ζήταγες αγκινάρες;» του είπα προσπαθώντας σε όλο το διάστημα να κρατήσω την ψυχραιμία μου.
«Χμμμμ… Δεν το είχα σκεφτεί αυτό».
«Φυσικά και δεν το είχες σκεφτεί. Αν το είχες σκεφτεί δεν θα έπεφτες κάθε βράδυ για ύπνο αγκαλιά με την παιδική σου κουβερτούλα».
«Που το ξέρεις αυτό; Ποιος είσαι;»
«Κάποιος που δεν θέλεις να γνωρίσεις» του είπα, αλλά πριν ολοκληρώσω τη φράση μου είχε κατέβει ήδη από το τρόλεϊ. Τώρα θα αναρωτηθείτε πως ήξερα για την παιδική κουβερτούλα.
Lucky guess είναι η μοναδική απάντηση που μπορώ να δώσω αν και ξέρω ότι δεν αρκεί.
Έφτασα στο γραφείο την ώρα που ο ήλιος βρισκόταν στο ψηλότερο σημείο του. Πέρασα πρώτα μια βόλτα από τον δεύτερο όροφο και εκεί αντίκρισα τον νεαρό συνάδελφό να κυλιέται μέσα σε μια πλαστική πισίνα γεμάτη νερό.
«Χαίρομαι που τουλάχιστον φοράς μαγιό» του είπα. Τον τρόμαξα, αφού δεν είχε καταλάβει ότι είχα έρθει, και τσαλαβουτώντας αναποδογύρισε την πισίνα από τον φόβο του.
«Μάζεψε τα νερά πριν έρθει κανένας άνθρωπός και γίνουμε ρεζίλι». «Μα ποιος να έρθει Κυριακάτικα;».
«Έχεις δίκιο. Να το κλείσουμε τότε το μαγαζί και να αρχίσουμε να χορεύουμε Ικαριώτικο. Πάψε τώρα και πήγαινε φέρε τη σφουγγαρίστρα». Είχε καταφέρει να με συγχύσει πριν συμπληρώσω δίλεπτο στο γραφείο.
Ένας άλλος συνάδελφος καθόταν σε μια γωνία και κράταγε στο χέρι ένα μαρούλι. «Ρε έχετε χαζέψει σήμερα; Τι κάνεις εκεί με το μαρούλι στο χέρι;» του φώναξα.
«Εξαντλητική δίαιτα» μου απάντησε.
«Φάε το μαρούλι ή δώστο σε καμιά χελώνα και κάνε καμία δουλειά». Δεν υπήρχε περίπτωση να βρω ησυχία στον δεύτερο γι’ αυτό αποφάσισα να κατέβω κατευθείαν στο υπόγειο.
Λίγο πριν φτάσω στο ασανσέρ με πρόλαβε ο νεαρός συνάδελφος, που στο μεταξύ είχε σφουγγαρίσει το πάτωμα και φόραγε ένα μπουρνούζι. «Πριν πεις οτιδήποτε σκέψου μονάχα πόσο gay είναι η εμφάνιση σου με την σαγιονάρα και το μπουρνούζι μέσα στο γραφείο. Σαν γυναίκα που περιμένει να βάψει τα μαλλιά της στο κομμωτήριο είσαι».
«Μα γιατί; Είναι της μόδας η σαγιονάρα!»
«Ρε λέγε τι θέλεις!»
«Θα έχουμε μεταγραφικές εξελίξεις αυτή την εβδομάδα» είπε με στόμφο. «Α ναι; Σε ποιόν;»
«Και στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό και στην ΑΕΚ»
«Α ωραία. Θα αλλάξει η ζωή μας προς το καλύτερο δηλαδή» του είπα και χωρίς να περιμένω απάντηση μπήκα στο ασανσέρ και κατέβηκα στο υπόγειο.
Έβαλα σε ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα και κάθισα στην πολυθρόνα μου. Η θερμοκρασία ήταν σε πολύ καλά επίπεδα αφού είχα αφήσει και εδώ ανοιχτό το air condition.
«Πολύ ήσυχος είσαι σήμερα» είπα στον Jesse James, τον λούτρινο σκύλο που μιλάει, που καθόταν όπως πάντα στο ράφι του (το γεγονός ότι κάποιες φορές τον έβρισκα σε λίγο διαφορετική θέση, με προβλημάτιζε τελευταία).
«Υπάρχουν πράγματα που κάθε άντρας φοβάται να πει ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό. Και κάθε αξιοπρεπής άντρας έχει μερικά τέτοια πράγματα στο πίσω μέρος του μυαλού του» είπε ο Jesse James.
«Κάφκα;»
«Όχι. Ντοστογιέφσκι. Κερνάς πάλι»
«Πόσο είναι τώρα το σκορ Jesse;»
«4-0»
«Γαμώτο. Μπορούμε να χρησιμοποιούσε ρητά και από ελληνικές σειρές;»
«Όχι. Θες να ρίξουμε τόσο πολύ το επίπεδο;».
«Έχεις δίκιο Jesse. Χρειαζόμαστε πάντως μια αλλαγή περιβάλλοντος, δεν νομίζεις;»
«Δεν βαριέσαι τις αλλαγές;»
«Λιγάκι ναι…»
«Άστο να πάει στο διάολο τότε»
«Touche» απάντησα και ήπια μια γουλιά από το ουίσκι μου…
*Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι τα πραγματικά γεγονότα που έχουν διαστρεβλωθεί εντελώς…
Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
