Το πρωτάθλημα του νέου σερί

Από τότε που το Κύπελλο Πρωταθλητριών ονομάστηκε Τσάμπιονς Λιγκ, αποφασίστηκε η διεύρυνσή του κι άρχισαν να παίρνουν μέρος σε αυτό και δεύτεροι και τρίτοι και τέταρτοι των πρωταθλημάτων, τα πρωταθλήματα κάπου άρχισαν να φθίνουν.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, από ομάδες όπως η Μίλαν, π.χ., αντιμετωπίζονται σαν διαδικαστικές υποχρεώσεις –υπάρχουν για να δίνουν «εισιτήρια» για κάτι σπουδαιότερο κι αυτό το σπουδαιότερο λέγεται Τσάμπιονς Λιγκ. Πάντοτε έτσι ήταν, αλλά όταν το «εισιτήριο» ήταν ένα, όλοι πέθαιναν για την πρωτιά. Οταν τα «εισιτήρια» έγιναν δύο ή τρία ή τέσσερα, κάτι άλλαξε.

Είπε λίγες μέρες πριν ο Χενκ Τεν Κάτε ότι ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει να πάρει φέτος το πρωτάθλημα και αν το πάρει θα ξεκινήσει το δικό του σερί. Η δήλωση ακούστηκε λίγο σαν οπαδική επιθυμία, όμως ο Ολλανδός έχει τα δίκια του: το πρωτάθλημα που θα ξεκινήσει έχει κάποιες ιδιαιτερότητες σε σχέση με άλλα προηγούμενα.

Χαρακτηριστικό

Τα περισσότερα περσινά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: τα πιο πολλά τελείωσαν πριν καλά καλά αρχίσουν –θέλω να πω ότι στις πιο πολλές χώρες ο πρωταθλητής ήταν γνωστός πολύ νωρίς. Στην Αγγλία η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήδη μετά τον Νοέμβρη είχε ξεχωρίσει –μέχρι τότε έμοιαζε να δυσκολεύεται κυρίως γιατί της έλειπε ο Κριστιάνο Ρονάλντο και τα γκολ του.

Η βαριά ήττα από τη Λίβερπουλ στο «Ολντ Τράφορντ» με 1-4 δημιούργησε κάποια στιγμή την υποψία ότι η ομάδα του σερ Αλεξ Φέργκιουσον, φορτωμένη και με τις υποχρεώσεις του Τσάμπιονς Λιγκ, μπορεί να καταρρεύσει, όμως η πρωταθλήτρια αποδείχτηκε πολύ έμπειρη ομάδα για να μη διαχειριστεί σωστά πιθανές ανασφάλειες: μπορεί να χρειάστηκε να επιστρατευτούν οι πάντες, ακόμα και ο 18χρονος Μακέντα, αλλά το πρωτάθλημα «κλείδωσε» νωρίς. Στην Ιταλία η Ιντερ δεν επέτρεψε σε κανέναν να διεκδικήσει πρωτιά –η Μίλαν και η Γιουβέντους περιορίστηκαν στο κυνήγι της δεύτερης θέσης και επί της ουσίας στην ομάδα του Μουρίνιο ουδέποτε δημιούργησαν τον παραμικρό πονοκέφαλο.

Στην Ισπανία η Μπαρτσελόνα σκόραρε κατά βούληση, σπάζοντας το φράγμα των 100 γκολ στο πρωτάθλημα. Ετρεξε από την αρχή μόνη της και σε ταχύτητες που κανείς δεν μπορούσε να παρακολουθήσει: η θεωρητικά ανταγωνίστριά της Ρεάλ Μαδρίτης έχασε στο «Μπερναμπέου» με 2-6! Στην Πορτογαλία η Πόρτο αποσπάστηκε πολύ νωρίς από τους υπόλοιπους –το ίδιο και στην Ολλανδία η Αλκμααρ του Λουίς φαν Χάαλ. Και οι δύο κέρδισαν άνευ ανταγωνισμού.

Η Μπενφίκα και η Σπόρτινγκ Λισσαβώνας είχαν τεράστιες αδυναμίες, που φάνηκαν και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο δε Αγιαξ και η Αϊντχόφεν έχουν χάσει την αγωνιστική τους ταυτότητα μολονότι ξοδεύουν πολύ περισσότερα από την πρωταθλήτρια. Μικρές εξαιρέσεις στον κανόνα αποτελούν το πρωτάθλημα της Γαλλίας -όπου η Λιόν έχασε το πρωτάθλημα έπειτα από επτά ολόκληρα χρόνια- και φυσικά η Μπουντεσλίγκα με τη χιτσκοκική της δραματουργία: το πρωτάθλημα το πήρε η Βόλφσμπουργκ αλλά το διεκδίκησαν έξι ομάδες!

Πρωταθλήματα

Το δεύτερο χαρακτηριστικό όλων αυτών των πρωταθλημάτων είναι ότι οι ομάδες που κερδίζουν ένα πρωτάθλημα δημιουργούν -παντού σχεδόν- ατελείωτα σερί. Η Λιόν διεκδίκησε φέτος το όγδοο στη σειρά πρωτάθλημα και το έχασε, η Ιντερ κατέκτησε το τέταρτο σερί, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το τρίτο, η Πόρτο το πέμπτο, η Μπάγερν Μονάχου έχει κερδίσει στη Γερμανία πέντε τίτλους τα οκτώ τελευταία χρόνια!

Στα συγκεκριμένα πρωταθλήματα –που είναι όλα περισσότερο σοβαρά από το δικό μας– αυτά τα σερί δύσκολα τα συναντάς. Οποια ομάδα κάποτε τα έκανε (π.χ. η Λίβερπουλ στην Αγγλία τη δεκαετία του '80 ή η Μίλαν στην Ιταλία του '90) αναγνωριζόταν ως μια από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών για το κατόρθωμά της: τώρα το κατόρθωμα αυτό φαίνεται ξαφνικά πολύ εύκολο – όποιος παίρνει έναν τίτλο ξεκινά και το μικρό ή μεγάλο του σερί!

Δυναστείες

Οι πρωταθλήτριες δημιουργούν παντού πλέον τις δικές τους δυναστείες, όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Στην Ιταλία, από το 1989 έως το 1994 κάθε χρόνο είχαν άλλο πρωταθλητή. Στη Γαλλία πριν από τη δυναστεία της Λιόν, το ίδιο.

Στην Αγγλία έπρεπε να περάσουν εκατό χρόνια για να φτάσουμε στην εποχή που μόνο τέσσερις ομάδες μπορούν να ελπίζουν ότι θα κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Στην Ισπανία πάντα κάποιος έμπαινε σφήνα στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα: τώρα όχι πια.

Εσοδα

Στην Ελλάδα το μεγάλο σερί του Ολυμπιακού αυτά τα χρόνια οφείλεται και στην εξασφαλισμένη παρουσία της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ: η παρουσία στους ομίλους φέρνει έσοδα και τα έσοδα ενισχύσεις. Τα δώδεκα τελευταία χρόνια μπήκαν στο ταμείο του πάνω από 140 εκατ. ευρώ από το Τσάμπιονς Λιγκ, που σαφώς και βοήθησαν για να χτιστεί το σερί του. Ενα χρόνο χάθηκαν τα εγγυημένα έσοδά του και ο Σωκράτης Κόκκαλης τον πέρασε ψάχνοντας κάποιον να τον στηρίξει οικονομικά.

Το σχέδιο Πλατινί προβλέπει ότι πλέον η πιθανότητα συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ για τον Ελληνα δευτεραθλητή είναι πολύ μικρή –σχεδόν ανύπαρκτη. Ο επόμενος πρωταθλητής μας, αντίθετα, μπαίνει απευθείας στους ομίλους, αποφεύγει το χτυποκάρδι των προκριματικών και αν ο δευτεραθλητής αποκλειστεί παίρνει και τα χρήματά του –δηλαδή βάζει στο ταμείο του πάνω από 19 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα που οι υπόλοιποι δεν μπορούν να τα βρουν πουθενά!

Εφιάλτης

Για τον ΠΑΟ το εφετινό καλοκαίρι δεν είναι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα: με τις σκοτούρες των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ έχει μάθει να ζει. Για τον Ολυμπιακό αρκετά πράγμα φέτος μοιάζουν πρωτόγνωρα. Ακούω για τα χρέη του Κόκκαλη, διαβάζω για τις συζητήσεις με τον Μαρινάκη, βλέπω μια αγωνία που κάνει ένα απλό φιλικό με την Γκρόνινγκεν να αντιμετωπίζεται ως κάτι πολύ σπουδαίο.

Σκεφτείτε του χρόνου το καλοκαίρι την κατάσταση στην οποία μπορεί να βρίσκεται ο Ολυμπιακός αν δεν έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα και έχει πάλι την υποχρέωση να παίξει προκριματικά, αυτή τη φορά μάλιστα με τη σιγουριά ότι θα βρει απέναντί του μια ομάδα πολύ δυνατότερη από αυτές που θα αντιμετωπίσει φέτος. Μιλάμε για καλοκαιρινό εφιάλτη…

Μάθημα

Πιο πολύ και από τον αποκλεισμό της Λάρισας ενοχλεί ο τρόπος που ήρθε. Η ΑΕΛ είναι σαν να χάθηκε στο τέλος του πρωταθλήματος, αρχικά έκανε απογοητευτικά play off και στη συνέχεια έχασε σχεδόν μια ενδεκάδα παίκτες: έγραφα και χθες ότι αυτό μπορεί να συμβεί –αυτό που απαγορεύεται να συμβεί είναι να μην υπάρχουν έτοιμες λύσεις παικτών που θα τους αντικαταστήσουν.

Η ΑΕΛ έπαιξε δύο ματς με έναν κυνηγό γιατί όλο το καλοκαίρι εξετάζονται παίκτες ικανοί να καλύψουν τη θέση του σέντερ φορ –παίκτες που δεν αποκτούνται: μέχρι τώρα έχω διαβάσει ότι η Λάρισα συζητάει με τον Ουμίτ Καράν, τον Σαγανόφκσι, τον Βιλτόρ, τον Βιέρι, τον Κανού κι ένα σωρό ακόμα που δεν θυμάμαι. Καλές είναι οι συζητήσεις αλλά αν τραβάνε πολύ, μια ομάδα ξεμένει από λύσεις.

Η ΑΕΛ κατέβηκε στα δύο ματς με τη Ρέικιαβικ με μια ομάδα αποδεκατισμένη από τους τραυματισμούς (ελλείψεις όπως του Βενετίδη, του Γιαννακόπουλου, του Κυριακίδη, του πολλά υποσχόμενου Αμπου Χατζίρα, του Ιγκλέσιας, είναι δυσβάσταχτες για την τωρινή ΑΕΛ) αλλά ταυτόχρονα και ημιτελής.

Οι απουσίες και οι ελλείψεις είχαν ως αποτέλεσμα να δούμε κάποια τρελά πράγματα: χθες, π.χ., ο εμφανώς ανέτοιμος Τουμέρ Μετίν έμεινε στο γήπεδο ενενήντα λεπτά, προφανώς διότι δεν αντιμετωπίζεται ως ποδοσφαιριστής, αλλά ως ο Μεσσίας που με δύο εβδομάδες προπονήσεων θα αλλάξει την ομάδα. Οταν αρχίζουν να γίνονται τέτοιου τύπου κρίσεις ή όταν ο προπονητής χρησιμοποιεί δεκαεξάχρονους για να δείξει ότι του λείπουν παίκτες έρχονται οι οδυνηροί αποκλεισμοί.

Ομολογώ ότι και στα δύο ματς κάποιοι από τους νεοφερμένους μού άρεσαν: ο μεγάλος κίνδυνος είναι ο αποκλεισμός να σταθεί αιτία να αρχίσουν γκρίνιες για την όποια δυνατότητά τους να προσφέρουν.

Επειδή ξέρω τον Κώστα Πηλαδάκη, η αποτυχία θα τον πεισμώσει και θα γίνει αιτία να δυναμώσει την ομάδα κι άλλο. Ομως το λάθος έχει ήδη γίνει κι ο αποκλεισμός θα κοστίσει αρκετά: η ελβετική τηλεόραση πρόσφερε στην ΑΕΛ 500 χιλιάδες ευρώ για τα ματς με τη Βασιλεία – αυτά τα χρήματα χθες τα κλότσησε και δεν ξέρω πού θα τα βρει. Το μάθημα του αποκλεισμού είναι ότι μια ομάδα που καταλήγει 5η στο πρωτάθλημα δεν την αφήνεις να διαλυθεί, αλλά τη δυναμώνεις. Μόνο που το μάθημα στοίχισε πανάκριβα...

Ονειρο ζω

Ενα μόνο πράγμα συζητάει αυτό τον καιρό το Κολωνάκι: τη συνέντευξη που έδωσε στο «SMS» και στον Στέφανο Χάρη ο Μανώλης Μαυρομμάτης. Πέρα από τα πολλά που είπε ο «Μανόλο» και τα οποία αποτελούν αντικείμενο σχολιασμού, παίζονται ήδη σκληρά στοιχήματα για το ποια θα είναι η επόμενη κίνησή του.

Κύκλοι του «Μανόλο» ισχυρίζονται ότι στην ΕΡΤ έχει ήδη υπάρξει αλματώδης αύξηση στη χρήση ηρεμιστικών καθώς πολλοί έχουν χάσει τον ύπνο τους. Οι ίδιοι κύκλοι μου λένε ότι ο Μανώλης, που δεν ξεχνά μερικούς μερικούς, ένα μόνο όνειρο έχει: να πάρει ως πρόεδρος στα χέρια του την αποστολή του επόμενου Μουντιάλ και να τους κόψει όλους!