Της αμύνης τα παιδιά

Η δεύτερη μέσα σε λίγες μέρες δήλωση του προέδρου για τις μεταγραφές και το βροντερό «τέλος» που είπε μέχρι τον Γενάρη είναι στη λογική τού «καταλάβατε ή να κάνω και κακά;», που έλεγε και το πιτσιρίκι στη διαφήμιση. Δηλαδή, μπορείτε να γράφετε ό,τι γουστάρετε εσείς οι δημοσιογράφοι και να ξυπνάτε με το όνειρο του Ρικέλμε, του Αλεξ και του Μπάριος εσείς οι οπαδοί, αλλά εγώ ως πρόεδρος κι εμείς ως ομάδα έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας. Αν τον πιέσουν να το πει για τρίτη φορά αύριο μεθαύριο, φοβάμαι ότι δεν θα είναι ούτε τόσο ευγενικός ούτε τόσο χωρατατζής – θα το ξεκόψει πολύ πιο απότομα. Και θα έχει και δίκιο, μεταξύ μας.

Το «εγώ ως πρόεδρος» ίσως δίνει μάχη μέσα του με το «εγώ ως εκπρόσωπος όλων των μετόχων». Δηλαδή ως Νίκος Πατέρας, οπαδός του Παναθηναϊκού και αποφασισμένος να ξαναφέρει το πρωτάθλημα στην ομάδα, να γούσταρε όσο τίποτε άλλο μια μεταγραφή που θα έκανε τον «πράσινο» οπαδό ευτυχισμένο. Αλλά ως άνθρωπος που πρέπει να διαχειριστεί το χρήμα άλλων ανθρώπων πέρα από το δικό του, οφείλει να φανεί συνετός: η περσινή υπέρβαση στο Τσάμπιονς Λιγκ και ειδικά με τον τρόπο που έγινε, με το φοβερό ντεμαράζ του δεύτερου γύρου και τα «διπλά» σε Βρέμη και Μιλάνο, δεν γίνεται κάθε μέρα.

Κι όσο ακόμα η φετινή συμμετοχή στους ομίλους περνά από την Πράγα και κρέμεται στη συνέχεια απ’ τα κέφια της κληρωτίδας που θα βγάλει τον αντίπαλο του τέταρτου προκριματικού γύρου (αν περάσει τη Σπάρτα), τότε μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς ότι καλό είναι να είμαστε συγκρατημένοι. Ισως, λέω ίσως –και με τον κίνδυνο να κάνω τον πρόεδρο να θυμώσει– η πρόκριση στους ομίλους φέρει μαζί κι έναν ακόμα καλό παίκτη στις τελευταίες μέρες της μεταγραφικής περιόδου.

Πάμε τώρα στο «εμείς ως ομάδα». Είτε κάποιοι συμφωνούν είτε διαφωνούν, συνεχίζουν για δεύτερη χρονιά τόσο ο Τεν Κάτε όσο κι ο Κώστας Αντωνίου, με διευρυμένες αρμοδιότητες και σχεδόν απόλυτο έλεγχο στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Κώστας Αντωνίου άκουσε πολλά, αλλά πήρε τη γλυκιά του «εκδίκηση» στο τέλος με τον Σισέ, ο Τεν Κάτε μπορεί να έχασε τον Ενχελααρ μέσα απ’ τα χέρια του και αντ’ αυτού να του έφεραν τον Κατσουράνη, όμως παρ' όλα αυτά συμπεριφέρθηκε με αρχοντιά: έχρισε τον Κατσουράνη «προπονητή μέσα στο γήπεδο», δεν τον απαξίωσε, δεν τον έβαλε σε σύγκριση με τον Ενχελααρ, αντιθέτως του ανέθεσε αυτούς τους ρόλους που είχε στο μυαλό του για τον Ολλανδό: της συμμετοχής στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, της κάθετης πάσας, των επιθετικών προσπαθειών. Παράλληλα, όλες οι εισηγήσεις του γι’ αυτούς που δεν ήθελε έγιναν δεκτές, η επιμονή του για τη μη πώληση του Σιμάο έπιασε τόπο και δείχνει πανίσχυρος και αποφασισμένος να πετύχει, αποφεύγοντας τα περσινά λάθη.

Οσο λοιπόν κι αν φωνάζουν κάποιοι ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται παίκτη από δεξιά, απ’ αριστερά και ίσως και καλύτερο στόπερ απ’ τους υπάρχοντες, ο κόουτς έχει άλλη γνώμη. Θεωρεί ότι ο Μουν κι ο Σπυρόπουλος μπορούν να κάνουν τη δουλειά που θέλει, έχρισε τον Βύντρα καλύτερο αμυντικό του πρωταθλήματος κι αναζητεί τον παρτενέρ του. Οσοι απορούν, ας κάνουν ένα flash-back στη μαγική εικόνα της περσινής χρονιάς: ο Παναθηναϊκός είχε την καλύτερη επίθεση αλλά έχασε το πρωτάθλημα από την επίθεσή του που δεν έβαλε τα γκολ σε παιχνίδια που είχε αρκετές κλασικές ευκαιρίες κι όχι από την άμυνα, που απέφυγε σε γενικές γραμμές τις γκέλες και τις ασυνεννοησίες -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Θυμηθείτε πόσα γκολ έχασε στο πρώτο ημίχρονο με τον Εργοτέλη εντός.

Με τον Ηρακλή εντός. Με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Με τη Λάρισα στο Αλκαζάρ. Πόσο αναιμικός ήταν μπροστά με την ΑΕΚ στην πρεμιέρα αλλά και στο ματς του δεύτερου γύρου. Με τον Ολυμπιακό εντός. Βάλτε κάτω όλα αυτά τα παιχνίδια και κάντε τη σούμα, για να δείτε πόσοι βαθμοί χάθηκαν. Φυσικά και η άμυνά του φέτος θα φάει γκολ. Θα κάνει και «φάβες» και «γκέλες» και «όμες». Το ίδιο θα συνέβαινε όμως αν είχε πάρει τον Μαρτσένα και τον Γκριγκέρα, με μηδέν γκολ παθητικό κανείς δεν τερμάτισε χρονιά. Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι μπροστινοί, πώς θα αξιοποιήσουν τον Σισέ και πόση κατοχή μπάλας θα έχουν, ώστε να μένει η μπάλα στα πόδια των αντιπάλων όσο λιγότερο γίνεται. Διότι χωρίς την μπάλα στα πόδια τους, γκολ δεν σου βάζουν.