Τα καλοκαιρινά μυστήρια του φετινού ΠΑΟ

Ενώ στον ΠΑΟ πανηγυρίζουν για το πρώτο γκολ του Τζιμπρίλ Σισέ –στον Γάλλο άλλωστε έχει στηθεί ολόκληρη η επίθεση της ομάδας φέτος– εγώ λέω ότι κινδυνεύουν να δουν το δέντρο και να χάσουν το δάσος. Γιατί ο Σισέ είναι σίγουρα καλός παίκτης και δεν ήρθε στην Ελλάδα για να δώσει εξετάσεις και να το αποδείξει στους δύσπιστους, αλλά το θέμα δεν είναι τι θα συμβεί με τον Γάλλο αλλά τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός. Θέλω να πω πως μολονότι τα φιλικά δεν προσφέρονται για συμπεράσματα, ένα πράγμα φαίνεται στον ΠΑΟ κι αυτό θα πρέπει να προβληματίσει: από τώρα είναι φανερό σε ποια πιθανή εξέλιξη τα πράγματα δεν θα πάνε καλά.

Ομολογώ ότι το φετινό καλοκαίρι ο ΠΑΟ είναι γεμάτος μυστήρια. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Μυστήριο 1ο

Τη μέρα που ο ΠΑΟ έχασε τον Μέλμπεργκ από τον Ολυμπιακό, ο Τεν Κάτε έκανε από τις διακοπές του μια ξεκάθαρη δήλωση, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της απόρριψης του Σουηδού. Θα 'θελα να σας θυμίσω τη δήλωση: «Ο Μέλμπεργκ είναι φανταστικός στα αμυντικά του καθήκοντα, πολύ δυνατός και εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός», είπε και πρόσθεσε: «Εμείς ψάχνουμε όλα αυτά συν κάποια πράγματα ακόμα. Εναν ποδοσφαιριστή που θα συμμετέχει με την μπάλα και στο παιχνίδι της ομάδας, θα ανεβαίνει στο κέντρο και θα μπορεί να βοηθάει στο δημιουργικό κομμάτι, έτσι ώστε να έχουμε έναν επιπλέον παίκτη έναντι των αντιπάλων όταν βρισκόμαστε στην επίθεση».

Η δήλωση ήταν κρυστάλλινη, μόνο που ύστερα από αυτή την περιγραφή ήρθε ο Μπιέρσμιρ, που μπορεί όλα αυτά να τα κάνει αλλά σε κάνα δυο χρόνια, γιατί για την ώρα είναι ένα 22χρονο παιδί χωρίς σοβαρές διεθνείς εμπειρίες. Οπως τα ξαναδιαβάζω αυτά, ο Ολλανδός είναι σαν να φωτογραφίζει τον Κατσουράνη, όμως είμαι περίεργος πότε θα του δώσει ευκαιρίες να παίξει στην άμυνα και με ποιον θα τον ταιριάξει. Γιατί και ο Καντέ κι ο Μπιέρσμιρ καλοί παίκτες είναι, αλλά για στόπερ που θα πάρουν τον αντίπαλο φορ δεν μοιάζουν και ούτε στην μπάλα βγαίνουν πρώτοι. Εκτός κι αν η λύση είναι πάλι ο Βύντρα, οπότε καταλαβαίνετε τι μπορεί να γίνει στο πρώτο του λάθος.

Μυστήριο 2ο

Οταν ο ΠΑΟ έχασε τον Ενχελάαρ, τόσο ο Τεν Κάτε όσο και ο Κώστας Αντωνίου «πέθαναν» από τη στενοχώρια. Πολλοί έβλεπαν στο πρόσωπο του Ολλανδού ένα αμυντικό χαφ – έναν Ευρωπαίο Ζιλμπέρτο Σίλβα, αυτοί όμως υποστήριζαν ότι ο Ενχελάαρ ουδεμία σχέση έχει με κόφτη.

Από όσο γνωρίζω, και οι δύο (και κυρίως ο προπονητής) υποστήριζαν ότι η απόκτηση του Ολλανδού γίνεται γιατί αυτός έχει οργανωτικές ικανότητες, μπορεί να συνδέσει τις γραμμές, μπορεί να περάσει κάθετες πάσες, μπορεί να οργανώσει επιθέσεις και αντεπιθέσεις καλύτερα.

Οταν χάθηκε ο Ενχελάαρ, στη θέση του αποκτήθηκε ο Κατσουράνης. Ο οποίος μπορεί να είναι ο καλύτερος Ελληνας ποδοσφαιριστής αυτό τον καιρό, αλλά επ' ουδενί δεν κάνει τις δουλειές που υποτίθεται ότι θα έκανε ο Ενχελάαρ. Κι αυτό δεν χρειάζεται να δεις τα φιλικά για να το καταλάβεις.

Μυστήριο 3ο

Τον περασμένο Μάιο, όταν ξεκίνησε το μεταγραφικό σαφάρι, ο πρώτος παίκτης που ο ΠΑΟ έκλεισε (;) ήταν ο Αργεντινός δεξιός μπακ Ανχελέρι – υπόδειξη του Ρότσα. Για τον παίκτη που αναμενόταν να πάρει τη θέση του Νίλσον, ο ΠΑΟ έδωσε μάχες με τη Λάτσιο και την Ιντερ.

Το παλικάρι τραυματίστηκε και γι' αυτό δεν αποκτήθηκε. Αλλά στη θέση του δεν ήρθε και κανένας, μολονότι μάλιστα και στον Μουν προέκυψαν προβλήματα σοβαρά. Πώς γίνεται μια ομάδα να εκτιμά ότι τον Μάιο χρειάζεται ένα δεξί μπακ και τον Ιούλιο όχι; Ειλικρινά δεν ξέρω.

Μυστήριο 4ο

Στην αρχή του καλοκαιριού, όλοι (Αντωνίου, Τεν Κάτε, ακόμα κι ο Νίκος Πατέρας) επαναλάμβαναν ότι ο σκοπός του ΠΑΟ στο μεταγραφικό παζάρι ήταν να προσθέσει στο ρόστερ του 3-4 παίκτες ποιότητας, γιατί σε αυτό υστερούσε από τον Ολυμπιακό τουλάχιστον.

Σήμερα έχει τον Σισέ και τον Λέτο κι έχασε τον Ιβανσιτς και τον Κλέιτον: ακόμα κι αν οι δυο νεοφερμένοι παίξουν πιο πολύ από τους δύο που έφυγαν, πρόσθεση ποιότητας σημαντική δεν βλέπω. Εκτός αν βαφτίσουμε τον Κατσουράνη, τον Μπιέρσμιρ και τον Καντέ ποιοτικούς παίκτες: σε αυτή την περίπτωση έχουμε σίγουρα πλεόνασμα χιούμορ, αλλά ποιότητα δεν νομίζω ότι προσθέτουμε στη συζήτηση.

Μυστήριο 5ο

Το μεγαλύτερο των μυστηρίων το κράτησα για το τέλος. Οταν έφυγε ο Ανδρέας Βγενόπουλος, ύστερα από εκείνο το ιστορικό Δ.Σ. που κράτησε τρεις ώρες και μετά οι μισοί παραιτηθήκανε (!), η δέσμευση των μετόχων ήταν να ξοδευτούν για μεταγραφές 25 με 30 εκατ. ευρώ.

Δεν θυμάμαι τον Βγενόπουλο να έχει πει «να δώσουμε 25 αν πουληθούν κάποιοι παίκτες» - τον θυμάμαι να μιλά για τέσσερις Πιζάρο. Τώρα να αποκαλέσουμε «Πιζάρο» τον Καντέ και τον Μπιέρσμιρ το βρίσκω δύσκολο: το πιθανότερο είναι μετά τη φυγή του Βγενόπουλου να άλλαξε και ο σχεδιασμός – αλλά, διάβολε, ποιος το αποφάσισε αυτό; Ο Νίκος Πατέρας μόνος του; Ή μήπως ο Τεν Κάτε με τον Αντωνίου; Δεν το πιστεύω!

Σενάριο

Τι πιστεύω; Οτι ο ΠΑΟ έχει πιο δυνατό ρόστερ από πέρυσι. Αλλά έχει μπροστά του κι ένα σενάριο μιας πιθανής αποτυχίας που πρέπει εγκαίρως να φροντίσει να μην επαληθευτεί: αν η συνύπαρξη του Ζιλμπέρτο με τον Κατσουράνη, τον Σιμάο και τον Καραγκούνη στη μεσαία γραμμή αποδειχτεί αντιπαραγωγική, θα ξέρουμε από τώρα γιατί δεν θα πάρει το πρωτάθλημα.

Η απάντηση θα είναι απλή: μια πιθανή αποτυχία θα οφείλεται στο ότι θα έχει ξοδέψει αντί για 25 εκατ. ευρώ -όπως οι μέτοχοι είχαν συμφωνήσει-, μόλις 15 εκατ. ευρω και δεν θα έχει πάρει δύο παίκτες ποιότητας, που αυτή τη στιγμή μοιάζουν απαραίτητοι. Τουλάχιστον όσο ήταν και πέρυσι, όταν υπήρχαν και ο Ιβανσιτς και ο Κλέιτον, στη θέση του οποίου ειδικά δεν αποκτήθηκε κανένας.

Κουταμάρα

Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι οι ομάδες πρέπει διαρκώς να ξοδεύουν. Αλλά να έχεις τα χρήματα και να μην τα δίνεις, το βρίσκω κουταμάρα…

Προσοχή

Aπορώ πώς όταν γίνονται πολλά κολακευτικά σχόλια για την απόδοση του Αρη Σοϊλέδη (κυρίως) και του Γιώργου Νικλιτσιώτη (κατά δεύτερο λόγο), κανείς δεν θυμάται να επισημάνει ότι οι δύο νεαροί ενσωματώθηκαν στον Ολυμπιακό αφού προηγουμένως είχαν παίξει ματς με τη Μεσογειακή ομάδα του Νίκου Νιόπλια. Οι δυο τους δεν πήραν μέρος στο πρώτο στάδιο της προετοιμασίας και συναντήθηκαν με τους υπόλοιπους παίκτες του Ολυμπιακού μόνο όταν αυτοί ολοκλήρωσαν το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας και γύρισαν από την Αυστρία.

Οι δυο μικροί μπήκαν στην προετοιμασία έχοντας στα πόδια τους κανονικό ρυθμό αγώνων, καθώς η ομάδα του Νιόπλια στους Μεσογειακούς πέρασε τον όμιλο κι έφτασε ένα βήμα από τα ημιτελικά: αν οι δύο αυτή τη στιγμή πετάνε, υπάρχει λόγος πολύ συγκεκριμένος. Τα πόδια τους είναι πολύ πιο χαλαρά από αυτά των υπολοίπων! Οι κρίσεις που συνοδεύουν τους δύο θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές και το λέω όχι γιατί θέλω να μειώσω τα εξαιρετικά τους παιχνίδια, αλλά γιατί στον Ολυμπιακό οι υπερβολές είναι κανόνας κι έχουν καταστρέψει και πολύ κόσμο.

Δεν με εντυπωσιάζει, επίσης, η τρομερή φόρμα του Κώστα Μήτρογλου. Και πέρυσι το καλοκαίρι με τον Βαλβέρδε ο Μήτρογλου ήταν σε καταπληκτική κατάσταση κι όχι τυχαία ανέλαβε να εκτελέσει κι εκείνο το πέναλτι στην Κύπρο κόντρα στην Ανόρθωση: ανέλαβε την ευθύνη γιατί ήταν σε εξαιρετική φόρμα. Ο Μήτρογλου στο διάστημα της παρουσίας του στον Ολυμπιακό έχει δείξει ότι ένας είναι ο μεγάλος του αντίπαλος: το άγχος του!

Τα καλοκαίρια που νιώθει ότι δεν κρίνεται πετάει, το φθινόπωρο -όταν η προσμονή του Καραϊσκάκη είναι τεράστια και οι απαιτήσεις ιδιαίτερες (όπως συμβαίνει με κάθε φορ του Ολυμπιακού)- ο μικρός διαλύεται από την ευθύνη – πέρυσι τον θυμάμαι να βγάζει μάτια μόνο σε ένα ματς με τον Πανιώνιο που είχε κριθεί όταν αυτός μπήκε στον αγωνιστικό χώρο.

Πριν βιαστούμε να μιλήσουμε για νέους «Τζόλε» και φορ που δεν χρειάζονται, καλό είναι γι' αυτά τα παιδιά πρώτα από όλα να μη χάνουμε επαφή με την πραγματικότητα…

Να μην τον χάσουν…

Δεν (πολυ)ασχολήθηκε φέτος με τα μεταγραφικά του Ολυμπιακού ο Σωκράτης Κόκκαλης. Τα τρεξίματα για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και οι έγνοιες για την Ιντρακόμ δεν τον άφησαν, όπως άλλα καλοκαίρια, να προσηλωθεί στα μεταγραφικά και να δει τα dvd που στέλνανε οι μάνατζερ – έχει άλλωστε και μια εμπιστοσύνη πλέον στον Δημήτρη Θεοδωρίδη και τον Γιάννη Χρυσικόπουλο.

Ενα μόνο -μου λένε- λέει συχνά πυκνά ο πρόεδρος του Ολυμπιακού στους συνεργάτες του: να μη χάσουν από τα μάτια τους τον Αντρέας Ιβανσιτς και να τον προσέχουν όπου κι αν πάει. Γιατί οι μεταγραφές δεν τελειώνουν φέτος. Θα 'χει και του χρόνου ανάγκες ο Ολυμπιακός…