Η μεγάλη «ληστεία» των ταλέντων

Οσο οι τιμές των ποδοσφαιριστών ανεβαίνουν σε παράλογα ύψη –αποκαλύπτοντας το πληθωριστικό πνεύμα που χαρακτηρίζει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο– τόσο οι ομάδες θα ψάχνουν να βρουν εναλλακτικές και, κυρίως, φθηνές λύσεις. Λύσεις που στην ιδανική τους μορφή θα είναι πρώτης γραμμής και θα αποκτούν, σταδιακά, υψηλή αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο.

Η στροφή στους νεαρούς, ταλαντούχους ποδοσφαιριστές είναι αναπόφευκτη, γεγονός που οδήγησε στην ανάπτυξη μιας άλλης, παράλληλης αγοράς με πολλές ιδιομορφίες. Ειδικά για νεαρούς ποδοσφαιριστές που προέρχονται από την Αφρική, η διαδικασία έχει πάρει σε πάρα πολλές περιπτώσεις τη μορφή του πιο αισχρού σκλαβοπάζαρου. Η ΟΥΕΦΑ, η οποία είδε τις επιπλοκές και τις στρεβλώσεις που σημειώθηκαν με τις «μεταγραφές» νεαρών ποδοσφαιριστών, επέβαλε ειδικές συνθήκες για τις μετακινήσεις ποδοσφαιριστών που είναι μικρότεροι των 18 ετών.

Ακόμα κι έτσι, όμως, υπάρχουν πολλά παράθυρα, μια και υπάρχουν διαφορές στις εθνικές νομοθεσίες των κρατών-μελών της Ε.Ε., τα οποία κάποιοι εκμεταλλεύονται. Ειδικά εκείνοι που έχουν πολύ καλό δίκτυο σκάουτινγκ και χρήματα. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Αρσεναλ είναι ομάδες που έχουν και τα δύο και έχουν βρει τον τρόπο να μαζεύουν ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε επίπεδο νεαρών ποδοσφαιριστών.

Οι αγγλικές ομάδες δείχνουν μία ιδιαίτερη προτίμηση στην Ιταλία και την τελευταία πενταετία έχουν καταφέρει να «κλέψουν» μερικά από τα καλύτερα ταλέντα του ιταλικού ποδοσφαίρου. Η αρχή έγινε το 2004, όταν η Γιουνάιτεντ κατάφερε να αρπάξει από τα χέρια των μεγάλων ιταλικών ομάδων τον Τζιουζέπε Ρόσι και η Αρσεναλ τον Αρτούρο Λούπολι. Δύο ποδοσφαιριστές για τους οποίους τότε οι ειδικοί θεωρούσαν ότι ήταν από τις μεγαλύτερες ελπίδες του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Ο Λούπολι αφού πέρασε από Αρσεναλ και δανεικός σε Ντέρμπι, Σέφιλντ, Νόργουιτς, Τρεβίζο και Φιορεντίνα, κατέληξε στην Ασκολι, διαψεύδοντας τις προσδοκίες που υπήρχαν για την εξέλιξή του. Σε αντίθεση με τον Ρόσι, ο οποίος δεν χωρούσε στη Γιουνάιτεντ, αλλά μια χαρά τα πηγαίνει στη Βιγιαρεάλ. Και οι δύο ήταν στα τμήματα υποδομής της Πάρμα. Ακολούθησαν μετά οι Ζαμπλέρα, ένας 19χρονος που παίζει στη Νιούκαστλ, ο Νταβίντ Πετρούτσι, ο Βιτσέντζο Καμιλέρι και ο 17χρονος Φεντερίκο Ματσέντα, ο οποίος τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας όταν σκόραρε φέτος παίζοντας με την πρώτη ενδεκάδα της Γιουνάιτεντ.

Ολοι αυτοί ήταν διεθνείς με τις μικρές εθνικές της Ιταλίας. Τώρα, ένας ακόμα ταλαντούχος πιτσιρικάς, ο 16χρονος Αλμπέρτο Μασάτσι της Εμπολι, κατέληξε στο «Ολντ Τράφορντ». Οι Αγγλοι εκμεταλλεύονται τους ιταλικούς νόμους, οι οποίοι απαγορεύουν σε κάποιον ποδοσφαιριστή που δεν έχει γίνει 18 ετών να υπογράψει συμβόλαιο με ομάδα. Κάτι που δεν συμβαίνει, ας πούμε στην Ολλανδία.

Ο Πλατινί εδώ και ένα χρόνο είχε ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να απαγορεύονται οι μεταγραφές ποδοσφαιριστών κάτω των 18, οι οποίοι θα πρέπει μέχρι αυτή την ηλικία να μένουν στην ομάδα με την οποία προπονούνται. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν μπόρεσε να προβλέψει την επερχόμενη οικονομική κρίση και να εισηγηθεί μέτρα αντιμετώπισής της και από τη στιγμή που η «βόμβα» έσκασε στη γηραιά ήπειρο, πονοκεφαλιάζει με σοβαρότερα πράγματα. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Επιτροπής, ο Πορτογάλος Μπαρόζο, για εκείνο που ενδιαφέρεται είναι η επανεκλογή του σε μια καλοπληρωμένη και υψηλού προφίλ θέση.

Οι Ιταλοί, φυσικά, έχουν διαμαρτυρηθεί στην ΟΥΕΦΑ, αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι, εκτός και αν οι Ιρλανδοί πουν το «ναι» στη συνθήκη της Λισσαβώνας, γεγονός που θα αλλάξει το υφιστάμενο καθεστώς –και εδώ– και θα στρέψει πάρα πολλές ομάδες στην καλλιέργεια των δικών τους ταλέντων, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερη προσοχή και επενδύσεις στα τμήματα υποδομής.

Ο κύριος των 100 εκατ. τον χρόνο

Υπάρχουν αρκετοί που δεν μπορούν να φανταστούν ποιος είναι ο επαγγελματίας αθλητής ο οποίος κερδίζει τα περισσότερα χρήματα από κάθε άλλον στον κόσμο χάρη στις επιδόσεις του στο σπορ, στο οποίο διακρίνεται. Μην πάει ο νους σας σε κάποιο δημοφιλές σπορ από αυτά που γεμίζουν γήπεδα 80 και 100 χιλιάδων θέσεων, κάποιο σπορ για το οποίο να σφάζονται οι τηλεοράσεις για να αποκτήσουν τα δικαιώματα προβολής του. Είναι ένα σπορ, όμως, που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις ΗΠΑ.

Πρόκειται για το γκολφ. Και το μεγαλύτερο αστέρι του αθλήματος –ένα άθλημα των λευκών– είναι ένας μαύρος. Ο Τάιγκερ Γουντς. Δεν γνωρίζω αρκετά για το σπορ και την ιστορία του για να μπορώ να πω αν, εκτός από πιο εμπορικός, είναι και ο καλύτερος αθλητής στην ιστορία του γκολφ. Γνωρίζω, όμως, ότι την περίοδο 2008-2009 κέρδισε, μέσα σε ένα χρόνο δηλαδή, από αμοιβές, έπαθλα, χορηγούς και διαφημίσεις 110 εκατομμύρια δολάρια. Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του Γουντς είναι πως κερδίζει πάνω από τα διπλά από τον δεύτερο στη λίστα με τους καλύτερα αμειβόμενους επαγγελματίες αθλητές στον κόσμο.

Τα περισσότερα χρήματα τα κερδίζει από το συμβόλαιο που έχει με τη NIKE, το οποίο του αποφέρει 30 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Οι πωλήσεις της NIKE με είδη γκολφ την περίοδο 2008-09 έφτασαν σε ύψος ρεκόρ για την εταιρεία και διαμορφώθηκαν στα 750 εκατομμύρια δολάρια χάρη στον Γουντς. Το γραφείο των μάνατζερ που τον εκπροσωπεί, μάλιστα, κατάφερε να αναπληρώσει μέσα σε 72 ώρες το διαφημιστικό συμβόλαιο των 8 εκατομμυρίων δολαρίων που είχε με την αυτοκινητοβιομηχανία της Τζένεραλ Μότορς (που το διέκοψε λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει).

Τη θέση της Τζένεραλ Μότορς πήρε ο τηλεπικοινωνιακός γίγαντας της AT&T. Στη δεύτερη θέση του σχετικού καταλόγου βρίσκονται, με 45 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, ο Μίκα Χάκινεν, ο Μάικλ Τζόρνταν με τον Κόμπε Μπράιαντ, ενώ ο πρώτος ποδοσφαιριστής σε ετήσια έσοδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση με 42 εκατομμύρια δολάρια και είναι ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος μπορεί του χρόνου να βρίσκεται πίσω από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος την περίοδο 2008-09 δεν βρισκόταν καν στην 20άδα.

Επίδειξη ανοησίας

Είναι απίστευτη η ευκολία και η προχειρότητα με την οποία αυτή η κυβέρνηση «σχεδιάζει», «μελετάει» και ανακοινώνει τα οικονομικά μέτρα και τους φόρους. Οι ανακοινώσεις της –που έχουν όλες μα όλες εισπρακτικό χαρακτήρα και όχι διαρθρωτικό, όπως θέλουν να διαφημίζουν διάφορα παπαγαλάκια- είναι τόσο βιαστικές, με αποτέλεσμα να αποκαλύπτουν τον πανικό της για το έλλειμμα που έχει ξεφύγει από κάθε προσπάθεια περιορισμού.

Οπως φαίνεται και από την πρόσφατη κυβερνητική ανακοίνωση, με την οποία θα καθιερωθεί η φορολογία όλων των κερδών από τα κρατικά παιχνίδια με 10%, αυτή η κυβέρνηση είναι τόσο άσχετη, ώστε σαμποτάρει ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό.

Η ανακοίνωση αυτή προκάλεσε την απεργία των ιδιοκτητών πρακτορείων ΠΡΟ-ΠΟ, που θα δουν τον τζίρο τους να μειώνεται, αλλά η πτώση του τζίρου θα σημάνει και τη μείωση των κρατικών εσόδων και παράλληλα θα σπρώξει πολύ κόσμο στο «παράνομο» στοίχημα, εκπαιδεύοντάς τον και στη φοροδιαφυγή. Φωστήρες...