Ο σκληρός τζόγος του Κόκκαλη

Θα σας πω όλα όσα έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό για το βασικό θέμα συζήτησης του φετινού καλοκαιριού, δηλαδή την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του Ολυμπιακού και τη σύνδεσή της με τα μεταγραφικά της ομάδας που δεν «τρέχουν». Ολα αυτά ισχύουν σήμερα, 9 Ιουλίου. Το λέω γιατί προβλέψεις για το τι τελικά θα κάνει ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν μπορεί να γίνουν. Μπορεί αύριο να βρει από μια τράπεζα στο Ντουμπάι 10 εκατ. ευρώ και να αγοράσει δύο παίκτες και αντί για 63 εκατ. να χρωστάει 73: για όλα τον έχω ικανό!

Xρωστάει ο Ολυμπιακός 63 εκατομμύρια ευρώ; Τυπικά ναι. Ωστόσο είναι άλλο πράγμα η παθητικότητα μιας εταιρείας, άλλο οι δανειακές υποχρεώσεις της και άλλο οι τρέχουσες άμεσες ανάγκες της. Αν μία εταιρεία κλείνει με παθητικό και ο ιδιοκτήτης βγάζει από το παντελόνι χρήματα και ισοσκελίζει τον ισολογισμό της δεν υπάρχει πρόβλημα –ειδικά όταν αυτές τις εξυπηρετήσεις τις μετοχοποιεί.

Επίσης δεν υπάρχει πρόβλημα αν κάποιος έχει δανειστεί, αλλά πληρώνει κανονικά τις δόσεις των ρυθμισμένων από την τράπεζα -ή τον όποιον άλλο δανειστή του- χρεών του. Αυτό το έλεγα και όταν φώναζε το δημοσιογραφικό πλήθος για τα χρέη της ΑΕΚ και τις «μαύρες τρύπες» του ισολογισμού της. Δεν είναι πρόβλημα να χρωστάς, πρόβλημα είναι να μην μπορείς να πληρώσεις τις δόσεις σου. 'Η να μην έχεις καθόλου ρευστό διότι οι τρέχουσες υποχρεώσεις σου (οι οφειλές σε παίκτες ή για δόσεις σε ομάδες από τις οποίες αγόρασες παίκτες κ.λπ.) είναι επιτακτικές.

Δάνεια

Στον ισολογισμό του Ολυμπιακού φαίνεται ότι η ομάδα έχει δανειστεί 27 εκατομμύρια ευρώ. Δεν είναι ξεκάθαρο από ποιον. Αν π.χ. αυτά τα χρήματα ο Ολυμπιακός τα χρωστάει στον Κόκκαλη είναι ένα θέμα. Αν τα χρωστάει στην Αγροτική Τράπεζα (π.χ.) και πρέπει να πληρώσει και τρεις δόσεις επειδή είναι πίσω στην εξόφληση του δανείου είναι ένα άλλο θέμα.

Οπως και να 'χει το πράγμα, αυτό που είναι απόλυτα κατανοητό είναι ότι αυτή τη στιγμή ο Κόκκαλης πουλάει χρέη: ο Ολυμπιακός είναι τεράστιος, έχει γήπεδο, κόσμο και τίτλους, αλλά όποιος τον αποκτήσει γνωρίζει ότι πρέπει να αντεπεξέλθει σε πιστωτικές ανάγκες τεράστιες -σίγουρα πιο μεγάλες από αυτές της ΑΕΚ π.χ. η οποία όμως δεν έχει δικό της γήπεδο. Ο Ολυμπιακός έχει το Καραϊσκάκη και θα το ξοφλήσει μέχρι το 2023, όπως προβλέπεται από τη σχετική σύμβαση: μετά ό,τι βγάζει το γήπεδο πάει ταμείο.

Ευκαιρία

Τον κάνει αυτό τον Ολυμπιακό επιχειρηματική ευκαιρία; Οχι φυσικά και αυτό το ξέρει πρώτος ο ίδιος ο Κόκκαλης, ο οποίος στις συζητήσεις δεν υπόσχεται κέρδη, αλλά ζητεί συμπαράσταση. Μόνο που τη χρονιά της κρίσης αυτή η συμπαράσταση δίνεται με όρους. Ο Μαρινάκης είπε ότι «μπαίνω, αλλά θέλω την κυριότητα της ΠΑΕ σε τρία χρόνια».

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ήταν πιο σκληρός: «Ας πληρώσει πρώτα τα χρέη του και εδώ είμαστε», ήταν αυτό που είπε στα παιδιά. Η εντύπωση που υπάρχει στην αγορά είναι ότι μόνο οι Αγγελόπουλοι μπορούν να αποκτήσουν τον Ολυμπιακό διότι έχουν χρήματα να αντεπεξέλθουν στις δόσεις των δανείων αλλά και στη μόνιμη ανάγκη της ομάδας για πρωταθλητισμό.

Αυτό το τελευταίο είναι από τα κλειδιά της ιστορίας: κανείς δεν μπορεί να μπει στον Ολυμπιακό και να πει «θα περάσουμε πέντε δύσκολα χρόνια, αλλά μετά όλα θα εξομαλυνθούν». Οποιος μπει παίρνει και τον σταυρό του μαρτυρίου του πρωταθλητισμού, που είναι ο βασικός λόγος του σημερινού ισολογισμού. Ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν έβαλε τα λεφτά του Ολυμπιακού στην τσέπη. Τον υπερχρέωσε διότι παρουσίαζε χρόνια τώρα μια ομάδα πιο ακριβή από αυτή που μπορούσε να σηκώσει το ελληνικό πρωτάθλημα.

Ταβάνι

Γιατί ο Κόκκαλης θέλει φέτος να πουλήσει; Γιατί είδε ότι τα έσοδα χτύπησαν ταβάνι. Τα λεφτά από τα τηλεοπτικά είναι τα ίδια, το ίδιο και τα χρήματα από το Καραϊσκάκη. Οι σταθεροί αιμοδότες κάτοχοι διαρκείας προκαλούν άθελά τους ένα κακό: μειώνουν τον τζίρο των μπουτίκ καθώς στο γήπεδο πάει ο ίδιος και ο ίδιος κόσμος. Συγχρόνως φέτος παρατηρήθηκε για πρώτη φορά πτώση στα χορηγικά.

Η Vodafone δεν θα υπάρχει στη φανέλα, οι υπόλοιπες εταιρείες ζητάνε να πληρώσουν κάτι λιγότερο –η Emirates που ενδιαφέρθηκε δίνει περίπου τα μισά. Η πιθανότητα αποκλεισμού από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είναι φέτος μεγαλύτερη από πέρυσι: αν ο Ολυμπιακός δεν τα καταφέρει η παθητικότητα θα μεγαλώσει. Η αγορά έχει έναν κανόνα: αν σε βρει με πρόβλημα σε αναγκάζει να πουλήσεις πιο φτηνά.

Χρήματα

Αν βρεθούν συμπαραστάτες, τα χρήματα που θα βάλουν θα πάνε στην κάλυψη κάποιων τρεχουσών υποχρεώσεων –εκεί θα πάνε και τα χρήματα του Μπελούτσι κι όποιος λέει ότι θα τα πάρει ο Κόκκαλης και θα βάλει κι άλλα δύο για τον Κάλστρομ μάλλον ονειροβατεί.

Αν δεν βρεθούν συμπαραστάτες, ο Κόκκαλης θα μετοχοποιήσει μέρος από τα χρήματα που του χρωστά η ΠΑΕ, ώστε να κατεβεί το σύνολο των πραγματικών και λογιστικών οφειλών, και με την ελπίδα να βρεθούν χρήματα από το Τσάμπιονς Λιγκ θα κάνει μια δεύτερη πρόσκληση ενδιαφέροντος.

Οπως και να 'χει το πράγμα, η εντύπωσή μου είναι ότι θα γίνει πράξη κάτι που μου λέγαν προ διμήνου άνθρωποι που τον γνωρίζουν και δεν το πίστευα: θα τζογάρει την πιθανότητα να προκριθεί στους ομίλους και μετά να κάνει μία ή το πολύ δύο μεταγραφές. Οποιος βιάζεται να δει παίκτες μπορεί να χρειαστεί να περιμένει μέχρι και τις 20 Αυγούστου!

Ξαφνικά

Τι ψάχνει αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός; Χρόνο κυρίως. Τι απέκτησε; Τον Ζαϊρί αντί του Λέτο και του «Τζόλε» (τουλάχιστον για τα καλοκαιρινά προκριματικά), τον Μέλμπεργκ αντί του Αντζα, τον Νταρμπισάιρ αντί του Κοβάσεβιτς (ή μήπως του Μπελούτσι;). Ισως πάρει κι έναν απαραίτητο παίκτη ακόμα διότι ο Αγγλος πονάει και ο Φερνάντο πήγε στην Πόρτο: όπως και να 'χει, ο σκοπός είναι να πάει η ομάδα στα προκριματικά με μια αξιόμαχη ενδεκάδα ικανή να παίξει τέσσερα ματς. Μετά βλέπουμε...

Θανόπουλος

Tζάμπα γράφονταν τόσο καιρό τα ρεπορτάζ για το ποιος θα γίνει πρόεδρος στη Λίγκα μετά τον Κώστα Πηλαδάκη. Από τις 25 Ιουνίου που κάναμε τελευταία μέρα εκπομπή στο ράδιο είχα ενημερώσει όσους ανησυχούσαν ότι ο επόμενος πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας θα 'ναι ο Νίκος Θανόπουλος. Δεν το είπα τυχαία. Το όνομα του Θανόπουλου είχε πέσει στο τραπέζι δεκαπέντε μέρες πριν, όταν ο Πηλαδάκης πήρε την απόφαση να φύγει.

Ο Πηλαδάκης θα προτιμούσε ως διάδοχο τον Τάκη Κανελλόπουλο, αλλά αυτός δεν ασχολείται και δεν το συζητούσε. Στην εκλογή Θανόπουλου έχουν συμφωνήσει καιρό τώρα ο ΠΑΟ, ο Αρης, η ΑΕΛ, ο Ηρακλής, ο Πανιώνιος, οι τρεις που ανέβηκαν και φυσικά η ΑΕΚ: σύνολο 9 ομάδες. Είτε ήθελαν οι άλλοι αυτόν είτε κάποιον άλλον, αυτός θα έβγαινε. Πόσω μάλλον όταν συντάχθηκαν μαζί τους ο Πανθρακικός («δεν τον έχουμε παντρευτεί τον Γκαγκάτση, όσο ήταν πρόεδρος της ΕΠΟ τα είχαμε καλά μαζί του», μου 'λεγε ένας κολλητός του Σαββάκη) και ο Ολυμπιακός που δεν θέλει να χάνει ψηφοφορίες και τελικά και ο Αστέρας Τρίπολης, μια και ο Γιώργος Μποροβήλος κατάλαβε ότι δεν προχωρά η υποψηφιότητά του.

Η εκλογή Θανόπουλου δεν έχει να κάνει με κυκλικότητα του προεδρείου, αλλά με πλειοψηφία: ο πρόεδρος της ΑΕΚ δεν παίρνει τη θέση ακολουθώντας τις προεδρίες του Ολυμπιακού (Πέτρος Κόκκαλης) και του ΠΑΟ (Γιάννης Βαρδινογιάννης) και η εκλογή του δεν σημαίνει ότι ο επόμενος θα προέρχεται από τον ΠΑΟΚ. Οποιος τα γράφει αυτά κοροϊδεύει τον κόσμο. Για να βγάλει μια ομάδα πρόεδρο στη Λίγκα χρειάζεται εννέα ψήφους: όποιος τους βρει μπορεί να κερδίσει -όλα τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλα. Στις προεδρίες δεν υπάρχουν ιστορικά δικαιώματα.

Δεν αποκλείεται μάλιστα αυτή η προεδρία να είναι και η τελευταία ενεργού παράγοντα ομάδας που ανήκει στη Λίγκα. Ο Πηλαδάκης φεύγοντας είπε ότι η θέση του προέδρου πρέπει να υποβαθμιστεί και να υπάρχει κάποιος που απλώς θα εκπροσωπεί την Ομοσπονδία –ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας του ελληνικού ποδοσφαίρου δηλαδή. Ολες οι αρμοδιότητες του προέδρου θα πρέπει να περάσουν στον εκτελεστικό διευθυντής που θα αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας ένα πλάνο και θα λογοδοτεί για τις πράξεις του στο Δ.Σ: έτσι συμβαίνει σε όλες τις σοβαρές λίγκες. Για αυτό και για αυτές δεν υπάρχουν δημοσιογραφικές αποκαλύψεις και αποκλειστικά ρεπορτάζ...

Δύο χρόνια μετά...

Γιατί διαμαρτύρεται η ΟΔΠΕ; Πριν από δύο χρόνια, μήνα Ιούνιο, επί παντοκρατορίας Γκαγκάτση, ακούστηκε στην ΕΠΟ η φράση «δεν τους θέλω στην Κρήτη στα σεμινάρια»: κάθισαν προσοχή! Πέρυσι με εντολή του «Ψυχώ» μείνανε πάλι εκτός όλοι!

Οταν στο συμβούλιο της Ομοσπονδίας από τον πρώτο αντιπρόεδρο της ΟΔΠΕ, Γιάννη Παπαδάκο, ακούστηκε η φράση «δεν κρίνω τον Γκαγκάτση ως οικογενειάρχη, αλλά ως παράγοντας είναι ο νεκροθάφτης της διαιτησίας» κάποιοι από αυτούς που σήμερα κλαίγονται (ο Κακλαμάνος, ο Κολοκυθάς, ο συνεταίρος του «Ψυχώ», Δημόπουλος, κι ο Λαγογιάννης) φώναζαν «ντροπή, πάμε να φύγουμε»! Προχθές ο Λαγογιάννης είπε στην τηλεόραση ότι την έθαψε η ΕΠΟ την ΟΔΠΕ ως Ομοσπονδία! Συγκινήθηκα...

Και δύο χρόνια που δεν υπήρχε πουθενά η ΟΔΠΕ, τι έκανε;