Εχει αξία στην αγορά

Χωρίς να θέλω να χαλάσω τη διάθεση των αντιολυμπιακών, ότι τώρα έφτασε η ώρα της δίκαιης τιμωρίας και ο Ολυμπιακός θα καταστραφεί με τα πρωταθλήματά του να δίνονται στα θύματα της Παράγκας, από όλο το τζέρτζελο με τη διάθεση των μετοχών προκύπτει ένα συμπέρασμα. Οι μετοχές της ΠΑΕ Ολυμπιακός έχουν αξία στην αγορά.

Τον Ιανουάριο όταν οι μετοχές της ΠΑΕ ΑΕΚ βγήκαν στην αγορά στην αξία του ενός ευρώ συν τις οφειλές στο Δημόσιο, δεν βρέθηκε αγοραστής. Με τα χρέη της ΑΕΚ να μην υπερβαίνουν τα 30 εκατομμύρια ευρώ σημαίνει ότι η αξία των μετοχών της ΑΕΚ δεν φτάνει το συγκεκριμένο ποσό.

Πριν από λίγες μέρες ο Φανούρης Βατσινάς ζητούσε για τις μετοχές της ΠΑΕ ΟΦΗ μαζί με την κάλυψη των χρεών 8 περίπου εκατομμύρια. Δεν βρέθηκε αγοραστής. Αρα οι μετοχές του ΟΦΗ δεν πιάνουν 8 εκατομμύρια ευρώ. Επίσης και στις δύο περιπτώσεις δεν πιάνουν μια κοντινή τιμή, διότι αν κάποιος δεν ήθελε να δώσει 30 εκατομμύρια για την ΑΕΚ ή 8 εκατ. ευρώ για τον ΟΦΗ, θα είχε κάνει προσφορά με ένα κοντινό ποσόν. Οπως στην περίπτωση του Ολυμπιακού.

Στον Ολυμπιακό ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε κοστολογήσει την ΠΑΕ στα 170 εκατομμύρια ευρώ και ένα 100άρικο επιπλέον την Καραϊσκάκη Α.Ε. και ο Βαγγέλης Μαρινάκης αντιπρότεινε 120-150 εκατομμύρια και για τις δύο, με τριετή διακανονισμό. Ας πούμε, λοιπόν, ότι η μίνιμουμ αξία του Ολυμπιακού είναι τα 120 εκατομμύρια ευρώ.

Εδώ να προσθέσουμε ότι ο Κόκκαλης πιστεύει ότι ο Ολυμπιακός αξίζει περισσότερα, μια και δεν έκλεισε τη συμφωνία συνεχίζοντας την έρευνα για αγοραστές, με τον κίνδυνο να πάψει να υπάρχει η πρόταση του Μαρινάκη. Τελειώνοντας, να προσθέσω ότι η μόνη certified πώληση μετοχών μεγάλης ομάδας είναι τα 70 εκατομμύρια για το 40% του Παναθηναϊκού, που όμως έγινε πριν ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση.

Αντίθετα με τις μετοχές του Ολυμπιακού, που οι οπαδοί του δεν χρειάζεται να ανησυχούν ότι δεν θα βρεθεί κάποιος να τις αγοράσει, στον ανταγωνιστικό με τον Παναθηναϊκό τομέα μπορούν εύλογα να ανησυχούν. Οχι επειδή ο Ολυμπιακός δεν έκανε μεταγραφές, διότι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται και στο ότι δεν υπάρχει κάτι που να τον ενδιαφέρει στην αγορά, αλλά επειδή κάνει μετά την πώληση του Μπελούτσι.

Εδώ φαίνεται να υπάρχει αδυναμία στο ρευστό. Οχι στο σημείο να λέει ο Κομπότης ότι πιο εύκολα αγοράζει τον Ντιόγο παρά ο Ολυμπιακός τον Λεονάρντο, όπως έγινε με την ΑΕΚ και τον Μπλάνκο, αλλά σε σχέση με τον Παναθηναϊκό. Γιατί το κόστος της μεταγραφής του Μέλμπεργκ είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό του Σισέ. Η ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι τι θα γίνει αν ο Ολυμπιακός αποκλειστεί από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε μια τέτοια περίπτωση υπολογίζω τις μετοχές να φεύγουν αέρα με τα 120 εκατ. ευρώ. Αν φυσικά η προσφορά του Μαρινάκη συνεχίζει να ισχύει…


Για τα χρέη του Ολυμπιακού χίλια ζήτω στη «SportDay» που τα τόνισε. Το βάρος να δοθεί στο «τόνισε», μια και κάποιοι ή όλοι μπορεί να είχαν γράψει ότι ο Ολυμπιακός είχε χρέη, αλλά όταν έγινε είδηση πήγε στα «μικρά». Αυτά που ο Αναστόπουλος τα λογαριάζει στο «δεν τα λέτε και δεν τα γράφετε», διότι μπορεί να είναι και γραμμένα κάτω από ανταπόκριση αγώνα παλαιμάχων στην Ανδρο. Είδηση είναι αυτή που γράφεται με κείμενο και στοιχεία ανάλογα με το βάρος της.

Το βάρος μιας είδησης με στοιχεία για τα χρέη του Ολυμπιακού είναι μεγαλύτερο από την καλοκαιρινή επετειακή δήλωση κάποιου παίκτη του Ολυμπιακού «και φέτος θα πάρουμε το πρωτάθλημα». Κατά την αρχή του «σκύλος που δαγκώνει άνθρωπο δεν είναι είδηση, αλλά άνθρωπος που δαγκώνει σκύλο είναι» το «δεν θα το πάρουμε φέτος» είναι λόγος τονισμού, αλλά το «θα το πάρουμε» για τον Ολυμπιακό, όπως και το «φέτος θα πάμε καλύτερα» για κάθε ομάδα κάτω από την τρίτη θέση, είναι δηλώσεις που γίνονται από την εποχή που τίναζαν τα μαξιλάρια του Σακελλαρόπουλου και έπεφταν τρίχες.

Επειδή, όμως, άκουγα την Κυριακή το βράδυ στον Διονύση οπαδούς να τα μπλέκουν όλα, άρθρο 44, Κοσκωτά, εταιρείες και ό,τι δεν καταλάβαινε ο καθένας τους, μερικές επεξηγήσεις για τις εταιρείες και τα χρέη. Ο διαχωρισμός με την ΠΑΕ Ολυμπιακός και την Καραϊσκάκη Α.Ε. δημιούργησε μια ιδιότυπη κατάσταση, για την οποία και στο παρελθόν έχω αναφερθεί.

Δύο εταιρείες που βασίζονται η μία στην άλλη, αλλά η μία εισπράττει ενώ η άλλη πληρώνει. Το αποτέλεσμα είναι η μία εταιρεία, δηλαδή ο Ολυμπιακός, να είναι χρεωμένη μέχρι τα μπούνια. Οσο ο Κόκκαλης είναι ιδιοκτήτης και των δύο εταιρειών το θέμα είναι καθαρά θεωρητικό, διότι και οι δύο εταιρείες ανήκουν στον ίδιο άνθρωπο.

Το πρόβλημα προέκυψε από τη στιγμή που ο Κόκκαλης αποφάσισε να πουλήσει την ΠΑΕ, αλλά όχι και την Καραϊσκάκη Α.Ε., όταν οι επίδοξοι αγοραστές έπρεπε να αναλάβουν τα χρέη, χωρίς να προσφέρεται η εταιρεία που κάνει τις εισπράξεις. Τελικά το πρόβλημα πήρε έκταση όταν στο παιχνίδι μπήκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο οποίος ζήτησε και τις δύο εταιρείες.

Εδώ αρχίζει το μπέρδεμα. Η Καραϊσκάκη Α.Ε. δεν υφίσταται χωρίς τη συνεργασία της με τον Ολυμπιακό. Τυπικά, βέβαια, υφίσταται, αλλά για να συνεχίσει να είναι επικερδής πρέπει ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να παίζει στο γήπεδο. Εκτός αν πάμε σε καφενειακές εκδοχές, ότι ο Κόκκαλης θα κρατούσε το γήπεδο για να κάνει συναυλίες ή θα το νοίκιαζε στον Εθνικό, τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ.

Από την άλλη, το επιχείρημα των προσκείμενων στον Κόκκαλη, ότι το θέμα με τα ταμεία των δύο ομάδων είναι τυπικό, στέκει μόνο όσο διατηρείται το παρόν καθεστώς. Αν, για παράδειγμα, ο Κόκκαλης και η οικογένειά του αποχωρήσουν από τον Ολυμπιακό και φύγουν από την Ελλάδα, η ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν θα μπορεί να καλύψει το χρέος της από πουθενά. Επίσης, αν το θέμα είναι τόσο τυπικό, γιατί ο Κόκκαλης δεν καλύπτει τα χρέη της ΠΑΕ Ολυμπιακός να τελειώνει και η κουβέντα;

Αν το αντεπιχείρημα είναι «από την τσέπη του θέλεις να τα καλύψει;» η απάντηση είναι «στην τσέπη του πήγαιναν τα χρήματα της Καραϊσκάκη Α.Ε., από την τσέπη του πρέπει να καλυφθεί και το χρέος της ΠΑΕ». Αν τα λεφτά της Καραϊσκάκη Α.Ε. ο Κόκκαλης τα διέθεσε σε άλλες επιχειρήσεις του, αυτό αφορά τον ίδιο και όχι ένα συνδυασμό δύο ανώνυμων εταιρειών, που τυπικά θα έπρεπε να είχαν διαφορετικά ταμεία, αλλά στην ουσία είναι αλληλένδετες.

Τώρα για το κράτος. Στη μετα-Κοσκωτά εποχή έχει εφευρεθεί ένα νέο κόλπο, σύμφωνα με το οποίο ο επόμενος ιδιοκτήτης δεν πρέπει να πληρώνει τα χρέη του προηγουμένου, επειδή «το κράτος φταίει που άφηνε να δημιουργούνται». Ας πούμε ότι τα περισσότερα χρέη της ΠΑΕ Ολυμπιακός αφορούν οφειλές προς το Δημόσιο και τις επιβαρύνσεις από τις καθυστερήσεις.

Υπάρχει μία στον «κάτσο» περίπτωση αν ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του κάτι να γίνει; Τίποτα δεν θα γίνει. Το πολύ να χάσει τον δρόμο του προς το δικαστήριο ο δικηγόρος του Δημοσίου, όπως έγινε στην εκδίκαση του άρθρου 44 για την ΑΕΚ, ή να καλύψει τις υποχρεώσεις προς τρίτους το Δημόσιο, όπως έγινε με τους παίκτες στις οφειλές του Αρη και αν τα πράγματα ζορίσουν, ο Ολυμπιακός μπορεί να μπει στον νόμο Ζαγοράκη, όπως πρέπει να ονομάζεται ο νόμος του Ορφανού, από την ώρα που η διοίκηση του ΠΑΟΚ θεωρεί ότι χρέος προς το Δημόσιο είναι αυτό για το οποίο δεν έχει γίνει έφεση στα διοικητικά δικαστήρια.


Η λύση είναι κάθε έφορος που ελέγχει ΠΑΕ με χρέη να μην μπορεί να καθυστερεί την είσπραξή τους με προφορική εντολή του υπουργού. Μόνο γραπτές εντολές. Αν δεν υπάρχει εντολή, να μηνύεται ο έφορος για απιστία και αν υπάρχει, ο υπουργός.