Το κακό για τη διαπραγματευτική θέση…

Φοράγανε πουκάμισα και όχι φανέλες της Σπάρτακ Νάλτσικ, γι' αυτό δεν μπορώ να διαβεβαιώσω ότι οι δύο Ρώσοι που βρισκόντουσαν το μεσημέρι της Τετάρτης στο «Padron» ήταν εκπρόσωποι της ομάδας που ενδιαφέρεται για τον Πατρίκ Ογκουνσότο. Μόνο που σίγουρα για τον Ογκουνσότο είχαν έρθει, αφού με αυτόν καθόντουσαν στο τραπέζι και μίλαγαν σε πολύ επαγγελματικό στυλ. Οσο, δηλαδή, επαγγελματικό στυλ μπορεί να έχει κάποιος που μιλάει με έναν άνθρωπο που το μαλλί του είναι βαμμένο στην απόχρωση του καινούργιου ταξί.

Τώρα ότι του Στέφανου Χάρη του φάνηκε περίεργο ότι ο Ογκουνσότο μπορεί να φεύγει από την Κρήτη επειδή χάλασε η σχέση του με την Εμιλι δεν μου κάνει εντύπωση. Πού να ξέρει τη γυναικεία καρδιά... Εμείς που την ξέρουμε καταλαβαίνουμε ότι όχι μόνο μπορεί να φύγεις από μία χώρα, αλλά και να αλλάξεις τέσσερα σπίτια σε πέντε χρόνια. Ονόματα δεν λέμε, αλλά λεπτομέρειες θα διαβάσετε στη βιογραφία μου, που θα εκδοθεί με τίτλο «Off the record».

Μετά ας πάνε να μεταφράσουνε στα ελληνικά τον τίτλο. Οπως δοκιμάσανε να μεταφράσουνε τη φράση του Στέφανου Ησαΐα, που μετά το κλείσιμο της μεταγραφής του Τζιμπρίλ Σισέ είπε: «When the going gets tough, the tough gets going». Τι τα θέλεις, ρε παιδί μου, αυτά τα «ο σκληρός», «τα σκληρά» και τις σκληράδες για να καταλάβουνε τη φράση οι ντόπιοι; Αν έχουνε πρόβλημα, γράψ' το «γουέν δε γκόινγκ γκετς ταφ, δε ταφ γκετς γκόινγκ» και αν και πάλι έχουνε πρόβλημα, ας αλλάξουνε ομάδα, από Παναθηναϊκοί να γίνουνε κάτι άλλο να τα καταλαβαίνουνε. Οχι φυσικά ΑΕΚτσήδες, που με τα ματάκια μου τη βλέπω τη μέρα που στο match programme ο ύμνος της ομάδας θα είναι στα greeklish «Empros, tis AEK palikaria, soutarete kai spaste ta dokaria».

Οι ύμνοι, πάντως, της ΑΕΚ είναι κάτι σαν το πρεζίντιουμ της Σοβιετικής Ενωσης στις παρελάσεις της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ανάλογα με το ποιος θα παιχτεί πρώτος, καταλαβαίνει κανείς ποια φράξια κάνει κουμάντο στη διοίκηση. Αυτά τα φεγγάρια «ta dokaria» πάνε μπροστά. Δηλαδή τι γουστάρει ο κόσμος. Γιατί αν δεν αρχίσουν να πουλιούνται τα διαρκείας, στη διοίκηση θα διαβάζουν την «Corriere» μπας και δουν ότι πουλιέται ο Σορεντίνο για να εισπράξουν το 20% της μεταπώλησης. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η διακριτικότητα της διοίκησης.

Μετά την πρώτη μέρα που βγήκαν τα διαρκείας στην αγορά η διοίκηση είχε «δώσει» ότι πουλήθηκαν τα διπλά απ' όσα είχαν πουληθεί πέρυσι με τον Νικολαΐδη. Μετά ο Dear All πρέπει να σκέφτηκε ότι «άσε, να μη διαβάζει τέτοια ο Νικολαΐδης και στενοχωριέται» και δεν ξανάδωσε αριθμούς για τα διαρκείας.

Ετσι, όμως, είναι η ζωή. Ανθρωποι που κανείς δεν το περιμένει πετυχαίνουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες. Και όπως ο Θανόπουλος μπόρεσε να πουλήσει τα διπλά διαρκείας από όσα ο Νικολαΐδης, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης κατόρθωσε να πουλήσει minority stake σε λεφτά που δεν υπάρχουν. Εβδομήντα εκατομμύρια για το 40% του Παναθηναϊκού, με τον Βαρδινογιάννη να κρατάει το 50% και την Παιανία στον Γιώργο, είναι το deal του αιώνα.

Με τον Σωκράτη Κόκκαλη να προσπαθεί να πουλήσει το 40% στην αρχή στα λεφτά που πήρε ο Τζίγκερ, μετά στα 50 εκατομμύρια και τώρα ολόκληρο τον Ολυμπιακό με 120 και πολλές άτοκες δόσεις. Χθες το πρωί ακούστηκε ότι τα 120 που λέει ο Μαρινάκης είναι όχι μόνο για τις μετοχές της ΠΑΕ, αλλά και για τις μετοχές της Καραϊσκάκης Α.Ε. Η Θρύλος Α.Ε. φυσικά πάει κι αυτή στο deal, αλλά όπως έλεγε ο πραγματικός γιος του Σάββα: «Αμα τη θέλεις εσύ, Πανούτσο, να σου τη δώσουμε».

Το κακό για τη διαπραγματευτική θέση του Κόκκαλη είναι ότι δεν υπάρχει άλλος σοβαρός υποψήφιος για τις μετοχές. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι φάγανε πάγο από τον μπαμπά και ο μικρός Τσάκος, που πεθαίνει για να αγοράσει τον Ολυμπιακό, παγώθηκε από τον δικό του papa. Το καλό για τον Κόκκαλη είναι ότι και με τα 120 εκατομμύρια βγαίνει κερδισμένος. Γιατί σύμφωνα με τους υπολογισμούς ο Κόκκαλης όσο βρίσκεται στον Ολυμπιακό έχει βάλει 90 εκατομμύρια. Φυσικά, όλα τα ανωτέρω είναι πέη in the moonlight μπροστά στα παράπλευρα οφέλη που έδωσε ο Ολυμπιακός στον Κόκκαλη.

Επιχειρηματικά αλλά και προστασίας από τη Δικαιοσύνη, αφού δεν χρειάζεται παρά να υπενθυμίσω την εποχή της «Σαλώμης». Οταν ο Flash κοπάναγε αλύπητα τον Κώστα Καραμανλή και τον Αρη Σπηλιωτόπουλο και η Ν.Δ. βγήκε στην εξουσία. Οταν το γκόινγκ έγινε ταφ, το σύστημα του Σωκράτη είχε πει ότι «όποιος χτυπάει τον πρόεδρο χτυπάει και τον Ολυμπιακό».

Επίσης, χθες το πρωί μου έλεγαν ότι αυτή τη στιγμή ο Μαρινάκης είναι ικανός να σηκώσει το βάρος του Ολυμπιακού. Οτι πέρυσι το καλοκαίρι και μέχρι τον Σεπτέμβριο βρισκόταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, αλλά μετά η φάση άλλαξε και, όπως όλοι οι εφοπλιστές, μπορεί να μην είναι στην προ δύο ετών εποχή των παχιών αγελάδων, αλλά τα ζωντανά μια κοιλίτσα έχουν αρχίσει να την κάνουν. Επίσης, η εκτίμηση είναι ότι στα Μέσα μπορεί να κάνει τον μπροστινό του μητσοτακαίικου, αλλά στον Ολυμπιακό το παιχνίδι είναι για την πάρτη του, αφού ο Κούβελος ή η Ντόρα όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για τον Ολυμπιακό, αλλά είναι και γαλάζιοι πάνθηρες.

Στο τελευταίο ερώτημα, «γιατί ο Σωκράτης αποφάσισε να πουλήσει εδώ και τώρα;», η απάντηση είναι ότι δεν φοβάται να δει το μέλλον. Είναι 71 ετών, κανένα από τα παιδιά του εκτός του Πέτρου –που δεν παίζει όμως– δεν ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο και δεν θα περιμένει να γίνει ογδοντάρης για να πάρει τις αποφάσεις του. Βέβαια, υπάρχει λύση.

Να δώσει την ομάδα στον Δημήτρη Θεοδωρίδη, που σύμφωνα με τον Δημήτρη Μπαρμπαλιά είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας του ποδοσφαίρου, και ο Θεοδωρίδης μαζί με τον Μπαρμπαλιά, που σύμφωνα με όλους είναι ο μεγαλύτερος σκάουτερ της ιστορίας, να «τρέξουν» την ομάδα. Μόνο που τότε ο Ολυμπιακός θα τα παίρνει όλα, το ποδόσφαιρο θα γίνει βαρετό και ήδη λέγεται ότι υπάρχει δάκτυλος της FIFA να μην προχωρήσει η ιδέα.