Για τα λεφτά του κράτους

Μετά τον νόμο για την απαγόρευση του καπνίσματος, που μετά την εφαρμογή του τα μαγαζιά προσπαθούν να καταλάβουν πώς εφαρμόζεται, έχουμε τη σύμβαση της Σούπερ Λίγκας για τα τηλεοπτικά στιγμιότυπα, που μετά τον διαγωνισμό τα κανάλια συνεχίζουν να τσακώνονται για το τι έχουν πάρει. Ολα ξεκινούν από τη λογική του «για τα λεφτά τα κάνουμε όλα».

Κλασικότερο παράδειγμα η ιστορία με τους κλειδάριθμους. Η ΕΡΤ αγόρασε με 2,5 εκατομμύρια το δικαίωμα να βάζει κλειδάριθμους στα ματς των δύο ομάδων ώστε να έχει πάντα ένα ματς για να μεταδίδει. Με τα δυόμισι εκατομμύρια, για επιχείρημα, ζήτησε ο αγώνας του Ολυμπιακού ή της Ξάνθης να μεταδίδεται πάντα το Σάββατο στις 7 το απόγευμα. Τώρα; Τώρα που ένας μεγάλος αριθμός εισιτηρίων διαρκείας έχει πουληθεί, αυτοί που τα αγόρασαν μαθαίνουν ότι τα ματς που θα βλέπουν θα είναι πάντα το Σάββατο;

Επίσης, ο μεγαλύτερος αριθμός των τηλεθεατών βλέπει ποδόσφαιρο από τις κυριακάτικες εκπομπές και τα στιγμιότυπα. Είναι δυνατόν η διοργανώτρια αρχή να παρακολουθεί αμέτοχη τη μάχη ποιος και αν θα μεταδίδει όλα τα στιγμιότυπα, με τα κανάλια να τσακώνονται μια μέρα πριν από την κλήρωση των αγώνων και δύο μήνες σκάρτους πριν από την έναρξη της σεζόν να μην ξέρει κανένας τι εκπομπές θα βγάλει και με ποια στιγμιότυπα;

Φυσικά για να υπάρχει ένα τέτοιο μπάχαλο δεν μπορεί ποτέ να λείπει η ΕΡΤ. Η οποία πρώτα έκλεισε τα συμβόλαια του Ολυμπιακού και της Ξάνθης και μετά ασχολήθηκε με το πότε θα δείχνει τα ματς, φτάνοντας στο σημείο να αφήσει τον Σάββα να λέει ότι τα δυόμισι εκατομμύρια που θα δώσει η ΕΡΤ στη Σούπερ Λίγκα είναι «του Ολυμπιακού». Η οποία ποτέ δεν αντέδρασε όταν η Nova διαφήμιζε τα ματς των 14 ομάδων και τα εκτός έδρας του Ολυμπιακού και της Ξάνθης, ενώ φυσικά τα ματς των 14 ομάδων δεν είναι «όλα», μια και λείπουν οι αγώνες που θα γίνουν στα Πηγάδια και το Καραϊσκάκη.

Επιστρέφοντας στους ιδιοκτήτες κάνουν διαγωνισμούς του ποδαριού με «νικητές» που αποσύρονται χωρίς να πληρώνουν ρήτρα. Απαξιώνουν τον κόσμο που πηγαίνει στο γήπεδο, αφήνοντας τα κανάλια να αποφασίζουν πότε θα μεταδίδονται οι αγώνες και τους τηλεθεατές αδιαφορώντας για κάθε έλεγχο στα στιγμιότυπα.

Κυρίως δεν προβληματίζονται πως σε μια περίοδο που η διαφήμιση είναι 30% πεσμένη, το προϊόν τους αποτιμάται σε διπλάσια τιμή. Τα οκτώ χρόνια που πέρασαν από την καταστροφή του Alpha Digital δεν έκαναν τους ιδιοκτήτες των ομάδων σοφότερους και αν βασίζονται σε κάτι, για μια ακόμα φορά βασίζονται στο κρατικό χρήμα της ΕΡΤ, αν το σύστημα καταρρεύσει σε εποχή κρίσης, το σκάνδαλο θα είναι διπλό.


Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει στις νυκτερινές εκπομπές να λένε «εσείς που μιλάτε πού έχετε παίξει μπάλα;». Συνήθως η υποτιμητική ερώτηση γίνεται από κάποιον ακροατή που λέγεται «Γιώργος», μένει σε μια περιοχή της Αθήνας που το τετραγωνικό είναι στα τρία χιλιάρικα, μιλάει σιγανά για να μην ξυπνήσει την οικογένεια και πάντα προσθέτει ότι έχει παίξει μπάλα «...στα ερασιτεχνικά», ώστε να μην υπάρξει κάποια υπόνοια ότι έπαιζε στην Α' Εθνική ή στην εθνική Βραζιλίας.

Το «...στα ερασιτεχνικά» λέγεται πάντα με μια κούραση στη φωνή, σαν τον Ράμπο όταν μιλάει για το Αφγανιστάν, με ένα τόνο του «δεν θα ζήσετε ποτέ αυτή την κόλαση», αλλά και με την καρτερία που έχουν οι παλιοί πολεμιστές που ξέρουν ότι κάποια στιγμή η Σαφράμπολις μπορεί να τους ξανακαλέσει στο καθήκον.

Το βασικό στοιχείο είναι ότι μόνο όποιος έχει ζήσει την κόλαση μπορεί να μιλάει για την κόλαση. Μόνο ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να μιλάει για έναν άλλο ποδοσφαιριστή, όπως και μόνο ένας σκάουτερ μπορεί να μιλάει για έναν άλλο σκάουτερ. «Ο Απόστολος Παύλος...», η φωνή του Δημήτρη Μπαρμπαλιά είχε τον τόνο της φωνής της Αλίκης Νικολαΐδου όταν μίλαγε για τον Πλαπούτα. Πολλή συμπάθεια πασπαλισμένη με δέος: «Ο Απόστολος Παύλος ήταν ο μεγαλύτερος σκάουτερ της ιστορίας...».

Οι μαθητές του Μπαρμπαλιά τέντωσαν τ' αυτιά τους. «Γύρισε όλο τον κόσμο μαζεύοντας τα μεγαλύτερα ταλέντα για την ομάδα του χριστιανισμού. Ηρθε στην Αθήνα και μίλησε στην Ακρόπολη κλείνοντας χριστιανούς για την εκκλησία». Η φαντασία των μαθητών άρχισε να καλπάζει.

Εβλεπαν τον Απόστολο Παύλο να πηγαίνει στην Ισπανία και να κλείνει μεγάλα ταλέντα του παγανισμού για λογαριασμό της χριστιανικής εκκλησίας. Να πηγαίνει στη Ρώμη και να ρωτάει τον αρχιερέα του ναού του Δία πόσο συμβόλαιο έχει ακόμα ο πιτσιρικάς που κάθεται στο πλάι και δεν σταματάει να λέει ωδές για το μεγαλείο του Θεού. Αλλά μια λεπτομέρεια χάλαγε τη θεωρία.

Οταν ο Απόστολος Παύλος ήρθε στην Αθήνα, οι φιλόσοφοι τον υποδέχτηκαν στην Πνύκα με το ίδιο δέος που είχαν υποδεχθεί στη Ρεάλ τον Κώστα Αντωνίου. «Περάστε, περάστε, πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λέτε. Και ανάσταση νεκρών; Τι λέτε, τι λέτε... Λοιπόν, πρέπει οπωσδήποτε να συνεργαστούμε με τις ακαδημίες και όταν γυρίσετε μην ξεχάσετε να χαιρετήσετε εκ μέρους μας και τον επουράνιο Πατέρα. Ποιον θέλετε;

Τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη; Μετά το εγκεφαλικό δεν είναι αυτός που κάποτε ήτανε, αλλά μια χαρά χριστιανός θα γίνει και αν θέλετε να σας δώσουμε και μια κοπελίτσα, τη Δάμαρι, που δεν μας έχει αφήσει πιάτο για πιάτο». Γύρισε μετά πίσω στα κεντρικά της εκκλησίας ο Απόστολος Παύλος, ζήτησε από τον Δημήτρη Θεοδωρίδη της εποχής να κλείσει μακροχρόνια συμβόλαια στον Αγιο Διονύση και στην Δάμαρι και σήμερα για να πάρεις διαμέρισμα στην Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγείτου πρέπει να ήξερες τον Χριστοφοράκο από τη Siemens. Οσο για τη Δαμάρεως, ως δρόμος στο Παγκράτι δεν σκίζει από τιμές, αλλά έτσι είναι οι σκάουτερ. Οποιον προτείνουν δεν σημαίνει ότι θα βγει κιόλας.

Υπάρχουν όμως και σκάουτερ που μια λέξη τους σημαίνει εκατομμύρια. Οπως φυσικά ο Μπαρμπαλιάς. Χθες διαβάσατε στον «Κάρπετ» ότι είχε προτείνει στην ΑΕΚ να πάρει τον Μπράιαν Αλέξις Ανγκούλο Λεόν ελεύθερο. Εφέτος για να τον πάρεις στοιχίζει όνομα και εκατομμύριο. «Μπράιαν». «Χρωστάτε ένα». «Αλέξις». «Αλλο ένα». «Ανγκούλο». «Ενάμισί. Τα επίθετα είναι πιο ακριβά».

Αλλά όπως και με τον Χριστό και με τους σκάουτερ, πόσοι είναι αυτοί που πίστεψαν τους παίκτες όταν τους είχαν πρωτοφέρει. Οπως όλοι ξέρουμε για το μπουκάλι της Βίσση, όλοι ξέρουμε ότι ένας σκάουτερ είχε φέρει τον Ρουμενίνγκε να δοκιμαστεί στην ΑΕΚ και τον είχε απορρίψει ο… Σε αυτό το σημείο βάλτε ένα όνομα της αρεσκείας σας. Αν είστε αντιμπαγεβιτσικοί βάλτε τον Μπάγεβιτς, αν είστε υπέργηροι βάλτε τον Νταϊσπάγγο και αν δεν σας έρχεται κάποιος στο μυαλό, πέστε το στον Καραλή και θα βάλει μόνος του.

Αλλά αυτά είναι πταίσματα. Υπάρχει άνθρωπος που να μην ξέρει ότι στην προπολυμετοχική περίοδο ο μπαμπάς του Βερόν, που είχε παίξει στον Παναθηναϊκό, είχε φέρει τον Χουάν Σεμπαστιάν στην Παιανία, αλλά ο Καπετάνιος τον έδιωξε όταν κατάλαβε ότι εκτός από το να παίζει θα ζητούσε και λεφτά; Στην Καλαμάτα δεν θυμούνται ακόμα τον 16χρονο Ρονάλντο να κάνει βόλτες στην παραλία της πόλης περιμένοντας τον Παπαδόπουλο να του κλείσει συμβόλαιο; Εχει αμφιβολία κάποιος ότι το μεγαλύτερο λάθος του Ολυμπιακού είναι ότι δεν έκλεισε με εκατονταετές συμβόλαιο τον Χοβνανισιάν, που μαζί με τον Μαγυάρο άσο Ζολτ Λάτσκο σήμερα στοιχίζουν ίσαμε ένα μεταχειρισμένο παπί της KYMCO;

Ο Μπαρμπαλιάς είχε τελειώσει την ομιλία του στο Πουτουμάγιο, που για τη Νέα Σμύρνη είναι κάτι σαν την Πνύκα με περισσότερους φιλοσόφους. Σιωπή βασίλεψε στον τραπέζι. Η σκέψη ταξίδευε στο πώς θα ήταν το ελληνικό ποδόσφαιρο αν οι πρόεδροι άκουγαν τους σκάουτερ. «Σκέψου ότι ο Πανιώνιος δεν κράτησε τον Γιαν Εκρά…». Οι μύθοι του αύριο γράφονται χθες και μια μέρα θα λένε ότι όπως στους Τζούνιορς είχε κάποτε παίξει ο Ερικ Κλάπτον, στον Πανιώνιο το 2009 είχε παίξει ο Εκρά. Ποιος όμως θα το πιστεύει;


Οπως ποιος θα πιστεύει ότι ήμουν ένας από τους πεντακόσιους σινεφίλ που παρακολούθησα την πρεμιέρα από το «Μαύρο Λιβάδι». Τον χειμώνα για να μπεις θα χρειάζεται να περάσεις από τον πύρινο κλοιό της κυρίας Λουκά και των οπαδών της. Η υπόθεση, αν την πούμε politically correct, είναι ενός έφηβου που ανακαλύπτει την ιδιαιτερότητά του. Αν δεν την πούμε correct, είναι ενός πούστη που κάνει την καλόγρια και έχει ερωτευτεί ένα γενίτσαρο. In any case, που θα έλεγε και ο Dear All, είναι ό,τι πρέπει για να πλακώνονται οι θεούσες με τους συριζαίους.