Στον Ολυμπιακό ένας Σισέ δεν φτάνει

Στο παιχνίδι των εντυπώσεων που παίζεται το καλοκαίρι είναι θεμιτό κάποιος να γράφει ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να απαντήσει στη μεταγραφή του Σισέ. Είναι κανόνας ο καλοκαιρινός ανταγωνισμός των «αιωνίων» να στηρίζεται σε εγκλήσεις, αντεγκλήσεις, εντάσεις που προκαλούν οι ίδιοι οι οπαδοί με απαιτήσεις καμιά φορά υπερβολικές. Ομως, πέρα από τα οπαδικά καλαμπούρια, υπάρχει και η πραγματικότητα. Η οποία εν προκειμένω λέει ότι ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται να απαντήσει στη μεταγραφή του Σισέ, αλλά χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο: πολύ σοβαρή ενίσχυση.

O Ολυμπιακός έχει ξεκινήσει υπό τις οδηγίες του Τιμούρ Κετσπάγια την προετοιμασία του και περιμένει σε λίγες μέρες να μάθει τον αντίπαλό του στον πρώτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Χθες διάβασα ότι ο προπονητής του δήλωσε ότι η πρώτη προτεραιότητα της ομάδας είναι η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι προτεραιότητες αποκαλούνται έτσι διότι μας θέτουν προ των ευθυνών μας –στην προκειμένη περίπτωση η ευθύνη είναι της διοίκησης του Ολυμπιακού, που πρέπει να βιαστεί. Χρόνια τώρα ο Ολυμπιακός ξεκινά τις προετοιμασίες του ελλιπής και ολοκληρώνει τις μεταγραφές του τον Αύγουστο, όμως ποτέ στο ξεκίνημα δεν είχε τόσες πολλές ελλείψεις.

Προσθήκη

Η προσθήκη του Μέλμπεργκ ήταν μια σπουδαία μεταγραφή, όμως ακόμα και από την άμυνα που μοιάζει η πιο γεμάτη από τις γραμμές του φαίνεται να λείπει κόσμος. Σε μια πρώτη ανάγνωση οι λύσεις είναι αρκετές. Στα στόπερ υπάρχουν ο Μέλμπεργκ, οι δύο Παπαδόπουλοι, ο Ζεβλάκοφ που παίζει και δεξιά. Εκεί πίσω από τον βασικό Τοροσίδη υπάρχει ο Γκαλίτσιος (που φέτος αναμένεται να πάρει ευκαιρίες) και φυσικά ο Πάντος, που παίζει και αριστερά.

Εκεί το δίδυμο του Ντομί και του Λεονάρντο δείχνει ότι ο Ολυμπιακός είναι καλυμμένος, αλλά η ανάγνωση είναι επιπόλαια. Ο Ντομί δεν βγάζει τρία ματς την εβδομάδα και το ξέρουμε: πέρυσι μια φορά τού έτυχε το κακό κι έπαθε θλάση! Ο Βραζιλιάνος έρχεται από μια χρονιά απραξίας. Πρόπερσι, μολονότι υπήρχαν και οι δύο, ο Ραούλ Μπράβο αγωνίστηκε 7 φορές στο πρωτάθλημα και 5 στο Τσάμπιονς Λιγκ! Με τον Ισπανό το μυστήριο πρέπει να λυθεί: ή μένει και υπολογίζεται ή φεύγει και κάποιος πρέπει να 'ρθει στη θέση του.

Νούμερα

Στο ποδόσφαιρο μπορεί τα νούμερα να είναι καμιά φορά παραπλανητικά, αλλά αλίμονο αν δεν κοιτάς τους αριθμούς και δεν ξέρεις τη λογική τους. Στη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού οι αριθμοί αυτή τη στιγμή δεν βγαίνουν. Οποιος λέει ότι αρκούν ο Ντουντού, ο Στολτίδης, ο Γκαλέτι, ο Μπελούτσι, ο Οσκαρ, ο Γιαννάκης ο Παπαδόπουλος και ο Ζαϊρί συν ένας ακόμα ακραίος χαφ είναι επικίνδυνος! Ο Τζόρτζεβιτς σταμάτησε το ποδόσφαιρο έχοντας παίξει στην τελευταία χρονιά του μόνο στο πρωτάθλημα 24 ολόκληρα ματς! Ο Ζαϊρί δεν είχε τόσα ποτέ του σε μια σεζόν στον Αστέρα Τρίπολης: μπορεί στον Ολυμπιακό να τα κάνει, αλλά μπορεί και όχι, επειδή οι χρονιές του δεν ήταν ποτέ εξαιρετικά γεμάτες.

Ο Χρήστος Πατσατζόγλου έφυγε έχοντας παίξει πέρυσι 19 ματς βασικός μόνο στο πρωτάθλημα, ενώ είχε παίξει σε όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά ματς! Ο Κώστας Μενδρινός είχε 14 συμμετοχές στο πρωτάθλημα και 3 στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Και ο Λέτο που πήγε στον ΠΑΟ είχε μεταξύ πρωταθλήματος, Κυπέλλου και Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ πάνω από 25 συμμετοχές βασικός! Ο Ολυμπιακός ψάχνει χαφ που να μπορούν να καλύψουν την απώλεια τεσσάρων παικτών που είχαν πάρα πολλές συμμετοχές. Οι παγκίτες πολυτελείας στη διάρκεια της σεζόν δεν βοηθάνε απλώς, αλλά κάνουν τη διαφορά: θυμηθείτε τον «Τζόλε» στα ματς με την ΑΕΚ, τον Μενδρινό στην Τούμπα ή κάποτε κόντρα στη Ρεάλ. Ο Ολυμπιακός μπορεί να ποντάρει στην επιστροφή του Στολτίδη και την ενηλικίωση του Παπαδόπουλου. Πάλι, όμως, λείπουν λύσεις.

Επίθεση

Το ίδιο και στην επίθεση. Κάποτε ο Ολυμπιακός είχε 5 επιθετικούς που μπορούσαν να παίξουν βασικοί. Είχε στον πάγκο παίκτες όπως ο Οφορίκουε, ο Χούτος, ο Αλβες, ο Καστίγιο και αργότερα ο Οκκάς, ο ίδιος ο Κωνσταντίνου ή ο Ντάνι. Πέρυσι η χρονιά βγήκε με τον Κοβάσεβιτς και τον Νταρμπισάιρ να πλαισιώνουν τον Ντιόγο που δεν μπορούσε να λείπει.

Φέτος ο Σέρβος δεν υπάρχει και με δεδομένο ότι δεν βλέπω ενθουσιασμό για τον Μήτρογλου, το να έχεις δύο επιθετικούς όλους κι όλους και να λες ότι θα παίξεις 4-4-2 μου μοιάζει παραλογισμός! Το να «βαφτίζουμε» τον Οσκαρ ή τον Μπελούτσι επιθετικούς δεν το βλέπω λύση.

Λάθος

Το μεγάλο λάθος που μπορεί να γίνει στον Ολυμπιακό είναι να προετοιμάσουν τη νέα χρονιά αναλογιζόμενοι τα καλά της περσινής. Πέρυσι ένας από τους λόγους που ο Ολυμπιακός πήρε εύκολα το πρωτάθλημα ήταν σίγουρα η σταθερή ενδεκάδα του και το δεδομένο σχήμα του. Μόνο που αυτά προέκυψαν επειδή ο Ολυμπιακός δεν αγωνίστηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ, δηλαδή δεν επιβαρύνθηκαν οι παίκτες του με έξι ματς στο διάστημα Σεπτεμβρίου, Οκτωβρίου, Νοεμβρίου.

Αν φέτος αυτά τα ματς υπάρξουν στο πρόγραμμα, ακόμα κι αν έμειναν όλοι όσοι έφυγαν (και, προσοχή, είναι συνολικά έξι παίκτες δεκαοκτάδας!), πάλι ο Ολυμπιακός θα χρειαζόταν προσθήκες! Αλλιώς τον Νοέμβριο θα κλατάρει –μην ξεχνάτε ότι ξεκινά με υποχρεώσεις και πολύ νωρίς.

Ενας

Ο Ολυμπιακός μπορεί να μπει στο τριπάκι να απαντήσει στον ΠΑΟ για τη μεταγραφή του Σισέ. Αν μπουν οι Αγγελόπουλοι, αν γίνει η επικείμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, χρόνος και χρήματα θα υπάρξουν. Ομως η πραγματική ανάγκη του είναι η ενίσχυση του ρόστερ. Οπως τον βλέπω εγώ, του χρειάζονται 4-5 παίκτες τουλάχιστον κι όχι ένας που θα κάνει τον κόσμο να τρέχει καλοκαιριάτικα στα αεροδρόμια! Μπορεί άνετα να μην πάει κανένας σε ένα τέτοιο πανηγύρι και ο Ολυμπιακός να έχει του χρόνου καλύτερη ομάδα από τη φετινή.

Οι τραυματισμοί του Γάλλου

Μου γράφει με αφορμή όσα ακούστηκαν για τους τραυματισμούς του Σισέ ο φίλος Μάνθος Τριαντάφυλλος, που από κάταγμα κνήμης-περόνης έχει μια σχετική εμπειρία: «Λίγα λόγια για τον τραυματισμό του Σισέ, που από προσωπική εμπειρία μπορώ να πω. Αρχικά αφορά κάταγμα οστών και ως εκ τούτου οι πιθανότητες υποτροπών και νέων καταγμάτων ουδεμία σχέση έχουν με ρήξεις χιαστών, συνδέσμων κ.λπ. Με κατάλληλες φυσικοθεραπείες το πόδι επανέρχεται πλήρως, ειδικά όταν μιλάμε για αθλητές τέτοιου επιπέδου, συνυπολογίζοντας παράλληλα και τη μέριμνα που παρέχεται σε αυτούς. Ετσι εξηγούνται οι γεμάτες χρονιές του Σισέ που βλέπεις και για τις οποίες χθες έγραφες. Πέραν, όμως, όλων αυτών, ο εν λόγω τραυματισμός είναι μια τρομακτική εμπειρία. Κνήμη είναι το γνωστό σε όλους μας καλάμι και η περόνη ένα πολύ μικρό οστό που συνδέει ουσιαστικά την κνήμη με τον αστράγαλο.

Κάταγμα και στα δύο οστά ουσιαστικά επιφέρει και μετατόπιση της κνήμης από τη θέση της, ένα τσούλημα φαντάσου προς τον αστράγαλο, οπότε οι γιατροί αυτό που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι δύο σπασμένα οστά και μία μετατόπιση. Ο τραυματισμός αυτός συναντάται κυρίως σε ατυχήματα με μηχανές και είναι απορίας άξιον πώς ένας παίκτης το έπαθε εντός αγωνιστικών χώρων. Πέρα από αυτά, ο πόνος τόσο κατά τον τραυματισμό όσο και κατά τη διάρκεια του... ρεκτιφιέ είναι απερίγραπτος και μακράν πέραν αυτού που μπορεί να αντέξουμε σωματικά (προσωπικά, με κρατούσαν τέσσερις και ένας τράβαγε το πόδι). Διαβάζοντας ότι ο πρώτος τραυματισμός του Σισέ αντιμετωπίστηκε καθ' οδόν ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη. Αυτό που μένει κυρίως μπορεί να είναι ένα ψυχολογικό κουσούρι, ένας φόβος όταν μπαίνεις στη φάση δυνατά κι ένα ασυναίσθητο κράτημα. Αν κατάφερε να ξεπεράσει και αυτό, δεν έχουν κάτι να φοβούνται στον Παναθηναϊκό, παρά μόνο το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του».

Πιο ακριβά

Ηταν εντυπωσιακή η δήλωση του Νίκου Θανόπουλου, προέδρου της ΑΕΚ, για τον Σισέ. Δεν αναφέρομαι στην εκτίμηση του ιατρικού ιστορικού του, αλλά κυρίως στη δύναμη της φράσης «εγώ αν είχα 20 εκατ. ευρώ για μεταγραφές θα έπαιρνα το Τσάμπιονς Λιγκ»!

Το επισημαίνω γιατί δείχνει μια βαθιά γνώση του επιπέδου του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και γιατί μαρτυρά το απόθεμα της αισιοδοξίας του προέδρου να ανταγωνιστεί με 20 εκατ. ευρώ τη Ρεάλ π.χ., η οποία θα ξοδέψει 200 εκατ. Ωστόσο, έχω την υποψία ότι αν η ΑΕΚ είχε 20 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές, απλώς θα πλήρωνε στον Τσακίρη και στον Κομπότη πολύ πιο ακριβά τον Μάκο και τον Λεονάρντο.