Ολίγη... από ευθιξία

«Είμαστε εμείς της πόλης τα παιδιά τα παινεμένα, που παίζουμε την μπάλα ξακουσμένα. Εχουμε περίσσια χάρη, που δεν έχει ομάς καμία άλλη». Οπως διάβασα στο www.sport-fm.gr είναι ο όρκος που παίρνει η ομάδα των πιτσιρικάδων του ΠΑΟΚ στο τουρνουά της Μυκόνου. Επίσης είναι αρκετός λόγος όποιος δεν έχει πέσει μέσα στη μαρμίτα με το κιτς να μην ξαναμιλήσει ελληνικά στην υπόλοιπη ζωή του. Το ποδόσφαιρο ανέκαθεν ήταν ο βιότοπος του κιτς και της κοινοτοπίας. Και αν οι πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ χτυπήσανε νέα ρεκόρ με τον Θούριο στο κιτς ο Νίκος Πατέρας πάει να σπάσει το ρεκόρ στις συνεχείς κοινοτοπίες.

Η τελευταία ήταν στην περίπτωση του Ενχελάαρ με την profound παρατήρηση «Το μοναστήρι να είναι καλά…». Προφανώς στον κόσμο υπάρχουν ίδιοι ή καλύτεροι παίκτες από τον Ενχελάαρ και πιθανότατα η μεταγραφή του Κατσουράνη να αποδειχτεί καλύτερη λύση για τον Παναθηναϊκό, αλλά η φράση είναι από περιττή ως αστεία. Δηλαδή τι μπορεί να γίνει; Να συζητάνε δύο οπαδοί του Παναθηναϊκού, να λέει ο ένας «Ρε, το έμαθες; Αυτός που διαβάζαμε, ο Ενχελάαρ, έκλεισε στην Αϊντχόφεν. Τι κάνουνε, ρε, αυτοί στον Παναθηναϊκό;» και ο άλλος να απαντάει «Φωνάζεις γιατί δεν έμαθες τι είπε ο Πατέρας. Είπε ότι το μοναστήρι να είναι καλά…».

«Οχι, ρε gay μου! Πού πήγε και το σκέφτηκε!». «Και να μη σου πω και το άλλο. Είπε ότι υπάρχει και χρόνος και χρήμα». «Ελα τώρα σταμάτα την πλάκα... Και χρόνος και χρήμα; Αποκλείεται». Επίσης όλα τα προηγούμενα μπορούν να προστεθούν στο «Θα πιούμε ένα καφέ και θα βρούμε τη λύση». Μια φράση που θυμίζει συζητήσεις του Νίκου Ζερβού με τον Ορέστη Μακρή, αλλά που δεν ολοκληρώθηκε με το «Να παντρευτούν, να κάνουνε σπίτι τα παιδιά», αφού ο Τζίγκερ έφυγε από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού και ο Βγενόπουλος από το προσκήνιο.

Στο ποδόσφαιρο όμως ούτε η σιωπή σώζει. Πριν από τρία χρόνια όταν η ΑΕΚ είχε πάει για να παίξει με τον Ολυμπιακό, στην «Ωρα» είχε δημοσιευθεί μια δήλωση του Κώστα Κατσουράνη ότι πάνε για τη νίκη στο Καραϊσκάκη. Η δήλωση ήταν από αυτές που είτε γίνουν είτε δεν γίνουν ποτέ δεν διαψεύδονται. Ο Κατσουράνης όμως είχε βγει και είχε πει ότι ποτέ δεν έκανε τη δήλωση και τη διαψεύδει. Οταν είσαι τόσο ευαίσθητος σε οτιδήποτε προσμετράται στον χαρακτήρα σου είναι λογικό να βγεις και να πεις τι τρέχει με τη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Εκτός αν όλα τελειώσουν με την άλλη γιγάντια κοινοτοπία «Δεν ήθελα να μιλήσω πριν η μεταγραφή ολοκληρωθεί». Η ευθιξία είναι σαν την εγκυμοσύνη και το ολίγον εύθικτος υπάρχει όσο το ολίγον έγκυος.


O μόνος λόγος που μπορώ να καταλάβω για την απεργία είναι η συμπαράσταση στους συναδέλφους που έμειναν χωρίς δουλειά. Μόνο που χωρίς αυτοκριτική θα ξεκάνουμε και τα Μέσα που μπορεί να επιβιώσουν. Το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» έρχεται τρεις μέρες μετά την ασύγκριτη παπαριά των τριών κυριακάτικων εφημερίδων να δημοσιεύσουν όχι μόνο την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα αλλά και ατμόσφαιρα στη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό και από ποιους υπουργούς συνοδευόταν.

Ο λόγος είναι ότι οι κυριακάτικες εφημερίδες, λόγω των ενθέτων και των DVD, κλείνουν από Παρασκευή, με κάποιες μικροδυνατότητες διόρθωσης μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου. Πάντα υπό την πίεση του υλατζή «Αντε, κλείσε να φύγουμε. Αντε, στείλε το κείμενο να τελειώνουμε». Για να κλείσουν λοιπόν τα κείμενα και οι σακούλες αλλά και να φανεί πόσο μπροστά είναι ο ένας από τον άλλο δημοσιογράφο, όχι μόνο ο Ερντογάν ήρθε αλλά και σε ψυχρή ατμόσφαιρα...

Εδώ λοιπόν τίθεται ένα ερώτημα. Παίρνει ο κόσμος την εφημερίδα για να διαβάσει, οπότε όσοι πήραν τα φύλλα με την επίσκεψη Ερντογάν θα αγανακτήσουν, ή τα παίρνει για τα περιεχόμενα στις σακούλες ή τα νέα τα βλέπει από την τηλεόραση και ο αγοραστής θα κοιτάξει τι DVD έχει η σακούλα και με τους Ερντογάν ζαμανφού και πάνω τούρλες; Εφόσον λοιπόν συμβαίνει το δεύτερο δεν είμαστε παροχείς δικαιολογιών ότι ο κόσμος αγοράζει εφημερίδες αντί για DVD; Αν υπάρχει δεοντολογία στο επάγγελμα τι είναι αν δεν είναι να φτιάχνεις από το κεφάλι σου ειδήσεις για να κλείσει γρήγορα η εφημερίδα;

Για την απεργία τώρα τι θέλουμε; Θέλουμε «η κυβέρνηση να παρέμβει άμεσα», όπως ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Να κάνει τι; Θέλουμε η κυβέρνηση να υποχρεώσει τη Γιάννα και τον Θόδωρο να κρατήσουν ανοικτή την εφημερίδα; Με ποιον νόμο; Νομότυπα την κλείνουν την εφημερίδα με τις αποζημιώσεις και τα σχετικά. Να κάνουν κάτι άλλο; Σαν τι; Να κάνει κάτι άλλο η κυβέρνηση χωρίς την «Μπάρμπι» και τον «Τζον Τζον» του 2004; Να κρατικοποιήσει την εφημερίδα; Να παράσχει βοήθημα στους απολυμένους; Να κάνει κάτι άλλο που μου διαφεύγει; Για να καταλάβετε την αμηχανία στην εξεύρεση λύσεων, η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ προτείνει το εντελώς γενικό και αόριστο «Να μην κλείσουν».

Τουλάχιστον δεν πρότειναν για τον «Ελεύθερο Τύπο» την τράγκειο λύση. Να δώσει δηλαδή η κυβέρνηση κρατική διαφήμιση για να διατηρηθεί η εφημερίδα, όπως διατηρείτο η «Χώρα». Εκτός αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι η «Χώρα» έβγαζε τα έξοδά της από τη μισή χιλιάδα φύλλων που αγόραζαν οι αναγνώστες της.

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ταλαιπωρούμε τους Αθηναίους κλείνοντας την Ακαδημίας και κάνοντας πορείες στη Βουλή. Αν υπάρχει κάποια ευθύνη αφορά το ζεύγος. Αυτοί θα πρέπει να είναι το αντικείμενο της διαμαρτυρίας και η πορεία έπρεπε να γίνει έξω από τα γραφεία του «Ελεύθερου Τύπου» ή στη Φιλοθέη. Αλλά κυρίως η πορεία να έχει καθαρό αίτημα και διεκδικήσεις. Κάνουμε την πορεία σε συμπαράσταση, ζητάμε να γίνει ο «Τύπος» κρατικός, ζητάμε να μας τα δίνουν κάτω από το τραπέζι με κρατικές διαφημίσεις, καταγγέλλουμε κάτι παράνομο; Γιατί έτσι όπως γίνεται η απεργία ζητάμε από το κράτος να μας δώσει αυτό που δεν έδωσαν οι αναγνώστες και οι ακροατές.

Φυσικά ο κάθε εργαζόμενος στον «Ελεύθερο Τύπο» δεν ήταν υπεύθυνος για τη γραμμή της εφημερίδας, τη νουμερίτιδα της ιδιοκτησίας και το μεγατσατσιλίκι της διοίκησης που την αμοιβή δεν στόχευε να την πάρει από τον αναγνώστη, αλλά κάνοντας χαρούλες στην Κυρία. Οι κάτω δεν φταίγανε, μόνο που στον καπιταλισμό ο εργαζόμενος ακολουθεί τις τύχες του μαγαζιού του. Καλά ήταν τα λεφτά, το ζεύγος είχε, αλλά όταν μπαίνεις σε μαγαζί που πρώτα θέλει να ικανοποιήσει το αφεντικό και μετά τον πελάτη και είσαι πάνω από τα 18 πρέπει να ξέρεις πού μπλέκεσαι.

Οταν για αφεντικό έχεις τον Μιχάλη Ζαχαράτο, που η δουλειά του πριν ήταν να κάνει επικοινωνία στην Κυρία και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να βγάζει μια εφημερίδα που θα αρέσει στην Αγγελοπούλου, αν πας για καριέρα ψάχνεσαι για αλλού. Αν μείνεις ξέρεις ότι όσο κρατήσει το μαγαζί θα παίρνεις λεφτά που δεν έπαιρνες αλλού, αλλά επίσης ότι μαγαζί με καλύτερο πελάτη το αφεντικό του δεν φτουράει.

Οι πιο αθώοι είναι αυτοί που υπήρχαν στην εφημερίδα από την εποχή των Βουδούρηδων και μπλέξανε με τα golden boys του 2004. Αυτοί που καταλαβαίνανε ότι τα νούμερα πρέπει να υπάρχουν στις κυκλοφορίες και όχι στα γραφεία των διευθυντών και βρήκαν αλλού δουλειά σήμερα θα νιώθουν ανακουφισμένοι. Οσοι όμως μείνανε, παρασυρμένοι από την εντύπωση ότι έχει η Κυρία, σήμερα θα το βλαστημάνε.

Το «Κυρία» αρχικά ήταν Madame και ήταν ο τρόπος που στο 2004 αναφερόντουσαν στην Αγγελοπούλου. Ο τίτλος κράτησε για κάποιον καιρό μέχρι που κάποιος είπε ότι οι «Madame» περισσότερο από διοργανώτριες Ολυμπιακών Αγώνων είναι γνωστές ως διαχειρίστριες των Maison de Tolerance. Μετατράπηκε σε «Κυρία» και μετά το πέρας του 2004 μεταφέρθηκε στον «Ελεύθερο Τύπο» μαζί με τους μεγατσάτσους.


Mια περίπτωση θα υπήρχε να πιεστεί το ζεύγος για να στηρίξει την εφημερίδα. Να τους σταλεί το μήνυμα ότι θα ανοίξει ο φάκελος των οικονομικών των Ολυμπιακών. Μόνο που αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Γιατί όσο οι πολιτικοί γνωρίζουν για τα όργια σπατάλης στην προετοιμασία των Αγώνων, και στο 2004 γνώριζαν για τα C4I και τις Siemens που κονομήσανε όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ αλλά και στη ΝΔ.