ΚΙ ΑΝ (ΔΕΝ) ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ... …σου αλλάζει τη ζωή

Eυτυχώς ή δυστυχώς στον Παναθηναϊκό τα έχουμε δει όλα τα τελευταία χρόνια και (τελικά) τίποτα δεν μας κάνει εντύπωση: ούτε ότι ο κλεισμένος Ενχελάαρ ξεκλείστηκε, ούτε ότι ο Παναθηναϊκός δεν ενδιαφερόταν για τον Μέλμπεργκ, αλλά έκανε προσπάθεια να τον αποκτήσει, ούτε ότι ενώ μπήκε δεύτερος για τον Σουηδό, έδινε τελικά λιγότερα χρήματα στη Γιουβέντους από τον Ολυμπιακό.

Ο οποίος Ολυμπιακός, εκτός από το ότι ενδιαφέρθηκε πρώτος, είχε ως επιπλέον δέλεαρ τους τίτλους που έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια έναντι του Παναθηναϊκού, αλλά και τον πιο βατό δρόμο μέχρι τους ομίλους. Αναρωτιέμαι με τι διάολο επιχειρήματα προσπάθησε να αποκτήσει τον Μέλμπεργκ, αν όχι τα παραπάνω λεφτά σε ομάδα και παίκτη.

Οτι ο Αντωνίου είναι πιο όμορφος απ’ τον Χρυσικόπουλο; Οτι ο Τεν Κάτε έχει περισσότερα μαλλιά από τον Κετσπάγια; Οτι στην ομάδα υπήρχε Σουηδός πιο πρόσφατα (o Nίλσον), ενώ στον Ολυμπιακό ο Ζέτερμπεργκ έχει φύγει χρόνια; Με τις απορίες μάλλον θα μείνουμε.

Αντιθέτως δεν θα μείνουμε καθόλου στις απορίες για τον αντι-Μέλμπεργκ, δηλαδή τον ακόμα καλύτερο αμυντικό που θα πάρει ο Παναθηναϊκός, όπως τον όρισε ή τον «φωτογράφισε» ο Τεν Κάτε στη συνέντευξη που έδωσε στο gazzetta.gr, μια και αργά ή γρήγορα κάποιος θα έρθει. Μάλλον.

Περιμένω με λαχτάρα να καμαρώσω τον «δύο Μέλμπεργκ», αρκεί να μην είναι ο Πουιγκρενιέ. Θα πάω στο αεροδρόμιο μόνο για να γελάσω στα μούτρα τους, αν νομίζουν ότι μπορεί να είναι κάποιος σαν τον 34χρονο Σίμιτς. Θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω (σαν τον Οβελίξ), αν τον έχουν βρει σε κανένα Μετζέλντερ.

Και θα σκίσω τα προικιά μου σε μια σεμνή τελετή, αν κάνουν κανένα αστείο να καταθέσουν πρόταση στον Εντμίλσον για να έχουν να λένε ότι έκαναν ρελάνς στον Ολυμπιακό. Ακόμα κι αν δω ότι ο Βραζιλιάνος έρχεται στην Ελλάδα και με τα δυο του γόνατα στο αεροπλάνο, πάλι θα έχω αμφιβολίες ότι θα είναι αρτιμελής.

Πάμε τώρα, φίλοι μου καλοί, μια βόλτα στην άλλη θέση που αποτελεί προτεραιότητα. Οχι φυσικά του επιθετικού, αυτή είναι δευτερεούσης σημασίας, ούτε βέβαια του αριστερού χαφ ή του δεξιού μπακ, τις οποίες αντιμετωπίζουμε σαν να μην έχουμε καμία έλλειψη ή –ακόμα χειρότερα– σαν να μην ψάχναμε ποτέ για παίκτη σε αυτές τις δύο θέσεις.

Μιλάω φυσικά για τη θέση του αμυντικού χαφ, για την οποία ο Κατσουράνης είναι στα πλάνα της ομάδας ως ο αντι-Ενχελάαρ, όπως ακριβώς πριν από λίγες εβδομάδες ο Ολλανδός έγινε μέσα σε ένα βράδυ ο αντι-«Κατσούρ». Εχω λοιπόν μια αφελή ερώτηση: έχει σκεφτεί κανείς το ενδεχόμενο να έχει στραβώσει ο Κώστας Κατσουράνης που τον είχαν στο περίμενε εδώ και τρεις εβδομάδες κι έκαναν παζάρια με την Μπενφίκα, σαν να ήταν στην αγορά του Αλ-Χαλίλι, για τις 300.000-400.000 ευρώ;

Περνάει απ’ το μυαλό κανενός ότι μπορεί ο Κατσουράνης να πει «όχι, ευχαριστώ, όπως αλλάξατε γνώμη εσείς άλλαξα κι εγώ», διότι δεν γουστάρει να τον θεωρούν καβάτζα; Και να κάνει την καρδιά του πέτρα, να μείνει άλλον ένα χρόνο στην Πορτογαλία και το ερχόμενο καλοκαίρι με την ελευθέρας του στο χέρι να πάει όπου τραβάει η ψυχή του; Θα είναι μόλις 31 ετών, όχι 33 ή 34.

Οσο για τον Μπομπό, τον Σισέ, τον Γκραφίτε, τον Γκούντγιονσεν και τ’ άλλα παιδιά, επιτρέψτε μου να κρατάω μικρό καλάθι, τόσο μικρό που μοιάζει με ποτήρι. Κι όχι νερού, αλλά σφηνάκι. Συμφωνώ ότι οι απανωτές ήττες θέλουν καθαρό μυαλό, ώστε να μην πληρώσεις «βαπορίσιο» κανέναν παίκτη.

Απλώς, όμως, να θυμίσω σε όλους όσοι έχουν ασθενή μνήμη ότι πέρυσι το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός έδωσε 2 εκατομμύρια ευρώ για τον Μελίσση, επειδή είχε χάσει τον Αβραάμ από τον Ολυμπιακό, αλλά έδωσε και 3,5 για τον Ροντρίγκο Σόουζα, χωρίς να έχει χάσει επιθετικό από τον Ολυμπιακό.

Με άλλα λόγια πήρε και «βαπορίσιο» και ακατάλληλο. Εγώ προσωπικά προτιμώ έναν καλό παίκτη με παραπάνω χρήματα από την αντικειμενική του αξία, παρά ακόμη έναν και ακριβό και ανεπαρκή. Η διοίκηση, προφανώς, όχι. Εσείς;