Κι αν πουν «όχι» οι Αγγελόπουλοι;

Ας ευχηθούμε ότι στην επιχείρηση που λέγεται αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου ο Σωκράτης Κόκκαλης θα πείσει τους Αγγελόπουλους και όποιον άλλο να του δώσουν τα ωραία χρήματά τους για το καλό του Ολυμπιακού. Γιατί αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί, ο Ολυμπιακός χρειάζεται κάτι υπερβολικά δύσκολο για τον ιδιοκτήτη του, δηλαδή να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε κάθε χρονιά να παρουσιάζει μια ομάδα καλή, χωρίς αυτή να στοιχίζει περισσότερο από τα προϋπολογισμένα σίγουρα έσοδα.

Τι λείπει φέτος από τον ισολογισμό του Ολυμπιακού; Το κομμάτι των χρημάτων που έβρισκε κάθε χρόνο χάρη στην είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Πρώτιστα αυτό. Ο Ολυμπιακός εισέπραττε κάθε χρόνο δώδεκα με δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ από τη συμμετοχή του στους ομίλους –αυτά τα χρήματα πρόπερσι που προκρίθηκε στον δεύτερο γύρο και έλειπε η ΑΕΚ έγιναν σχεδόν είκοσι.

Είναι, όμως, μόνο αυτό που έριξε έξω τον ισολογισμό; Δεν θα το 'λεγα. Κυρίως γιατί ο Ολυμπιακός δεν αποκλείστηκε από την Ευρώπη τον Αύγουστο: έπαιξε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Και από τη συμμετοχή του σε αυτό κάτι πήρε: όχι σίγουρα 12 εκατομμύρια ευρώ, αλλά όχι και λιγότερα από 5 εκατ. ευρώ.

Τρύπα

Δεν δημιούργησε την τρύπα μόνο ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός –τη δημιούργησαν κι άλλα πράγματα. Τα 7 εκατομμύρια ευρώ για το 50% του Μπελούτσι, τα 3 για τον Λεονάρντο, τα 2 περίπου για τον δανεισμό του Λέτο, τα 9 για τον Ντιόγο, τα 3 για τον Οσκαρ και τα 6 για τον Ντουντού: όλα αυτά είναι τεράστια ποσά που δόθηκαν την τελευταία διετία και δεν είχαν βγει από το ταμείο της ομάδας τα προηγούμενα χρόνια, όταν τους λογαριασμούς τούς έκανε και τους κράταγε ο Γιώργος Λούβαρης –ας μην το ξεχνάμε.

Θα πρόσθετα σε αυτά και την αδυναμία του Ολυμπιακού να πουλήσει ακριβά έναν παίκτη: ο τελευταίος και ο μοναδικός ήταν ο Καστίγιο. Από τον Τουρέ δεν πήρε σχεδόν τίποτα, από τον Μπόρχα ελάχιστα, για τους άλλους δεν υπήρχαν καν προτάσεις. Γιατί; Γιατί ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη δύσκολα πουλάει: δεν έχει τέτοια στόχευση.

Συζήτηση

Ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη επίσης δεν ενδιαφέρεται για ευρωπαϊκές πορείες. Διαβάζω ότι στην τελευταία συζήτηση του Κετσπάγια με τον Κόκκαλη ο πρόεδρος έκανε σαφές ότι η πρόκριση στους ομίλους είναι φέτος επιτακτική ανάγκη. Καλά θα κάνει να το πει ο ίδιος στην πρώτη της ομάδας και στους παίκτες. Σας διαβεβαιώνω ότι κάποιοι από αυτούς, ειδικά οι ακριβοπληρωμένοι ξένοι, έχουν μείνει με την εντύπωση ότι αυτό που ισχύει είναι το δόγμα του Σάββα Θεοδωρίδη, όπως διατυπώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο μετά το κάζο από τη Σεντ Ετιέν.

Είχε πει τότε ο γενικός αρχηγός ότι οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι πανηγυράκια, που τον Ολυμπιακό δεν τον ενδιαφέρουν και ότι το μόνο που ενδιαφέρει είναι το πρωτάθλημα, επειδή σε όλη την Ευρώπη ρωτούν ποιος είναι ο πρωταθλητής! Τα σοφά αυτά λόγια αρκετοί παίκτες τα κάνανε κτήμα τους: αυτά που ενδιαφέρουν είναι τα μπουζούκια τον Μάιο. Ολα τα άλλα είναι πανηγυράκια ασήμαντα.

«Τζόλε»

Εγώ φυσικά το ξέρω ότι δεν είναι έτσι, αλλά ο σκοπός είναι να το καταλάβει και η ομάδα, που φέτος χωρίς τον «Τζόλε» μπορεί να πάρει τα προκριματικά ακόμα περισσότερο στην πλάκα! Ο Ολυμπιακός διοικητικά είναι μια μηχανή που κερδίζει πρωταθλήματα –το 'χω ξαναγράψει. Μόνο που ως εταιρεία αυτό που θα 'πρεπε να τον ενδιαφέρει πιο πολύ είναι να βγάζει χρήματα και τα χρήματα δεν τα φέρνουν τα πρωταθλήματα: τα φέρνουν οι ευρωπαϊκές διακρίσεις τις οποίες σνομπάρουμε και η εταιρική οργάνωση που ακόμα μας λείπει.

Ο Κόκκαλης π.χ. έχει αναφέρει πολλές φορές ότι δεν καταλαβαίνει σε τι του είναι χρήσιμος ένας τεχνικός διευθυντής –αν θέλει απάντηση ας αναρωτηθεί γιατί δεν έχει έρθει μισή πρόταση για τον Τοροσίδη π.χ., την ώρα που στο εξωτερικό έχουν πωληθεί όχι μόνο όλοι οι άλλοι Ελληνες διεθνείς, αλλά ακόμα και ο Παπασταθόπουλος! Αν αυτοί πωλούνται είναι γιατί κάποιος ασχολείται και με το πώς θα πωληθούν. Ο Πέτρος Κόκκαλης π.χ. ασχολήθηκε με την πώληση του Καστίγιο κάποτε. Ο μικρός τον έβριζε σε όλες του τις συνεντεύξεις για μήνες, αλλά ο Ολυμπιακός έβαλε στο ταμείο περίπου 16 εκατ ευρώ: όσα θα του ήταν χρήσιμα τώρα!

Μακριά

Τι προσπαθώ να πω; Οτι είναι καλές και χρήσιμες οι επικλήσεις σε όποιον έχει χρήματα να αγοράσει μετοχές του Ολυμπιακού, αλλά το να ψάχνεις κεφάλαια στο όνομα της ολυμπιακοφροσύνης για μια ΠΑΕ που κλείνει κάθε χρόνο με ζημίες και παθητικό δεν σε πάει μακριά. Εταιρική οργάνωση σημαίνει να μπορείς να παρουσιάζεις μια αξιόμαχη ομάδα με βάση τα σίγουρα έσοδά σου και να ψάχνεις τρόπους αυτά να τα αυξήσεις, ώστε την επόμενη χρονιά να μπορείς να βελτιωθείς ξοδεύοντας πιο πολλά.

Ο Ολυμπιακός έχει στάνταρ χρήματα από τα διαρκείας, έσοδα από το Καραϊσκάκη, καλές χορηγίες και ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο τεράστιο, χάρη στο γεγονός ότι η ΕΡΤ ξοδεύει τα λεφτά των άλλων. Με το σύνολο αυτών των εσόδων, που είναι τα υψηλότερα που έχει ο οποιοσδήποτε άλλος σύλλογος στην Ελλάδα, έπρεπε να παρουσιάζει μια ομάδα που να είναι σε θέση και να κάνει πρωταθλητισμό και κυρίως να διακρίνεται στην Ευρώπη. Η διάκριση δημιουργεί νέα έσοδα και ανοίγει και πόρτες, όχι μόνο για να αγοράζεις, αλλά κυρίως και για να μπορείς να πουλάς.

Περιπέτεια

Η φετινή περιπέτεια δείχνει ποιος πρέπει να είναι ο δρόμος: οργάνωση με σκοπό την αύξηση των εσόδων και σταθερός ευρωπαϊκός προσανατολισμός, γιατί μόνο από τα... πανηγυράκια του Σάββα έρχονται χρήματα. Αλλιώς, όπως στην ΑΕΚ ζουν περιμένοντας τον «τίγρη», στον Ολυμπιακό έτσι και πουν «όχι» οι Αγγελόπουλοι θα αρχίσουν να ζουν περιμένοντας την Gazprom του Μπότου...

Τι να απαντήσω;

Aπό τη Γερμανία όπου παρακολουθεί τις κινήσεις των ελληνικών ομάδων ο φίλος αναγνώστης Νίκος Περακάκης μου γράφει:

«Μου έχουν δημιουργηθεί ορισμένες απορίες. Μπορείς να μου τις λύσεις:

1. Συμφωνείς ότι του χρόνου η ομάδα που θα κοντράρει την Μπαρτσελόνα είναι η Στάνταρ Λιέγης; Είναι η μόνη ομάδα που και τους 11 ποδοσφαιριστές της τους θέλει η Πανάθα, αλλά δεν τους δίνει, διότι τα 5 μύρια ευρώ είναι λίγα και η μισή Ευρώπη είναι έτοιμη να δώσει τα διπλά. Αν δεν "ξεκληριστεί" η ομάδα από τις επικείμενες πωλήσεις, τότε βλέπω να πηγαίνει πολύ μακριά. Εύχομαι να μην πέσουμε στον ίδιο όμιλο...

2. Ο Αντωνίου ποσά εκατομμύρια ευρώ χρειάζεται να ξοδέψει για να φέρει έναν ποδοσφαιριστή που να πιάσει;

3. Ενας ποδοσφαιριστής που είναι και καλός κεφαλοσφαιριστής (sic) πραγματοποιεί γύρω στις 3-4 κεφαλιές ανά παιχνίδι (τουλάχιστον). Αρα σε 300 συμμέτοχες, λόγου χάρη, έχει ρίξει πάνω από χίλιες κεφαλιές. Αμα βάλουμε και τις προπονήσεις, ξεπερνάμε τις 2.000 με 3.000. Κάθε κεφαλιά αποτελεί μια μικρή διάσειση για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, κάτι που είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι μπορεί να οδηγήσει σε υποφυσιολογικές βλάβες, άρα και σε μείωση της νοημοσύνης ("Α minor head impacts in soccer cause concussive injury? A prospective case-control study. Neurosurgery. 2009 Apr:64(4):719-25; discussion 725"). Ο Αντωνίου, απ' ό,τι αχνά θυμάμαι επειδή ήμουν παιδί, ήταν πολύ καλός (μόνο) στις κεφαλιές...

4. Ο Κρουζ είναι μεγάλος, ο Ολιβέιρα λούζερ, ο Πιζάρο δεν μας θέλει, ο Γκούντγιονσεν ακριβός. Μας βλέπω να αγοράζουμε τον Τζεμπούρ που τον θέλει και η μισή Ευρώπη και να ξεχρεώνουμε και την ΑΕΚ. Ούτε καν τον Μπλάνκο...

5. Γιατί τα μεγάλα ονόματα πάνε στην Τουρκία, αλλά εμάς δεν μας καταδέχονται; Είναι καλύτερο, δηλαδή, να παίζουν κόντρα στην Γκεντζλερμπιρλιγκί απ' ό,τι στην Καβάλα;

6. Ο ΠΑΟΚ γιατί πήρε τον Γκαγκάτση; Για να δίνουν πέναλτι εναντίον του οι διαιτητές που θα θέλουν να βγάλουν τη βρόμα από πάνω τους;

7. Γιατί κανείς δεν θέλει τον Μανιάτη του Πανιωνίου; Ο Νίλσον, ο Τοροσίδης ή ο Κουτρομάνος είναι καλύτεροί του;».

Τι να απαντήσω...

Εσμιξαν τα αηδόνια

Το άκουσα κι ένιωσα μια ταραχή. Επειτα από πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια επέστρεψε στην πιάτσα των ατζέντηδων ένα μεγάλο σχήμα με σίγουρη επιτυχία: μιλάω για το ντουέτο Αγγελος Τραυλός – Νίκος Λυράκης, η συνεργασία των οποίων χρόνια πριν έσπασε ταμεία! Σκοπός είναι να ανοίξει πάλι η αγορά της Αγγλίας σε Ελληνες ποδοσφαιριστές ή ποδοσφαιριστές από την Ελλάδα, μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι εύκολο να βρεθούν Δώνης, Νταμπίζας, Μπορμπόκης, Γ.Χ Γεωργιάδης κ.ά.

Και μόνο, όμως, που οι δύο είναι μαζί αρκεί για θα συγκινηθούμε εμείς οι παλιοί fans, όπως φέτος που ξαναείδαμε τη Μαρινέλα να τραγουδά με τον Πάριο 17 χρόνια μετά.