Ακίνδυνο τέλος εποχής στη Γιουνάιτεντ

Το «τέλος εποχής» στο Ολντ Τράφορντ τα τελευταία 14 χρόνια έχει ακουστεί αρκετές φορές. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον δείχνοντας ότι διαθέτει τόνους αυτοπεποίθησης δεν φοβήθηκε ποτέ να πουλήσει ή να αποδεσμεύσει παίκτες, οι οποίοι θεωρούσε ότι δεν μπορούσαν να προσφέρουν κάτι περισσότερο.

Το 1995 μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, η Γιουνάιτεντ πούλησε τους Πολ Ινς, Μαρκ Χιουζ και Αντρέι Καντσέλσκις ετοιμάζοντας μια φουρνιά ποδοσφαιριστών, η οποία τέσσερα χρόνια αργότερα θα έφτανε στο τρεμπλ, διαψεύδοντας τον Άλαν Χάνσεν, ο οποίος πρόλαβε να δηλώσει ότι «Με πιτσιρίκια δεν κατακτάς πρωταθλήματα».

Το 1997 δεν αγχώθηκε όταν έχασε και τον μεγάλο ηγέτη της εποχής, Ερίκ Καντονά ενώ το ίδιο συνέβη το 2003 και το 2006 με τις μεταγραφές στη Ρεάλ των Ντέιβιντ Μπέκαμ και Ρουντ Φαν Νίστελροϊ αντίστοιχα. Κάπως έτσι, έφτασε και το 2009, για να πουλήσει με μαθηματική ακρίβεια – ανά τρία χρόνια – το μεγάλο αστέρι, που ο ίδιος δημιούργησε. Η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στη «βασίλισσα» αποτελεί ένα ακόμα «τέλος εποχής» επί θητείας Φέργκιουσον στον πάγκο της Γιουνάιτεντ.
Αν μάλιστα υπολογίσουμε ότι οι Πολ Σκόουλς, Ράιαν Γκιγκς και Γκάρι Νέβιλ δεν θα αποτελέσουν λύση πρώτη γραμμής για τη νέα σεζόν, τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι το «τέλος εποχής» αφορά έναν μεγαλύτερο αριθμό παικτών.

Ανησυχία πάντως στους οπαδούς, δεν υπάρχει. Έχει συμβεί τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Δεν αποκλείεται, ο Φέργκιουσον να μην κάνει καμία μεταγραφή για να καλύψει το κενό του Πορτογάλου. Μπορεί να ετοιμάζει ήδη κάτι εκ των έσω, το οποίο θα είναι σε θέση να πουλήσει σε μερικά χρόνια σε εκτοξευμένη τιμή. Η Ρεάλ άλλωστε παίρνει άτυπα μεν δίκαια δε, τον τίτλο του καλύτερου χορηγού της πρωταθλήτριας Αγγλίας. Και ο Σερ Άλεξ είναι μακράν ο καλύτερος μάνατζερ που έχει δει το σύγχρονο ποδόσφαιρο.