Με κίνητρο να αποδείξει πολλά

Η μοναδική είδηση άξια σχολιασμού αυτές τις μέρες είναι το πρωτοσέλιδο της «Εξέδρας» όσον αφορά το ενδιαφέρον του Δημήτρη Παπαδόπουλου για τον Ολυμπιακό: το λέω για να μπει η ιστορία στη σωστή της βάση. Ο παίκτης είπε ότι θα πάει στον Ολυμπιακό και όχι η ομάδα ότι ενδιαφέρεται για τον παίκτη. Το να βασίζει ο «Παπ» το πιθανολογούμενο ενδιαφέρον σε κάποια διαβεβαίωση που του δίνει ο Αντώνης Νικοπολίδης δεν το γνωρίζω, αλλά το υποπτεύομαι. Γνωρίζω, όμως, κάποια άλλα πράγματα.

Απορούσα καιρό τώρα γιατί καμία από τις μεγάλες ομάδες μας δεν ενδιαφέρθηκε για τον Δημήτρη Παπαδόπουλο. Η χρονιά του στη Λέτσε δεν ήταν εντυπωσιακή -και πώς να είναι, αφού η ομάδα υποβιβάστηκε-, αλλά πρέπει κανείς να ξέρει να τη «διαβάζει» για να την καταλάβει. Ο «Παπ» έκανε ντεμπούτο στις 18 Ιανουαρίου. Παίζει διαρκώς ως αλλαγή και κάνει συνολικά 14 παρουσίες. Παίζει βασικός με τη Ρόμα, με την Κατάνια, τη Νάπολι και την Μπολόνια, όλα ματς τα οποία η Λέτσε πρέπει να κερδίσει για να αποφύγει τον διαφαινόμενο υποβιβασμό. Ολα γίνονται Απρίλιο-Μάιο, κάτι που δείχνει πως σε μια δύσκολη για τον ίδιο σεζόν κέρδισε τον προπονητή του.

Κίνητρα

Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ιδιαίτερη ιστορία: τα κίνητρα των παικτών είναι κάτι πολύ σημαντικό. Πιο πολύ και από τους παίκτες που έχουν φίλους, είναι χρήσιμοι οι παίκτες που έχουν εχθρούς. Ο καλύτερος λόγος για να ενδιαφερθεί κάποιος για τον «Παπ» είναι ότι ο «Παπ» έχει πολλά να αποδείξει στον ΠΑΟ. Ισως πρέπει να σας θυμίσω την ιστορία του Νίκου Λυμπερόπουλου π.χ. Το 2002 ο «Λύμπε», κάνοντας μια καταπληκτική χρονιά, ανάγκασε τον Αγγελο Φιλιππίδη να του προσφέρει ένα τεράστιο συμβόλαιο.

Τη συνέχεια τη θυμόσαστε. Σε κάθε χαμένη ευκαιρία του κάποιος καλοθελητής βρισκόταν να θυμίσει στον Τζίγκερ ότι ο «Λύμπε» τα πήρε χοντρά και άραξε. Ο Λυμπερόπουλος έφυγε και ο ΠΑΟ τον έβρισκε ως αντίπαλο με τη φανέλα της ΑΕΚ: σχεδόν πάντα τον έβλεπε να πανηγυρίζει κάποιο γκολ. Ιδια και η περίπτωση του Μιχάλη Κωνσταντίνου. Εφυγε από τον ΠΑΟ, στον οποίο δεν τον ήθελαν, και πήγε στον Ολυμπιακό. Εμεινε τρία χρόνια και τα δύο τελευταία πρόσφερε ελάχιστα. Στον πρώτο χρόνο, όμως, ήταν καθοριστικός. Ρωτήστε και τον Ριβάλντο.

Τελευταία

Το πρόβλημα, νομίζω, των ελληνικών ομάδων με τον Παπαδόπουλο είναι ότι κοιτάνε την τελευταία χρονιά του στον ΠΑΟ κι έχουν ξεχάσει πόσο καλός παίκτης είναι. Ξεχνούν π.χ. την πρώτη χρονιά του. Τότε, δηλαδή την περίοδο 2003-04, ο «Παπ» παίζοντας με τον Κωνσταντίνου παρτενέρ υπήρξε ο βασικός πρωταγωνιστής της κατάκτησης του μοναδικού «πράσινου» νταμπλ την τελευταία δεκαετία. Ο Παπαδόπουλος συμπλήρωσε τον Κύπριο άψογα: έτρεχε στους χώρους που αυτός άνοιγε, ήταν πολύ γρήγορος με την μπάλα, μπορούσε να ξεκινάει από αρκετά μακριά, τελείωνε τις φάσεις ιδανικά.

Ενα από τα τεράστια λάθη που έγιναν στον ΠΑΟ αυτά τα χρόνια είναι ότι εκείνο το εξαιρετικά συμπληρωματικό δίδυμο -που σε έναν τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας είχε ζαλίσει την άμυνα του Ολυμπιακού- δεν υποστηρίχθηκε όσο έπρεπε. Τη δεύτερη χρονιά του στον ΠΑΟ ο «Παπ» δεν ήταν εξίσου καλός, κυρίως γιατί η διαχείρισή του ήταν κάκιστη. Ακόμη, θυμάμαι ότι τον έφεραν άρον άρον από τις διακοπές για να παίξει ένα ματς με τον Ατσαλένιο στο Κύπελλο χωρίς καλά καλά να κάνει προετοιμασία.

Το χειρότερο είναι ότι τον άφησαν στην άκρη, ποντάροντας κυρίως στον Ολισαντέμπε και τον Σκάτσελ. Ο «Μανώλης» είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με τα γκολ στον επίλογο του πρωταθλήματος και απαιτούσε την ευκαιρία του. Ο Σκάτσελ ήταν μεταγραφική επιλογή του Σκάζνι, που εν τω μεταξύ ανέλαβε προπονητής. Ο «Παπ» υποχρεώθηκε να κάνει το δεξί χαφ, το αριστερό εξτρέμ κι άλλα τέτοια παράξενα: στη θέση και με τον τρόπο που την πρώτη χρονιά έπαιξε δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε.

Μαλεζάνι

Μετά ήρθε ο Μαλεζάνι, αλλά έφυγε ο Κωνσταντίνου, ο οποίος δεν αντικαταστάθηκε ποτέ. Ο ΠΑΟ άλλαξε τρόπο παιχνιδιού στην επίθεση και αυτός που επιλέχθηκε ήταν ο χειρότερος για τον «Παπ»! Ο διεθνής άσος βρέθηκε να παίζει στις γωνίες, ν' ανοίγει διαδρόμους για τον Φάνη Γκέκα, να μαζεύει παίκτες πάνω του, να περιμένει την μπάλα από τον κόφτη, που είτε λέγονταν Μπίσκαν, είτε Τζιόλης, είτε Φλάβιο, έπαιζε αρκετά μακριά του.

Ο Μαλεζάνι δεν σχεδίασε ποτέ την επίθεση της ομάδας πάνω στον «Παπ»: ίσως να μην του άρεσε ως παίκτης. Πόνταρε περισσότερα στον Ολισαντέμπε και στον Γκέκα, που σκόραρε πάντως πολύ. Μόνο που οι άμυνες τον Φάνη δεν τον πολυκαταλαβαίνουν, ενώ από τον καλό Παπαδόπουλο υποφέρουν.

Μπούκα

Οι αριθμοί τον δικαίωναν, οι εμφανίσεις όχι. Ακόμα και εξόριστος στο πλάι, ο «Παπ» πέτυχε 10 γκολ τη σεζόν 2005-06 και 12 τη σεζόν 2006-07. Τα γκολ σημαίνουν πολλά, αλλά και τίποτα. Ο «Παπ» δεν ντριμπλάρει ώστε να παίξει εξτρέμ, ούτε σεντράρει: είναι γρήγορος με την μπάλα και καλός μπουκαδόρος, αλλά για να πάρεις από αυτόν γκολ και φάσεις πρέπει κάποιος να του δημιουργήσει χώρους.

Ο ΠΑΟ το καλοκαίρι του 2007 πήρε τον Σαλπιγγίδη: οι δυο τους ήθελαν να παίζουν μαζί γιατί είχαν τις καλύτερες των σχέσεων, αλλά ως επιθετικό δίδυμο ποτέ δεν «έδεσαν». Ο «Παπ» βρέθηκε αρχικά στο περιθώριο και μετά στη Λέτσε. Αφού, μάλιστα, είχε ακούσει τα εξ αμάξης από διάφορους που δεν έβλεπαν το προφανές: ότι δηλαδή ο καλός αυτός επιθετικός και σκόρερ είχε χαντακωθεί σε ρόλους που δεν του ταίριαζαν.

Καλός

Με τον Ντιόγο κολλάει και μπορεί να δώσει και μια λύση αριστερά, απόντος πλέον του «Τζόλε». Με τον Μπλάνκο κολλάει. Στον ΠΑΟΚ επιθετικός που να 'χει βάλει τα γκολ του δεν υπάρχει. Και όχι μόνο δεν μιλάει, αλλά παίζει και όπου του λένε. Κι όμως, έχουν ξεχάσει πόσο καλός παίκτης ήταν…

Θρίαμβος

Eίναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα ο Σοφοκλής Πιλάβιος πέρασε στη γενική συνέλευση των ενώσεων της ΕΠΟ όλα όσα ήθελε. Για όποιους καταλαβαίνουν, ο Πιλάβιος διέγραψε με μια μονοκονδυλιά όλο το έργο της προηγούμενης διοίκησης, που προβαλλόταν για χρόνια απο γκαγκατσάτσους των ΜΜΕ ως κατάκτηση του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Επέβαλε τις αλλαγές στη διαιτησία και στην αθλητική δικαιοσύνη, εξασφάλισε ψήφους στη γενική συνέλευση για όλες τις ομάδες της Σούπερ Λίγκας, άλλαξε τη σύνθεση της γενικής συνέλευσης δίνοντας 20 ψήφους στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, κάτι που σημαίνει ότι μείωσε τις απόλυτες εξουσίες των ενώσεων, και έβαλε τέλος στην εποχή των ενδιάμεσων γύφτων, που ο σκοπός τους ήταν να πουλάνε στον εκάστοτε λεφτά πρόεδρο αποφάσεις και οφίτσια στο όνομα των λογιών λογιών βλαχοπροέδρων.

Ο συμβιβασμός με το κράτος κλείνει τη φάρσα της εποχής του αυτοδιοίκητου, που πήγε να διαλύσει την Ομοσπονδία δημιουργώντας της παθητικό που άγγιζε τα 11 εκατ. ευρώ! Η ΕΠΟ παραιτήθηκε από την απόφασή της να γίνει η ίδια εταιρεία στοιχημάτων -σε λίγο καιρό όλη αυτή η θλιβερή προηγούμενη εποχή, που στο όνομα της μισαλλοδοξίας καταργήθηκε κάθε πιθανότητα ανάπτυξης του ποδοσφαίρου, θα προκαλεί μόνο το γέλιο. Ειδικά με το θέμα της μετατροπής των ενώσεων σε κατά τόπους μπουκάδικα θα γελάμε πολύ!

Φυσικά, όλες αυτές οι αποφάσεις δεν έκαναν χαρούμενες διάφορες συντεχνίες. Η ομοσπονδία των διαιτητών είδε την επιρροή της να μειώνεται, οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ανησυχούν για την πιθανότητα να σταματήσει να είναι η Γ' Εθνική επαγγελματική κατηγορία, διάφοροι καρεκλοκένταυροι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πείσουν τους προέδρους των ενώσεων να κάνουν υπομονή, «γιατί θα ξαναβγεί το ΠΑΣΟΚ και θα φάμε με χρυσά κουτάλια»!

Δεν μου κάνει εντύπωση το ότι μέσα στο θερμοκήπιο της διαφθοράς του ελληνικού ποδοσφαίρου ακούγονται διάφορες ανοησίες που πλασάρονται ως σοβαρές παρεμβάσεις. Για την ώρα σοβαρή παρέμβαση είναι αυτή του Πιλάβιου, που έσωσε την Ομοσπονδία και τις ενώσεις από τη διάλυση στην οποία όδευαν για να παίζουν κάποιοι τον ρόλο του μεγάλου Ναπολέοντα. Οχι έστω στο Βατερλώ, αλλά απλώς μέσα στο τρελάδικο της ΕΠΟ…

Αναπληρωματικοί

Φέτος, όπως μου επισήμανε ένας φίλος μόλις έκλεισαν οι πάγκοι στη Σούπερ Λίγκα, έχει γεννηθεί μία νέα θέση: η θέση του αναπληρωματικού προπονητή! Για πρώτη φορά γνωρίζουμε ποιος θα αντικαταστήσει ποιον έτσι και τα πράγματα στραβώσουν. Αν δεν πάει καλά στον Αρη ο Μαζίνιο, είναι αναπληρωματικός ο Ογιος. Ο Κωστένογλου είναι αναπληρωματικός στην Καβάλα και ο Κοκότοβιτς στον Ατρόμητο.

Ο «Αναστό» έτσι κι ο Παράσχος δεν πάει καλά μπορεί να ξανανέβει στα Γιάννενα. Ο δε Κεχαγιάς περιμένει να αναλάβει έτσι και ο Βολφ δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Ξάνθης. Κανονικά όλοι αυτοί έπρεπε από τώρα να πληρώνονται από τις ομάδες: περίπου όπως οι αναπληρωματικοί τερματοφύλακες, που παίρνουν ολόκληρο το πριμ…