«Ομάδα για ξερή φτιάχνει ο Παναθηναϊκός, με τόσα χαφ βαλέδες»

Ένα άγχος και μια ανησυχία με γυροφέρνει από το πρωί. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι αντί να ζεσταίνει ο καιρός, δροσίζει. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι κάτι πατατάκια που είχα φυλάξει για ώρα ανάγκης, δεν στάθηκαν αντάξια των περιστάσεων και αντί να ικανοποιήσουν την πείνα μου, με ξίνισαν απίστευτα.

Μπορεί πάλι να μην φταίει τίποτα από τα δύο, αλλά απλά να με πρόλαβαν τελικά οι αμαρτίες του μακρινού παρελθόντος. Αυτό γίνεται συνήθως με τις αμαρτίες, κάποια στιγμή έρχονται για να εισπράξουν το κόστος. Τι μπορείς να κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις;

Παίρνεις βαθιές ανάσες ή απλά κλείνεις τη μύτη σου με ένα μανταλάκι. Αν διαλέξετε τον δεύτερο δρόμο, δοκιμάστε να τραγουδήσετε οποιοδήποτε τραγούδι του Πετρέλη. Το μανταλάκι στη μύτη βοηθάει απίστευτα.

Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας. Ένα μέρος του προβληματισμού μου προήλθε από μια ατάκα του Μιαούλη. Την ώρα που επέστρεφε από το μηχάνημα με μια κερασόπιτα στο χέρι γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε. «Ομάδα για ξερή φτιάχνει ο Παναθηναϊκός με τόσα χαφ βαλέδες». Στην αρχή δεν έδωσα και πολύ σημασία αφού ταυτόχρονα προσπαθούσα να λύσω ένα σταυρόλεξο.

Είχα κολλήσει στο δυο-οριζόντια. «Πολύ ευκίνητος και ευέλικτός. Οχτώ γράμματα». «Τιραμόλα» ήταν η πρώτη μου σκέψη, που δεν ήταν όμως σωστή αφού κανένα γράμμα δεν ταίριαζε. «Τιραμόλα» ήταν η δεύτερη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό, δεν ήταν όμως σωστή αφού κανένα γράμμα δεν ταίριαζε.

«Πολύ ευκίνητος και ευέλικτός. Οχτώ γράμματα» φώναξα στην αίθουσα μπας και το ήξερε κανένας. «Τιραμόλα» φώναξε ο νεαρός συνάδελφος. «Χμμμμ…Τιραμόλα, για να δούμε» Δεν ήταν σωστό ούτε και αυτό. Για έναν περίεργο λόγο που ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω μου ήρθε στο μυαλό η ιδέα του φαύλου κύκλου.

Πήρα αμέσως τηλέφωνο τη φίλη μου την Ειρήνη, που ήταν πάντα καλή στα σταυρόλεξα. «Έχεις πέσει σε φλούμπα» μου είπε. «Σε τι έχω πέσει;». «Σε φλούμπα». «Μήπως εννοείς σε λούμπα;». «Ναι αυτό εννοώ, αλλά ακούγεται καλύτερα αν το λες φλούμπα». Της έκλεισα το τηλέφωνο εκνευρισμένος, τσαλάκωσα το σταυρόλεξο και το πέταξα μακριά. «Δεν θα μου σπάσεις εσύ τα νεύρα» μουρμούρισα.

Επιφωνήματα ακουστήκαν από ολόκληρη την αίθουσα. Πανηγύριζαν ένα γκολ της Βραζιλίας. Γύρισα απότομα προς την τηλεόραση μου. «Ποιος μαλάκας μου άλλαξε το κανάλι και βλέπω ALTER;». «Όση ώρα βλέπεις Θρασκιά το ματς έχει γίνει 3-3»

Ο Μιαούλης που καθόταν δίπλα μου και απολάμβανε την κερασόπιτα του, με κοίταγε με ένα απλανές βλέμμα. «Ομάδα για ξερή φτιάχνει ο Παναθηναϊκός με τόσα χαφ βαλέδες» είπε για δεύτερη φορά. «Πως σου κόλλησε αυτό τώρα;» του είπα. «Βάλτο για τίτλο στο κείμενο σου» μου είπε. «Οκ» του απάντησα και συνέχισα να γράφω.

«Ρε Θανάση τι να βάλω για τίτλο» μου φώναξε ο Χριστοφοράκης από την άλλη άκρη της αίθουσας. «Εγώ στην θέση σου δεν θα ξαναέβαζα αυτή την βερμούδα» του απάντησα αφού δεν είχα ακούσει το δεύτερο σκέλος της ερώτησης και αμέσως όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να γελάνε. «Τι γελάτε ρε;». Καμία σοβαρή απάντηση δεν ήρθε. Αντί γι’ αυτό ένας έβγαλε μια μπαλαλάικα και όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να χορεύουν καλίνκα. «ΣΠΟΡ FM τιμάμε τις ρωσικές παραδόσεις» σκέφτηκα…

«Ρε δεν ξερώ τι λέτε εσείς, η εθνική Μπάσκετ γυναικών είναι μια ανάσα από τα προημιτελικά του Ευρωμπάσκετ, αν γίνει θα βγάλω τον Κώστα Μίσσα στον αέρα» φώναξε από μια μεριά ο Νίκος Ζέρβας. «Αν το γράψεις στο κείμενο σου είσαι ρουφιάνος» φώναξε ο Χριστοφοράκης. «Να πας να αλλάξεις βερμούδα» του είπα και έφυγα για το γραφείο μου.

Κατέβηκα στο υπόγειο και βρήκα την πόρτα ανοιχτή. «Κάτι έχει γίνει εδώ. Μου μυρίζουν φασαρίες»… Μπήκα μέσα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα, μήπως καταφέρω και πιάσω τον περίεργο στα πράσα. Τζίφος! Η μνήμη μου που τόσες φορές στο παρελθόν με είχε προδώσει αυτή τη φορά με βοήθησε. Είχα ξεχάσει να κλείσω την πόρτα την τελευταία φορά που είχα βγει έξω.

Έβαλα σε ένα ποτήρι, ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα. Έκατσα στην πολυθρόνα μου και ήπια μια γουλιά. Ένα τσαλακωμένο χαρτί ήταν πάνω στο γραφείο μου. Δίπλα του ένα σημείωμα με τον γραφικό χαρακτήρα του νεαρού συνάδελφου.

«Ξέχασες αυτό» έγραφε πάνω». Πήρα το χαρτί στα χέρια μου.

«Πολύ ευκίνητος και ευέλικτος. Οχτώ γράμματα».

«Τιραμόλα» σκέφτηκα…


*Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι τα πραγματικά γεγονότα που έχουν διαστρεβλωθεί εντελώς…

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com