Αθάνατη ελληνική λεβεντιά

H Μπαρτσελόνα, ας πούμε, είναι μια ομάδα της κατηγορίας «κυρίαρχος». Φέτος «σκούπισε» ό,τι βρήκε μπροστά της: πρωτάθλημα και Κύπελλο Ισπανίας αλλά και Τσάμπιονς Λιγκ. Η λογική θα έλεγε ότι με τόσο ποιοτικό ρόστερ και πληρότητα σε κάθε θέση, αλλά και τμήματα υποδομής που κάνουν πραγματική δουλειά κι όχι επικοινωνιακά τρικ, θα προχωρούσε μόνο σε μερικές ενισχυτικές «πινελιές», αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι και ο Μιλίτο που έχασε όλη τη σεζόν, λογικά θα είναι έτοιμος από τη νέα χρονιά. Κι όμως, η ομάδα συζητάει με Ζλάταν, κοιτάζει λάγνα τον Μασκεράνο, σκέφτεται σοβαρά την περίπτωση Λαμ και δεν αποκλείω και κάτι άλλο ηχηρό, αν της προκύψει στον δρόμο. Η Ρεάλ ανήκει στην κατηγορία «θέλω να ξαναγίνω».

Με την επιστροφή Πέρεθ επιστρέφουν και οι «γκαλάκτικος»: ξεκινάμε με Κακά και παλεύουμε για ένα σωρό παίκτες από το πάνω-πάνω ράφι, όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Ριμπερί, ο Βίγια, ο Σίλβα, ο Τσάμπι Αλόνσο. Κάποιοι θα έρθουν, κάποιοι όχι, αλλά το παλεύουν σε όλα τα μέτωπα να γίνουν και πάλι πρωταγωνιστές. Στην ίδια κατηγορία βάλτε και την Μπάγερν, η οποία εκτός από νέο προπονητή, έχει πάρει ήδη 5-6 παίκτες. Κι αν χάσει κάποιον πρωτοκλασάτο, όπως τον Ριμπερί, θα πάρει τόσα πολλά λεφτά ή τόσο καλούς παίκτες που δεν θα ανοίξει ρουθούνι -αν αληθεύει το σενάριο για τράμπα Ριμπερί με Ρόμπεν-Σνάιντερ.

Υπάρχουν και ομάδες που θέλουν να πατήσουν κορυφή και κινούνται ανάλογα, όπως η Λίβερπουλ που το πάλεψε φέτος, έχασε το πρωτάθλημα στις λεπτομέρειες και ξέρει ότι με 2-3 πραγματικά ποιοτικές προσθήκες, ίσως τα καταφέρει του χρόνου. Στην ίδια κατηγορία και η Τσέλσι, που ξεκινά την αντεπίθεσή της, επενδύοντας κατ' αρχάς σε έναν κορυφαίο προπονητή. Η Ιντερ, που μπορεί να παίρνει εύκολα τα πρωταθλήματα στην Ιταλία, αλλά ο καημός του Μοράτι είναι η ευρωπαϊκή καταξίωση. Η Μίλαν, που θα σπρώξει όλο το «χαρτί» που θα πάρει για τον Κακά στην πιάτσα, για να πάρει 2-3 γερά ονόματα. Υπάρχουν όλοι αυτοί και υπάρχει και η περίφημη ελληνική οργάνωση. Και λεβεντιά.

Μην αρχίσουμε τις συγκρίσεις ανάμεσα στα κορυφαία ευρωπαϊκά κλαμπ και τα αντίστοιχα ελληνικά, αλλά ας το αντιμετωπίσουμε αναλογικά: οι δύο ομάδες μας που φιλοδοξούν να είναι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ έχουν (αναλογικά) αρκετά χρήματα να διαθέσουν, έχουν (θεωρητικά) ένα οργανωμένο τμήμα σκάουτινγκ, έχουν (φαντάζομαι) καταλάβει πόσο στενά είναι τα χρονικά όρια αφού οι προετοιμασίες ξεκινούν σε δύο εβδομάδες.

Ο μεν Ολυμπιακός, όμως, έχει προς το παρόν πάρει δύο αναπληρωματικούς (Πάρντο και Ζαϊρί) και συζητάει με διάφορους άλλους περιμένοντας καρτερικά να πέσουν οι τιμές από μόνες τους και ο δε Παναθηναϊκός είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά σε ένα σωρό κόσμο. Πιο κοντά σε έναν αμυντικό, όπως ο Καντέ, για χατίρι του οποίου δεν θα αγόραζαν διαρκείας στο ΟΑΚΑ ούτε οι γονείς του, πιο μακριά σε επιθετικούς που άλλοι δεν θέλουν να έρθουν (Παλάσιο, Γκούντγιονσεν, Γκραφίτε, Πιζάρο), άλλοι θέλουν να λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους νομίζοντας ότι ο Κώστας Αντωνίου είναι ο «θείος από την Αμερική» όπως ο Χούλιο Κρουζ, που ζητάει τριετές στα 35 του με 3,5 «μύρια» τον χρόνο κι άλλοι που θέλουν να έρθουν (όπως ο Σαντ), διότι ακόμα και το ταπεινό ελληνικό πρωτάθλημα είναι γι' αυτούς βήμα μπροστά. Για τον Παναθηναϊκό δεν είμαι σίγουρος ότι θα είναι βήμα μπροστά η απόκτησή του.

Ας μην το κουράζουμε, διότι τα πράγματα είναι απλά: θέλεις Μπομπό, Ματ και Λέτο; Πληρώνεις και τους αποκτάς. Θέλεις Ολιβέιρα; Με 7-8 εκατομμύρια, το 50% σου ανήκει. Σου φαίνονται πολλά τα 10 εκατομμύρια που ζητεί ο Γκούντγιονσεν; Μα συζητάς να δώσεις τα ίδια στον Κρουζ, που είναι 4 χρόνια μεγαλύτερος! Θέλεις να μπεις στους ομίλους με την περσινή ομάδα και δεν έβαλες μυαλό από τα περσινά παθήματα στην Κύπρο; Κάνε τον σταυρό σου και διάθεσε ένα κομμάτι του μπάτζετ σου για λαμπάδες και τάματα, διότι αλλιώς δεν σε βλέπω καλά.

ΥΓ. 1: Επειδή έχω ακούσει τόσες πολλές φορές που έχει μαλλιάσει το αυτί μου ότι ο Ολυμπιακός κόπτεται για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου και για τη βαθμολογία της Ελλάδας, απλώς να θυμίσω κάτι: στον Πειραιά προσεύχονται από το πρωί έως το βράδυ σε όλους τους γνωστούς και άγνωστους θεούς να αποκλειστεί ο Παναθηναϊκός, για να πάρουν και το δικό του μερτικό αν μπουν εκείνοι στους ομίλους. Απλό είναι. Κόψτε το δούλεμα και την υποκρισία.

ΥΓ. 2: Καλέ συνάδελφε της εφημερίδας «Φως», εσύ που έγραψες ότι «ο Παύλος Γιαννακόπουλος μίλησε σε... κάποιο ένθετο την Κυριακή», επίτρεψέ μου να σε διευκολύνω: «SMS» λέγεται κι επειδή καταλαβαίνω ότι τα αγγλικά σου είναι λίγο σκουριασμένα, διαβάζεται «Ες-Εμ-Ες». Αν σε ενόχλησαν, σε εξόργισαν ή σε έτσουξαν τα όσα είπε ο Παύλος, δεν είναι λόγος να γίνεσαι αγενής.