Φορ να 'ναι κι ό,τι να 'ναι;

Γράφει ο Μιχάλης Τσαπίδης

Παρ' ότι η θέση είναι «μουράτη» και ζηλευτή για όλους εμάς που ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο μεν, στις παρυφές του δε, δεν θα ήθελα να ήμουν αυτή την περίοδο ο Κώστας Αντωνίου, ο οποίος είναι περισσότερο «πολίτης του κόσμου» και λιγότερο τεχνικός διευθυντής. Βρίσκεται με μια βαλίτσα στο χέρι, πότε στην Αργεντινή, πότε στην Ισπανία, πότε στην Ιταλία. Το τελευταίο διάστημα ο Αντωνίου πρέπει να 'χει γράψει πιο πολλά μίλια κι από τους πιλότους. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Είναι εμφανές ότι στον Παναθηναϊκό υπάρχει το ίδιο πρόβλημα που είχε και η ίδια η ομάδα στη διάρκεια της μόλις απελθούσας σεζόν: δυστοκία. Κι αυτή συνεπάγεται αναποτελεσματικότητα. Η οποία επίσης εξηγείται.

Διότι ο Παναθηναϊκός αλληθωρίζει σ' αυτή τη μεταγραφική περίοδο. Κοιτάζει τον Γκραφίτε, που είναι πρώτος σκόρερ της Μπουντεσλίγκα, κοιτάζει και τον Σαντ, που είναι ο πρώτος σκόρερ της... Λανούς. Κοιτάζει παίκτες των 10 εκατ. ευρώ, κοιτάζει και κάποιους με τα μισά. Κοιτάζει τους 35χρονους (δηλαδή για χρήση μιας σεζόν), κοιτάζει και τους 27χρονους (για μακροπρόθεσμη προσφορά). Κοιτάζει τον κλασικό φορ-κολόνα, που 'χει στο γκολ την ίδια ευχέρεια που έχει ο Λαζόπουλος στις ατάκες στην πολιτική σάτιρα, αλλά και τον... εν ευρεία έννοια επιθετικό, που δεν είναι ακριβώς σκόρερ και δεν είναι ακριβώς κολόνα. Είναι, όμως, για σόου στο ΟΑΚΑ. Σαν τις show women, που δεν είναι ακριβώς τραγουδίστριες και δεν είναι ακριβώς χορεύτριες.

Ολα αυτά εντάσσονται στην κατηγορία του «εμφανούς». Υπάρχει και η κατηγορία του «προφανούς» και σ' αυτήν εντάσσεται ο «πολίτης του κόσμου». Είναι προφανές ότι ο Αντωνίου δεν έχει κάνει ακόμα κανένα deal για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και γιατί τον τελευταίο χρόνο στον Παναθηναϊκό έχουμε εμπεδώσει την πολυφωνία απόψεων. Αλλους θέλει ο προπονητής κι άλλους ο πρόεδρος -οι οποίοι δεν είναι εισήγηση των σκάουτερ. Αλλους προτείνουν οι σκάουτερ -που ίσως δεν λένε τίποτα στον πρόεδρο και στον προπονητή. Κι ο Αντωνίου γυρίζει εδώ κι εκεί με 20-25 εκατ. ευρώ στη βαλίτσα, αλλά επί του παρόντος φαίνεται ότι δεν μπορεί να τα ξοδέψει.

Εν πάση περιπτώσει, κύριοι (πρόεδροι, μέτοχοι, προπονητές και τεχνικοί διευθυντές): να οργανωθούμε! Να αποφασίσουμε πρώτα τι θέλουμε και να προχωρήσουμε στο παρασύνθημα (τόσα δίνω, πόσα θες;). Ξέρουμε όλοι ότι θέλουμε φορ, όμως οι προδιαγραφές των υποψήφιων είναι διαφορετικές. Είναι σαν να λέμε ότι θέλουμε στην ομάδα κεντρικό αμυντικό, όμως διαφορετικό είναι να παίρνεις στόπερ που δεν μπορεί να δώσει την μπάλα στα δύο μέτρα, αλλά είναι άριστος στο παιχνίδι δύναμης και διαφορετικό να παίρνεις αυτό που παραδοσιακά ξέρουμε ως λίμπερο. Και κάτι τελευταίο: επειδή κάτι έχει κυκλοφορήσει για τον Λέτο, έχει περάσει στον ΠΑΟ η διάθεση να «τη σπάσουν» στον Ολυμπιακό; Μ' αυτή πορεύτηκαν πέρυσι τέτοια εποχή και τα είδαν τα αποτελέσματα.