Οδηγίες σε αναγνώστη

Ο σωστός ρεπόρτερ, όταν παραθέτει ονόματα μεταγραφικών στόχων, οφείλει στην αναφορά του να συμπεριλάβει τις ετήσιες αποδοχές καθενός ξεχωριστά. Αυτό, εφόσον πρόκειται για ελεύθερους ποδοσφαιριστές. Αν, δε, προκύπτει ενδιαφέρον για ποδοσφαιριστές που ανήκουν σε ομάδα ή τα δικαιώματά τους ανήκουν σε ομάδα και ατζέντη ή, τέλος, ανήκει ποσοστιαία σε περισσότερες από μία ομάδες (συμβαίνει κατ' εξοχήν σε ομάδες της Λατινικής Αμερικής), θα πρέπει να γνωρίζουμε ποια είναι η τιμή εκκίνησης για να μεταγραφεί.

Το να διαβάζουμε μόνο τα ονόματα ορισμένων ποδοσφαιριστών και να συνοδεύονται από μερικά εντυπωσιακά χαρακτηριστικά ή τις κατά καιρούς επιδόσεις τους δεν λέει απολύτως τίποτε. Ολοι αυτοί που σας παραμυθιάζουν με μεγάλα ονόματα, οι οποίοι είναι απίθανο να αποκτηθούν λόγω του υψηλού κασέ ή των υψηλών απαιτήσεων από τις ομάδες τους, απλώς μας κοροϊδεύουν. Δεν γράφουν την αλήθεια, αλλά υποτιμούν τη νοημοσύνη του φιλάθλου που ενθουσιάζεται χωρίς ουσιαστικό λόγο.

Αν τυχόν ο ρεπόρτερ ακούει τον παράγοντα, τον προπονητή ή τον ατζέντη να του μιλά για έναν ποδοσφαιριστή με αποδοχές που γνωρίζει ότι υπερβαίνουν κατά πολύ τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδας, το λιγότερο που πρέπει να κάνει είναι να το μεταφέρει ως πληροφορία και να προσθέσει την εκτίμησή του που δεν είναι τίποτε λιγότερο από την πραγματικότητα. Η εκτίμησή του δεν μπορεί να είναι διαφορετική από το ότι είναι σχεδόν αδύνατο να αποκτηθεί ο εν λόγω ποδοσφαιριστής –ένεκα των υψηλών του αποδοχών.

Το εμπόριο ελπίδας, με τους ποδοσφαιριστές από την Αργεντινή, τη Βραζιλία και όποια άλλη χώρα είναι ποδοσφαιρικά παραπάνω εξελιγμένη από τη δική μας, δεν βοήθησε ποτέ κανέναν ΠΑΟΚ και κανέναν Αρη.

Στα τέλη του '70 και στις αρχές του '80, όταν ένας ομογενής ή ένας Αμερικανός μπασκετμπολίστας ξεκινούσε από τις ΗΠΑ με ύψος γύρω στα 2,10μ. όσο περνούσαν οι μέρες έμπαινε. Οταν έφτανε στην Ελλάδα δεν ξεπερνούσε το 1,85μ. Από τότε όλοι έχουν αποκτήσει πρόσβαση στην πληροφορία και είναι πλέον πολύ εύκολο να μάθεις και να καταλήξεις σε ασφαλή συμπεράσματα.

Ολα αυτά τα εντυπωσιακά ονόματα υποψηφίων για μεταγραφή ποδοσφαιριστών μοιάζουν όμορφα να τα ακούς αυτές τις μέρες, αλλά, έπειτα από λίγους μήνες τα θυμάσαι και κοροϊδεύεις. Κοροϊδεύεις την ομάδα σου, τον προπονητή της, τον πρόεδρο, τον εαυτό σου, γιατί έδινες βάση.

Τα αντιμετωπίζουμε σχεδόν όπως τον όρο «μπάτζετ» στο ελληνικό ποδόσφαιρο:

Οταν η ομάδα πάει καλά, τότε το μπάτζετ δεν απασχολεί κανέναν και κρίνεται επαρκές.
Οταν δεν πάει καλά, τότε φταίει που είναι μικρότερο από των αντιπάλων.
Οταν, δε, μια ομάδα με μικρότερο μπάτζετ νικάει μια με μεγαλύτερο, τότε μιλάμε για τους κορυφαίους παράγοντες που ξέρουν να το διαχειρίζονται σωστά.

Τέλος, αν η πλούσια ομάδα νικήσει τη φτωχότερη, τότε το μπάτζετ δεν… αμύνθηκε σωστά και έγινε αιτία για την ήττα.
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι η αλήθεια κι αν την παρουσιάζουμε σε όσους επιμένουν να μας εμπιστεύονται, για να πληροφορηθούν σωστά και έγκαιρα.