Το άδωρο δώρο του Γιαννάκη

Πριν οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι πανηγυρίσουν τους πρώτους τίτλους με την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού έζησαν μια δεκαετία ανομβρίας. Τοποθέτησαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας όταν αποφάσισαν να δώσουν τα κλειδιά της ομάδας σε έναν καταξιωμένο προπονητή, δίχως να παρεμβαίνουν, δίχως να διαφωνούν, δίχως να κάνουν του κεφαλιού τους.
Τα παθήματά τους φαίνεται ότι έγιναν μαθήματα για τους Αγγελόπουλους.

Η εύκολη λύση για τα αφεντικά του Ολυμπιακού, εύκολη τρόπος του λέγειν, θα ήταν να απολύσουν τον Παναγιώτη Γιαννάκη και να βγουν με το παχύ πορτοφόλι τους στην αγορά αποφασισμένοι να δελεάσουν τον Ετορε Μεσίνα, τον Ντούσκο Βουγιόσεβιτς ή κάποιον άλλον από τους Ευρωπαίους αστέρες της προπονητικής.

Προτίμησαν να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στον προπονητή που διάλεξαν πριν από 17 μήνες, στον προπονητή που μπορεί να μην κατέκτησε τίτλους, αλλά έδωσε στην ομάδα οντότητα, την έφερε στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας (και μια ανάσα από τον τελικό) ύστερα από 10 χρόνια, τη βοήθησε να πετύχει το καλύτερο ρεκόρ της ιστορίας στην κανονική περίοδο της Α1 και την παρουσίασε αξιόμαχη στους τελικούς μολονότι έχασε στο κρισιμότερο σημείο δύο παίκτες-κλειδιά, τους Βασιλόπουλο και Παπαλουκά.

Οι δύσπιστοι θα πουν ότι ο Γιαννάκης έγινε πελάτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αλλά και ποιος κατόρθωσε να κατατροπώσει τον Σέρβο «άρχοντα των δαχτυλιδιών»; Μήπως ο Μεσίνα;

Το καλοκαίρι του 2008, ο -και ομοσπονδιακός τότε- Γιαννάκης ήταν διχασμένο κορμί. Περισσότερο ασχολήθηκε με την προετοιμασία της Εθνικής, το Προολυμπιακό Τουρνουά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, παρά με το χτίσιμο του νέου Ολυμπιακού. Η διοίκηση του κληροδότησε ένα χρυσοπληρωμένο Αμερικανό σούπερ σταρ, ο οποίος ήταν φύσει αδύνατο να ταιριάξει με τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ και με την αγωνιστική λογική του ίδιου του «δράκου». Ορισμένες από τις μεταγραφές έγιναν με την άμεση έγκριση του Γιαννάκη, άλλες όχι.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα ρόστερ γεμάτο ηχηρά ονόματα, αλλά προβληματικό ως προς τη χημεία του και ανήμπορο να συσπειρώσει την ιδιότροπη σε νοοτροπία εξέδρα. Παρ’ όλα αυτά, η μοναδική ομάδα που βρήκε τρόπο να κατανικήσει τον φετινό Ολυμπιακό μες στη σεζόν ήταν η πανίσχυρη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Για τους «ολυμπιακάρες» της κερκίδας, η κατά τ’ άλλα αξιόλογη πορεία ήταν δώρο άδωρο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να δουν τον Παναθηναϊκό στο καναβάτσο.
Οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να δώσουν δεύτερη ευκαιρία στον Γιαννάκη, παρά τις αμφισβητήσεις και τα λάθη που του καταλογίζονται. Θα τον προικίσουν με λευκή επιταγή και θα κάνουν το ταμείο τους το καλοκαίρι όταν θα έχουν στα χέρια τους τα αποτελέσματα της χρήσης 2009-10. Ο Γιαννάκης καλείται να προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις, οι οποίες φαίνεται ότι θα είναι άφθονες, αρχής γενομένης από την παλιννόστηση του Νίκου Ζήση και ίσως την απόκτηση του Τζέι Αρ Χόλντεν, αντί των Γκριρ, Τεόντοσιτς.

Το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό ξεκινάει από το «φλερτ» τριών βασικών παικτών του με την απέναντι άκρη του Ατλαντικού, «φλερτ» που μπορεί να διαρκέσει πολλές εβδομάδες. Και αν ο Τσίλντρες είναι (εδώ που τα λέμε) αναλώσιμος, τυχόν μετανάστευση του Μπουρούση και του Πρίντεζη στην Αμερική θα προκαλέσει σεισμό. Υποτίθεται ότι γύρω από αυτούς τους δύο θα χτιστεί ο Ολυμπιακός της μεθεπόμενης ημέρας. Εχει τρόπο να τους κρατήσει στην Ελλάδα;