Συνεπής μόνο ο Ολυμπιακός

Η μεταγραφική σεζόν στις ελληνικές ομάδες είναι μια περίοδος που στην αρχή της όλοι συμφωνούν ότι αυτό που χρειάζονται είναι οι γραβάτες και στη μέση της έχουν αγοράσει σώβρακα. Κλασικότερο παράδειγμα, η ΑΕΚ.

Μια γενιά ΑΕΚτσήδες μεγάλωσε με δύο όνειρα. Οτι θα μπει στο νέο γήπεδο της Φιλαδέλφειας και ότι θα καμαρώσει την ομάδα με δύο ακραία μπακ πρώτης διαλογής. Δεν λέω, χίλια μπράβο στον Γεωργέα, που όπως πάντα γράφουν κάθε νέος προπονητής που έρχεται στην ΑΕΚ τον έχει για αναπληρωματικό και στο τέλος τον κάνει βασικό, αλλά μήπως το ανησυχητικό είναι ότι δεν βρίσκει βασικό. Οπως και μπράβο στο παλικάρι τον Κουτρομάνο, που ανέβασε 100% στο τέλος την απόδοσή του, αλλά έτσι όπως ταλαιπωρείται στην άμυνα από όποιον παίκτη έχει κοφτή ντρίμπλα, θα ξεφτιλιστεί το % πριν κάνει τους οπαδούς να ξεχάσουν τον Μπορμπόκη.

Ολα αυτά με διάφορες παραλλαγές έχουν γραφτεί ad nauseam. Και λογικά έχουν διαβαστεί από τους υπεύθυνους της ομάδας. Τι κάνουν λοιπόν; Στοχεύουν σε έναν πλάγιο δεξιό μπροστά, τον Λεονάρντο, που θα βοηθήσει αλλά είναι επιλογή δεύτερης ανάγκης, έναν αμυντικό χαφ, τον Μάκο, που θα βοηθήσει αλλά είναι τρίτης ανάγκης και σπάζοντας τα σουρεαλιστικόμετρα θέλουν τώρα έναν τερματοφύλακα, τον Λούκατς, που «είναι 23χρονος και θα βοηθήσει στο μέλλον». Πάντα πρέπει να σκεπτόμαστε το μέλλον, αλλά αν αύριο δεν υπάρχει παρόν, μεθαύριο δεν θα υπάρχει μέλλον. Ακόμα και να θέλουμε να δημιουργήσουμε τζίρο εκεί που πρέπει, πρώτα κοιτάμε να μη σκοτώσουμε τη χήνα που κάνει τα αυγά, έστω και αν είναι χάλκινα στην περίπτωση της ΑΕΚ.

Στον Παναθηναϊκό τρεις παίκτες είχε ζητήσει ο Τεν Κάτε στις τρεις γραμμές, και τους τρεις στα αριστερά, και πρώτη προτεραιότητα είναι ο φορ. Και πες ότι ο ασύγκριτος Ολλανδός τεχνικός ζήτησε επίσης φορ. Με τα φορ που ήδη υπάρχουν τι θα γίνει; Αμα δεν σου κάνουν, τα δίνεις να μη σου πιάνουν χώρο στα αποδυτήρια, αλλά στον Παναθηναϊκό δεν δίνουν μεταγραφή ούτε στον Πετρόπουλο. Εκτός του ότι για να δώσουν τον Μάντζιο περιμένουν πρόταση 4 εκατομμυρίων ευρώ από την Ιταλία.

Αν η τιμή που πουλάς είναι αντίστοιχη με την τιμή που θα αγόραζες, στον Παναθηναϊκό νιώθουν ότι έχουν φορ των 4 εκατομμυρίων ευρώ; Εκτός αν με το «δεν δίνουμε κανέναν» που συνοδεύεται από το «και ο Ιβανσιτς μόνο δανεικός φεύγει», από τη διοίκηση περιμένουν ότι μπορεί σύντομα να φύγει ο Τεν Κάτε και ο επόμενος να γουστάρει το σημερινό υλικό.

Μόνο ο Ολυμπιακός είναι συνεπής με το αρχικό σχέδιό του. Ενα μήνα θα μιλάμε για τη μεταγραφή του Μπόμπο και ένα μήνα γι' αυτή του Μπομπό. Και μετά, αν βρεθεί κανένας χριστιανός να βάλει φράγκα, όλο και κάτι θα γίνει. Αλλιώς, ποιος θα φωνάξει; Ο Κετσπάγια;


«Aσε με, πατέρα, να τον πάρω». Ο Μάκαρος έστειλε ένα σύννεφο καπνού προς τον Σταύρο. «Ποιον να πάρεις;». «Τον Κριστιάνο, μπαμπά». «Εννοούσες να πάρεις παίκτη, Σταύρο, παιδί μου». Ο καπνός από το πούρο του «Big Mac» είχε μαυρίσει από το κακό του.

«Παίκτη; Ποδοσφαιριστή; Και τι σου έμαθα τόσο χρόνια, Σταύρο; Δεν σου έμαθα να σέβεσαι την πατρίδα σου, την οικογένειά σου και τον προπονητή σου; Και πες ότι πας και τον παίρνεις αυτόν τον, πώς τον λένε, από την Πορτογαλία. Εγώ μετά με τι μούτρα θα αντικρίσω τον Γιάννη τον Παπακώστα, τον τεχνικό της ομάδας μας, όταν γυρίσει από το σεμινάριο των προπονητών στη Ρόδο; Αν μου χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, με τι μούρη θα σηκώσω το κεφάλι για να τον κοιτάξω; Οσο και να θέλω, παιδί μου, να κάνουμε τις μεταγραφές από τώρα, από σεβασμό στον προπονητή μας θα περιμένουμε να γυρίσει πρώτα. Κι αυτό θέλω να το λες σε όποιο δημοσιογράφο του ρεπορτάζ παίρνει να ρωτήσει τι κινήσεις κάνουμε. Θα του λες να γράψει ότι ξεκινάμε με το που θα γυρίσει ο "Iron Papak"».

«Και γιατί να μην τον πάρω τηλέφωνο στη Ρόδο να τον ρωτήσω αν του κάνει στην ομάδα ο Κριστιάνο Ρον…». Σε αυτό το σημείο ο καπνός από το πούρο του Μάκαρου έγινε πίσα. «Θα διακόψεις τον προπονητή μας από το μάθημα για να τον ρωτήσεις αν θέλει να πάρουμε έναν παίκτη; Κι αν εκείνη τη στιγμή ο καθηγητής διδάσκει πώς διαβάζονται οι συνθέσεις στα SMS και χάσει το μάθημα, πώς θα συνεννοούμαστε τον χειμώνα; Σταύρο, Σταύρο, παιδί μου… Εχεις να μάθεις πολλά ακόμα στο ποδόσφαιρο». Ο καπνός από το πούρο του Μάκαρου έγραψε στον αέρα «γιε μου, γιε μου…».

Γιατί τα παιδιά πρέπει να παρακολουθούν τον πατέρα τους όταν δουλεύει και να μαθαίνουν την τέχνη του. Ας πούμε στον Ολυμπιακό. Ελπίζω ότι ο Θόδωρος, ο Πέτρος, ο Σωκράτης, ο Γιάννης και όποιος άλλος συνδέεται οικογενειακά με τον Σωκράτη sr να παρακολουθούν πώς κάνει τις κινήσεις του ο μπαμπάς. Μια χρονιά έμεινε εκτός ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός, αλλά ο Σωκράτης δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια.

Εβγαλε στην αγορά το 40% της ιδέας του Ολυμπιακού. Αν, χτύπα ξύλο, μείνει και φέτος εκτός ομίλων ο Ολυμπιακός, μπορεί να βγάλει και λίγο ακόμα. Αλλά, για να μη χαρακτηριστώ Υποκειμενικός Ολυμπιακός Δημοσιογράφος, να προσθέσω ότι ο πρόεδρος ποτέ δεν θα έβγαζε στον πάγκο τα σύμβολα της ομάδας. Τη Θρύλος Α.Ε. και την Καραϊσκάκης Α.Ε., που γενιές άσων –λογιστών– του Ολυμπιακού τίμησαν με τους θετικούς ισολογισμούς τους.

Στα θέματα αρχών, βέβαια, πρέπει να έχουμε σεβασμό. Oπως στο θέμα του ντόπινγκ του συμπαθούς Βαβρζίνιακ, που μπροστά στον τρόμο να τον βρει υπέρβαρο ο Χενκ Τεν Κάτε μετά τις διακοπές του Πάσχα πήγε και κατάπιε κάτι μυστήριο και σήμερα τραβιέται. Φυσικά οι αρχές πρέπει να βοηθούνται και από άλλα στοιχεία. Οπως τα συμβόλαια. Γιατί για να μείνει στον Παναθηναϊκό ο Βαβρζίνιακ πρέπει να πληρωθεί η ρήτρα του συμβολαίου του και θα ήθελα να δω αν κάτι ανάλογο συνέβαινε στον Καραγκούνη ή τον Βύντρα, η στάση θα ήταν ανάλογη;

Μια βεβαίως υποθετική ερώτηση, που δεν παύει, όμως, να τη συνοδεύει η πραγματική. Δεν μπορεί αυτό το παλικάρι ο Βαβρζίνιακ να μας πει πώς λέγεται το σκεύασμα που πήρε για δίαιτα; Κι αν δεν μπορεί να το πει επειδή δεν το θυμάται, δεν είναι δυνατόν να μη θυμάται ούτε καν ποιος του το έδωσε. Αν η διακριτικότητα οφείλεται στην επιθυμία να μην καρφώσει, με το φτωχό μου το μυαλό εγώ καταλαβαίνω ότι κρατάς κάτι μυστικό επειδή είναι παράνομο και θα εκθέσει κάποιον.

Στο ίδιο θέμα, τιμή στον αθάνατο πρόεδρο της ΕΟΕ, Σπύρο Καπράλο, και στη θέση του ότι ανάμεσα στα πολλά και τα καθαρά μετάλλια διαλέγει τα δεύτερα. Επειδή, όμως, ο Καπράλος πριν γίνει πρόεδρος της ΕΟΕ έχει περάσει από χίλια πόστα του αθλητισμού, ξέρει ένα γεγονός: ντόπινγκ σε οποιαδήποτε κλίμακα χωρίς τη σύμπραξη του τεχνικού τιμ μιας ομοσπονδίας και της διοίκησης για να χώνει τα λεφτά και να αγοράζονται τα φάρμακα δεν υπάρχει. Κι από πού βρίσκουν τα λεφτά οι ομοσπονδίες;

Αν περίμεναν από τα εισιτήρια και τους χορηγούς, για ντόπινγκ θα έδιναν στους αθλητές τους αμόλυβδη. Το ντοπάρισμα ενός αθλητή στοιχίζει μίνιμουμ έξι χιλιάρικα τον χρόνο. Οπότε, για να δοθούν τέτοια λεφτά μόνο από τις κρατικές χορηγίες ή από τίποτα χρήματα για την προετοιμασία μπορούν να βρεθούν. Και εκεί είναι η μεγάλη απόφαση. Τους λες: «Ετσι και βρεθεί αθλητής σας ντοπέ, κομμένο το χρήμα», και μετά βολεύεσαι με τα ψιλολόγια στις άρσεις και τα δυναμικά αθλήματα όπως έκαναν οι Γερμανοί, ή το ρίχνεις στο «Somebody put something in my drink», όπως κάνουμε τόσα χρόνια.


Διάβασα στο ρεπορτάζ της Καρδίτσας ότι τρεις παίκτες της Αναγέννησης, ο Χατζηρίζος, ο Μπουντούρης και ο Δούκας, αρνήθηκαν τα χρήματα που τους έδινε ο πρόεδρος. Αν τους τα έδινε με το ύφος που έχει στη φωτογραφία και εγώ θα του έλεγα «άσε, να μη σου τα στερήσω...».