Ο «γαμπρός» θέλει, πού 'ναι οι «νύφες», οέο;

«Θετικός» ο Κατσουράνης. «Ζεστός» ο Σεϊταρίδης. Μπορεί να «ψηθεί» ο Πιζάρο, σε «αναμμένα κάρβουνα» ο Αργεντινός τερματοφύλακας Μαριάνο Αντούχαρ αλλά και ο Ούγγρος τερματοφύλακας Φούλοπ της Σάντερλαντ. «Ούτε κρύο ούτε ζέστη» για τον Νιλμάρ, αρκεί να πέσει ο παράς, «τη ζεστασιά της Παιανίας» λαχταράει ο Πουιγκρενιέ. Πάρα πολύ ωραία μέχρι στιγμής. Από υποψήφιες «νύφες» καλά πάμε.

Από αρραβώνες έχουμε έλλειψη. Χωρίς καμία διάθεση να φανώ κουραστικός κι επαναλαμβανόμενος, φτάσαμε τέλη Μαΐου και η περίφημη πρώτη μεταγραφή που μας έταξε ο πρόεδρος ακόμα δεν έχει γίνει. Ή δεν έχει ανακοινωθεί. Πολλά «φλερτ», πολλές προτάσεις από και προς μάνατζερ, οι σκάουτέρ μας που οργώνουν τον πλανήτη τιμούν τον μισθό τους βλέποντας ξανά και ξανά παίκτες, αλλά όλα φαίνονται να βρίσκονται σε αναμονή απάντησης, φιλολογικό ενδιαφέρον ή βολιδοσκόπηση.

Ξεκινώντας από την πιο γκράντε ιστορία των τελευταίων ημερών, αυτή του Κατσουράνη, πρέπει να πω ότι ήρθε κι έκατσε στο χειρότερο δυνατό timing. Λίγες μέρες πριν από τον τελικό των πλέι οφ η ιστορία με τον «Κατσούρ» έρχεται να συσπειρώσει τους φίλους της ΑΕΚ, που έχουν ούτως ή άλλως στο DNA τους το μικρόβιο του μόνιμου αδικημένου. Ασχετα αν μπορούν ή όχι να μπλοκάρουν την υπόθεση νομικά (που μάλλον δεν μπορούν). Ασχετα αν θα ήθελαν αυτά τα 5 εκατομμύρια πεσκέσι για να βουλώσουν την τρύπα (πόσα λεφτά να τους χαριστούν πια; Δεν φτάνουν αυτά του άρθρου 44;).

Συνδυάστε, όμως, τη συσπείρωση αυτή με το κίνητρο της δεύτερης θέσης και την αμυδρή ελπίδα των ομίλων με την καλή μπάλα που παίζει στα πλέι οφ (με εξαίρεση τη Λάρισα) συν την πεποίθηση ότι άλλος ένας «τελικός», έπειτα από αυτόν του Κυπέλλου, δεν «γίνεται» να χαθεί και θα έχετε μια καυτή εξέδρα και μια αποφασισμένη 11άδα στο χορτάρι. Αν ο Παναθηναϊκός κάνει το λάθος να «πάει για δύο αποτελέσματα», πιθανότατα θα του έρθει το τρίτο (το μακρύτερο) και θα δει την ΑΕΚ να τον προσπερνά. Διότι, ιστορικά, όποτε πήγε για δύο αποτελέσματα (στη Ριζούπολη, με Πόρτο στο ΟΥΕΦΑ, με Αγιαξ το '96, με Βιγιαρεάλ φέτος), έψαχνε μετά να δει τι έφτιαξε και ψόφησαν τα έρμα.

Οσο για τις υπόλοιπες μεταγραφικές υποθέσεις ή μεταγραφικά κουτσομπολιά, πρέπει να πω ότι μου κάνει εντύπωση ότι δύο ονόματα που ακούγονται είναι για τα γκολπόστ. Πρακτικά αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: είτε πως έχουμε πάρει απόφαση να φύγει ο Τζόρβας –κάτι που θα θέλει κι ο ίδιος, ώστε να ελπίζει βάσιμα ότι θα είναι ο μελλοντικός τερματοφύλακας της Εθνικής– είτε ότι θέλουμε κάτι καλύτερο από τον Γκαλίνοβιτς, παρ' όλο που φέτος έκανε καλή χρονιά κι ελάχιστες γκέλες. Είτε και τα δύο, αν έρθουν και οι δύο τερματοφύλακες που ακούστηκαν!

Τέλος, επειδή πολλή κουβέντα γίνεται για τον Πουιγκρενιέ, προσπαθώ να βρω κάποιον που α) να τον έχει δει να αγωνίζεται και β) εφόσον τον είδε, να έχει και σούπερ άποψη. Και δεν βρίσκω. Το πόσο αγοράστηκε από τη Ζενίτ δεν μου λέει τίποτε απολύτως (δεν ξεχνώ: κάπου τόσο είχε αγοραστεί από την Ντιναμό Μόσχας ο... αείμνηστος Τζόζεφ Ενακαρίρε), αλλά για να επιμένουμε τόσο πολύ, κάτι θα ξέρουμε. Ελπίζω.

Οσο για τον δεξιό μπακ, δηλαδή τον Γιούρκα (δεν υπάρχει άλλος κυριολεκτικά και μεταφορικά), ελπίζω ειλικρινά όχι απλώς ότι τελικά θα γυρίσει, αλλά και ότι η συνάντησή του σε γνωστό αθηναϊκό μπαρ με τον Ζλάταν (όχι τον original Ζλάταν, τον Μουσλίμοβιτς, αλλά τον μουσαντέ Ιμπραΐμοβιτς) να γεννήσει έστω κι ένα (1) γραφικό δημοσίευμα: «Τρελή πρόταση του "τριφυλλιού" – μυστική συνάντηση στο κότερο του Πατέρα με γνωστό Σουηδοβόσνιο μπόμπερ με το "8" στη φανέλα που αγωνίζεται σε ομάδα στα βόρεια της Ιταλίας – ονόματα δεν λέμε». Ελπίζω επίσης η ταυτόχρονη παρουσία του Χούτου στο ίδιο μπαρ να μη γεννήσει κανένα σχετικό δημοσίευμα.