«Ήταν φάουλ, άλλα έχει κάνει βήματα ο Παπαλουκάς»

Ήταν μια μέρα σοβαρών συζητήσεων στα γραφεία του NovaΣΠΟΡ FM. Το πιο σημαντικό από τα θέματα που τέθηκε δεν ήταν άλλο από το αν ο Βαβζίνιακ είναι σωσίας του ηθοποιού που παίζει στην «Πολυκατοικία» και κάνει τον υπάλληλο του video-club. «Ίδιοι είναι» είπε ο ένας. «Όχι ρε καμία σχέση» είπε ο άλλος. Το περίεργο δεν ήταν η ομοιότητα ή όχι του Βαβζίνιακ με τον ηθοποιό, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που παρακολουθούν ελληνικά σίριαλ. Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα αλλά ότι μαθαίνει κανείς, μπορεί κάποια στιγμή να του φανεί χρήσιμο.

Το άλλο μεγάλο θέμα συζήτησης ήταν η τελευταία φάση στον τελικό του μπάσκετ. «Ήταν φάουλ, άλλα έχει κάνει βήματα ο Παπαλουκάς» είπε ένας συντάκτης πράσινων αισθημάτων για να τον σιγοντάρει ένας ομοϊδεάτης του. Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις όταν ειπωθεί κάτι πολλές φόρες, κάποιοι το θεωρούν γεγονός. Την ώρα όμως που ένας γηραιότερος και πιο έμπειρος μπασκετικός συνάδελφός έκανε την εμφάνιση του και είπε «όχι δεν ήταν βήματα» οι υπόλοιποι από ….σεβασμό προφανώς δεν απάντησαν και ξαναγύρισαν τη συζήτηση σε φάσεις που έγιναν σε άλλα σημεία του αγώνα.

«Ο Διαμαντίδης όταν του σφύριξαν φάουλ είχε απόσταση 15 πόντους από τον Τσίλντρες»

«Ναι αν είναι έτσι και ο Πέκοβιτς στα πρώτα δυο λεπτά, έχει κάνει οχτώ φορές βήματα».

«Μακάρι να πάρει τη μπάλα ο Μπατίστ από το κέντρο, να μην τη σκάσει, να κάνει διακόσια βήματα και να κερδίσουμε. Ότι μας κάνουν τόσα χρόνια στο ποδόσφαιρο και δεν τα παραδέχονται»

Όπως καταλαβαίνετε η συζήτηση θα μπορούσε να συνεχιστεί αιώνια, κάτι που δεν έγινε, αφού στο ενδιάμεσο ήρθαν τα σάντουιτς και όλοι το έριξαν στο φαί. Όταν το φαγοπότι ολοκληρώθηκε κάποιος είχε όρεξη για ανέκδοτα. Είχα την εντύπωση ότι τα ανέκδοτα είχαν καταργηθεί, αφού το τελευταίο καλό που άκουσα χρονολογείται από το 1995 και τελείωνε κάπως έτσι «κύλησε ο dangerous και βρήκε το παπάκι».

Παρόλα αυτά το ανέκδοτο ειπώθηκε, έλεγε κάτι για καράβια, ναύτες και ένα κόκκινο πουκάμισο… «Αν είναι έτσι φέρτε μου το καφέ παντελόνι». Η πλήξη μου σε εκείνο το χρονικό σημείο συναγωνιζόταν την πλήξη που θα ένιωθα σε συναυλία του συμπαθούς κατά τα άλλα Γιάννη Κότσιρα. Τα ανέκδοτα, ευτυχώς, δεν συνεχίστηκαν αφού στο ενδιάμεσο ήρθε ο Μιαούλης με γλύκα και όλοι το έριξαν στο φαί.

Σε εκείνο το σημείο είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσω από την αίθουσα που ήταν μαζεμένοι όλοι και να κατέβω στο γραφείο μου στο υπόγειο.

Λίγο πριν ανοίξω την πόρτα του γραφείου μου με πρόλαβε ο νεαρός συνάδελφος. «Τι θα κάνεις το σαββατοκύριακο;» με ρώτησε. «Δεν είχα σκοπό να κάνω τίποτα, αλλά αν με εκνευρίσεις, μπορεί να φάω το συκώτι σου με τη συνοδεία φάβας την ώρα που θα πίνω λικεράκι». Είδα τον τρόπο στα μάτια του γι’ αυτό έσπευσα να του διευκρινίσω ότι η συγκεκριμένη ατάκα ήταν από την ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ.

«Θέλω ρεπό την Κυριακή για να πάω για μπάνιο» μου είπε τελικά.

«Υπόσχεσαι ότι θα φορέσεις μπρατσάκια»;

«Δεν χρειάζομαι μπρατσάκια για να κολυμπήσω»

«Ο μόνος τρόπος για να πάρεις ρεπό είναι να φορέσεις μπρατσάκια και να μου φέρεις φωτογραφίες που θα το αποδεικνύουν. Αν δεν το κάνεις σου υπόσχομαι ότι δεν θα ξαναδείς το φως της μέρας για πάρα πολύ καιρό». Η απειλή μου τον συνέτισε και τελικά δέχθηκε.

Έκατσα στο γραφείο μου και έβαλα σε ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα. Την ώρα που πήγα να πιω την πρώτη γουλιά άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε μπροστά μου ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. «Έχω μια επιστολή, μπορώ την δώσω σε σένα;».

«Συγνώμη Τζίγκερ αλλά το όριο των 267 επιστολών την εβδομάδα το πέρασες, από Δευτέρα πάλι. Τώρα φύγε και άσε με να φάω μια κερασόπιτα». Ζήτησε συγνώμη για την ενόχληση και έφυγε…

Δάγκωσα μια μπουκιά από την κερασόπιτα και ήπια μια γουλιά από το ουίσκι και σκέφτηκα ότι πλέον υπάρχουν διαιτητές που έχουν μεγάλη πέραση στις γυναίκες. Για παράδειγμα ποιος ήξερε ότι υπάρχει γυναικείο fan club του Δαλούκα;

*Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι τα πραγματικά γεγονότα που έχουν διαστρεβλωθεί εντελώς…

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com