Crash test

Δεν νομίζω ότι η κατσάδα του προέδρου έκανε τον Καραγκούνη να παίξει με περισσότερο πάθος. Αυτό είναι τόσο δεδομένο όσο και το πάγιο της ΔΕΗ. Ούτε ο Σαλπιγγίδης σκόραρε γι' αυτόν τον λόγο. Το κάνει με συνέπεια μεγαλύτερη από κάθε άλλον αυτά τα τρία χρόνια που είναι στην ομάδα. Ούτε ο Ρουκάβινα ταράχτηκε επειδή του είπε ο κ. Πατέρας ότι αν συνεχίσει να παίζει έτσι θα φύγει κι είπε να σώσει το τομάρι του. Αυτός που ώθησε τους παίκτες να παίξουν καλύτερα, που βοήθησε την ομάδα να παρουσιαστεί πιο ελκυστική, ήταν ο Τεν Κάτε. Δεν το έχει κάνει πολλές φορές φέτος, αλλά το έκανε το απόγευμα της Κυριακής.

Πολύς κόσμος φωνάζει από την αρχή της σεζόν για την ανάγκη χρησιμοποίησης δύο και τριών αμυντικών χαφ στην 11άδα του Παναθηναϊκού, ανεξάρτητα από το μέγεθος του αντιπάλου και το κίνητρο κι από το αν παίζει εντός ή εκτός έδρας η ομάδα. Φαντάζομαι ότι πλέον αυτός ο προβληματισμός υπάρχει και στο μυαλό του Τεν Κάτε, όχι τόσο για τα υπόλοιπα φετινά παιχνίδια αλλά γι' αυτά που ακολουθούν του χρόνου –εφόσον παραμείνει. Διότι απέναντι σε μια καλή ομάδα αλλά όχι απ' τις κορυφαίες, χωρίς ιδιαίτερο κίνητρο και με διάθεση να παίξει κι όχι να ταμπουρωθεί, όπως η Λάρισα, μια χαρά γίνεται η δουλειά με έναν αμυντικό χαφ. Και, με τον κίνδυνο να με καλέσει ο Ντούνγκα σε απολογία, θα τολμήσω να πω ότι με τον Σιμάο αντί για τον Ζιλμπέρτο τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα.

Κανένας δεν θα με κοροϊδέψει, βέβαια, εμένα, λέγοντας ότι στο πλευρό του Ζιλμπέρτο έπαιξε ο Καραγκούνης. Διότι είναι πιο πιθανό να μείνει μια σακούλα στη θέση της εν μέσω ανεμοθύελλας, παρά να μείνει ο Καραγκούνης στη θέση που του έχει «ορίσει» ο προπονητής του για παραπάνω από 5 λεπτά. Κι ήταν τόσο κόφτης όσο λίμπερο ήταν ο Γκαλίνοβιτς επειδή έτυχε να βγει μια φορά εκτός περιοχής και να απομακρύνει. Κατά συνθήκην και πού και πού. Αλλά η παρουσία του –θεωρητικά– στο «2» του κέντρου έδωσε έναν έξτρα παίκτη μπροστά. Εκανε τους χαφ της Λάρισας να έχουν τον νου τους στον άξονα κι αυτό με τη σειρά του βοήθησε τον Μουν και τον Σπυρόπουλο να ανεβαίνουν πιο ανεμπόδιστα. Αν μπορούσε, μάλιστα, ο Ρουκάβινα να μπει νωρίτερα στο πετσί του ρόλου του, που είναι ουσιαστικά δεύτερος επιθετικός παρά «δεκάρι», τότε τα πράγματα θα είχαν τελειώσει νωρίτερα. Οταν το έκανε, σκόραρε.

Το πραγματικό crash test για την ομάδα, πριν από τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, είναι φυσικά ο επόμενος αγώνας στο Αλκαζάρ. Εκεί όπου οι απουσίες στο κέντρο λόγω καρτών ίσως μας ξαναπάνε σε παρόμοια διάταξη με διαφορετικά πρόσωπα στα αμυντικά χαφ. Αλλά σε ένα ματς εκτός έδρας, στο οποίο η ομάδα θα πιεστεί περισσότερο –εδώ πιέστηκε την Κυριακή στο δεκάλεπτο που η Λάρισα ανέβασε ταχύτητα, έβαλε ένα γκολ και απείλησε με ισοφάριση. Αν το τολμήσει ο Τεν Κάτε και δικαιωθεί, θα μας έχει πείσει, έστω και στο τέλος της χρονιάς, ότι υπάρχει plan B. Αν «βαφτίσει» πάλι κανέναν Ντέιβιντ δεύτερο κόφτη και χάσει βαθμούς, τότε καλύτερα να κάψει τα πτυχία του σε μια σεμνή τελετή στο κέντρο του γηπέδου. Διότι ακόμα και οι πιο Αγγλάρες προπονητές, οι οποίοι βάζουν τα παπούτσια τους στη ντουλάπα σε διάταξη 4-4-2, έχουν δοκιμάσει και κάτι διαφορετικό όταν ζορίζονται.

ΥΓ.: Επειδή έχω βαρεθεί να ασχολούμαστε ακόμα με τον 33χρονο και συγκεκριμένων δυνατοτήτων Βενετίδη και το αν πρέπει να επιστρέψει στον Ολυμπιακό, να πάει στην ΑΕΚ ή στην Μπαρτσελόνα ως αντικαταστάτης του Αμπιντάλ, το καλύτερο αριστερό μπακ του ελληνικού πρωταθλήματος μακράν του δεύτερου και πέρα από κάθε αμφιβολία είναι ο Σπυρόπουλος. Μοντέρνο full back με αδιάκοπα τρεξίματα, καλές σέντρες, συνεργασία με τον μπροστινό του, ταχύτητα που του επιτρέπει να προλαβαίνει να γυρίσει. Η ποιότητά του δεν αμφισβητείται ούτε αναζητείται. Το μόνο που ψάχνουμε είναι η διάρκεια στην απόδοσή του.