Η φετινή υπέρβαση του ΠΑΟΚ έμεινε... μισή

Εξυπνο και ώριμο το παιχνίδι της ΑΕΚ, δίκαιη η νίκη της. Εάν, τώρα, αναζητάτε μια φάση-συμβολισμό του φετινού ΠΑΟΚ, θυμηθείτε εκείνη του 30ού λεπτού: υποδειγματική επίθεση των γηπεδούχων, η μπάλα δεξιά στον Μουσλίμοβιτς, οσμή ευκαιρίας, αλλά ο Μουσλίμοβιτς... γλιστράει! Κάπως έτσι είναι και ο φετινός ΠΑΟΚ: με τη σοβαρότητά του έκανε υπέρβαση, στις κρίσιμες στιγμές, όμως, φάνηκε -και φαίνεται- ότι αδυνατεί να «κοιτάξει στα μάτια» τους τρεις «μεγάλους». Δύο ήττες σε ισάριθμες αναμετρήσεις στην Τούμπα: στα πλέι οφ ανέβηκε ο «συντελεστής κρισιμότητας», λύγισε ο ΠΑΟΚ...

Η ΑΕΚ δεν σκόραρε στις δύο μεγάλες ευκαιρίες που δημιούργησε στα πρώτα έξι λεπτά, αλλά το κατόρθωσε στη χρονική στιγμή, κατά την οποία το 0-0 φάνταζε ικανοποιητικό για αυτήν. Ο ΠΑΟΚ δεν πλήρωσε στην αρχή την κακή ανασταλτική λειτουργία της μεσαίας του γραμμής (στοιχείο ασυνήθιστο για τη φετινή ομάδα του), ούτε τα λάθη των Μαλεζά - Κοντρέρας. Δήλωσε «παρών» με τη μεγάλη ευκαιρία του Μουσλίμοβιτς στο 10', ανέλαβε την πρωτοβουλία των κινήσεων για ένα εικοσάλεπτο, είχε 3-4 καλές στιγμές σε αυτό το διάστημα, αλλά έως εκεί. Οταν σκόραρε ο Μπλάνκο, όλα έγιναν «βουνό» για τους γηπεδούχους.

Ο εκνευρισμός ήταν έκδηλος στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ, στην επανάληψη. Ομοίως και έλλειψη αυτοπεποίθησης. Η επιστράτευση του Βιεϊρίνια βοήθησε, όχι όμως η... τύχη, ούτε η -σωστά αμυνόμενη και «φαρμακερή» στην «κόντρα»- ΑΕΚ. Το δοκάρι του 68' (κεφαλιά Μαλεζά) ήταν το θερμότερο φλερτ των γηπεδούχων με την ισοφάριση. Κι όταν δεν δημιουργείς μεγάλη ευκαιρία απέναντι σε αντίπαλο που αγωνίζεται με έναν παίκτη λιγότερο επί 13', με δύο λιγότερους επί 9', ας μην παραπονιέσαι...