Ο συμπαθής κύριος Βαλβέρδε

Γέμισε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου (karpetshow@yahoo. gr) το Σαββατοκύριακο για το θέμα της απομάκρυνσης του Ερνέστο Βαλβέρδε. Πολύς κόσμος, ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι, προβληματίζονται, εκφράζουν τη συμπάθειά τους στον Ισπανό, δυσκολεύονται να καταλάβουν την απόφαση του Σωκράτη Κόκκαλη, που από την άλλη είναι πολύ κατανοητή σε κάποιους μεγαλύτερους, οι οποίοι βγαίνουν στο ραδιόφωνο και όλα τα απλοποιούν, ίσως γιατί ηλικιακά καταλαβαίνουν τον πρόεδρο του Ολυμπιακού καλύτερα. Επειδή δεν απάντησα σε όσους μου 'γραψαν, το κάνω σήμερα.

Γιατί ο κόσμος του Ολυμπιακού συμπάθησε τον Βαλβέρδε; Για τρεις λόγους: πρώτον, γιατί έβαλε σε μια σειρά την ομάδα, φτάνοντας μεθοδικά σε αυτό, δεύτερον, γιατί η ομάδα που παρουσίασε έμοιαζε εύκολο να βελτιωθεί –η όποια πτώση της απόδοσής της στο τέλος είχε να κάνει με την απουσία σοβαρών εναλλακτικών λύσεων– και, τρίτον, γιατί το ποδόσφαιρο που έπαιζε ήταν κατανοητό και ταίριαζε στον ψυχισμό της εξέδρας, που καταλαβαίνει την εποχή.

Σήμερα ομάδα που δεν πρεσάρει οργανωμένα δεν γλιτώνει κι ο Ολυμπιακός αυτό το έμαθε. Υστερα από χρόνια είχε μια πειστική συμπεριφορά που σε έκανε να πιστεύεις πως ό,τι γίνεται, γίνεται γιατί υπάρχει ένα σχέδιο. Ο κόσμος έχει ακόμα και τώρα τη βεβαιότητα ότι με τον Βαλβέρδε και τις κατάλληλες μεταγραφές του χρόνου ο Ολυμπιακός θα είναι καλύτερος, θα εξελιχθεί.

Δίκιο

Εχουν δίκιο όλοι αυτοί; Εν μέρει ναι. Εν μέρει, γιατί ο συλλογισμός τους αφορά το ποδόσφαιρο του καιρού μας και τις ομάδες που το αντιπροσωπεύουν. Οι πιο πολλοί από αυτούς που γκρινιάζουν για την απόφαση του Σωκράτη Κόκκαλη μεγάλωσαν βλέποντας τα πρωταθλήματα του εξωτερικού, το Τσάμπιονς Λιγκ, τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Κάποιος που είναι σήμερα 25 χρόνων έχει δει τον Ολυμπιακό να κατακτά διαρκώς πρωταθλήματα –τόσα πολλά που το πράγμα δεν του λέει και τίποτα– και τον ενδιαφέρει πολύ το πώς θα υπάρξει υπέρβαση.

Οι λίγο μεγάλοι θυμούνται τα “πέτρινα χρόνια” και ακολουθούν το «θέλω» του Κόκκαλη γιατί πιστεύουν ότι αν το σερί σταματήσει, θα αρχίσει το σερί κάποιου άλλου. Μερικοί αληθινά πιστεύουν ότι οι υπόλοιπες εταιρείες του Κόκκαλη διοικούνται τεχνοκρατικά και άρα αυτό το one man show που κάνει στον Ολυμπιακό είναι περίπου αδικαιολόγητο για την εξυπνάδα του. Πολύς κόσμος, το βλέπω και στα mail, έχει ψηθεί με τον καιρό για πράγματα που τον ίδιο τον Κόκκαλη αμφιβάλλω αν τον αγγίζουν –πράγματα όπως η ευρωπαϊκή διάκριση π.χ. ή η μετατροπή του Ολυμπιακού σε μοντέρνα ευρωπαϊκή εταιρεία κ.λπ. Πρόκειται για μάλλον ιδεοληπτικούς ανθρώπους -ο Κόκκαλης είναι ανοιχτό βιβλίο: αυτά δεν τον αφορούν παρά μόνο στο μέτρο που φέρνουν χρήματα.

Πάλι

Το να περιμένεις ότι ένας άνθρωπος 70 χρόνων θα αρχίσει ξαφνικά να σκέφτεται το ποδόσφαιρο αλλιώς είναι κουταμάρα. Η προσέγγιση του Ολυμπιακού στο τι είναι το ποδόσφαιρο εκφράστηκε φέτος σε δύο περιπτώσεις: τη μία φορά μάς είπαν ότι δεν χρειάζονται μεταγραφές τον Δεκέμβρη, γιατί ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει τη Μίλαν (προεξοφλώντας τον αποκλεισμό της Βέρντερ, η οποία έφτασε στον τελικό του UEFA), και τη δεύτερη μετά τον αποκλεισμό από τη Σεντ Ετιέν μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές διοργανώσεις, παρά μόνο πανηγύρια και ότι αυτό που μετρά παντού είναι ο πρωταθλητής.

Τότε κανένας οπαδός του Ολυμπιακού δεν βγήκε να πει ότι αυτά είναι αστειότητες: η σιωπηρή αποδοχή αυτής της νοοτροπίας είναι το πρόβλημα. Μπορείτε να φανταστείτε στελέχη, όχι της Μπαρτσελόνα ή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά έστω της Σαχτάρ ή της Βέρντερ, να λένε τέτοια πράγματα; Προσωπικά όχι. Γι' αυτό ίσως αυτές οι ομάδες παίζουν σε τελικούς, ενώ ο Ολυμπιακός ψάχνει πάλι για προπονητή.

Ελάχιστο

Για να φτιάξεις κάτι πρέπει να το ξέρεις. Ο Κόκκαλης μπορεί να γράψει το εγχειρίδιο του πρωταθλητισμού στην Ελλάδα: αν έχεις τα χρήματα και τη θέληση να το εκτελέσεις κατά γράμμα, θα πάρεις κι εσύ πρωταθλήματα. Εβλεπα π.χ. τους πανηγυρισμούς των παικτών στα μπουζούκια.

Ξένοι παίκτες ξεφάντωναν, έχοντας τη βεβαιότητα ότι αυτό που έκαναν φέτος είναι υπεραρκετό και μπράβο στον Ολυμπιακό που τους έχει περάσει ως νοοτροπία ότι η επιβεβαίωση της πρωτιάς στην Ελλάδα είναι η δουλειά τους. Ο Γκαλέτι όταν λέει ότι έπρεπε να έρθει εδώ πιο νωρίς λέει αλήθεια: το να είσαι ποδοσφαιριστής στον Ολυμπιακό είναι επαγγελματικά ευλογία. Είσαι απόλυτα επιτυχημένος χωρίς απαίτηση να βελτιωθείς.

Κανένας

Ο Κόκκαλης έδιωξε τον Βαλβέρδε γιατί δεν μπορεί να εκτιμήσει το είδος της δουλειάς του: αυτός είναι ο λόγος, διαβάστε τι είπε στο Δ.Σ. Τον Δεκέμβρη, όταν συναντήθηκαν, ο προπονητής τού ζήτησε μεταγραφές (γιατί πίστευε στη διάκριση στο Κύπελλο UEFA) και ο πρόεδρος του πρότεινε ένα νέο συμβόλαιο, γιατί ήταν ευχαριστημένος με όσα έκανε η ομάδα εκείνη τη στιγμή: η προοπτική θέλει σχέδιο, επένδυση σε ιδέες, γνώση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

Διάβασα ότι στο Δ.Σ. της Παρασκευής ο Κόκκαλης είπε ότι οι ξένοι προπονητές έρχονται στον Ολυμπιακό για να φτιάξουν το βιογραφικό τους και να πάνε σε καλύτερες ομάδες. Ποιος το 'κανε αυτό; Κανένας! Ο Μπιγκόν δεν ξαναδούλεψε, ο Κάτανετς πήγε στην ΠΓΔΜ, ο Σόλιντ από την πρωταθλήτρια Βελγίου βρέθηκε στη Χέρενφεν, ο Λεμονής σίγουρα δεν δουλεύει στη Ρεάλ και ο Μπάγεβιτς δεν νομίζω ότι χρειαζόταν να φτιάξει βιογραφικό στον Ολυμπιακό για να πάει στον Αρη και στην ΑΕΚ.

Γιατί το λέει αυτό ο Κόκκαλης; Γιατί είναι η εντύπωσή του. Αν παρακολουθούσε ποδόσφαιρο, θα ήξερε ότι δεν συμβαίνει και θα καταλάβαινε ότι φέτος με δύο σοβαρές προσθήκες τον Δεκέμβρη ο Ολυμπιακός θα μπορούσε, χάρη στον Βαλβέρδε, να ήταν στη θέση της Βέρντερ, μια και ο δρόμος ήταν εύκολος. Δεν τις έκανε και η ομάδα αποκλείστηκε από τη Σεντ Ετιέν, γιατί ο κόουτς αντιμετώπισε τα ματς με χαλαρότητα: το αφεντικό γι' αυτά δεν ενδιαφέρεται.

Ματαιοπονείτε

Σε όσους μου γράφετε για Ευρώπες και μεγάλους προπονητές απαντάω ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στα 70 τους. Ματαιοπονείτε, παιδιά.

Γκαρσία ή Σάντος

Eίναι ωραίος ο Πάμπλο Γκαρσία. Με την αχαρακτήριστη συμπεριφορά του πέτυχε κάτι σπουδαίο: να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να γλιτώσει την πραγματικά σοβαρή συζήτηση που θα 'πρεπε να γίνεται στη Σαλονίκη μετά την ήττα από τον ΠΑΟ και που αφορά τη γενικότερη αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας.

Ο ΠΑΟΚ φέτος, για την ώρα, παίζει άθλια στα περισσότερα ντέρμπι εντός και εκτός έδρας. Εκτός έδρας το πρόβλημά του είναι παραδοσιακό, αν και πρέπει να πω ότι πέρυσι είχε παίξει πολύ καλύτερα απ' ό,τι φέτος, στα ματς τουλάχιστον με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ. Πέρυσι από τους δύο στην Αθήνα έχασε, πληρώνοντας και κάποια λάθη διαιτητών: ας μην το ξεχνάμε. Φέτος, αντίθετα, έχασε με κατεβασμένα χέρια.

Στην Τούμπα ωστόσο η εικόνα του είναι πιο ανησυχητική. Φέτος δεν κατάφερε να νικήσει σε κανένα ματς τους τρεις του πρώην ΠΟΚ. Με την ΑΕΚ προηγήθηκε κι έφερε ισοπαλία, με τον ΠΑΟ έπαιξε δύο ματς φτιάχνοντας ελάχιστες ευκαιρίες, με τον Ολυμπιακό δεν κατάφερε να φτιάξει σχεδόν τίποτα στο ματς του πρωταθλήματος, παίζοντας με παίκτη παραπάνω για 30 λεπτά. Αν όλα αυτά είναι τυχαία, τότε έχουμε να κάνουμε με τη μεγαλύτερη συνωμοσία της μοίρας στην ιστορία της οικουμένης!

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι το χθεσινό ήταν προβλέψιμο. Ο Σάντος αντιμετωπίζει εδώ και καιρό τα πλέι οφ με τρόμο. Δυσφορεί, εκνευρίζεται, κάνει απίστευτες εκτιμήσεις του είδους «οι παίκτες δεν θα ξεκουραστούν!». Με δεδομένο ότι ο 5ος του πρωταθλήματος μπαίνει σε προκριματικό 16 Ιουλίου, απορώ πόσες διακοπές χρειάζονται οι παίκτες του ΠΑΟΚ: και 25 Ιουνίου ν' αρχίσει η προετοιμασία, έχουν σχεδόν ένα μήνα γεμάτο.

Πίσω απ' αυτή τη φασαρία ο Πορτογάλος προσπαθεί να κρύψει δυστυχώς το δικό του άγχος εν όψει της πιθανότητας να παίξει με τρεις δυνατές ομάδες: το άγχος αυτό είναι κατανοητό όταν μιλάμε για τον συγκεκριμένο προπονητή, ο οποίος από τότε που είναι στην Ελλάδα δεν έχει ποτέ κερδίσει δύο ντέρμπι στη σειρά, αλλά δεν τιμά τον ΠΑΟΚ. Εκτός κι αν το όνειρο του Ζαγοράκη και των υπολοίπων είναι να κερδίζουν τον Πανσερραϊκό και τη Λιβαδειά εκτός έδρας…

Ο Γκαρσία βοήθησε στο να μη γίνει η συζήτηση. Αλλά το να κρυβόμαστε σαν τη στρουθοκάμηλο πραγματικά δεν βοηθάει πολύ.

Κάποιοι άλλοι

Μου το 'λεγε ένας παίκτης του ΠΑΟ σχετικά με τη συμπεριφορά των παικτών του ΠΑΟΚ: «Για να ξέρεις, πολύ περισσότερο εριστικοί και έτοιμοι για καβγά στην Τούμπα από τον Γκαρσία είναι ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο και, παραδόξως, ο Βλάνταν Ιβιτς. Ο Κονσεϊσάο όσο χειρότερα παίζει τόσο περισσότερο προσπαθεί να πλακωθεί με κάποιον για να δικαιολογήσει την παρουσία του στην ενδεκάδα.

Ο δε μικρός Ιβιτς, επειδή όσο ήταν ο Ιλια στην Ελλάδα δεν τολμούσε ν' ανοίξει το στόμα του χωρίς να τον ρωτήσει, φέτος που λείπει ο αδερφός του ξεσάλωσε. Κρίμα για το Σάντος που είναι κύριος, αλλά είναι τέτοια η σχέση των συγκεκριμένων με κάποιους αρχηγούς της εξέδρας που ούτε τον ακούνε».