«Κλείνει» στόματα ο Μπάγεβιτς

Η παρουσία του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο της ΑΕΚ αυτή την αγωνιστική περίοδο θυμίζει με τον πιο εμφατικό τρόπο σε όλους για ποιο λόγο θεωρείται ο κορυφαίος προπονητής που έχει περάσει από τα ελληνικά γήπεδα τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι βιάστηκαν να τον χαρακτηρίσουν «ξεπερασμένο» και άλλοι προχώρησαν ακόμα περισσότερο βλέποντας στο πρόσωπο του έναν «τελειωμένο» τεχνικό και ο Ντούσκο φαίνεται πως τους αποστομώνει για ακόμα μία φορά.

Αναλαμβάνοντας στα μέσα Νοεμβρίου από τον Γιώργο Δώνη, ελάχιστοι θα πίστευαν πως λίγους μήνες αργότερα η ΑΕΚ θα διεκδικούσε επί ίσοις όροις το Κύπελλο από τον Ολυμπιακό και την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό. Και το ντέρμπι της Τετάρτης στο Ολυμπιακό Στάδιο θα είναι ενδεχομένως καθοριστικό ως προς την έκβαση της «μάχης» για την πιθανότητα εισόδου στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μετά τα αποτελέσματα της πρώτης αγωνιστικής των play off.
Τι βρήκε ο Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ; Μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, που αδυνατούσε να δημιουργήσει μια ευκαιρία της προκοπής, πόσω μάλλον να σκοράρει. Μια ομάδα δίχως αγωνιστικό προσανατολισμό με ποδοσφαιριστές αμφιβόλου ποιότητας, κατά ένα μεγάλο ποσοστό και σίγουρα πάντως ακατάλληλους για να ανταπεξέλθουν στο 4-3-3 που επιχείρησε να «περάσει» ο Δώνης.

Μερικούς μήνες αργότερα, η Ενωση αγωνίζεται πλέον σταθερά με το πιο «φιλικό», για το ρόστερ που διαθέτει, 4-4-2, δείχνοντας πως διαθέτει, τουλάχιστον, ένα συγκεκριμένο πλάνο στο χορτάρι. Δεν θα έλεγε κανείς σε καμία περίπτωση πως εντυπωσιάζει με την απόδοση της, αλλά πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό, τη στιγμή που μόνο και μόνο οι επιλογές ποδοσφαιριστών δεν έγιναν από τον Μπάγεβιτς. Αλλωστε, τα δείγματα γραφής του όλα αυτά τα χρόνια ήταν εκ των προτέρων γνωστά. Εχτιζε ομάδες που στηρίζονταν κατά κύριο λόγο στην ταχύτητα και την ανάπτυξη από τις πτέρυγες. Ποδοσφαιριστές με αυτό το χαρακτηριστικό και την ικανότητα να παίζουν στην γραμμή δεν βρήκε στην ΑΕΚ.

Παρ΄ όλα αυτά, στα 61 του χρόνια πλέον, ο Μπάγεβιτς δείχνει αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά προσαρμοστικότητας. Δεν κρύφτηκε πίσω από τις αδυναμίες του δυναμικού της ομάδας, δεν έψαξε για δικαιολογίες. Εκατσε κάτω και δούλεψε συστηματικά με όλα τα μέσα που είχε στην διάθεση του παρουσιάζοντας για ακόμα μία φορά έργο, με όλες τις αδυναμίες που μπορεί να έχει ως προπονητής. Σύμφωνοι, το κοουτσάρισμα του κατά την διάρκεια του αγώνα μπορεί να μην είναι το ιδανικό, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον τελικό του Κυπέλλου, όταν το γρήγορο προβάδισμα της ΑΕΚ με 2-0 φάνηκε να του προκαλεί αμηχανία ως προς τις αντιδράσεις του για να «κλειδώσει» το ματς. Εμοιαζε να περιμένει τις κινήσεις του Ερνέστο Βαλβέρδε προκειμένου να «απαντήσει», παρά να αναλάβει πρωτοβουλίες περνώντας, για παράδειγμα, τον Πελετιέρι νωρίτερα στον αγωνιστικό χώρο. Σύμφωνοι, δεν είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο και τα προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις με ποδοσφαιριστές, διοίκηση και Τύπο δεν έλειψαν ποτέ και επαναλαμβάνονται στην ΑΕΚ.
Το πρόσημο όμως στον τελικό απολογισμό είναι πάντα, μα πάντα, θετικό και αυτό θα έπρεπε, μετά από τόσα χρόνια, να του το αναγνωρίζει ο οποιοσδήποτε.

Ο Μπάγεβιτς, παραμένοντας στην ΑΕΚ και την επόμενη περίοδο, με τα δεδομένα οικονομικά προβλήματα, θα έχει μία ακόμα ευκαιρία να δείξει πως δεν μπορεί να διορθώνει απλώς τα κακώς κείμενα και να σουλουπώνει μία ομάδα, αλλά να την αναδεικνύει στην κορυφή με το ποδόσφαιρο που παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο. Ότι έκανε δηλαδή στο παρελθόν με την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και τον Αρη…