Πισωγύρισμα η «έξοδος» Βαλβέρδε

Και το σήριαλ της παραμονής ή όχι του Ερνέστο Βαλβέρδε καλά κρατεί…
Για την αξία του Ισπανού τεχνικού, αλλά και την βοήθεια που προσέφερε φέτος από τον πάγκο στον Ολυμπιακό μπορεί να ακουστούν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Το βέβαιο όμως είναι πως με τις ικανότητες, αλλά και την εν γένει συμπεριφορά του έχει «κερδίσει» τους ανθρώπους του χώρου, αλλά και όσους, έξω απ’ αυτόν, έχουν βαθιά γνώση του αντικειμένου. Αυτό φαίνεται πως το γνωρίζει πολύ καλά και ο Σωκράτης Κόκκαλης. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η παραπομπή της υπόθεσής του στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΕ. Ανεξαρτήτως αν μπορεί να πρόκειται για κίνηση τακτικής, άνευ ουσίας, δείχνει σαφέστατα μία διάθεση να αποτινάξει από πάνω του μερίδιο ευθύνης σε περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η επίτευξη συμφωνίας.

Ο Βαλβέρδε ζητάει εγγυήσεις. Οικονομικές, αλλά και αγωνιστικού περιεχομένου. Πράγμα απολύτως θεμιτό για έναν άνθρωπο που πήρε με «περίπατο» το πρωτάθλημα, κατέκτησε υπό δύσκολες συνθήκες το Κύπελλο και που συν τοις άλλοις μοιάζει να έχει την επιλογή της επιστροφής σ’ ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όπως είναι αυτό της Πριμέρα Ντιβισιόν. Ο αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ δεν μπορεί να αποτελέσει σοβαρό κριτήριο, σε μια περίοδο που ο πρώην προπονητής της Εσπανιόλ ακόμα μάθαινε την ομάδα προσπαθώντας παράλληλα να εγκλιματιστεί σ’ ένα εντελώς νέο εργασιακό περιβάλλον.

Η αγωνιστική ταυτότητα που απέκτησε ο Ολυμπιακός επί των ημερών του είναι δικό του έργο. Μπορεί να μην έθελξαν με την απόδοση τους οι ερυθρόλευκοι, αλλά ποιος αλήθεια πιστεύει πως οι ομάδες χτίζονται σε μία μέρα; Το ένα βήμα φέρνει το άλλο και ο Βαλβέρδε μοιάζει να άρχισε από τα βασικά. Κι αν σε κάποιους η απόκτηση «ταυτότητας» στον αγωνιστικό χώρο δεν φαντάζει και κάτι τόσο δύσκολο, για να πειστεί περί του αντιθέτου αρκεί να ρίξει μια ματιά στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Μόνο ο Φερνάντο Σάντος στον ΠΑΟΚ και ο Μαρίνος Ουζουνίδης στη Λάρισα τα κατάφεραν καλά σ’ αυτό το κομμάτι.

Δεν θα μπούμε στις λεπτομέρειες των μέχρι τώρα διαφωνιών ανάμεσα στις δύο πλευρές. Στο αγωνιστικό κομμάτι, η διακοπή της μεταξύ τους συνεργασίας, για οποιονδήποτε λόγο, θα αποτελέσει σε κάθε περίπτωση πισωγύρισμα για τον Ολυμπιακό. Φτου κι απ’ την αρχή δηλαδή…

Η λογική λέει πως στον Ολυμπιακό θα έπρεπε να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο συνεργασίας με τον Βαλβέρδε, αλλά στην ποδοσφαιρική Ελλάδα τα κριτήρια πολλές φορές είναι τελείως διαφορετικά.

Στο πλαίσιο της λογικής κινείται, για παράδειγμα, η απόφαση της διοίκησης του Παναθηναϊκού να συνεχίσει τη συνεργασία της με τον Χενκ Τεν Κάτε, παρά το γεγονός πως οι αρχικοί στόχοι δεν επιτεύχθηκαν. Ο Ολλανδός μπορεί να μην κατάφερε να αφήσει ξεκάθαρο στίγμα στην ομάδα την φετινή σεζόν, αλλά δείχνει ικανός να το κάνει σε βάθος χρόνου. Και γι’ αυτό τον εμπιστεύονται. Η καλύτερη επίθεση με την οποία τελείωσαν το πρωτάθλημα οι πράσινοι, μετά από χρόνια, είναι ένα δείγμα της δουλειάς του. Και μάλιστα σ’ ένα δύσκολο κομμάτι που ο Παναθηναϊκός υστερούσε πολύ τις τελευταίες περιόδους.

Από τις ελληνικές ομάδες γενικότερα λείπει η συνέχεια και η συνέπεια. Ο ριζικές αλλαγές χρόνο με τον χρόνο δεν προφέρουν απολύτως τίποτα. Ας δοκιμάσουμε επιτέλους και κάτι διαφορετικό…