Οι ατάκες του τριημέρου!

Το τριήμερο που πέρασε μπορεί να μπει εύκολα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Επειδή όμως το συγκεκριμένο χρονοντούλαπο έχει αρχίσει και γεμίζει, καλό θα είναι να αρχίσουμε από εδώ και πέρα να προσέχουμε τι βάζουμε μέσα.

Σίγουρα δεν χρειάζεστε αναλύσεις για το πώς πήρε ο Παναθηναϊκός το ευρωπαϊκό ή το πως έφτασε ο Ολυμπιακός στην κατάκτηση του κυπέλλου. Νομίζω ότι όλοι μας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το διασκεδάσαμε, ξεδώσαμε, το ρίξαμε έξω βρε παιδί.

Αυτό που μένει σίγουρα είναι οι ατάκες… Και από ατάκες αυτό το τριήμερο χορτάσαμε…

Παρασκευή πρωί…

Για παράδειγμα την ώρα που ένας ηχολήπτης έκανε αμέριμνος το τσιγάρο του εμφανίστηκε μπροστά του γνωστός παραγωγός. «Συγνώμη που θα στο πω φιλαράκι, ξέρεις ποσό σε αγαπάω αλλά τα χρώματα που φοράς δεν ταιριάζουν καθόλου μεταξύ τους» (κίτρινο μπλουζάκι, κόκκινα παπούτσια με λίγο άσπρο). «Άστον άνθρωπο ρε μπορεί ναι είναι Ολυμπιακός-ΑΕΚ» φώναξε κάποιος άλλος από δίπλα. «Α! Εντάξει αν έχεις ντυθεί τελικός πάω πάσο».

Δευτέρα πρωί…

Προσπαθώ να φτάσω στη δουλειά ψιλοζαλισμένος από όλο τον πανικό που προηγήθηκε. Κούπες κύπελλα, ευρωπαϊκά. Ένας τύπος με ακορντεόν στο χέρι, μου κλείνει συνέχεια το δρόμο. Προσπαθώ να τον προσπεράσω, αλλά μάταια. Για εξηντάρης ασπρομάλλης τα πάει καλά στους δρόμους αντοχής. Προχωράει γρήγορα ενώ ταυτόχρονα παίζει μια μελωδία στο ακορντεόν, που κάτι μου θυμίζει, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι.

Παρασκευή βράδυ…

Την ώρα του ημιτελικού Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού ο Γιαννάκης ετοιμάζεται να ρίξει στη μάχη τον Τεόντοσιτς. Συντάκτης με ολυμπιακά αισθήματα ωρύεται… «Όχι τον Τεόντοσιτς!! Είναι χειρότερος και από τον Όσκαρ!!». Οι υπόλοιποι γελάνε λιγάκι αλλά παραμένουν προσηλωμένοι στο ματς. Την πρώτη φορά που ο Τεόντοσιτς πιάνει την μπάλα στα χέρια του μπουμπουνάει τρίποντο από τα 7 μέτρα και το βάζει. «Ε βέβαια αφού είναι αψυχολόγητος ο μαλάκας» φωνάζει ο ίδιος συντάκτης ολυμπιακών αισθημάτων…

Σάββατο βράδυ…

Την ώρα που τα πέναλτι στον τελικό είναι σε εξέλιξη μια γιαγιά παρακολουθεί με απορία. «Να αφού το βάλανε γιατί δεν κερδίζουνε» λέει μετά από κάθε εύστοχο χτύπημα της ΑΕΚ. Προφανώς η γιαγιά είχε καλά κρυμμένο μέσα της το ενωσήτικο συναίσθημα. «Να αφού το βάλανε γιατί δεν κερδίζουνε». Κάθε φορά κάποιος της εξηγεί την διαδικασία, επειδή όμως η υπόθεση τραβάει πολύ δεν σταματάει τις ερωτήσεις. «Να αφού το βάλανε γιατί δεν κερδίζουνε». Ο τελικός τελειώνει και ο Ολυμπιακός κερδίζει. «Μπααααα. Θα μας τρελάνουν αυτοί» καταφέρνει να ψελλίσει.

Δευτέρα πρωί…

Προσπαθώ ακόμα να φτάσω στη δουλειά. Ο τύπος με το ακορντεόν συνεχίζει να παίζει τον σκοπό του. Καταλαβαίνω επιτέλους τι μου θυμίζει. Είναι ο ύμνος της Ευρωλίγκας. «Devoοοοtion, devoooootion, devotiooooooon». «Πίσω μου σ’ έχω σατανά» σκέφτομαι αφού αυτό το τραγουδάκι ήταν για τρεις ημέρες συνέχεια στο μυαλό μου. Νιώθω κάτι να με σκουντάει στον ώμο. Είναι ένας τύπος με τρίαινα ντυμένος στα κόκκινα. Τα κόκκινα κερατάκια του λάμπουν. «Όντως σε είχα πίσω μου σατανά» του λέω.

Κυριακή βράδυ…

Ο Παναθηναϊκός προηγείται της ΤΣΣΚΑ σε όλο το ματς αλλά οι Ρώσοι έχουν μειώσει στο καλάθι. Γνωστός συντάκτης με αεκτσήδικα αισθήματα, φωνάζει «Αν το χάσετε αυτό θα είστε χειρότεροι από ΑΕΚ». Όσοι υποστηρίζουν τον Παναθηναϊκό έχουν φάει τα νύχια τους και ξεκινούν να δαγκώνουν το δέρμα τους.

Γνωστός συντάκτης με Ολυμπιακά αισθήματα τριγυρνάει χαμογελώντας. Την ώρα που ο Σισκάουσκας βάζει το τρίποντο και μειώνει στον πόντο, του ξεφεύγει… «Ναι ρε Σίσκα!!!». Αμέσως γυρνάει προς τους Παναθηναϊκούς. «sorry παιδία αλλά μ’ αρέσει το καλό μπάσκετ. Εγώ θέλω να κερδίσετε».

Δευτέρα πρωί…

Καταφέρνω να προσπεράσω τον τύπο με το ακορντεόν και φτάνω στη δουλειά. Ένας συντάκτης με παναθηναϊκά αισθήματα κερνάει τους Ολυμπιακούς από πέντε σοκολατάκια. Ένα για κάθε ευρωπαϊκό. Ένας συντάκτης με ολυμπιακά αισθήματα κερνάει τους αεκτσήδες τουλούμπες… Άλλο ένα τριήμερο με ατάκες είχε φτάσει στο τέλος του η μήπως δεν είχε φτάσει;

Τρίτη μεσημέρι…

Ο Ζεβλάκοφ πάει στα γραφεία του Ολυμπιακού για να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο. Φεύγοντας αποκαλύπτει τον λόγο που τον κράτησε στην Ελλάδα. «Το πήρα απόφαση στα μπουζούκια. Για όσο καιρό τραγουδάει ο Βέρτης δεν πρόκειται να φύγω…»

Υ.Γ. Κάθομαι στην πολυθρόνα μου με ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγκο και κόκα-κόλα και σκέφτομαι τα λεγόμενα του Ζεβλάκοφ. «Για να δούμε, θα τηρήσει τον λόγο του ο πολωνός» μουρμουρίζω και πατάω το play…



Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com