Time is money

Το να έχει για μια περίοδο λεφτά στο ποδόσφαιρο δεν είναι εγγύηση επιτυχίας. Απόδειξη η θητεία του Γιώργου Κοσκωτά στον Ολυμπιακό. Οσα δεν είχε ξοδέψει ο Καπετάνιος σε πέντε χρόνια, ξόδεψε ο Κοσκωτάς σε πέντε μήνες, αλλά ούτε πρωτάθλημα πήρε ούτε ομάδα έστρωσε. Το ίδιο θα είχε συμβεί για παράδειγμα και στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού αν οι Γιαννακόπουλοι είχαν περιορίσει την παρουσία τους σε ένα, δύο χρόνια.

Κάποιοι θα τους θυμόνταν για τα λεφτά που είχαν χώσει, για τη μεταγραφή του Ντομινίκ Ουίλκινς, αλλά τίτλο δεν θα είχαν πάρει. Τη διαφορά την έκανε όχι μόνο ότι είχαν να βάλουν σοβαρά λεφτά, αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οπως στη ρουλέτα που αν ποντάρεις και διπλασιάζεις σε ένα χρώμα με τη ρουλέτα να μην έχει όρια στο ποντάρισμα και εσένα να μην έχει πάτο η τσέπη κάποια στιγμή θα έρθει το χρώμα και θα πάρεις το αρχικό ποσό έτσι και στο ποδόσφαιρο. Αν μπορείς να βάζεις συνέχεια λεφτά πάντα ξεπερνώντας τους άλλους, κάποια στιγμή θα τον πάρεις τον τίτλο. Και οι τίτλοι είναι όπως τα εκατομμύρια των εκατομμυριούχων. Το πρώτο είναι το δυσκολότερο.

Εδώ βρίσκεται το πλεονέκτημα των πολυμετοχικών έναντι του Ολυμπιακού. Οτι, αν μπορούν να βάζουν συνεχώς πάνω από τον Ολυμπιακό με τον Κόκκαλη να ψάχνει ελεύθερους και κελεπούρια, κάποια στιγμή θα τον πάρουν τον τίτλο. Αν δεν τρελαθούν μετά το πρώτο πρωτάθλημα, όπως έκανε ο Τζίγκερ όταν έδιωξε τον Σουμ, μπορεί να ξεκινήσουν ένα σερί και να το συνεχίσουν. Το μόνο αντίδοτο στα λεφτά μπορεί να είναι μια συνεπής στρατηγική. Οπως προσπάθησε στην αρχή να εφαρμόσει στην ΑΕΚ η μετοχική ομάδα του Ντέμη Νικολαΐδη και στο κυνήγι του γρήγορου αποτελέσματος η στρατηγική της δημιουργίας νέων παικτών εγκαταλείφθηκε με τα γνωστά αποτελέσματα.

Σήμερα όμως αυτό που θέλει να εφαρμόσει η διοίκηση της ΑΕΚ δεν λέγεται στρατηγική, αλλά σαχλαμάρα της στιγμής. Το να πεις «θα μειώσουμε το μπάτζετ 40% παίρνοντας ελεύθερους και φτηνούς παίκτες και αντικαθιστώντας τους παίκτες που έχουμε πουλώντας τους σε ψηλές τιμές» είναι φοβερή ιδέα.

Το ακούς και σκέφτεσαι πώς είναι δυνατόν κανένας να μην έχει σκεφτεί να παίρνει ελεύθερους και καλούς παίκτες ενώ ο ίδιος θα πουλάει τους δικούς του; Εχει ένα βάθος εμπορικής σκέψης ανάλογο με το «Θα χρηματοδοτήσουμε την επιχείρηση από λεφτά που θα βρούμε στον δρόμο. Εγώ θα πηγαίνω στο δεξί πεζοδρόμιο και εσύ στο αριστερό και θα μαζεύουμε τα πορτοφόλια που θα βρίσκουμε».

Οπως αποδεικνύεται από την Τσέλσι στο Λονδίνο μέχρι τη Χαλκηδόνα στον Πειραιά, τα λεφτά μια χαρά φτιάχνουν ομάδες. Στην ΑΕΚ είχαν χρόνο την πρώτη σεζόν του Νικολαΐδη. Τώρα χρειάζεται να μπουν λεφτά. Ολα τα άλλα είναι κουβέντα να γίνεται και στην Αμερική Nick South το λένε «Time is money». Στην ΑΕΚ το τάιμ για λεφτά είναι τώρα.


Το mail της χθεσινής μέρας ήταν μία αναφορά στο Zizanio21.blogspot, όπου αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους ο ΑΕΚτσής πρέπει να είναι περήφανος. Οτι ο Θεός δοκιμάζει τους δυνατούς και δυνατοί είναι οι ΑΕΚτσήδες. Με την ΑΕΚ να μη σηκώνει κούπα ούτε και όταν φτάνει δευτερόλεπτα πριν από τη νίκη, με προπονητές, προέδρους και παίκτες να την εγκαταλείπουν, με τον Γρανίτσα να έχει ρίξει το γήπεδο και να έχει κάνει το μπάσκετ «τζατζίκι», με χρήματα να έχουν κλαπεί από απατεώνες και με το περσινό πρωτάθλημα να χάνεται στα γραφεία της ΕΠΟ και όμως τον κόσμο να συνεχίζει να γεμίζει το γήπεδο, πρέπει να υπάρχουν βαθύτερα νοήματα.

Και η θέση του blog είναι ότι ο Θεός δοκιμάζει την υπομονή των οπαδών της ΑΕΚ επειδή ο Θεός δοκιμάζει τους δυνατούς. Περιέργως όμως σε ορισμένες περιπτώσεις οι δοκιμασίες δεν μειώνουν τους πιστούς, αλλά τους ατσαλώνουν και τους πληθαίνουν.

Στο ντοκιμαντέρ του Μπιλ Μάχερ για τις θρησκείες αναφέρεται ένα στοιχείο που εγώ πρώτη φορά άκουγα. Οτι οι Εβραίοι σε όλον τον κόσμο δεν ξεπερνάνε τα 26 εκατομμύρια. Οπου αποδεικνύεται ότι πρώτον οι Εβραίοι για να καταφέρνουν να κάνουν τόσο τζέρτζελο με μόνο 26 εκατομμύρια έχουν φοβερό δυναμισμό και δεύτερον ότι οι διωγμοί σε ορισμένες περιπτώσεις αντί να μειώνουν πρέπει να αυξάνουν τους πιστούς. Στην περίπτωση των Εβραίων, πόσοι να ήταν όταν οι Ρωμαίοι το 70 μ.Χ. κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ.

Ο Ιώσηφος αναφέρει ότι οι Ρωμαίοι μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ σκότωσαν 1,1 εκατ. Εβραίους εξολοθρεύοντας το μεγαλύτερο μέρος της φυλής. Επειδή όμως ο Ιώσηφος είναι αναξιόπιστος, ας πούμε ότι οι Ρωμαίοι σκότωσαν τους μισούς. Πώς οι υπόλοιποι, με όλους τους λαούς της γης να τους κυνηγάνε, κατόρθωσαν στα επόμενα δύο χιλιάδες χρόνια να γίνουν από ένα εκατομμύριο είκοσι έξι, μόνο ο Θεός του Ισραήλ και της ΑΕΚ το ξέρει. Η εύκολη εξήγηση ότι τους ένωνε η θρησκεία δεν φτάνει. Και άλλους ένωνε η θρησκεία, αλλά να συναντήσετε σήμερα άνθρωπο που να δηλώνει Ασσύριος και πιστός του Μιθριδάτη είναι κομμάτι δύσκολο και για την Εφη Θώδη.

Υποθέτω ότι οι περισσότεροι πληροφορήθηκαν από την «Espresso» ότι η Εφη Θώδη κλείστηκε στη Σισμανόγλειο ψυχιατρική κλινική. Η «Espresso» μάλιστα δημοσιεύει μια φωτογραφία στην πρώτη σελίδα της προσπαθώντας να δείξει ότι η Θώδη έδειχνε σημάδια ότι τα χάνει. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι, αν αυτή η φωτογραφία αποδεικνύει κάτι, τα 4/5 των γυναικών που ξέρω που έχουν περάσει τα σαράντα και πήραν διαζύγιο κάπως έτσι μοιάζουνε. Με το που ακούσουνε την Αρβανιτάκη να τραγουδάει το «Βάλε το κόκκινο φουστάνι», ακριβώς τα ίδια κάνουνε για να φανεί τι καυτή κορμάρα είχε στα χέρια του ο προηγούμενος και την έχασε γιατί ποτέ δεν είχε την ευαισθησία να την καταλάβει.

Παρατηρώντας τη φωτογραφία σκεφτόμουνα και κάτι άλλο που μου έλεγε τις προάλλες η Ντέι. «Οσο πουρεύει ο άνθρωπος τόσο πιο έντονα χρώματα θέλει να φοράει για να φαίνεται πιτσιρικάς». Στην αρχή της Εθνικής Αντιστάσεως στο Χαλάνδρι υπάρχει λοιπόν το «Αθηναϊκό», που πρέπει να έχει την πιο κυριλέ πελατεία με τον πιο μεγάλο μέσο όρο ηλικίας. Με το μάτι που τους κόβω όταν περνάω με τη μηχανή ο ένας στους δύο πρέπει να ήξερε τον Παπάγο και ο ένας στους τρεις να μην του το λένε ότι πέθανε για να μην πάθει σοκ.

Τις Κυριακές λοιπόν τα πρωινά τα κίτρινα, τα κόκκινα και τα τσαγαλιά που βλέπεις είναι περισσότερα απ' ό,τι στα παλιά πανηγύρια της Αγίας Βαρβάρας. Ειδικά τα κόκκινα τα πουλόβερ με τα σακάκια αντιλόπης είναι σαν τις επίσημες ανδρικές στολές της τρίτης ηλικίας.

Τα ρούχα, όπως και η γλώσσα, καθορίζουν και το πρόσωπο, και αυτό το «συνάδει με την αθλητική μου παιδεία», που έλεγε η δήλωση του Κυργιάκου στο site του για τη συμπεριφορά του στον τελικό σκότωνε από την ειλικρίνεια. Αν σε κάθε ματς ο Κυργιάκος δεν πει στον αντίπαλο τρεις φορές το «συνάδει» νιώθει ότι κάτι του λείπει. «Πάρτε το συνάδει μου τώρα», πρέπει να ήταν αυτό που φώναξε μετά το τρίτο γκολ της ΑΕΚ και με τη φασαρία οι οπαδοί του Ολυμπιακού το παρεξηγήσανε για άλλο και ξεκίνησε το τζέρτζελο.

Οπου καλές είναι οι δικαιολογίες για το πάθος του «αλανιού», καλές είναι οι εξηγήσεις για την ατμόσφαιρα του γηπέδου, αλλά μπορεί κάποιος να πει αν όλοι οι άλλοι είναι γκέι ή κατσίφλωροι; Γιατί από τα ελληνικά γήπεδα έχουν περάσει τσαμπουκάδες και τσαμπουκάδες, αλλά σε ένα ματς να κλαδέψεις αντίπαλο, να βρίσεις άλλον, να προσπαθήσεις να τραυματίσεις τρίτον και να πλακωθείς με την κερκίδα και μάλιστα χωρίς να σε έχει αδικήσει η διαιτησία είναι νέο ρεκόρ.

Οτι τον έπνιξε η αδικία για την ΑΕΚ είναι άλλο ρεκόρ. Γιατί εκτός του ότι η ΑΕΚ εφέτος μια χαρά διαιτησίες είχε, αν ο Κυργιάκος ήταν τόσο ΑΕΚτσής που όλα τα χρόνια που βρισκόταν στον Παναθηναϊκό, τη Ρέιντζερς και την Αϊντραχτ διάβαζε για τις αδικίες στον Ζήκο και τον Ντέμη και δεν κρατιόταν, κρίμα το παλικάρι το μαρτύριο που έχει τραβήξει.


Μια που μιλάμε για τον Ντέμη, ειλικρινά κάθε ευχή για επιτυχία στη συναυλία με τον Σαντάνα που διοργανώνει στις αρχές Ιουλίου στο ΟΑΚΑ. Ιδιαίτερα όταν η τελευταία συναυλία που διοργάνωσε παράγοντας της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ ήταν του Φρανκ Σινάτρα. Την είχε διοργανώσει ο Καρέρ στα μέσα της δεκαετίας του '90 και είχε μπει μέσα πάνω από 150 εκατομμύρια δραχμές.