Το τέλος του κύκλου της Αλεξανδρούπολης

Ποιο ήταν το γεγονός της εβδομάδας; Τίποτε από όσα έγιναν στα «στρατόπεδα» των ελληνικών ομάδων αυτές τις μέρες δεν ήταν τόσο σημαντικό. Ούτε οι διαφωνίες του Κόκκαλη με τον Βαλβέρδε έχουν για την ώρα κάποιο αληθινό ενδιαφέρον, ούτε τα ταξίδια του Αντωνίου στη Λατινική Αμερική, ούτε οι καβγάδες του Μπάγεβιτς με τον Τζεμπούρ: όλα αυτά είναι πολύ μπανάλ. Είδηση μεγάλη θα ήταν το «ναυάγιο» της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των 14 ομάδων –κάτι που αρκετοί προανήγγειλαν. Και που θα είχε συμβεί, αν στην προεδρία της λίγκας δεν ήταν ο Κώστας Πηλαδάκης.

Η Σούπερ Λίγκα δημιουργήθηκε για να φέρει χρήματα στα ταμεία των ομάδων και να μειώσει τις μεταξύ τους οικονομικές ανισότητες. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος της δημιουργίας της. Η λίγκα δεν γεννήθηκε εύκολα: ο Ολυμπιακός π.χ. την είδε με δυσπιστία αρχικά. Επειτα από τρία χρόνια λειτουργίας η δημιουργία της αρχίζει να αποδίδει καρπούς, βλέπουμε δηλαδή απτά οικονομικά αποτελέσματα. Πολλοί λένε ότι τις ομάδες ενδιαφέρουν μόνο τα χρήματα –κανονικά δεν θα 'πρεπε να είναι έτσι. Αλλά η λίγκα γι' αυτά δημιουργήθηκε κι αυτά φέρνει στα ταμεία όλων.

Πριν από την απόφαση των δεκατεσσάρων για κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών τους είχε προηγηθεί κάτι εξίσου οικονομικά σημαντικό: η μεγαλύτερη χορηγία του ΟΠΑΠ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ας μην το ξεχνάμε. Ο Κώστας Πηλαδάκης, αν αύριο φύγει από τη λίγκα, μπορεί να περηφανεύεται ότι έφερε στα ταμεία των ομάδων τα πιο πολλά χρήματα από οποιονδήποτε άλλον παράγοντα.

Πρώτη

Οταν είχα ακούσει για πρώτη φορά το όνομα του αφεντικού της ΑΕΛ, πολλά χρόνια πριν, είχα ρωτήσει έναν κοινό μας φίλο περί τίνος πρόκειται. Θυμάμαι την απάντηση ακόμα: «Αν στη Λάρισα περιμένουν ότι ο Πηλαδάκης θα ασχοληθεί με το αγωνιστικό και τις μεταγραφές της ομάδας, βλέπω να καταριούνται τη στιγμή που την αγόρασε! Ο Κώστας μπάσκετ έπαιζε και το ποδόσφαιρο το αγνοούσε. Αν όμως είχα δέκα δραχμές και ήθελα να τις δώσω σε κάποιον να μου τις κάνει εκατό, θα του τις έδινα με κλειστά μάτια»! Τα λόγια ήταν σοφά: στην πραγματικότητα η λίγκα, για να έχει νόημα ύπαρξης, έπρεπε να βρει κάποιον σαν τον Πηλαδάκη, δηλαδή κάποιον που να γνωρίζει από μπίζνες, διαχείριση και έσοδα πιο πολύ από ποδόσφαιρο. Ετσι κι αλλιώς, σε αυτή τη χώρα ποδόσφαιρο λένε ότι ξέρουν όλοι…

Θρίαμβος

Η τελική απόφαση για την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών ήταν ένας μικρός παραγοντικός θρίαμβος του Πηλαδάκη: χωρίς αυτόν εκτιμώ ότι πολύ δύσκολα θα γινόταν το παραμικρό. Σίγουρα δεν θα γινόταν τίποτε αν πρόεδροι ήταν οι δύο προηγούμενοι, οι οποίοι στη λίγκα πίστεψαν μεν, πλην όμως είχαν άλλα προβλήματα. Αν πρόεδρος στη Λίγκα ήταν ο Πέτρος Κόκκαλης, το πράγμα θα τορπιλιζόταν εκ των έσω, μια και ο πατέρας του έχει άλλες ιδέες, όπως αποδείχτηκε. Αν ήταν ο Τζίγκερ, το σύστημα του Ολυμπιακού θα τρόμαζε στην ιδέα ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης θα πιστωνόταν το γεγονός ότι έκανε όλους τους μικρομεσαίους κατά 30% πλουσιότερους και θα σπέρνονταν από νωρίς ζιζάνια: η σύμπνοια θα είχε καταστραφεί στο πρώτο λάθος πέναλτι. Και φέτος αυτό επιχειρήθηκε αλλά οι βασιλικότεροι του βασιλέως αποδείχτηκαν γυμνοί. Το μόνο που μας άφησαν είναι μια συλλογή από δημοσιεύματα περί διαφωνιών και «ναυαγίων» με τα οποία γελάω από χθες.

Κλείνει

Τον Πηλαδάκη φέτος προσπάθησαν να τον βάλουν να τσακωθεί με το Ζαγοράκη (κυρίως), με τον Ολυμπιακό, με τον Τσακίρη, με τον Σκόρδα, με τον Βατσινά ελπίζοντας πάντα ότι θα παραιτηθεί από τη λίγκα και με τη φυγή του θα βαλτώσει και κάθε προσπάθεια να ολοκληρωθεί το σχέδιο να μικρύνει η ψαλίδα, να υπάρξει έλεγχος στους διαιτητές, να πετύχει σε κάτι η λίγκα. Ο άνθρωπος κράτησε την ψυχραιμία του, κυρίως απέναντι σε λογιών λογιών δημοσιεύματα που μιλούσαν για διάλυση του συνεταιρισμού, επιστροφή της οργάνωσης του πρωταθλήματος στην ΕΠΟ, δημιουργία της λίγκας του Βορρά με μπροστάρη τον ΠΑΟΚ κι άλλα τέτοια που διαβάζοντάς τα δεν θες και πολύ για να τα πάρεις στο κρανίο και να πεις «χαίρετε».

Η ψυχραιμία του έφερε στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο περίπου 250 εκατομμύρια ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια σε καιρούς μάλιστα οικονομικής κρίσης! Κυρίως όμως η ψυχραιμία του βοήθησε στο να δημιουργηθεί ένα κλίμα συναίνεσης: μην ξεχνάτε ότι αυτή η συναίνεση στην οποία ο Πηλαδάκης πρωτοστάτησε, υπήρξε και στην επιλογή του Σοφοκλή Πιλάβιου στον ρόλο του προέδρου της ΕΠΟ: κανένας «μεγάλος» ή πάτρονας δεν μπορεί να την πιστωθεί! Νομίζω ότι φέτος ο παραγοντικός κύκλος που ξεκίνησε στην Αλεξανδρούπολη το 1998 κλείνει. Σε λίγο ονόματα όπως Θωμάς, Γκαγκάτσης, Βίκτωρας κ.ά. θα ανήκουν στη... μυθολογία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ξέρετε γιατί; Γιατί η ιστορία της κεντρικής διαχείρισης δείχνει ότι η πρόοδος (δηλαδή τα χρήματα) έρχεται εκεί που οι ομάδες βρίσκουν όσα τις ενώνουν, αφήνοντας στην άκρη όσους ποντάρουν την ύπαρξή τους στους καβγάδες τους.

Επιτυχία
Το χρονικό της Σούπερ Λίγκας το γράφω από την πρώτη μέρα. Εχω υπάρξει σκληρός, επικριτικός, κακός καμιά φορά, ίσως και άδικος με τους ανθρώπους της, αλλά ποτέ δεν έκρυψα ότι η πρόοδος του ελληνικού ποδοσφαίρου σχετίζεται αποκλειστικά με την επιτυχία του εγχειρήματος. Τώρα ο πρόεδρος έχει δύο αποστολές ακόμα μπροστά του. Η πρώτη είναι να φροντίσει οι ομάδες που θα εισπράξουν αυτά τα χρήματα να ξοδέψουν μέρος τους για τη βελτίωση των υποδομών τους και την αναβάθμιση των γηπέδων τους: αυτό η λίγκα πρέπει να το επιβάλει. Η δεύτερη αποστολή είναι να εισηγηθεί ένα πλαίσιο διοίκησης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου αληθινά νεωτεριστικό. Η λίγκα για να συνεχίσει να κερδίζει χρήματα και αξιοπιστία πρέπει να διοικηθεί από έναν ικανό άνθρωπο που όμως να μην είναι ιδιοκτήτης ομάδας: μόνο κάποιος τέτοιος μπορεί να ανοίξει κι άλλο το παιχνίδι επιβάλλοντας κανόνες ισονομίας. Αν ο Πηλαδάκης το καλοκαίρι αποχωρήσει, ο μόνος που μπορεί να τον διαδεχτεί είναι ο Πατρίκ Κομνηνός. Για να γίνει το δεύτερο απαραίτητο βήμα…

Αυτό είναι είδηση...

«Κύριο, κύριο...»

Επρεπε να μπουν κάποιες χιλιάδες υπογραφές στα συμβόλαια της κεντρικής διαχείρισης και κάποιοι από τους προέδρους των ομάδων που έπρεπε να φύγουν για τις πόλεις τους και να πάρουν αεροπλάνα να αρχίσουν να ανησυχούν μήπως χάσουν τις πτήσεις. Μερικοί ζήτησαν και προτεραιότητα γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά ο Γιάννης ο Κομπότης επέμενε να τηρηθούν στο ακέραιο οι διαδικασίες και να υπογράψουν με αλφαβητική σειρά. «Κι εγώ με ελικόπτερο έχω έρθει από τη Λιβαδειά και αν νυχτώσει, δεν θα μπορώ να φύγω», είπε κάποια στιγμή. Κι έτσι μάθαμε ποιος είναι ο «κύριο, κύριο» της γνωστής διαφήμισης του ΟΠΑΠ με τον Κροίσο που φτάνει με το ελικόπτερο: προφανώς ο «κύριο, κύριο» είναι ο Κομπότης!

Psycho 30
Θα είναι η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών να παίξουν κάποιο ρόλο οι διαιτητές στα ματς της τελευταίας αγωνιστικής. Ας ελπίσουμε ότι η κανονική περίοδος θα κλείσει χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.

• Κουκουλάκης (Λεβαδειακός – ΑΕΛ). Ξέρετε ποια είναι η πλάκα; Οτι με τον γιατρό η Λάρισα έχει δύο ήττες και ο Κομπότης δεν έχει χάσει ποτέ! Σε άλλες αγωνιστικές θα σας έλεγα να παίξετε το σερί του γιατρού, αλλά δεν νομίζω ότι μπροστά σε 3.500 οπαδούς της ΑΕΛ υπάρχει περίπτωση να στραβώσει το πράγμα.

• Δαλούκας (Αρης – Πανθρακικός). Κι εδώ το πράγμα έχει την πλάκα του. Γιατί ο Γιώργης (χρόνια πολλά) φέρνει όλο «Χ» και «2»! Σε δεύτερη σκέψη μην το 'χετε τόσο σίγουρο ότι ο Αρης θα κάνει περίπατο –ιδίως αν μπει κάνα γκολ στη Λιβαδειά. Και με το κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε βάρος του Λάμπρου (χρόνια πολλά) υπάρχουν περιθώρια για εκπλήξεις...

• Σταθόπουλος (Θρασύβουλος – Ολυμπιακός). Ενας καλός άνθρωπος σε ένα καλό και θεαματικό ματς.

• Καλόπουλος (Εργοτέλης – ΑΕΚ). Η ΑΕΚ τον θέλει γιατί αλλιώς στα πλέι οφ μπαίνει με -2 από τον ΠΑΟΚ. Ο «Κάλλοου» δεν της έχει δημιουργήσει προβλήματα. Αλλά κι ο «Εργο» μαζί του έχει μόνο ωραία πράγματα να θυμάται…

• Λαμπρόπουλος (Αστέρας – Πανιώνιος). Μαζί του ο Αστέρας είχε νικήσει τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη για το Κύπελλο. Σιγά μη γλιτώσει στην Τρίπολη την Κυριακή…

• Τριτσώνης (ΠΑΟ – ΟΦΗ). Κάποιος στην ΚΕΔ έχει χιούμορ…

• Παμπορίδης (Ξάνθη – Ηρακλής). Δεν τον έβαζαν στα ματς της Ξάνθης γιατί έλεγαν ότι είναι κολλητός του Γιώργου (δεν του λέω χρόνια πολλά, τον πήρα τηλέφωνο). Υπερβολές ή κάτι ήξεραν;

• Χαραλαμπίδης (ΠΑΟΚ – Πανσερραϊκός). Ωραίο φινάλε για γύρο θριάμβου. Ο ΠΑΟΚ κερδίζει με πρωταγωνιστή τον Νέιθαν και όλοι μαζί κάνουν τον γύρο του θριάμβου, μια και η ομάδα βγήκε στον προκριματικό του Τσάμπιονς λιγκ! Αλλά έχει τα καταραμένα τα πλέι οφ…