Οταν κλείνει το μαγαζί

Χθες το πρωί έμεινα χωρίς εφημερίδα. Ο purveyor to HM Antony Panoutsos σε γραπτό Τύπο με ενημέρωσε ότι οι διανομείς ή κάτι τέτοιο απεργούσαν και η εφημερίδα δεν είχε φτάσει στα ψιλικατζίδικα και τα περίπτερα. Αλήθεια ή ψέματα, δεν εντυπωσιάστηκα. Γύρισα σπίτι, έριξα μια ματιά στο Ιντερνετ, δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα και με τη βεβαιότητα ότι δεν έχω χάσει και κάτι, καβάλησα το δίτροχο Panoutsomobil και πήγα στο ράδιο. Μετά γύρισα, έκανα ένα σάντουιτς και τώρα γράφω. Και η εφημερίδα;

Δεν την αγόρασα και ούτε που τη θυμήθηκα μέχρι την εκπομπή. Θα τη θυμηθώ αύριο το πρωί για να την αγοράσω. Αν και πάλι οι διανομείς, οι δημοσιογράφοι, οι τυπογράφοι, η ΓΣΕΕ, το κίνημα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης θα έχουν απεργία ή πορεία και η εφημερίδα δεν φτάσει στον purveyor, θα προσπαθήσω να τη θυμηθώ μεθαύριο. Ετσι θα συνεχίσω. Μέχρι πόσο... δεν ξέρω.

Μέχρι και μία εβδομάδα, μέχρι και δύο, μέχρι και ένα μήνα και σίγουρα μέχρι ένα πρωί να σηκωθώ να ανοίξω το κομπιούτερ και να μην ασχοληθώ ποτέ ξανά με το αν θα βγουν εφημερίδες. Γκέγκε; Γιατί ωραίο είναι να διεκδικούμε ό,τι καλύτερο ως εργαζόμενοι, αλλά υπάρχει ένα λεπτό σημείο που το μαγαζί κλείνει. Τα αφεντικά φυσικά το λένε με το παραμικρό.

«Προσέξτε, γιατί περνάμε δύσκολους καιρούς», αλλά εκτός από την τρομοκρατία υπάρχει και μια πραγματικότητα. Μαγαζί χωρίς πελάτες μόνο κρατικοδίαιτα λειτουργεί και στα Μέσα οι πελάτες είναι οι αναγνώστες και αυτοί που βάζουν διαφημίσεις. Μετράς το ένα, μετράς το άλλο και άμα σου βγαίνουν λειψά, καλό είναι να πατάς το pause στο κασετόφωνο με την κασέτα «την κρίση να την πληρώσουν τα αφεντικά» και να σκεφτείς ότι δεν είναι παρά σύνθημα. Δηλαδή, αν το αφεντικό έχει μπατιρήσει, από πού θα πάρεις τα χρωστούμενα; Από το αφεντικό του άλλου ή θα μπούμε όλοι στο Δημόσιο να τα παίρνουμε με τα ίδια επιτυχημένα αποτελέσματα που είχε η φόρμουλα στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες;

Γράφουμε ότι οι Ιάπωνες, αντί να απεργούν, δένουν ένα μαντίλι στο κεφάλι, διαμαρτυρόμενοι για το μάνατζμεντ της εταιρείας. Συνήθως το γράφουμε σαν ανέκδοτο. Του τύπου «κοίτα πόσο μαλάκες είναι οι Γιαπωνέζοι». Ο Ιάπωνας, όμως, ξέρει ότι το αφεντικό τού φταίει και όχι η δουλειά. Οτι αν ο αναγνώστης μία δεν βρει την «Asahi Shimbun», δύο δεν τη βρει, κάποια στιγμή θα σταματήσει να την ψάχνει. Ναι, τα αφεντικά να πληρώσουν την κρίση, αλλά αν νομίζουμε ότι ο τρόπος είναι κλείνοντας τις επιχειρήσεις τους, το μόνο που θα κάνουμε είναι σε κάποιο καιρό να ψάχνουμε για δουλειά στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».


Τελικά ο Βαλβέρδε ούτε νάζια έκανε ούτε τηλέφωνο περίμενε για να κλείσει, αλλά οι υπογραφές δεν μπαίνουν. Και όταν μία διαπραγμάτευση συνεχίζεται, κάτι υπάρχει για το οποίο οι δύο πλευρές δεν συμφωνούν και περιμένουν ότι η μία πλευρά θα υποχωρήσει ή απλώς βολεύονται να περιμένουν. Από πλευράς Ολυμπιακού τα καλά και τα κακά που περίμενε είναι εύκολο να βρεθούν.

Το καλό για τον Ολυμπιακό είναι ότι σε περίπτωση που η ομάδα χάσει πανηγυρικά το Κύπελλο, δεν θα έχει κλείσει προπονητή που θα ξεκινάει στη μουρμούρα την επόμενη σεζόν, ενώ κάποιος άλλος, ο οποίος θα έρθει με τη γοητεία του καινούργιου, θα «φτιάχνει» τους οπαδούς. Το καλό, επίσης, για τον Ολυμπιακό είναι ότι θα έχει έτοιμη θετική τσάμπα επικοινωνία με δηλώσεις των «δυσαρεστημένων» από τον Βαλβέρδε.

Ιδιαίτερα μία δήλωση του Λέτο, αν μείνει, «τώρα, χωρίς τον Ισπανό να με κυνηγάει, θα μπορώ να παίξω την μπάλα που ξέρω» θα είναι μια χαρά, αλλά ακόμα και να μην την κάνει, το κείμενο «Free Leto» είναι σαν να έχει ήδη γραφτεί. Κακό για τον Ολυμπιακό μοιάζει, αλλά δεν είναι απαραίτητα ότι δεν υπάρχει έγκαιρος προγραμματισμός στις μεταγραφές. Δεν είναι γιατί παραδοσιακά η διοίκηση του Ολυμπιακού αποφασίζει την τελευταία στιγμή, διότι φέτος δεν υπάρχουν οι μεγάλες αποφάσεις για παραμονή παικτών που πρέπει να παρθούν από τον προπονητή. Οσο για τους νέους παίκτες που θα αποκτηθούν, τη χρονιά που ο Σόλιντ είχε κάνει τις μεταγραφές από τον Απρίλιο υπήρχαν και οι μεγαλύτερες μεταγραφικές αποτυχίες.

Με τον καιρό, όπως και ο πραγματικός γιος του Σάββα, πάω να συμφωνήσω με την άποψη του Κάρπετ. Οτι ένα από τα βασικά στοιχεία της διαφωνίας στη νέα συνεργασία του Βαλβέρδε είναι το οικονομικό. Τα «το οικονομικό είναι δευτερεύον θέμα» τα ακούω βερεσέ. Οταν ακούς κάποιον να λέει «εμένα τα λεφτά με ενδιαφέρουν λιγότερο», σημαίνει ότι τα λεφτά είναι αυτά που τον καίνε. Και για να πέσει ψαλίδι στα λεφτά δεν κλείστηκε το συμβόλαιο του «Πάτσα», για τα λεφτά θα μιλήσει ο Μενδρινός για να κλείσει συμβόλαιο και για τα λεφτά ο Ολυμπιακός, που σύμφωνα με τον πρόεδρό του δεν έπαιρνε δανεικούς παίκτες, φέτος πήρε τον Λέτο και τον Νταρμπισάιρ.

Ανεξάρτητα πάντως από οφέλη και ζημίες, ας αναγνωρίζουμε στους ξένους τα ίδια δικαιώματα και ευαισθησίες με τους Ελληνες. Οπως ο Αντζας έχει δικαίωμα να αποφασίζει για τη ζωή του, το ίδιο έχει και ο Βαλβέρδε για την καριέρα του, χωρίς να ψάχνουμε στην περίπτωσή του να βρούμε κρυμμένους λόγους και σκοπούς. Επίσης, όπως γράφουμε με κάθε άνεση για τα μεθύσια και τα ατυχήματα των Αγγλων ποδοσφαιριστών, το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει για τους Ελληνες.

Είναι προς τιμήν των Κροατών και των Αγγλων δημοσιογράφων ότι, όταν σκάει περίπτωση παίκτη που τα έχει κοπανήσει και τον έχει τσακώσει η Αστυνομία, το γράφουν και είναι ντροπή των Ελλήνων ότι κάνουν τα πάντα για να το περάσουν στο ντούκου.

Δύο μπίρες παραπάνω ήπιε ο Ρουκάβινα στην Κροατία και εκτός του ότι η Αστυνομία τον κράτησε, οι δημοσιογράφοι δεν το έκαναν γαργάρα. Εχουν διαλύσει αυτοκίνητα τα ξημερώματα και έχουν βγάλει πίτα στο μεθύσι παίκτες από αστυνομικά τμήματα παράγοντες ομάδων και οι ειδήσεις -ωραιοποιημένες και χτενισμένες- πήγαν στα ψιλά και τις βούλες. Εχει άδικο ο Allenatore Nicolo που λέει: «Να τα λέτε και να τα γράφετε»;

Μιλώντας για τον Αllenatore, έχει τελευταία φάει κόλλημα με τον Πιερικό. Επειδή ο Πιερικός δεν είναι συνήθως το καυτό θέμα στο «Da Capo», επειδή η μεγαλύτερή του επιτυχία φέτος ήταν η νίκη του επί του Πιερικού όταν ήταν προπονητής της Καβάλας, το κόλλημα του Αναστόπουλου με τον Πιερικό δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί. Η άποψή του, πάντως, είναι ότι ο Πιερικός έχει καλή ομάδα και του χρόνου μπορεί να ανέβει στη μεγάλη κατηγορία.

Αντίθετα, το όνειρο εκατομμυρίων φίλων του ποδοσφαίρου, ότι οι «τρεις τενόροι» θα εμφανιστούν στην Πάτρα, για την ώρα δεν προχωράει. Πώς στο παρελθόν ο Ντομίνγκο, ο Παβαρότι και ο Φερέρ έγραψαν ιστορία όταν τραγούδησαν στη Βαρκελώνη, έτσι και τώρα μία εμφάνιση Μακρή, Κούγια, Αναστόπουλου στην Παναχαϊκή θα μπορούσε να γίνει το ποδοσφαιρικό Γούντστοκ της Ελλάδας.

Μαζεύοντας μέχρι και τουρίστες. Τους οποίους, σύμφωνα με κάθε εκτίμηση, θα χρειαστούμε πάρα πολύ εφέτος το καλοκαίρι. Η πιο κοινή γνώμη είναι ότι η κρίση θα χτυπήσει την Ελλάδα μετά την καλοκαιρινή σεζόν. Θα είναι η πρώτη τουριστική σεζόν μετά την κρίση και με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς η μείωση στα έσοδα από τον τουρισμό θα είναι της τάξεως του 15%, που όσο και αν φαίνεται μικρό, αν συμβεί, θα κλονίσει την ελληνική οικονομία.


Ομως, σύμφωνα με αξιόπιστο mail, η κατοχή των μετοχών της ΑΕΚ μέσω της Blue Bay θα συγκλονίσει την ΑΕΚ. Η Blue Bay έχει αναλάβει το δάνειο της Stanley Morgan στην ΑΕΚ με collateral τις μετοχές της ΠΑΕ. Οπου αν κάποιος πάρει το δάνειο από την Blue Bay, μπορεί να απαιτήσει την έγκαιρη αποπληρωμή του δανείου ή τις μετοχές της ΠΑΕ.