Ο Κόκκαλης, ο Βαλβέρδε και οι διαφορές τους

Ας πούμε δυο-τρία σοβαρά πράγματα για την περιπετειώδη ιστορία των σχέσεων του Ολυμπιακού με τον Ερνέστο Βαλβέρδε τώρα που τα «συμφώνησαν», τα «προχωράνε μαζί» και τα «τα βρήκαν» αποδείχτηκαν κουραφέξαλα. Μπροστά στις συζητήσεις του Σωκράτη Κόκκαλη με τον Ισπανό δεν ήμουν, αλλά γνωρίζοντας λίγο τι λέει στην Ισπανία ο Ιμπάνιεθ, ο μάνατζερ του Βάσκου, μπορώ να κάνω κάποιες βάσιμες υποθέσεις.

Γιατί τσακώνονται εργοδότες και εργαζόμενοι; Κυρίως για ένα πράγμα: για τα χρήματα. Αν ο Κόκκαλης είχε πάει στον Βαλβέρδε και του είχε πει ότι «είμαι ευχαριστημένος απ' όσα έκανες και πάρε και 200 χιλιάρικα αύξηση», ο Ισπανός θα είχε υπογράψει. Αν δεν υπογράφει είναι γιατί του έγινε μια πρόταση που δεν βρίσκει απολύτως ελκυστική. Ο Κόκκαλης ποτέ δεν θα δεχτεί ότι για έναν προπονητή αξίζει να πληρώνει τόσα λεφτά: το πιθανότερο είναι ότι του πρότεινε να αλλάξει ο τρόπος αμοιβής του και από τα σίγουρα και κλειστά, να πάνε σε ένα συμβόλαιο με διάφορα μπόνους.

Παίρνεις το πρωτάθλημα; Τόσα. Περνάς στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ; Αλλα τόσα. Συνεχίζεις στην Ευρώπη; Κι άλλα τόσα! Αυτή η υποψία ενισχύεται και από το γεγονός ότι ο Κόκκαλης εμμένει σε διετές συμβόλαιο. Σου λέει, μια τέτοια διαπραγμάτευση είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολη και καλό είναι να γίνει μία φορά. Του χρόνου το καλοκαίρι μπορεί να μην υπάρχει το άλλοθι της κρίσης, που είναι φέτος βολικό όταν θες να ρίξεις συμβόλαια.

Τα χατίρια

Γιατί ο Βαλβέρδε δεν λέει το «ναι» τώρα που γνώρισε και το ελληνικό πρωτάθλημα; Πρώτα από όλα επειδή πιστεύει ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά – τόσο καλή, που δεν μπορεί να δεχτεί ότι οι ικανότητές του είναι υπό διαπραγμάτευση. Το δεύτερο είναι ότι πρόκειται για Βάσκο. Οι Βάσκοι είναι σκληροί, ακριβοδίκαιοι και πολύ περήφανοι. Οταν πρόσφατα τσακώθηκε με τον Λέτο τού είπε ενώπιον όλης της ομάδας ότι πρέπει να αλλάξει μυαλά και να καταλάβει ποιος είναι. «Αν ήσουν αυτό που νόμιζες, θα σε είχε κρατήσει η Λίβερπουλ», του είπε, χωρίς να μετρά τα λόγια του.

Ενας τέτοιος χαρακτήρας μπορεί να σκληρύνει, και πολύ μάλιστα, όταν υπάρξουν οι κατάλληλες ρουφιανιές που μετά τα χρήματα είναι ο δεύτερος λόγος για τον οποίο εύκολα μπορεί να καβγαδίσουν δύο άνδρες. Στον Βαλβέρδε μεταφέρθηκε ότι εφημερίδες και δημοσιογράφοι φίλα προσκείμενοι στον Ολυμπιακό τον παρουσιάζουν εδώ και καιρό σαν κάποιον που το μεγάλο προσόν του είναι ότι κάνει τα χατίρια του προέδρου, ότι τον ακούει, ότι δέχεται τις παρατηρήσεις του για τη χρησιμοποίηση των μικρών κ.ά. Δεν θέλει και πολύ ο Βάσκος για να θυμώσει.

Η εκκρεμότητα

Η σωστή ερώτηση είναι «αφού δεν τα βρίσκουν, γιατί δεν τα χαλάνε;». Κι εδώ υπάρχουν η θέση του ενός και οι λόγοι του άλλου. Ο Βαλβέρδε δεν έχει καλύτερη πρόταση από την Ισπανία: αν την είχε, θα έλεγε καιρό τώρα «χαίρετε». Ενας άνθρωπος που τις διακοπές του Πάσχα πάει στα Χανιά δεν έχει κανένα κόλλημα να επιστρέψει στην πατρίδα του: μπορεί άνετα να ζήσει και μακριά της.

Το θέμα δεν είναι η παραμονή του, αλλά η παραμονή του με τους όρους του και πιστεύει ότι μπορεί να τους επιβάλει, κυρίως γιατί, όπως επιμένω, έχουν να κάνουν βασικά με χρήματα. Η ατυχία του Ολυμπιακού είναι ότι δεν έχει σύμμαχο τον μάνατζερ του Βαλβέρδε: οι πληροφορίες μου λένε ότι αν ο περνούσε από το χέρι του Ιμπάνιεθ, το «διαζύγιο» θα είχε βγει! Ο μάνατζερ δεν ξεχνάει ότι πέρυσι είχε συμφωνήσει με τον Χρυσικόπουλο να του δώσει δύο παίκτες και τελικά ο Ολυμπιακός πήρε μόνο τον Οσκαρ! Αυτή η, ας πούμε, εκκρεμότητα έχει μπλέξει την ιστορία και γι' αυτό ίσως ο Κόκκαλης στέλνει τον μάνατζερ στον Χρυσικόπουλο και δεν παρεμβαίνει αυτός για να τον ρωτήσει τι ζόρι τραβάει.

Τα δεδομένα

Και ο Κόκκαλης γιατί ρίχνει τα μούτρα του και δέχεται να εισπράττει ο Ολυμπιακός διαψεύσεις συμφωνιών και να κυκλοφορούν στις εφημερίδες πληροφορίες για διαφωνίες για το οικονομικό, που, όπως και να το κάνουμε, είναι ελάχιστα κολακευτικές; Για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ο Ισπανός είναι δημοφιλής στους οπαδούς και οι πιο πολλοί βλέπουν την παραμονή του με πολύ καλό μάτι και το γιατί θα το αναλύσουμε κάποια άλλη φορά. Ο Κόκκαλης τα «θέλω» των οπαδών –κι όχι μόνο των οργανωμένων– τα έχει ψηλά.

Ο δεύτερος λόγος είναι καθαρά πρακτικός. Ο Βαλβέρδε ξέρει πώς κινείται το μαγαζί κι έχει δεχτεί αρκετά. Τον Ιανουάριο π.χ. αφού ζήτησε δυο-τρεις παίκτες, συμβιβάστηκε με την απόκτηση του Νταρμπισάιρ, την ύπαρξη του οποίου δεν αποκλείεται και να αγνοούσε. Ο Βαλβέρδε ξέρει τον Σάββα, κατανοεί τη δουλειά τού Αντρέα Νινιάδη, γνωρίζει τις αρμοδιότητες του Δημήτρη Θεοδωρίδη και την αναγκαιότητα του Σάββα. Για έναν άλλον προπονητή όλα αυτά θα ήταν δεδομένα τα οποία θα έπρεπε να καταλάβει. Και μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του δύο προκριματικούς το καλοκαίρι, δηλαδή ελάχιστο χρόνο να ξοδέψει για να «φτιάξει» έναν καινούργιο προπονητή.

Η διαφορά

Και έπειτα είναι και το άλλο. Ο Ισπανός με τρεις-τέσσερις προσθήκες στη μεταγραφική περίοδο θα είναι ευχαριστημένος, γιατί την ομάδα τη γνωρίζει. Ενας καινούργιος θα ζητήσει προίκα μισή ντουζίνα και βάλε παίκτες για τη βασική ενδεκάδα όταν του εξηγήσουν ότι στόχος είναι το νταμπλ και η πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πόση είναι η διαφορά; Τουλάχιστον 3 εκατομμύρια ευρώ. Είπαμε ότι για ένα πράγμα γίνονται οι μεγάλοι καβγάδες ανάμεσα σε αφεντικά και εργαζόμενους: για το χρήμα.

Το κόστος

Δεν καταλαβαίνω τη φασαρία που κάνει εναντίον του προεδρείου της Σούπερ Λίγκας ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ξάνθης, Χρήστος Πανόπουλος. Την κατανοώ, δηλαδή υποθέτω ότι γνωρίζω γιατί την κάνει, αλλά δεν την καταλαβαίνω. Κυρίως γιατί τον θυμάμαι να καμαρώνει για τη γέννηση του συνεταιρισμού και να δηλώνει πριν από μερικά χρόνια και πρωτεργάτης της δημιουργίας του. Ο Σωκράτης Κόκκαλης μπορεί να επικαλείται ότι τις συμφωνίες με τους υπόλοιπους τις έκανε ο Πέτρος – δεν αποτελεί άλλοθι αυτό για τη συμπεριφορά του Ολυμπιακού, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι μια (φτωχή) δικαιολογία: ο κύριος Πανόπουλος δεν έχει ούτε αυτή!

Το αφεντικό της Ξάνθης ανήκε στην παρέα των ιδρυτικών μελών. Οταν γεννήθηκε η Λίγκα, οι πρωτεργάτες της ήταν σύμφωνοι για ένα και μόνο πράγμα: ότι από το 2009 θα υπάρξει κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των ομάδων, ώστε να μικρύνουν οι ανισότητες. Θυμάμαι μια συνέντευξή του σαν χθες στον NovaΣΠΟΡ FΜ, που αυτή ήταν η βασική θέση του και η απάντησή του σε όσους ισχυρίζονταν ότι απλώς θέλει να βγάλει από τη μέση τον Βίκτωρα.

Σήμερα τι γίνεται; Δεκατέσσερις ομάδες συμφώνησαν να πουλήσουν από κοινού τα τηλεοπτικά τους: κανονικά ο Πανόπουλος θα 'πρεπε να καμαρώνει που υπήρξε μια τέτοια ιστορική συμφωνία. Αυτές οι ομάδες δεν πιέστηκαν, δεν εκβιάστηκαν, δεν συνωμότησαν, δεν έκαναν τίποτα το ύποπτο: απλώς συμφώνησαν!

Το πρόβλημα δεν το έχουν αυτοί που συμφωνούν στα πλαίσια ενός συνεταιρισμού: οι συνεταιρισμοί έτσι γίνονται και η Λίγκα είναι συνεταιρισμός. Το πρόβλημα το έχουν όσοι διαφωνούν και δεν βρίσκουν το κουράγιο να σηκωθούν να φύγουν. Θέλει π.χ. η Ξάνθη να παίζει σε ένα πρωτάθλημα μόνο με τον Ολυμπιακό; Δεν την εμποδίζει κανένας! Μπορεί να βρει και ένα κανάλι να μεταδίδει τα ματς και να παίζουν οι δυο τους 60 φορές τον χρόνο: οι άλλοι δεν καταλαβαίνω τι φταίνε…

Δεν του αρέσει του Πανόπουλου πώς το προεδρείο μεθόδευσε τη συμφωνία – δικαίωμά του, όπως δικαίωμά του είναι να λέει άλλα το 2005 κι άλλα το 2009. Μπορεί να κατεβεί υποψήφιος στη Λίγκα και να διεκδικήσει την προεδρία της. Αν κερδίσει, μπορεί να επιδιώξει τα ματς του Ολυμπιακού και της Ξάνθης να μεταδίδονται οκτώ φορές καθημερινά: αν βρει κανάλι να το πληρώσει και ψήφους για να το περάσει, μαγκιά του! Τώρα δεν είναι μάγκας, είναι κάποιος που γκρινιάζει. Γιατί τελικά ήθελε να φάει τον Βίκτωρα, αλλά δεν είχε υπολογίσει το κόστος.

Αυτοκτονείς

Βλέπεις το Τσέλσι – Λίβερπουλ 4-4 και μετά το Λίβερπουλ – Αρσεναλ 4-4. Και μετά διαβάζεις μια δήλωση του Σάντος σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εξέδρα». «Είμαι πολύ ευχαριστημένος επειδή φέτος η ομάδα δέχεται 0,5 γκολ ανά παιχνίδι, πράγμα που ήταν εξαρχής ο στόχος μας στην άμυνα», είπε ο Πορτογάλος τονίζοντας ότι «δυστυχώς η ομάδα έμεινε μακριά από τον αρχικό στόχο της στην επίθεση που ήταν να σημειώνει 1,5 γκολ ανά ματς, αλλά αυτό μπορεί να το κατορθώσει του χρόνου!». Μετά ξαναθυμάσαι τα ματς των Εγγλέζων.