Ενας ηλίθιος αγώνας...

Ανάμεσα στους αριθμούς, τις άδειες και τα πρωτόκολλα του γηπέδου του Παναθηναϊκού είναι εύκολο να χαθεί η αλήθεια. Η οποία είναι ότι αυτή τη στιγμή και με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας ο Μπάμπης Βωβός διεκδικεί από τον Δήμο Αθηναίων μία αποζημίωση που μπορεί να ξεπεράσει τα 150 εκατ. Το γιατί, για λόγους που είναι εύκολο να κατανοηθούν, δεν έχει κανείς διάθεση να αναλύσει, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλό.

Ο Μπάμπης Βωβός αγόρασε μία έκταση στον Βοτανικό με την πρόθεση να δώσει τη μισή στον Παναθηναϊκό και σε αντάλλαγμα να πάρει μεγαλύτερους όρους δόμησης για να χτίσει το εμπορικό κέντρο. Ο Παναθηναϊκός βολευόταν. Δεν χρειαζόταν να αγοράσει την έκταση, ενώ επιβαρυνόταν μόνο με τα έξοδα της ανέγερσης του γηπέδου. Ο δήμος βολευόταν, μια και θα είχε να εισπράττει από το γήπεδο.

Ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός, επίσης, βολευόταν, μια και θα έπαιρνε νέο γήπεδο μπάσκετ στον Βοτανικό και θα διατηρούσε τα δικαιώματα στο «κυλικείο» του μουσείου του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο. Επιχείρηση που έχει ακουστεί ότι θα είναι περισσότερο club παρά κυλικείο... Επειδή όμως ο νόμος περί παιγνίων το αναφέρει ρητά ότι όταν κάποιοι κερδίζουν, κάποιοι άλλοι χάνουν, ποιοι έχαναν στην περίπτωση του αρχικού σχεδίου για τη Διπλή Ανάπλαση; Εχαναν όσοι ήθελαν χαμηλό συντελεστή στο εμπορικό κέντρο του Βωβού. Είτε για ιδεολογικούς είτε για λόγους εξυπηρέτησης συμφερόντων άλλων αντίστοιχων επιχειρήσεων. Σ' αυτό το σημείο εμφανίζεται η προσφυγή των 131 στο Συμβούλιο της Επικρατείας και η διάλυση του αρχικού σχεδίου.

Και τώρα ρωτάω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Θα φωλιάζουν καλύτερα οι κορμοράνοι και τα γεράκια αν γίνει το γήπεδο του Παναθηναϊκού και το εμπορικό κέντρο του Μπάμπη Βωβού με μειωμένο συντελεστή δόμησης ή απλώς είδαμε ότι τα έχουμε κάνει μούτι και τα μαζέψαμε άρον άρον; Τι θα βγάλει ο πολίτης της Αθήνας αν το τσιμέντο στο εμπορικό κέντρο του Βωβού στον Ελαιώνα έχει 30 μέτρα ύψος αντί για τα 50 που αρχικά είχε υπολογιστεί; Πώς είναι δυνατόν άτομα που δεν είναι δημότες της Αθήνας να επιβαρύνουν πολύ πιο φτωχό κόσμο με μία τρομακτική αποζημίωση, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα επιδικασθεί στον Βωβό, όταν πια είναι φανερό ότι το τελευταίο που τους ενδιέφερε ήταν το χτίσιμο τσιμεντένιων κατασκευών στον Ελαιώνα;

Θα φωλιάζει τώρα καλύτερα ο κορμοράνος επειδή το κέντρο του Βωβού είναι χαμηλότερο; Κέρδισε κάποιος από αυτόν τον ηλίθιο αγώνα, εκτός από κάποιους ευαίσθητους αστούς του Μετς που βρήκαν μια προσωρινή σταυροφορία στη ζωή τους; Μήπως έστω και την τελευταία στιγμή θα έπρεπε να αποσυρθεί η προσφυγή στο ΣτΕ; Γιατί ο Βωβός που θα πάρει την αποζημίωση και ο Παναθηναϊκός που θα πάρει το γήπεδο δεν έχουν πια λόγο να φωνάζουν. Και τα κορόιδα, που είναι οι κάτοικοι της Αθήνας, και θα πληρώσουν και δεν θα έχουν φωνή.


Aπό την εποχή που στην ΠΑΕ ΑΕΚ κανείς δεν θα είχε δικαίωμα να έχει πάνω από το 10% των μετοχών μέχρι σήμερα, που με την ανακοίνωση ότι ο Νίκος Νοτιάς «...είναι ο αποκλειστικός χρηματοδότης της ΠΑΕ το τελευταίο διάστημα και όπως έχει τονίσει θα συνεχίσει να το πράττει» μοιάζει να πέρασαν αιώνες. Πέρασαν, όμως, μόλις πέντε χρόνια στα οποία η ΑΕΚ πρόλαβε να γίνει πολυμετοχική, ολιγομετοχική και τώρα ιδιοκτησία του ενός.

Οποιοσδήποτε έχει μια αντίληψη της ιστορίας ξέρει ότι από τις ρωμαϊκές τριανδρίες μέχρι τη γαλλική και τη σοβιετική επανάσταση κάθε συλλογική προσπάθεια ξεκινάει με υποσχέσεις αιώνιας αφοσίωσης για να καταλήξει στην κυριαρχία του ενός. Και ότι τα «μαζί ήρθαμε, μαζί θα φύγουμε» ανήκουν στην κατηγορία των πιο συχνά επαναλαμβανόμενων ψεμάτων. Μαζί με το «σου έβαλα τα λεφτά στον λογαριασμό σου στην τράπεζα» και το «αγάπη μου, δεν θα τελειώσω μέσα». Η ανθρώπινη φύση είναι ισχυρότερη των καλυτέρων προθέσεων. Πάμε όμως στην ΑΕΚ.

Στις αρχές του χρόνου ο Νίκος Νοτιάς πρόσφερε και σχεδόν παρακαλούσε τον Δημήτρη Μελισσανίδη να πάρει την ΠΑΕ. Ο Μελισσανίδης όμως είχε απαντήσει ότι δεν σκοπεύει να καλύψει τα λάθη άλλων, τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα χρέη της ΑΕΚ που περνούσαν τα 20 εκατ. ευρώ. Οι ιδιοκτήτες της ΑΕΚ βρέθηκαν μπροστά σε ένα δίλημμα. Να σταματήσουν εντελώς τις πληρωμές και να αφήσουν την ομάδα να καταστραφεί ή να συνεχίσουν να καλύπτουν τα έξοδα, ελπίζοντας ότι το καλοκαίρι κάποιος θα βρεθεί να τους τα επιστρέψει αγοράζοντας την ομάδα. Πράγματι ο Νίκος Νοτιάς, όπως αναφέρει και η ανακοίνωση, είναι ο «αποκλειστικός χρηματοδότης». Μία θέση που αναγκάστηκε να πάρει και αυτό φαίνεται από τη συνέχεια.

Εάν ο Νίκος Νοτιάς έβλεπε τον εαυτό του ως μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο χρηματοδότη, θα είχε πάρει αποφάσεις που να ισχύουν όχι για χρόνια, αλλά έστω μέχρι την καλοκαιρινή προετοιμασία. Κάτι όμως που δεν γίνεται, όπως φαίνεται και με την ανανέωση του συμβολαίου του Παντελή Καφέ. Ενώ ο Καφές έχει προσφέρει στα δύο χρόνια που βρίσκεται στην ΑΕΚ, ενώ ο προπονητής του τον εκτιμά, το συμβόλαιό του δεν ανανεώνεται, με αποτέλεσμα να τον έχει πλησιάσει ο Αστέρας Τρίπολης.

Επίσης, η αδύναμη άσκηση της εξουσίας στην ΑΕΚ φαίνεται από τη συμπεριφορά του Μπάγεβιτς και του Μανωλά. Με τον Μπάγεβιτς να λέει ότι όλοι ξέρουν τη σχέση του με τον Μελισσανίδη και τον Μανωλά να κάνει δήλωση «μακάρι να έρθει ο Μελισσανίδης». Φυσικά όλα τα ανωτέρω μπορούν να δικαιολογηθούν ως δημοκρατικές εκφράσεις γνώμης. Μόνο που θα ήθελα να ξέρω σε ποιο άλλο μαγαζί έχει πει ποτέ ο υπάλληλος ότι θα ήθελε να έχει άλλο αφεντικό και πώς θα ένιωθε ο Μανωλάς αν ένας παίκτης του, ας πούμε ο Καφές, έλεγε «μακάρι να ερχόταν στην ομάδα για τεχνικός διευθυντής ο Ιβιτς». Η αδύναμη άσκηση της εξουσίας δείχνει είτε ότι η παρουσία της είναι προσωρινή, είτε ότι λόγω αδυναμίας θα γίνει προσωρινή. Το αποτέλεσμα όμως είναι ακριβώς το ίδιο. Κάποιος άλλος έρχεται και αναλαμβάνει.

Αν η ευχή του Μανωλά για ερχομό του Μελισσανίδη δεν γίνει πραγματικότητα πριν από τη συνέντευξη Τύπου του Νίκου Νοτιά, μένει να απαντηθούν κάποια ερωτήματα. Πρώτον, υπό ποιες συνθήκες η ΑΕΚ μπορεί να βγάλει και την επόμενη χρονιά, έχοντας έστω και αμυδρές πρωταθληματικές φιλοδοξίες; Χρειάζεται να μπει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ; Χρειάζεται να περάσει σε όμιλο του ΟΥΕΦΑ; Υπάρχει ένας αριθμός εισιτηρίων διαρκείας που πρέπει να ξεπεραστεί; Υπάρχει ένα ποσόν που χρειάζεται να εισπραχθεί από πωλήσεις παικτών; Ο Μπλάνκο πωλείται; Οικονομικά ο Νίκος Νοτιάς καλείται να ορίσει το worst possible scenario. Ποιες είναι οι συνθήκες που κάτω από αυτές η ΑΕΚ θα πρέπει να πουληθεί ή να κλείσει;

Ενα άλλο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι «με το γήπεδο και το προπονητικό κέντρο τι γίνεται;». Ολοι, περιλαμβανομένης και της «Original», δεν πήραν στα σοβαρά τις συναντήσεις την αρχή του χρόνου για το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά μπορεί να απαντηθεί αν υπάρχει σχέδιο για γήπεδο τώρα; Με τους σημερινούς νόμους και τα οικονομικά του Νοτιά γίνεται γήπεδο κάπου και υπάρχει σχέδιο να γίνει; Επίσης, τι θα γίνει με το προπονητικό κέντρο; Θα κατασκευαστεί; Και αν κατασκευαστεί και κάποιος αγοράσει την ΠΑΕ, το κέντρο θα νοικιάζεται με 1,2 εκατ. στον νέο ιδιοκτήτη ή υπάρχει σχέδιο για να εξασφαλίζονται τα 900 χιλιάρικα με φοβερές ιδέες, όπως τις ταμπέλες που θα βλέπουν οι επιβάτες των αεροπλάνων;

Ο Νίκος Νοτιάς καλείται να δείξει τι είναι. Κανένας δεν το ξέρει και από τις δηλώσεις του Μπάγεβιτς και του Μανωλά ακόμα και αυτοί που τον ξέρουν δεν μοιάζει να έχουν εντυπωσιαστεί. Και ύστερα από το τι είναι, πρέπει να δείξει κάποιο όραμα. Γιατί ανάμεσα στην αρχή της προσπάθειας με τους αχώριστους φίλους που θα έκαναν την ΑΕΚ μοντέρνο «μαγαζί» και στη σημερινή κατάσταση, που το μεγαλύτερο όραμα είναι ο Παπάζογλου, ο Λεονάρντο και η ανανέωση του συμβολαίου του Καφέ, υπάρχει χάος.


Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι την ίδια στιγμή που η ΑΕΚ πάει να γίνει ιδιοκτησία του ενός, ο Αρης, στον οποίο ο Λάμπρος Σκόρδας έμοιαζε παντοδύναμος, πάει να ξαναγίνει η ομάδα των πολλών. Πριν, όμως, πετάξουν τον Garlic στην πυρά, ας σκεφτούν το εξής. Στο σύνολο της θητείας του ο Σκόρδας έκανε καλό ή κακό στον Αρη; Και πρέπει να είσαι πολύ αχάριστος για να πεις το δεύτερο.