Ανχελέρι ή Γιούρκας?

Η περίπτωση του Μάρκος Αλμπέρτο Ανχελέρι φαίνεται να είναι αυτή που εξετάζουν πιο σοβαρά οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού προκειμένου να καλύψουν το κενό του Μίκαελ Νίλσον στο δεξί άκρο της άμυνας. Ο 26χρονος Αργεντινός μπακ της Εστουδιάντες ουδεμία σχέση έχει με τον Σουηδό όσον αφορά στον αγωνιστικό προσανατολισμό στο χορτάρι. Από έναν αξιόπιστο, χαμηλών τόνων και αφοσιωμένο - σχεδόν αποκλειστικά - στα ανασταλτικά του καθήκοντα ακραίο οπισθοφύλακα, οι πράσινοι επιλέγουν τώρα έναν ποδοσφαιριστή με περισσότερες επιθετικές δυνατότητες. Το δοκίμασαν ξανά πέρσι το καλοκαίρι με την απόκτηση του Γκάμπριελ, μόνο που στην πορεία αποδείχθηκε πως ο Βραζιλιάνος είχε το μυαλό του μόνο στο οργανωτικό κομμάτι του παιχνιδιού αμελώντας συστηματικά τα αμυντικά του καθήκοντα. Ο Ανχελέρι δείχνει περισσότερο ισορροπημένος. Παρ΄ όλα αυτά περισσότερο οι προωθήσεις του και λιγότερο οι ανασταλτικές του δυνατότητες ήταν αυτές που κέντρισαν το ενδιαφέρον του Ντιέγο Μαραντόνα για να τον καλέσει στην Εθνική, αλλά και των δημοσιογράφων της Νοτίου Αμερικής για να τον εντάξουν στην δεκάδα των κορυφαίων ποδοσφαιριστών της περιοχής για το 2008. Στα «συν» προσθέστε την εμπειρία πρωταθλητισμού, που απέκτησε στην πορεία για την κατάκτηση του Απερτούρα στην Αργεντινή με την Εστουδιάντες το 2006. Και στον Παναθηναϊκό, που μένει μακριά από τρόπαια εδώ και χρόνια, αυτό το στοιχείο θα μπορούσε να αποδειχθεί έως και καθοριστικό όσον αφορά στην τελική επιλογή.

Χαρακτηριστικό που έχει και ο Γιούρκας Σεϊταρίδης. Νταμπλούχος με τον Παναθηναϊκό το 2004 και πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική την ίδια χρονιά, διαθέτει ήδη μία από τις προδιαγραφές. Το επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού είναι και γι’ αυτόν το αγαπημένο του, σαφές δείγμα της εικόνας που έχουν στο μυαλό τους οι πράσινοι ως προς τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των ακραίων αμυντικών που τους ενδιαφέρουν. Η διαφορά του Γιούρκα με τον Ανχελέρι εντοπίζεται στα μετόπισθεν . Το δυναμικό αμυντικό παιχνίδι του Αργεντινού παρέχει αναμφισβήτητα μεγαλύτερη ισορροπία και ασφάλεια, χαρακτηριστικό που αντισταθμίζεται από την γνώση της ελληνικής πραγματικότητας του Σεϊταρίδη, την απουσία διαστήματος προσαρμογής, αλλά και το συναισθηματικό δέσιμο με την ομάδα.

Το βέβαιο πάντως είναι πως η επόμενη χρονιά θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη για το Παναθηναϊκό και σε αγωνιστικό και κατ’ επέκταση σε διοικητικό επίπεδο. Χρονικά περιθώρια δεν φαίνεται να υπάρχουν και οι επιλογές του καλοκαιριού θα πρέπει να είναι όσο πιο προσεχτικές γίνεται προκειμένου να έχουν άμεσα αντίκτυπο στην αγωνιστική βελτίωση της ομάδας. Μ’ αυτό το σκεπτικό η επιλογή του Σεϊταρίδη φαντάζει πιο ασφαλής με την έννοια πως σ’ αυτήν την περίπτωση ξέρεις ακριβώς τι αγοράζεις. Εκτός κι αν το σκάουτινγκ του Χουάν Ραμόν Ρότσα εκτιμηθεί αυτή τη φορά και ο Παναθηναϊκός αποφασίσει να ψωνίσει από την Αργεντινή. Ότι δεν έκανε δηλαδή σε ανάλογη περίπτωση πέρσι, που επέλεξε τελικά την αγορά της Βραζιλίας.