Θα τη γλιτώσει απόψε η Μάντσεστερ Γ.;

Η Αρσεναλ και η Βιγιαρεάλ παίζουν απόψε μεταξύ τους, διεκδικώντας τον άτυπο τίτλο της μεγάλης έκπληξης του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ. Η Βιγιαρεάλ δεν είναι ομάδα που ανήκει στις τέσσερις κορυφαίες της Ευρώπης. αν φτάσει στα ημιτελικά, θα 'χει κάνει υπέρβαση.

Η Αρσεναλ έχει σαφώς πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες και έχει παίξει ήδη έναν τελικό πριν από τέσσερα χρόνια, αλλά η σεζόν της είχε τρομερές μεταπτώσεις. Οποιος περάσει θα 'χει κάνει κάτι σπουδαίο, αλλά στο διήμερο του Τσάμπιονς Λιγκ το βασικό και κύριο ερώτημα είναι αν θα τα καταφέρει να τη γλιτώσει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και να φέρει τα πάνω-κάτω.

Ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον είχε πει πριν από μερικά χρόνια ότι καλός προπονητής δεν είναι αυτός που κατακτά το Τσάμπιονς Λιγκ ή παίζει έναν τελικό στη μεγάλη διοργάνωση, αλλά αυτός που τα κάνει αυτά δύο φορές! Η μπηχτή μπορεί να ήταν για τον Μουρίνιο ή τον Αρσέν Βενγκέρ: δεν είμαι στο μυαλό του σερ Αλεξ για να το ξέρω και θυμάμαι πως όταν οι Αγγλοι δημοσιογράφοι τον πίεσαν για να το εξηγήσει, είχε πει ότι δεν αναφέρεται σε κάποιον ειδικά, αλλά μιλάει για την ανάγκη στη δουλειά των προπονητών να υπάρχει συνέχεια αφενός και αφετέρου οι κρίσεις για την όποια αξία τους να είναι πάντοτε με τον πήχη ψηλά.

Κάνοντας λίγο ερασιτεχνική ψυχολογία, λέω ότι ένας τέτοιος νικητής σαν τον Σκωτσέζο ένα μόνο πράγμα πρέπει να είχε φέτος στο μυαλό του: να ισοφαρίσει το ρεκόρ του Αρίγκο Σάκι, που είναι ο μόνος τα τελευταία είκοσι χρόνια ο οποίος κέρδισε δύο κολλητά Τσάμπιονς Λιγκ.

Κριστιάνο

Ο σερ Αλεξ έχει φέτος εξαρχής ένα μεγάλο πρόβλημα: λέγεται Κριστιάνο Ρονάλντο. Το πρόβλημα του προπονητή της πρωταθλήτριας Ευρώπης δεν είναι οι φετινές εμφανίσεις του Πορτογάλου, αλλά οι περσινές του! Πέρυσι ο Κριστιάνο βρέθηκε σε μια χρονιά σχεδόν ανεπανάληπτη για ποδοσφαιριστή. Σε ηλικία μόλις 23 χρόνων ο Πορτογάλος πέτυχε 31 γκολ σε 31 αγώνες στην Πρέμιερ Λιγκ και σχεδόν 50 μεταξύ φιλικών και υπόλοιπων επίσημων ματς, κάνοντας σε πάρα πολλά παιχνίδια τη διαφορά, χωρίς μάλιστα να είναι σέντερ φορ.

Το κατόρθωμα είναι μοναδικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε αυτή την ηλικία άλλοι μεγάλοι δεν είχαν πείσει ακόμα για την καθοριστικότητά τους (φαν Μπάστεν), δεν είχαν φύγει από τη χώρα τους (Πλατινί), δεν είχαν παίξει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση (Μαραντόνα), δεν είχαν επιδείξει ηγετικά προσόντα (Ροναλντίνιο) και δεν είχαν κερδίσει ούτε έναν τίτλο (Ζιντάν). Ο Κριστιάνο έτρεξε πολύ γρήγορα προς την απόλυτη καταξίωση πέρυσι και μαζί του έτρεξε και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και το πόσο έτρεξε φαίνεται φέτος.

Τραυματισμός

Στην αρχή της σεζόν ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχε έναν τραυματισμό που τον κράτησε για τρεις μήνες περίπου μακριά από την αγωνιστική δράση. Το ότι έκανε ελλιπέστατη προετοιμασία είναι ένας λόγος της μέτριας φετινής του παρουσίας –όμως δεν είναι ο κύριος λόγος. Τα τελευταία χρόνια, από τη στιγμή που κάθε ποδοσφαιριστής τέτοιου επιπέδου υποχρεώνεται να δίνει 50 και 60 παραστάσεις τον χρόνο (παραστάσεις είναι, όχι απλώς ματς), δεν υπάρχει κανείς που να έχει κάνει δύο συνεχείς μεγάλες σεζόν.

Ο Ροναλντίνιο το 2005 συγκρινόταν με τον Μαραντόνα και τον Πελέ, μια χρονιά μετά η απόδοσή του ήταν πρόβλημα. Ο Ριβάλντο το 2002 πήρε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Κορέα. Δύο χρόνια αργότερα κατέληξε στην Ελλάδα. Ο Ραούλ το 2002 πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ενα χρόνο μετά είχε παίξει στη σεζόν 15 ματς λιγότερα. Ο Κακά πήρε επίσης με τη Μίλαν το μεγάλο τρόπαιο στην Αθήνα πριν από δύο χρόνια. Την επόμενη σεζόν μετρούσε θλάσεις. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν μπορεί να ξεφύγει από έναν κανόνα που πλέον ισχύει για όλους: φέτος «έπεσε» και η Μάντσεστερ σκοράρει πολύ πιο δύσκολα.

Χρόνος

Αυτό το ενδεχόμενο το ήξερε ο σερ Αλεξ. Προσπάθησε να το καλύψει με δύο τρόπους: πρώτον, μοίρασε τον χρόνο συμμετοχής των υπόλοιπων κυνηγών του σχεδόν υποδειγματικά και δεύτερον επικέντρωσε την προσοχή του στο πώς η ομάδα του θα παρουσιαστεί με την πλέον σταθερή άμυνα.

Ενώ στη Μάντσεστερ Γιουν. γίνεται διαρκώς rotation στην επίθεση και στη μεσαία γραμμή, οι τρεις από τους τέσσερις πίσω δεν λείπουν παρά μόνο όταν είναι τραυματίες: η ομάδα ξεκινά με Φέρντιναντ, Βίντιτς, Εβρά στ' αριστερά (οι τρεις έχουν παίξει βασικοί σε πάνω από 30 ματς στη σεζόν ήδη!) και στηρίζεται στη φόρμα τους.

Μόνο που είναι σχεδόν αδύνατον να βρεις τρεις παίκτες που θα βγάλουν μια ολόκληρη σεζόν στο φουλ, ακόμα και στην άμυνα: όλη η διαφορά βρίσκεται σε αυτή τη λεπτομέρεια. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την καλοδουλεμένη άμυνά της πήρε 15 ματς στο γκολ μέσα στη σεζόν και, αν θυμάμαι καλά, τα 11 με 1-0!

Μυαλό

Οπως καταλαβαίνετε, μια ομάδα που έχει κερδίσει τόσα ματς φέτος έτσι (δηλαδή με στρατηγική, έλεγχο του ρυθμού, ακύρωση του αντιπάλου, προσεχτική κατοχή μπάλας ώστε το παιχνίδι να μην ανοίξει), είναι λογικό να σκέφτεται απόψε ότι αρκεί η εφαρμογή αυτής της συνταγής για να της δώσει την πρόκριση. Νομίζω όμως ότι αν το κάνει, μπορεί να πάθει ζημιά, κυρίως διότι η κουρασμένη άμυνά της έχει πάψει να είναι σταθερή και ο Χουλκ μπορεί να κάνει ζημιές.

Νομίζω ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει μεγαλύτερη τύχη αν ανοίξει το ματς, αν ποντάρει στους δημιουργικούς παίκτες της, αν ρισκάρει να ψάξει μια νίκη-πρόκριση που δεν είναι το φετινό αγαπημένο της 1-0, το οποίο σίγουρα έχει στο μυαλό της. Γι' αυτό το αποψινό της παιχνίδι έχει ενδιαφέρον: όχι για το αν θα τα καταφέρει, αλλά για το πώς θα προσπαθήσει να τα καταφέρει.

Τρόπος

Το αποτέλεσμα μετρά, αλλά όχι λιγότερο από τον τρόπο που φτάνεις σε αυτό κι ας προσπαθούν να μας πείσουν στην Ελλάδα για το αντίθετο. Απόψε η πρωταθλήτρια Ευρώπης είναι στριμωγμένη στα σκοινιά. Για να δούμε τι θα κάνει.

Σούπερ σταρ

Πήρα χθες μερικά ―λίγα είναι η αλήθεια― καλογραμμένα mail φίλων ακροατών που διαμαρτυρήθηκαν κόσμια, όπως ταιριάζει σε θρησκευόμενους ανθρώπους, για διάφορα κουλά που είπαμε με τον Αντώνη Πανούτσο τη Μεγάλη Τρίτη στο ραδιόφωνο. Θέλω να πω ότι κατανοώ το γεγονός πως οι άνθρωποι θύμωσαν ή πικράθηκαν. Δεν κατανοώ την παραίνεση που γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, με βάση την οποία δεν πρέπει να σκανδαλίζουμε τέτοιες μέρες τους θρησκευόμενους ανθρώπους: ειλικρινά δεν μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχουν μέρες που αυτό επιτρέπεται και μέρες που αυτό απαγορεύεται.

Και δεν καταλαβαίνω πώς τα όσα υπερβολικά, άσχετα, ανόητα λέμε μπορεί στο ελάχιστο να επηρεάσουν το τι νιώθει αυτές τις μέρες κάθε θρησκευόμενος. Η πίστη μερικές φορές είναι ταυτόσημη με την αγάπη: όταν υπάρχει, τίποτα δεν την κλονίζει και τίποτα δεν τη δοκιμάζει. Και σίγουρα δεν αποτελεί φόβο για την πίστη κανενός λίγο καλαμπαλίκι που λόγω των ημερών γίνεται στο ραδιόφωνο.

Ως θρησκευόμενος άνθρωπος, αν με κάτι προβληματίζομαι κάθε φορά που φτάνουν οι μέρες του Πάσχα, είναι με αυτό το εμπόριο θρησκευτικότητας που γίνεται από την τηλεόραση. Οι ταινίες της Τσινετσιτά, αφελείς και αθώες αμερικανιές, δεν με χαλάνε ιδιαίτερα. Η σχεδόν κομικάδικη ατμόσφαιρά τους μου τις καθιστά συμπαθείς: γελάω πολύ με τον Δημήτριο, τον Βαραββά, τους Ρωμαίους που γίνονται σε ένα βράδυ Χριστιανοί, τους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες που είναι όλοι κοντούληδες, υστερικοί και κακιασμένοι και τις αυτοκράτειρες που φοράνε μίνι όταν είναι ειδωλολάτρισσες και βραδινές τουαλέτες όταν δουν το Φως του Κυρίου.

Από την άλλη, δεν κρύβω ότι βαριέμαι τα έπη: η μπαροκιά τους με σκοτώνει και η περί Χριστού αντίληψή τους μου είναι σχεδόν κουραστική. Τα πιο πολλά έπη, από τον Ιησού της Ναζαρέτ του Τζεφιρέλι μέχρι τον Ιησού του Μελ Γκίμπσον, παρουσιάζουν ένα Χριστό βγαλμένο από τα 70s, λίγο χίπι, λίγο Αμερικανό ροκ σταρ. Τι με προβληματίζει; Η ευκολία με την οποία όλα αυτά τα βλέπει ο κόσμος!

Η θρησκευτικότητα πρέπει να είναι κάτι εσωτερικό, κάτι βαθύ. Αυτές τις μέρες κάθε χρόνο οι τηλεοράσεις πλασάρουν ένα Χριστό σούπερ σταρ, αληθινό υπερθέαμα: απορώ, οι αληθινοί Χριστιανοί τι του βρίσκουν…

Μας βλέπουν

Εντάξει, είπαμε, ο Γιώτης ο Σταματόπουλος, ο προπονητής του Πανιωνίου, να έχει ένα θέμα με τον Εκρά και να μην του δίνει ευκαιρίες, αλλά όχι και να τον στέλνει να παίξει με την ομάδα των Νέων, μία μέρα αφότου γύρισε στις προπονήσεις έπειτα από θλάση! Δέκα μέρες έξω ήταν το «Φαινόμενο» και επειδή το παλικαράκι είναι ευσυνείδητος επαγγελματίας και έσφιξε τα δόντια και γύρισε, τον έστειλε ο προπονητής του να παίξει κανονικά ενενηντάλεπτο με την ομάδα των Νέων.

Και πάλι καλά που ο Αλντο Μαλντέρα, ο υπεύθυνος των Ακαδημιών, το κατάλαβε το «έγκλημα» που πήγε να γίνει και τον προφύλαξε. Είπαμε να μην τον βάζουμε για να μη σκοράρει και μας εκθέσει, αλλά όχι και να τον ξεκάνουμε κιόλας!