Κι αν πήγαινε ο Βαλβέρδε στον ΠΑΟ;

Γιατί ο Ερνέστο Βαλβέρδε θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι δεν έχει ακόμα συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό, παρά τα αντιθέτως δημοσιευμένα στα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων της Ελλάδας; Η απάντηση είναι απλή: επειδή όντως ο Βαλβέρδε δεν έχει συμφωνήσει με τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα γίνει, αλλά δεν έχει γίνει ακόμα. Κι ο άνθρωπος προφανώς αυτό θέλησε να το μάθουν όλοι και στην Ελλάδα και στην Ισπανία, ώστε να μην κυκλοφορούν πράγματα που δεν ισχύουν. Οχι μόνο επειδή έτσι πρέπει, αλλά και επειδή στις δύο αυτές χώρες ο Ισπανός μπορεί να βρει δουλειά. Και μη μου πείτε ότι στην Ελλάδα μπορεί να δουλέψει μόνο στον Ολυμπιακό, διότι και στον ΠΑΟ π.χ. μια χαρά θα δούλευε!

Θα μπορούσε ο Βαλβέρδε να πάει στον Παναθηναϊκό; Νομίζω ναι! Στον ένα χρόνο που βρίσκεται στην Ελλάδα ο Ισπανός έχει δείξει πρώτα απ' όλα μια αξιοσημείωτη επαγγελματική συμπεριφορά. Είναι επαγγελματίας και τίποτε άλλο. Μέχρι στιγμής δεν έχει προκαλέσει ποτέ και κανέναν, είναι άψογος με τους αντιπάλους, δεν κάνει δημόσιες σχέσεις με την εξέδρα, δεν προσπαθεί να λειτουργήσει σαν οπαδός ή να δείξει ότι ο Ολυμπιακός είναι ο μεγάλος προορισμός της καριέρας του.

Αυτά δεν είναι δεδομένα πράγματα όταν μιλάμε για προπονητές. Ο «Δον Λορένσο» Σέρα Φερέρ π.χ. πλακωνόταν με τους αντιπάλους. Ο Χιούγκο Μπρος εμφανίστηκε στο πρώτο του ματς με ένα κασκόλ του Πανσερραϊκού περασμένο στον λαιμό, λες και μόλις είχε κατεβεί από την εξέδρα. Ο Τεν Κάτε μιλάει για τη διαιτησία σε τόνους που θα ζήλευε κι ο Νίκος Πατέρας. Ο Βαλβέρδε επέλεξε μια συνειδητή αποστασιοποίηση από τους δικούς μας φανατισμούς, γεγονός που του επιτρέπει να έχει μια άψογη εικόνα για το τι είναι το ελληνικό πρωτάθλημα, ποιοι συμμετέχουν και πώς κάποιος το κερδίζει.

Πρόταση

Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι αν αύριο το πρωί του έκανε μια τεράστια πρόταση ο ΠΑΟ, θα σηκωνόταν και θα έφευγε από τον Ολυμπιακό για να πάει στην Παιανία: κάτι τέτοιο ειλικρινά δεν το γνωρίζω. Αν κάτι γνωρίζω και μπορώ να σας το πω μετά βεβαιότητας είναι ότι στον ΠΑΟ και παίκτες και παράγοντες έχουν ζηλέψει αρκετά την προσαρμοστικότητα του Ισπανού στην πραγματικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά και τον τρόπο που αντιμετώπισε τα δικά μας.

Αν μάλιστα ρωτήσεις κάποιους ποια ήταν φέτος η διαφορά του Ολυμπιακού από τον ΠΑΟ, μπορείς να τους ακούσεις να απαντούν αβίαστα: «Ο προπονητής»! Οχι τόσο γιατί έχουν πρόβλημα με τον Τεν Κάτε όσο γιατί αυτό που είδαν από τον Βαλβέρδε είναι ακριβώς αυτό που περιμένουν ότι κάποια στιγμή θα κάνει ο προπονητής του ΠΑΟ, όπως κι αν λέγεται.

Υποδείξεις

Τι έκανε ο Βαλβέρδε και ο ΠΑΟ είχε ανάγκη; Πρώτα απ' όλα έκανε πέρυσι ξεκάθαρες μεταγραφικές υποδείξεις –ασχέτως αν αυτές ικανοποιήθηκαν ή όχι από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, δεν χωρά αμφιβολία ότι έγιναν. Ο Βαλβέρδε και συγκεκριμένους παίκτες πρότεινε και σε συγκεκριμένες θέσεις ζήτησε να ενισχυθεί η ομάδα. Το σπουδαιότερο, δεν έδειξε κάποιου τύπου ξεροκεφαλιά αλλά σκέφτηκε πώς θα αξιοποιήσει καλύτερα το υλικό που βρήκε.

Είναι π.χ. κοινό μυστικό ότι δεν ήθελε τον Ντουντού, όμως έστησε μια ομάδα πάνω του. Δεν ήθελε επίσης τον Νταρμπισάιρ, όμως έψαξε τρόπους να τον αξιοποιήσει. Θα προτιμούσε επίσης να 'ρθει κάποιος κόφτης που να του δώσει τη δυνατότητα να φτιάξει μια ομάδα που να κάνει περισσότερη κατοχή μπάλας: από τη στιγμή που αυτός δεν ήρθε, προτίμησε να ποντάρει στο πρέσινγκ, στο κάθετο ποδόσφαιρο, στην αξιοποίηση των ακραίων. Δεν έβαλε το δικό του «θέλω» πάνω από την ομάδα, αλλά προσπάθησε να αξιοποιήσει τους παίκτες που βρήκε.

Δεδομένη

Επίσης στον ΠΑΟ διακρίνουν και κάτι άλλο: ο Βαλβέρδε εμφάνισε στο πρωτάθλημα μια ομάδα που η διάκριση μεταξύ βασικών και αναπληρωματικών ήταν δεδομένη, μια ομάδα στην οποία λειτούργησε ένα είδος εσωτερικής ιεραρχίας, πράγμα που στον ΠΑΟ ήταν φέτος περίπου άγνωστη λέξη. Η ενδεκάδα του Βαλβέρδε προέκυψε έπειτα από δύο μήνες δουλειάς, λίγους πειραματισμούς, ελάχιστες αμφιβολίες. Ο Ολυμπιακός είχε μια συγκεκριμένη διάταξη και «έδεσε» την ώρα που ο ΠΑΟ ψαχνόταν. Το ότι ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που στην έδρα της παίζει πολύ πιο θεαματικά από ό,τι εκτός έδρας, επίσης δεν χαλάει κανένα!

Στον ΠΑΟ ξεκίνησαν φέτος τη σεζόν κάνοντας το ένα σολντ άουτ πίσω από το άλλο και την κλείνουν σε ένα γήπεδο άδειο και παγωμένο. Ο ένας λόγος είναι ότι η ομάδα έμεινε μακριά από το πρωτάθλημα, ο άλλος ότι τα καλά της ματς (και όχι τα ξεσπάσματά της) ήταν λίγα. Αναμφίβολα δεν περνά απαρατήρητος και ο πραγματισμός του Βαλβέρδε μακριά από το Καραϊσκάκη.

Ο Ισπανός έδειξε φέτος να καταλαβαίνει ποια ματς πρέπει υποχρεωτικά να κερδίσει: «σκούπισε» τα πιο πολλά με τους μικρομεσαίους, την ώρα που ο Τεν Κάτε ψαχνόταν και ο ΠΑΟ πετούσε βαθμούς με τον Εργοτέλη, τον Πανσεραϊκό, τον Ηρακλή, τον Αστέρα Τρίπολης. Τέλος δεν περνάει απαρατήρητο ότι ο Ισπανός δεν έχει παιδιά και αποπαίδια: ο καβγάς του με τον Λέτο είχε να κάνει με το ότι απαιτεί από όλους σοβαρότητα. Τα προβλήματα του Τεν Κάτε με τα αποδυτήρια ήταν σαφώς πιο σύνθετα.

Ρήξη

Οι «αυτοκρατορίες» στην Ελλάδα χτίστηκαν εκεί όπου βρισκόταν κάποιος αποφασισμένος να 'ρθει σε ρήξη με τον αντίπαλό του και να τον αποδυναμώσει παίζοντας το καλοκαίρι επιθετικά. Ο Ολυμπιακός του Γουλανδρή άρπαξε από τον ΠΑΟ τον μακαρίτη τον Λάκη Πετρόπουλο. Ο ΠΑΟ του Γιώργου Βαρδινογιάννη δε χτίστηκε όταν ο «καπετάνιος» πήρε τον Ζάετς και τον Δημήτρη τον Σαραβάκο, αλλά όταν άρχισε να μαζεύει τους παίκτες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ των οποίων τα συμβόλαια έληγαν. Ο Σωκράτης Κόκκαλης για να ξεκινήσει την «αυτοκρατορία» του Ολυμπιακού πήρε από την ΑΕΚ τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Επαρση

Για να μην παρεξηγηθώ, όσο ο Ανδρέας Βγενόπουλος λέει «Τεν Κάτε», ο Ολλανδός δεν κουνιέται. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι ως μέγεθος ο Ολλανδός είναι πάρα πολύς για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο χωρίς έπαρση Βαλβέρδε θα τα πήγαινε πολύ καλύτερα…

Prozone 29

Πρόσεξαν όλοι οι διαιτητές αυτή τη φορά, κανένας δεν έφαγε το κεφάλι του και θα κάνουν υπέροχο Πάσχα. Να τι μεταδίδουν οι κατά τόπους ανταποκριτές μου για την καλύτερη φετινή αγωνιστική διαιτητικά:

- Ντάτης (Πανθρακικός – Λεβαδειακός 1-3). Δεν χρειάστηκε να πάρει την παραμικρή δύσκολη απόφαση, διότι ο Κομπότης πέρασε από την Κομοτηνή σαν σίφουνας. Σαν μέγας Ναπολεόνι ένα πράγμα…

- Σπάθας (Ολυμπιακός – Λάρισα 0-1). Είπαμε: «Η ΑΕΛ μαζί του δεν έχει χάσει ποτέ»! Κι όταν λέμε ποτέ δεν εννοούμε φέτος, εννοούμε ποτέ. Βέβαια οι παραδόσεις είναι για να σπάνε και θα σπάσει η παράδοση, αλλά στα πλέι οφ, όταν θα ξαναβρεί την ΑΕΛ…

- Κάκκος (ΑΕΚ – Αρης 0-1). Μουρμουράνε στον Αρη κάθε φορά που τον βρίσκουν μπροστά τους, αλλά σχεδόν πάντα με αυτόν παρόντα κερδίζουν. Και ειδικά εκτός έδρας ο Τάσαρος είναι πάντα σχεδόν ευλογία για όποιον τον έχει. Κι ας απέβαλε τον Κόκε: δίκιο είχε.

- Γιαννόπουλος (Πανιώνιος – Θρασύβουλος 4-1). Βούλες δεν είχαμε και ούτε και πολλές κάρτες. Αλλά το οver που περίμενα ήρθε…

- Χαραλαμπίδης (ΟΦΗ – Εργοτέλης 0-0). Κι εδώ περίμενα οver, αλλά έχασε τρία γκολ ο Κουτσιανικούλης και δύο ο Μπούντιμιρ! Τι να κάνει ο Χαραλαμπίδης; Να τα βάλει αυτός;

- Κωνσταντινέας (Ηρακλής – Αστέρας Τρίπολης 2-1). Για να δείξει ότι κακώς δεν τον έβαζαν σε ματς της Τρίπολης (φοβόντουσαν επειδή είναι γειτονάκι από την Kαλαμάτα) έδωσε στον Ηρακλή ένα πέναλτι νωρίς νωρίς! Το 'χασε ο Παπαστεριανός, αλλά παρά ταύτα το over για το οποίο έγραφα ήρθε…

- Παπασταμάτης (Πανσερραϊκός – Παναθηναϊκός 0-0). Καλά τα πήγε. Τον βοήθησαν και οι παίκτες που όταν έπεφταν το 'καναν τόσο χάλια που ήταν αδύνατο να μπερδευτεί και να δώσει κάνα πέναλτι...

- Κύρκος (Ξάνθη – ΠΑΟΚ 1-2). Σας τα 'λεγα! «Τον κράταγαν αυτόν μακριά από την Ξάνθη λόγω της φιλίας του «Κάζνα» με τον Θανάση τον κολλητό του. Κακώς λέω εγώ, διότι ο «Δόκτωρ Σποκ» (ίδιος είναι!) είναι καριερίστας…». Δεν φοβήθηκε καθόλου να το δώσει το πέναλτι στον ΠΑΟΚ στο 90' και. Ας πάει τώρα ο «Κάσνα» να διαμαρτυρηθεί στον Μπριάκο…

Δεν είναι γλείφτης

Πολλοί ήταν αυτοί που εντυπωσιάστηκαν από το ότι ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε χωρίς ίχνος αγωνιστικής κακίας την ΑΕΛ του Κώστα Πηλαδάκη, που μόνο τα κέφια του Σωκράτη Κόκκαλη δεν κάνει στη λίγκα. Οποιοι εντυπωσιάστηκαν δεν ξέρουν καλό Ολυμπιακό.

Μεταξύ του Πηλαδάκη και του Ολυμπιακού μόνο κακές σχέσεις δεν υπάρχουν: από τον Μόραλη μέχρι τον Δουρέκα και από τον Πέτρο Κόκκαλη μέχρι τον «Τζόλε», ο Πηλαδάκης έχει στον Ολυμπιακό μόνο φίλους! Ο δε Σωκράτης, όπως έλεγε κάποιος που τον ξέρει άριστα, «έχει πολύ καλή άποψη για τον Κώστα, διότι είναι μαγκάκι και τσαμπουκάς και δεν είναι γλείφτης όπως κάτι άλλοι».

Δίδαγμα της ιστορίας: με τον Κόκκαλη το να 'χει κάποιος προσωπικότητα μετρά στα υπέρ του…