Ποδοσφαιριστές με... ΦΠΑ

ο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ενδέχεται να ακολουθήσει τα πρότυπα του μπέιζμπολ, εφαρμόζοντας την επιβολή φόρου στους συλλόγους που διαθέτουν στο ρόστερ τους ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές. Πριν από λίγες εβδομάδες αντιπροσωπία της ΟΥΕΦΑ πραγματοποίησε διερευνητικές συναντήσεις στην Αμερική με στελέχη της Major League Baseball, σχετικά με την εφαρμογή κανονισμών που αφορούν τα οικονομικά των ομάδων.

Στο μπέιζμπολ δεν εφαρμόζεται απόλυτα το salary cap, όμως υπάρχει ένα «φράγμα» στους μισθούς. Οποιος σύλλογος το ξεπεράσει θα πρέπει να καταβάλει φόρο πολυτελείας, ο οποίος συγκεντρώνεται σε ένα κοινό ταμείο και αναδιανέμεται στους οικονομικά ασθενέστερους συλλόγους. Ετσι, για παράδειγμα, αν το ανώτατο όριο που ισχύει σ' ένα πρωτάθλημα είναι 100 εκατομμύρια ευρώ και μια ομάδα το ξεπεράσει κατά 20 εκατομμύρια, τότε θα πρέπει να καταβάλει ως φόρο πολυτελείας το μισό της διαφοράς, δηλαδή δέκα εκατομμύρια.

Η ευρωπαϊκή ομοσπονδία αναζητεί το τελευταίο διάστημα διάφορους τρόπους προκειμένου είτε να αποτρέψει τον κίνδυνο χρεοκοπίας ορισμένων συλλόγων είτε να επιφέρει οικονομική ισορροπία μεταξύ των ομάδων που μετέχουν όχι μόνο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά και στις εγχώριες. Ο πρόεδρος Μισέλ Πλατινί έχει εκφράσει την άποψη πως η ολιγαρχία φέρνει ανισορροπία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, επισημαίνοντας παράλληλα τα μεγάλα χρέη που έχουν να αντιμετωπίσουν οι σύλλογοι στην προσπάθειά τους να γίνουν ανταγωνιστικοί.

Η Βαλένθια, σχεδόν δέκα χρόνια μετά τις δύο σερί συμμετοχές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι μία από τις ομάδες που βάζει σε… εκπτώσεις τους ποδοσφαιριστές για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στην κρίση και δυστυχώς δεν είναι η μόνη. Το salary cap, η επιβολή δηλαδή ενός ανώτατου ορίου στους μισθούς των παικτών, που θα εξαρτάται από τα έσοδα του συλλόγου, συζητήθηκε αρκετές φορές χωρίς αποτέλεσμα και προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, κυρίως από την πλευρά της Πρέμιερ Λιγκ.

Η επιβολή της φορολογίας φαίνεται πως είναι ένα μέτρο που μπορεί να εφαρμοστεί στην Ευρώπη και πιθανότατα δεν θα είναι το μόνο που η ΟΥΕΦΑ θέλει να μεταφέρει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η μείωση του ρόστερ των ομάδων έχει ήδη συμβεί στο μπέιζμπολ, το μπάσκετ και το αμερικανικό ποδόσφαιρο και η ευρωπαϊκή ομοσπονδία καλοβλέπει μια τέτοια προοπτική.

Ο εκπρόσωπος Τύπου της ομοσπονδίας, ο Γουίλιαμ Γκαγιάρντ, μιλώντας στους «Financial Times», εξήγησε πως υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την εφαρμογή των δύο συγκεκριμένων κανονισμών, αντίθετα με ό,τι άλλο είχε συζητηθεί στο παρελθόν. «Δεν υπάρχει απλή λύση. Ολες έχουν μειονεκτήματα, μερικές περισσότερα από κάποιες άλλες. Το salary cap μπορεί να λειτουργήσει δύσκολα σε ένα σύστημα στο οποίο οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις συνδέονται με τις εθνικές», τόνισε ο Γκαγιάρντ.

Οι σύλλογοι -σαν κακομαθημένα παιδιά- προτάσσουν μόνιμα την απειλή «απόσχισης» από την ΟΥΕΦΑ, όταν δεν τους γίνονται τα χατίρια? η επιβολή φορολογίας δεν θα γίνει αποδεκτή εύκολα. Ο εκτελεστικός διευθυντής της Λίβερπουλ, ο Ρικ Πάρι (ο οποίος θα αποτελέσει παρελθόν για τους «κόκκινους» στο τέλος της σεζόν), τόνισε πως οι ομάδες δεν θα επιτρέψουν στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία να κάνει υποδείξεις στον τρόπο που χειρίζονται τα οικονομικά τους.

«Η πλειονότητα των συλλόγων γνωρίζει πως έχει ευθύνη απέναντι στους μετόχους, ώστε να εξασφαλίζει την οικονομική ευρωστία. Η εφαρμογή ενός τέτοιου νόμου δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε», υπογράμμισε ο Πάρι, ο οποίος προφανώς ξεχνά πως η Λίβερπουλ έχει υποθηκευμένους στην τράπεζα τους πολυτιμότερους παίκτες της (Τζέραρντ και Τόρες) για δάνεια που πήρε.

Η απαγόρευση μεταγραφής των ανηλίκων είναι προς το παρόν η μόνη πρόταση που βρίσκει σύμφωνες όλες τις πλευρές (ΟΥΕΦΑ, ΦΙΦΑ, συλλόγους) και ένα μέτρο που ήδη ισχύει στην Αμερική μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση και στην Ευρώπη. Στο μπέιζμπολ οι νεαροί αθλητές δεσμεύονται στο ξεκίνημα με τους συλλόγους για μία εξαετία.

Η ομάδα ορίζει τον μισθό για τα πρώτα τρία χρόνια (πάντα με βάση τα σταντάρ της Major League Baseball) και κατόπιν μια επιτροπή αποφασίζει για το ποσό που θα καταβληθεί την επόμενη τριετία. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως ο παίκτης θα παραμείνει στην ομάδα για το διάστημα αυτό, χωρίς να δημιουργείται η πίεση για πώλησή του που θα επιφέρει περισσότερα χρήματα. Με τον τρόπο αυτόν οι μικρότεροι σύλλογοι προστατεύονται από την κτητική μανία των «μεγάλων», οι οποίοι θέλουν στο δικό τους ρόστερ οποιοδήποτε διαθέσιμο ταλέντο.