Eτσι θα φτάσετε τον Ολυμπιακό…

Mεγάλη υπόθεση το μαλλί στον άνδρα, φίλε αναγνώστη. Είδα την Κυριακή στην τηλεόραση τον φρεσκοκουρεμένο Βαβρζίνιακ στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Αστέρα και τρόμαξα να τον γνωρίσω. Αλλος άνθρωπος έγινε ο ακριβός μου. Είχε βέβαια πάντα μια άγρια γοητεία στο βλέμμα, τώρα όμως που έστρωσε και το μαλλί, έβαλε κάτω ακόμα και τον γιο του έρωτα, τον Γιάσμινκο Βέλιτς. Να 'χουμε και μεις στην Παιανία ένα γόη, dear, γιατί εσχάτως ο Τοροσίδης παίζει μπάλα μόνος του στις καρδιές του γυναικείου πληθυσμού. Δεν είναι και εύκολο να αντισταθεί το γυναικείο φύλο στον Τοροσίδη εδώ που τα λέμε. Τα βουκολικά του μάτια μοιάζουν σαν τον φώσφορο…

Φούντωσα τόσο πολύ με το νέο λουκ του Πολωνού (η θεία Λουκρητία τον αποκαλεί πλέον «Γιάννη Φέρτη της Βαρσοβίας»), που έσπευσα να σβήσω τη φωτιά μου με σαμπούκα και νερό στον Ρέμο. Για καλή τύχη μου την Κυριακή το βράδυ στο «Αθηνών Αρένα» βρέθηκαν εκτός από εμένα και τον Πιτ Παπαδάκο και οι παίκτες του Ολυμπιακού, για να γιορτάσουν την κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος. Ετσι, συνδύασα το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Σου έχω ρεπορτάζ που σπαρταράει, κεχαριτωμένε…

Απ' την πρώτη στιγμή το βλέμμα μου τράβηξε σαν μαγνήτης ο Τζόρτζεβιτς με το στυλάτο ντύσιμό του. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού θύμιζε μοντέλο της Σάλι Σπέκτρα μέσα στο μαύρο λαμέ σακάκι του, το οποίο συνδύασε ιδανικά με ένα κόκκινο -της φωτιάς- πουκάμισο και ένα τζιν παντελόνι. Φαίνεται, πιστέ μου αναγνώστη, ότι ο «Τζόλε», επειδή η απόφαση για το κέντρο στο οποίο θα διασκέδαζαν οι πρωταθλητές πάρθηκε την τελευταία στιγμή, παράκουσε και πίστεψε ότι το γλέντι θα γίνει στο μαγαζί που εμφανίζεται ο Γιάννης Φλωρινιώτης, όπως βλέπεις και στο σκίτσο. Γι' αυτό ο γλυκός μου ντύθηκε έτσι. Είπε να είναι ασορτί με τον καλλιτέχνη...

Εξαιρετικά καλόγουστες βρήκα και τις στυλιστικές επιλογές του νεαρού Μήτρογλου. Ειδικά το κίτρινο μπλουζάκι που αχνόφεγγε μέσα από το μαύρο πουκάμισό του ήταν ό,τι καλύτερο. Το «καναρίνι σε κλουβί» λουκ είναι πολύ της μόδας φέτος, αγαπητέ αναγνώστη. Δοκίμασέ το και θα με θυμηθείς…

Ο μόνος που με απογοήτευσε ήταν ο Λέτο. Ο Λατίνος Αδωνις έχει ένα μικρό πρόβλημα, το οποίο είναι ταυτόχρονα και ένα από τα μεγάλα μυστήρια αυτού του κόσμου. Ενώ από κοντά είναι μια χαρά ομορφόπαιδο, στις φωτογραφίες βγαίνει ελαφρώς αλλήθωρος. Το μισό φιλμ μου χάλασα για εκείνον, σε τριάντα διαφορετικές πόζες τον τράβηξα, σε καμία όμως τα δυο του μάτια δεν εστίαζαν στο ίδιο σημείο. Το 'να στη Χίο κοίταζε, τ' άλλο στη Μυτιλήνη…

Καθ' όλη τη διάρκεια του γλεντιού άκουγα τα συνθήματα των θαμώνων για τα δώδεκα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού σε δεκατρία χρόνια και το έδεσα και γω σχοινί-κορδόνι ότι έτσι είναι. Φιλική συμβουλή, λατρεμένε: ποτέ μην εμπιστεύεσαι γυναίκα ή οπαδό διατελούντες εν ευθυμία. Χθες είδα το πρωτοσέλιδο του «Πρωταθλητή» και η αμφιβολία φώλιασε στην ψυχή μου. Κάποιος έχασε το μέτρημα. Στην πρώτη σελίδα της καλής εφημερίδας παρουσιάζονταν σε μια σειρά οι δέκα κούπες που κατέκτησε η ομάδα τα προηγούμενα χρόνια και ακριβώς από πάνω η φετινή. Σύνολο 11. Πού πήγε η δωδέκατη, λατρεμένε;

Μια πρώτη σκέψη είναι ότι τα καμάρια μου ξέχασαν ένα τρόπαιο. Αδυνατώ να το πιστέψω. Υπάρχει βέβαια και ένα άλλο σενάριο, το οποίο μου μοιάζει πιο πιθανό. Ισως σε κάποιο παιχνίδι -απ' τα πολλά τα οποία παρακολούθησε ο Βασίλης μου μαζί με τον Σωκράτη– να δίψασε και να ζήτησε λίγη σαμπάνια για να βρέξει το λαρύγγι του. Ζωή να 'χει ο χρυσός μου, το αίσθημα της πείνας και της δίψας δεν του έλειψε ποτέ. Πάνω στη φούρια του αγώνα, όμως, άντε να βρεθεί σερβιτόρος να τον ποτίσει τον αγαπημένο μου.

Δεν αποκλείω, λοιπόν, το αγόρι μου να πήρε την πρώτη κούπα που βρήκε στη σουίτα, να τη γέμισε σαμπάνια και να την κατέβασε άσπρο πάτο. Στη συνέχεια, όπως είναι λογικό, μάλλον ζαλίστηκε και την πήρε κατά λάθος μαζί του φεύγοντας. Γι' αυτό μας λείπει ένα τρόπαιο στο μέτρημα. Σιγά τα ωά, λέω εγώ. Το καλοκαίρι, πρώτα ο Θεός, μόλις αναλάβει τα νέα καθήκοντά του, μας την επιστρέφει. Δεν χανόμαστε με τον Βασίλη μου…

Συνεχίζω με ολίγη από Βασίλη Παπανικολάου, ο οποίος έγραψε στην «Εξέδρα» ένα άρθρο που μπορεί να αποτελέσει φωτεινό φάρο για όσους επιθυμούν να σπάσουν την παντοκρατορία του Ολυμπιακού στην Ελλάδα. Γράφει ο Παπανικολάου: «Η ανακάλυψη του "ρίχνω μια μπάλα στο λιβάδι, για να αποκτήσει αξία το χορτάρι" είναι τόσο μεγάλη που τρομάζει».

Η ανακάλυψη επίσης του «ρίχνω έναν κορμοράνο στον Βοτανικό, να δεις μετά για πότε κολλάει το θέμα του γηπέδου του Παναθηναϊκού» τρομάζει ακόμα περισσότερο. Ασχετο, αλλά είπα να σιγοντάρω τον Βασίλη τώρα που βρίσκεται σε δημιουργικό οργασμό. Ξεφύγαμε, όμως, απ' το θέμα, το οποίο είναι άλλο:

«Οπως, λοιπόν, και στους πραγματικούς πολέμους, έτσι και στο ποδόσφαιρο η επικράτηση περνάει μέσα από την ανάλυση του αντιπάλου και ειδικά του κυρίαρχου. Αν, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και όποιος άλλος έχει αντίπαλο τον Ολυμπιακό δεν κάνουν τον κόπο να καθίσουν και να αναλύσουν προσεκτικά τον μόνιμο πρωταθλητή Ελλάδας, τότε θα συνεχίσουμε να είμαστε θεατές στο ίδιο έργο. Και μια καλή αρχή είναι να στρωθούν να δουν πότε ο Ολυμπιακός ήταν αγωνιστικά αχτύπητος και πότε φανερά αδύναμος».

Βρε Βασίλη μου, αν είναι να μπουν σε τέτοιον κόπο οι άνθρωποι, μήπως να τους πούμε καλύτερα να αναλύσουν τον Σωκράτη και να αφήσουν την ομάδα; Αμαρτία απ' τον Θεό είναι να ταλαιπωρηθούν τσάμπα και βερεσέ και στο τέλος να κάνουν μια τρύπα στο νερό. Αφού είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος κερδίζει τα πρωταθλήματα. Οι υπόλοιποι απλώς τον κουβαλάνε πάνω στην ασπίδα την ώρα της γιορτής…