Δεν πάτε για καμιά μπιρίτσα;

Αν στην Πόρτσμουθ θέλουν να «τιμωρήσουν» τον τέως προπονητή Τόνι Aνταμς και όλες τις επιλογές του τώρα που έφυγε από την ομάδα, γούστο τους και καπέλο τους. Δυστυχώς, ο Φάνης Γκέκας και ο δανεισμός του ήταν προσωπική επιλογή του Τόνι. Επίσης, είναι δικαίωμά τους να λιβανίζουν απ' το πρωί ως το βράδυ τον νυν προπονητή, Πολ Χαρτ, που πάει την ομάδα ντουγρού για υποβιβασμό. Αν δεν τους νοιάζει αυτούς που θα πέσουν, θα σκοτιστούμε εμείς; Καταλαβαίνω, επίσης, τον εκνευρισμό τους όταν ένιωσαν πως ο Τάκης Φύσσας προσπάθησε να εισέλθει στα οικογενειακά της ομάδας τους -αν και είμαι σίγουρος ότι ο Φύσσας το έκανε με τον πιο διακριτικό τρόπο και χωρίς να θέλει ούτε να τους εκνευρίσει ούτε να τους προκαλέσει. Αυτό που παραμένει περίπου ανεξήγητο και σκοτεινό είναι ο γαϊδουρινός τρόπος του εκτελεστικού διευθυντή της Πόρτσμουθ, Πίτερ Στόρι. Και η εμπάθεια που εκφράζει απέναντι σε ό,τι θυμίζει Ελλάδα.

Του φταίει ο «αναθεματισμένος Φύσσας». Η «αναθεματισμένη ελληνική ομάδα». Φαντάζομαι κι ο αναθεματισμένος Γκέκας με τον τρισκατάρατο Μπασινά, που έχουν και την απαίτηση να παίζουν, σα δεν ντρέπονται. Της στραβής Πόρτσμουθ της φταίνε οι τρίχες. Πριν από μερικά χρόνια ο πάντα διασκεδαστικός Χάρι Ρέντναπ, τότε προπονητής της Πόρτσμουθ, αποκάλεσε τον πρωταθλητή Ευρώπης Κώστα Χαλκιά «πρωταθλητή του κεμπάπ», επειδή στο ντεμπούτο του είχε φάει τέσσερα γκολ στο Κύπελλο. Και μιλάμε για την ομάδα που είχε τερματοφύλακα τον πιερότο των γκολπόστ Ντέιβιντ Τζέιμς. Απίστευτο κι όμως βρετανικό!

Για κάποιον λόγο οι «φίλοι μας» οι Αγγλοι βγάζουν τρομερή κακία απέναντι σε καθετί ελληνικό. Στην Πόρτσμουθ τούς ξινίζει ο ένας, τους βρομάει ο άλλος, λες κι έχουν τον Ετό και τον Καμπιάσο. Εντάξει, άμα δεν τους γουστάρετε, μην τους αποκτάτε. Κι αν τους πήρε ο προηγούμενος (προπονητής, τεχνικός διευθυντής ή όποιος άλλος), μην τους απαξιώνετε. Λυπούμαστε πραγματικά που πήραμε το Euro 2004 και υποσχόμαστε να μην το ξανακάνουμε (σύντομα). Ξέρουμε ότι στο μυαλό σας είμαστε αυτοί οι ωραίοι, φιλόξενοι τύποι με το Φαληράκι, τα Μάλια, τον Λαγανά, την Ιο, τον ήλιο, τη θάλασσα, τις φθηνές μπίρες. Που ερχόμαστε Αγγλία και σηκώνουμε στις εκπτώσεις τη μισή Oxford Street. Που μιλάμε σχεδόν όλοι τη γλώσσα σας κι αισθάνεστε πολύ περήφανοι, περίπου αποικιοκράτες, όπως κάποτε.

Δεν φταίμε, όμως, που έχετε να δείτε «κούπα» από τότε που ανακαλύφθηκε η τηλεόραση. Ούτε ο Γκέκας φταίει που ανακαλύψατε ξανά τον Χέσκεϊ στα 31 του και του βάλατε την ταμπέλα του «μεγάλου Αγγλου μπόμπερ». Δεν τραυματίσαμε εμείς τον Οουεν, ούτε ευθυνόμαστε για το striking rate του Μπεντ, που είναι πιο φτωχό κι απ' την καλύβα του μπάρμπα Θωμά. Και -με το χέρι στην καρδιά- δεν ρίξαμε εμείς γράσο στη βούλα του πέναλτι για να γλιστρήσει ο Μπέκαμ. Κύριε Στόρι κι όλοι εσείς της ίδιας συνομοταξίας, πάψατε να είστε αστείοι. Καταντήσατε γραφικοί. Από φέτος οι μπίρες στα νησιά μας θα διατίθενται στη διπλή τιμή. Οποιος από σας δεν γουστάρει, ας κάνει καλοκαιρινές διακοπές στις όχθες του Τάμεση.