Ανδρας ανάμεσα σε πιτσιρίκια

Για τις επόμενες τρεις εβδομάδες θα κυκλοφορώ νυσταλέος, μαχμουρλής και μονίμως αγουροξυπνημένος. Αρχισε χθες ο μήνας του μεγάλου ξενυχτιού. Το εικοσαήμερο των ρεκτών. Η τρέλα του Μάρτη. Τα πλέι οφ του κολεγιακού πρωταθλήματος μπάσκετ των ΗΠΑ. Με απευθείας μεταδόσεις από τη Nova για πέμπτη κατά σειρά χρονιά. Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, την (όχι γκρίζα, αλλά... πορτοκαλί) διαφήμιση.

Οσοι ξέρετε περί τίνος πρόκειται, δεν χρειάζεστε πολλά λόγια. Για τους υπόλοιπους, μια δοκιμή θα σας πείσει. Πρόκειται για μια σειρά ανελέητων νοκ άουτ αναμετρήσεων, μια κούρσα με θαμπά φαβορί και δίχως ξεγραμμένα αουτσάιντερ, στην αφετηρία της οποίας εκκινούν 64 κολέγια και στο φινάλε της οποίας καμαρώνουν δώδεκα πρωτοπαλίκαρα, με το τρόπαιο του πρωταθλητή ανά χείρας. Το μπάσκετ που παίζεται κάνει το ΝΒΑ να μοιάζει με φτωχό συγγενή, όχι επειδή υπερτερεί σε ποιότητα (διότι απλούστατα δεν υπερτερεί), αλλά επειδή ξεχειλίζει από πάθος, ενθουσιασμό και νεανικό οίστρο.

Στο παρκέ και στην κερκίδα κάνουν κουμάντο τα ατίθασα νιάτα. Σε γήπεδα ουδέτερα και κατά κανόνα κατάμεστα, 19χρονα παιδιά γίνονται άνδρες και 50χρονοι άντρες γίνονται μικρά παιδιά. Τα αστέρια του κολεγιακού μπάσκετ είναι σε όλη τη διάρκεια της περιόδου οι χρυσοπληρωμένοι του προπονητές. Οταν όμως αρχίζει το γλέντι του Μάρτη το πάλκο παραχωρείται αποκλειστικά στους πραγματικούς πρωταγωνιστές του αθλητισμού. Στους ίδιους τους αθλητές. Οι μπασκετμπολίστες του NCAA είναι καθαροί ερασιτέχνες, αφού δεν εισπράττουν την παραμικρή υλική αμοιβή. Ζουν και αναπνέουν με την ελπίδα της συμμετοχής στον λαμπρό «χορό» του Μαρτίου.

Οι πιο ικανοί, τολμηροί και τυχεροί θα εξαργυρώσουν τα κολεγιακά τους κατορθώματα με γενναιόδωρα συμβόλαια στο ΝΒΑ ή στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι θα γίνουν δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, πιλότοι, καλλιτέχνες, αυτό που σπουδάζουν τα πρωινά. Κάποιοι θα μείνουν στα αζήτητα της κοινωνίας και θα εξαφανιστούν από προσώπου γης. Στα γήπεδα της «March Madness», η πορτοκαλί μπάλα θα εξισώσει κληρωτούς και απόκληρους. Πάμπολλες φορές στο παρελθόν τον μανδύα του ήρωα ενός φάιναλ φορ φόρεσαν μπασκετμπολίστες που αργότερα εγκατέλειψαν το άθλημα και ασχολήθηκαν με αλλότρια: υπέρλαμπροι αστέρες της μιας νύχτας. Ποιος έχει σειρά φέτος; Η συνέχεια επί της οθόνης.

Δυστυχώς, το τουρνουά ξεκινάει χωρίς ελληνική παρουσία. Ο 20χρονος Νικ Καλάθης έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να φέρει τους μέτριους Φλόριντα Γκέιτορς στα πλέι οφ (ως «άνδρα ανάμεσα σε παιδιά» τον περιέγραψε το ESPN), αλλά έμεινε από βενζίνη την ύστατη στιγμή. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και πέρυσι. Δεν ξέρω αν έχει κουράγιο και κίνητρο για να δοκιμάσει ξανά. Οι Σειρήνες από το ΝΒΑ, αλλά και από την Ελλάδα, ήδη του πιπιλίζουν τα αυτιά με το γλυκό τους τραγούδι.
Ο Νικ σκέφτεται να δηλώσει συμμετοχή στο φετινό ντραφτ, αλλά δεν έχει πάρει ακόμα τις αποφάσεις του.

Αν επιλέξει να μείνει κολεγιόπαιδο για άλλη μία χρονιά, θα έρθει σίγουρα στην Ελλάδα για να δοκιμαστεί στην Εθνική ομάδα. Ειδάλλως, θα γεμίσει το θερινό του πρόγραμμα με αλλότρια, όπως πέρυσι ο Κώστας Κουφός. Δεν χρειάζεται να γράψω ποιο από τα δύο σενάρια προτιμώ.