Πόσο ακόμα να αντέξει;

Ο ΟΦΗ παίζει αυτή την αγωνιστική με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ κυνηγώντας ένα αποτέλεσμα που μπορεί σχεδόν ανέλπιστα να ανοίξει ξανά μια συζήτηση για πιθανή σωτηρία του. Δεν βλέπω να το κάνει, όχι μόνο γιατί δεν είναι σε καλή κατάσταση αλλά επειδή κάπου όλοι κουράστηκαν. Ο (πιθανός) υποβιβασμός του μου θυμίζει τη συμπεριφορά κάποιων περήφανων ανθρώπων που, όταν τους τύχει μια συμφορά, ψιλοχάνονται από τις παρέες για να περάσουν το δράμα τους μόνοι τους.

Kαιρό τώρα, διάφοροι φίλοι από την Κρήτη μού ζητούν να γράψω κάτι για τον ΟΦΗ που, πληρώνοντας τη χρόνια αγωνιστική και διοικητική κρίση του, όλα δείχνουν ότι θα αγωνίζεται του χρόνου στη Β' Εθνική. Τη σεζόν 2005-06 ο ΟΦΗ είχε σωθεί την τελευταία αγωνιστική νικώντας τον Λεβαδειακό και τότε είχα γράψει ένα κομμάτι με τίτλο «Για την παραμονή και τη γιατρειά του»: η παραμονή υπήρξε, η γιατρειά όχι. Δύο χρόνια αργότερα, πέρυσι δηλαδή, ο ΟΦΗ βρέθηκε πάλι να κινδυνεύει έπειτα από μία σεζόν γεμάτη σκαμπανεβάσματα: έπειτα από μία ήττα από τον Ηρακλή στη Σαλονίκη, που τον είχε στείλει στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, κατάφερε και σώθηκε χάρη στον θρίαμβο επί του ΠΑΟ με 4-1 την 28η αγωνιστική. Φέτος δεν κατάφερε σχεδόν ποτέ να βρει την ηρεμία που η περίσταση απαιτούσε και μολονότι ξεκίνησε καλά το πρωτάθλημα, γρήγορα κατρακύλησε στις τελευταίες θέσεις, όπου και ρίζωσε. Σήμερα παίζει με την ΑΕΚ το τελευταίο του χαρτί, αλλά αυτή τη φορά δύσκολα θα τη γλιτώσει.

Στιγμές
Οσα έγιναν φέτος στον ΟΦΗ ήταν λάθος από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. Η πρόσληψη του Στράκα στη θέση του Γιώργου Παράσχου δεν είχε νόημα, όπως νόημα δεν είχε και η απόλυσή του, τη στιγμή που είχε αρχίσει να καταλαβαίνει πού βρίσκεται. Οι δανεισμοί από τον ΠΑΟ έγιναν αργά και επέτειναν τον εκνευρισμό: επί της ουσίας έσβησαν τον ενθουσιασμό που είχε δημιουργήσει στις τάξεις των οπαδών η περσινή νίκη. Η πώληση του Ν'Ντόι αποδυνάμωσε την ομάδα τον Ιανουάριο, όταν αυτή χρειαζόταν ενίσχυση.

Η τακτική του Γιάννη Ματζουράκη στα εντός έδρας ματς, υπέρμετρα επιθετική, αποδείχτηκε σχεδόν αυτοκτονική. Η ομάδα είχε υπερβολικά πολλούς ξένους –οι πιο πολλοί από δαύτους καιρό τώρα, όταν κατάλαβαν ότι η ομάδα μπορεί να πέσει, αναζητούν μέσω των μάνατζέρ τους ομάδες. Η εγκατάλειψη της συζήτησης για έναν ΟΦΗ πολυμετοχικό τον προηγούμενο Δεκέμβρη οδήγησε την ομάδα σε διοικητικό τέλμα –η ίδια η αντιμετώπισή της από τη διαιτησία υπήρξε προβλεπόμενα άθλια. Δεν πήγε απολύτως τίποτα, όχι καλά, αλλά ανεκτά.

Κρίση
Κι όμως, αυτή την άθλια χρονιά ήταν που κατάλαβα πόσο σημαντικός και απαραίτητος μέσα στην κρίση του ήταν για τη Σούπερ Λίγκα ο ΟΦΗ. Το είδα αυτό όχι στα φτωχά του αποτελέσματα, αλλά στην αγωνία των υπόλοιπων που τον κοιτούσαν ευελπιστώντας στην πτώση του. Μέχρι την ήττα από τον Λεβαδειακό όλοι στα σχέδιά τους έψαχναν βαθμούς, θεωρώντας δεδομένο ότι ο ΟΦΗ κάποια στιγμή θα ξυπνήσει. Οσοι μετρούσαν τους πόντους που χρειάζονται για να σωθούν έλεγαν ότι αυτός ο ΟΦΗ των δεκάδων προβλημάτων θα καταφέρει να νικήσει και τον Λεβαδειακό και τον Πανσερραϊκό και τον Αστέρα και τον Πανθρακικό και τον Εργοτέλη και θα παίξει την παραμονή του στις τελευταίες αγωνιστικές.

Ακόμα και σήμερα που η βαθμολογία λέει ότι ο ΟΦΗ έχει μία μόλις νίκη ως γηπεδούχος στο Παγκρήτιο, οι εμπλεκόμενοι με τα παιχνίδια του δεν τολμούν να τον ξεγράψουν. Ανησυχούν με το φάντασμά του: θα αρκούσε μία νίκη του με την ΑΕΚ κόντρα στη λογική για να τρομάξουν όλοι.

Αποστολή
Δύναμαι να τους καθησυχάσω ότι ο ΟΦΗ τελικά θα πέσει: αυτό το μαρτυρά μία σειρά από πράγματα που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τον ίδιο και όχι απαραίτητα με τη δυναμική των υπόλοιπων. Ο ΟΦΗ θα υποβιβαστεί γιατί ο κόσμος του κουράστηκε, επειδή το βάρος της παραμονής του έγινε ασήκωτο ακόμα και για τους συγκινητικά υπέροχους μερικές φορές οπαδούς του. Φέτος η συσπείρωση του κόσμου του έγινε με κρύα καρδιά, η αποστολή της παραμονής έπαψε να συγκινεί, ήταν αδύνατο να βρεθεί και φέτος η αντοχή για να υποστηριχθεί μια χαμένη υπόθεση.

Οταν υποστηρίζεις μια ομάδα που νιώθεις ότι είναι μεγάλη, μπορεί να κάνεις ένα πρωτάθλημα με σκοπό τη σωτηρία. Μπορεί να σου προκύψει και ένα δεύτερο και να χρειαστεί να σφίξεις τα δόντια. Μετά, όμως, δεν αντέχεις, γιατί γνωρίζεις ότι η επανάληψη του εφιάλτη δεν αξίζει τον κόπο. Ο σκοπός δεν είναι να ψάχνεις λόγους για να συντηρείς μια κατάσταση παρακμής, αλλά να κρατάς ψηλά το κεφάλι.

Μεγάλη
Δεν πιστεύω στις αθλητικές τραγωδίες: στον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο ντροπή δεν είναι η ήττα, ούτε ο υποβιβασμός –ντροπή είναι η παραίτηση. Ο υποβιβασμός του ΟΦΗ πρέπει να σηματοδοτήσει το τέλος μιας ολόκληρης εποχής, είναι ένα σκληρό τίμημα. Καταστροφή θα ήταν να αφήσει τον ΟΦΗ στη μοίρα του ο κόσμος, να γονατίσει από το χτύπημα, να ορίσει την επιστροφή στην κατηγορία ως λόγο για να σταματήσει να απαιτεί: δεν πρόκειται κάτι τέτοιο να συμβεί. Η ομάδα πρέπει να γυρίσει σελίδα, όχι απλά για να επιστρέψει στην κατηγορία, αλλά για να ξαναγίνει μεγάλη.

Κουράγιο
Ξέρω πολλούς που θα χαρούν με τον υποβιβασμό του ΟΦΗ –κακό του κεφαλιού τους. Η δυναμική του ομάδας της Κρήτης δεν πρόκειται να σβήσει γιατί θα βρεθεί στη Β' Εθνική: ο υποβιβασμός θα αξιοποιηθεί για να γίνει το απαραίτητο ξεκαθάρισμα. Στο τέλος της σεζόν ο ΟΦΗ θα είναι έτοιμος να ξεκινήσει από την αρχή και με τους ανθρώπους που πρέπει. Αυτοί που τον υποβίβασαν έχω τη βεβαιότητα ότι θα παραδώσουν τα κλειδιά και θα φύγουν. Κυρίως γιατί δεν θα έχουν το κουράγιο ούτε να ζητήσουν συγγνώμη...

Psycho 26
Aπό εδώ και πέρα ο ρόλος των διαιτητών γίνεται σχεδόν διαδικαστικός, μια και στα πιο πολλά ματς η παρουσία τους δεν είναι απαραίτητη. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι οι άρχοντες κάτι θα σκαρώσουν για να μην πλήξουμε. Για να δούμε τι θα δούμε.
• Σπάθας (ΑΕΛ – ΠΑΟΚ): Στη Λάρισα έχουν φτιάξει κλίμα οι τοπικές εφημερίδες υπενθυμίζοντας διαρκώς τα δύο πέναλτι που δεν έδωσε στην ΑΕΛ στο πρόσφατο ματς με την ΑΕΚ. Αλλο ΑΕΚ, όμως, και άλλο ΠΑΟΚ. Με τον οποίο ΠΑΟΚ παρεμπιπτόντως έχει τα καλύτερα αποτελέσματα...

• Κάκκος (Αρης – Ξάνθη): Πήρα 3.000 και βάλε mail από οπαδούς του Αρη που έγραφαν «δεν ανεχόμαστε τον Κάκκο και τον Χαραλαμπίδη στο γήπεδό μας». Με τον Αναστάση ο Αρης δεν χάνει από ένα ματς με τον ΠΑΟ πέρυσι, όταν τον είχαν φάει οι επόπτες. Αλλά άμα στραβώσει και το κόψει στη μέση, θα προκύψει κάνα «Χ» και θα ψειρίζουν φάσεις για να διαμαρτύρονται.

• Παμπορίδης (ΑΕΚ – ΟΦΗ): Επειδή είναι λίγο ΑΕΚ, τον στέλνουν για να διαπιστώσει αν με τον Ντούσαν η ομάδα έκανε κάποια πρόοδο.

• Γιαννόπουλος (Εργοτέλης – Αστέρας Τρίπολης): Τον πάει ο Γιαννόπουλος το συνονόματό του. Αν έρθει «Χ» το ματς (που του βγαίνει δύσκολα, μια και έχει όλο «άσους» και «διπλά»), θα πάρει από τον παρατηρητή γύρω στο 8.20.

• Ντάκος (Λεβαδειακός - Πανιώνιος): Να το παίξουμε χωρίς διαιτητή, να το φέρουμε «Χ», μην κάνει κάνα λάθος ο ψηλός και τρέχουμε;

• Κουκουλάκης (Πανθρακικός – Πανσερραϊκός): Τιτανομαχία! Ο Πάνθραξ τούς έχει ψιλοφάει όλους, αλλά με τον «γιατρό» δεν έχει νίκη! Και ο «Περού» έχει κάνει μαζί του το μοναδικό «διπλό» στο πρωτάθλημα! Λες;

• Δαλούκας (Ολυμπιακός – Ηρακλής): Φέρνει όλο «διπλά» και «Χ». Τον στείλανε για να διορθώσει τα στατιστικά του! Ελπίζω το Καραϊσκάκη να θυμηθεί ότι ήταν ο διαιτητής του ΠΑΟ – Ολυμπιακός 0-0 και να του χαρίσει κάποιο χειροκρότημα. Το λέω γιατί συνήθως τον ψιλοκράζουν.

• Κύρκος (Θρασύβουλος – Παναθηναϊκός): Δημόσιες σχέσεις. Ελπίζω να φάνε και τίποτα παϊδάκια στη Χασιά...

Αυτό είναι είδηση...

Τι άλλο να κάνω για να παίξει;
Αυτός είναι ο Εκρά. Ο παίκτης που έχει αδικήσει ο Σταματόπουλος περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο φορ που με τα δύο γκολ που έχει πετύχει αναστάτωσε το πρωτάθλημα των Νέων, ο άσος που είναι η μεγαλύτερη μεταγραφή Γάλλου ποδοσφαιριστή ηλικίας 17 χρόνων που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα...